First Love Dies (My Unexpected Boyfriend)

Chapter 7

***
Nasa Auditorium ako, nakasilip, pinapanuod tumugtog si Kevin para sa program yata sa kabilang department. Naghahanap kasi ako ng matatambayan, yung walang tao kaso dun sa may malaking mangga, may nagpa-practice na ng bartending.

Madalas akong naglalakad mag-isa at naghahanap ng matatambayan sa aking dakilang paaralan. Palipat-lipat ng tinatambayan. Minsan sa library ako kaso pakiramdam ko, parang ang daming tao at parang hindi ako makahinga, parang hindi ako makagalaw ng maayos. Feeling ko, gusto ko nalang takpan ang mukha ko. Kaya ayon, minsan sa bakanteng classroom ako, sa CR sa second o third floor, sa elementary's canteen, sa garden o sa Chapel (maliban kung sarado). Basta yung minimum lang yung tao o kaya'y wala talaga. Minsan niyayaya ako ni Vicxee na makisabay sa kanila ni Jeric sa lunch pero ayoko, baka mamaya isipin ni Jeric, inaagawan ko sila ng oras. Malapit na naman siyang gu-mraduate. Iiwan na niya si Vicxee.

Tama, ga-graduate na sila sa College, ka-batch niya si Paul at Kevin. Naisip ko nga, baka hanggang dun nalang siguro yung pagiging GF ko kay Paul or kung ano mang tawag nun sa kontrata namin.

"Kim Dazen, kamusta?" biglang sumulpot si Kevin dala-dala ang gitara niya. "Sorry nga pala nung nakaraan." Dagdag niya.

"Ha? Bakit?" Pagtatanong ko.

Seashells, bakit di ko namalayan na tumigil at palabas na siya? Nahuli pa tuloy ako na nandito.

"Kasi hindi kita naihatid yung, dun sa party?

"Ah yun ba? Ako nga dapat mag-sorry kasi parang ako pa nga yung nagsayang ng oras mo. Kaya wala yun. Tyanga pala congrats gagraduate ka na." Ngumiti pa ako, kahit gusto ko ng lumayo dahil sa hiya.

"Thank you, ikaw ang unang naggreet sa'kin. Sige mauna na ako ha. See you around." Umalis na siya.

Okay na sana eh pero nakita ko sa di kalayuan na naagtagpo sila ng girlfriend niya. Bagsak happiness, ayos lang yun. Crush lang naman eh. Tsaka, college na ako. Dapat mature na.

Lumakad na ako papunta sa may Canteen. Lunch break nga pala, bibili lang ako ng burger at maghahanap kung saan pwede magtago.

"Manang isa po nito." Sabay turo ko ng burger.

Binigay niya sa'kin yun at nagbayad ako. Nakaka-stress ang daming tao sa Canteen ngayon, dapat pala kanina pa ako bumili. Tsk.

"Paul! Sige na kasi, pumayag ka na!" Narinig ko tapos nagtatawanan.

Kahit napaka-ingay nangibabaw yun. Napatingin ako dun sa table nila na may mga five to seven na tao. May tatlong babae at apat na lalaki. Nakaharap si Paul sa direksyon ko pero alam kong di niya ako makikita sa dami ng naglalakad papunta at pabalik. Pinagpatuloy ko nalang ang paglalakad at nakita ang iilang mga familiar na mukha pero di naman alam ang pangalan.

"Totoo ba yun? Si Paul na at Julianne?" narinig ko sa dalawang babaeng nasa harapan ko.

"Talaga? Sinong nagsabi?"

"Ewan, baka lang kasi, parati sila magkasama eh."

"Syempre, parati naman talaga sila magkakasama kasi magkabarkada."

"Excuse me." Sabi saka nilagpasan sila.

Hindi ko naman gustong mang-chismis ano. Talagang, naririnig lang ng tenga ko, wala akong control dun.

Julianne? Aha! Tama, siya yung isa sa mga girl crush ko. Accountancy student at journalist dito sa university. Maganda siya, matalino, mayaman, friendly, mabait pa siya sa'kin, kung naging lalaki lang talaga ako.

Naalala ko, isa siya sa nag-sta-stamp sa College namin, kasama siya sa council, hindi ko nadala yung attendance ko kung saan sila magsta-stamp. Binigyan niya ako ng bagong booklet tapos, sabi niya dalhin ko nalang daw yung isa sa pirmahan ng clearance. Kung ibang member ng council yun, ipagtatabuyan na ako, o kaya'y sisisihin.