抖阴社区

Chapter 51-Control

2.6K 73 7
                                        

Kiyukki's POV

"Princess, all you have to do is to control yourself. Okay?" Sabi sa akin ni Daeyan. We're here at the laboratory upang macontrol ko ang sarili ko whenever dragon's blood will be active.

"Fine." Tamad kong sagot dito habang nakaupo sa isang upuan. I don't know kung ano 'to. The heck I care. Tsk.

Maya maya pa ay nakakulong na ang aking mga kamay at paa sa metallic chair and then may nilagay silang metal helmet sa ulo ko na may nakakapit na madaming chords. Lumapit sa akin si Tita Sheena and she injected something and suddenly I fall into a deep sleep and when I woke up, nasa mansion ko na ako. Sa bahay kung saan namatay si Dad. The same scenery when Dad was killed. Nakaharap ako sa isang salamin. Ang salamin sa aming kitchen, I look like a kid. Ito ang itsura ko noong bata pa ako.

And there it goes naglakad ako sa living room and there, the same scenery kung saan nila papatayin si Dad. It seems so real. Isang bagay lang ang pumasok sa isip ko at iyon ay ang iligtas si Dad. I want to shout but there's no voice coming out.

Hanggang sa tinutok na ng lalaki ang baril nito kay Dad. Bago niya man paputukin ang baril ay humarap pa sa akin ito at ngumiti ng mala demonyo. And there, my anger was about to burst. Unti unti kong nararamdaman na nawawala na ako sa sarili hanggang sa hindi ko namamalayan na nagwawala na ako at gamit ng kakaibang lakas ay napatay ko ang lahat ng kalaban, but unti unti akong nanghina ng makita kong hawak hawak ko sa leeg si Dad na naghihingalo na.

"N-No! D-Dad! I-I am sorry. Dad don't l-leave me!"  And then bigla nalang siyang nalagutan ng hininga. I killed him. Nanghihina akong napaharap sa salamin at nang makita ko ang aking repleksyon. I was smiling evily, while my hands and clothes are full of blood.

N-no! It's not me! I am not an evil! I'm not an evil!

After that, everything went black and after few seconds, biglang nag iba ang scenery.

Malaki na uli ako. I'm on my normal body. Kaharap ko ngayon ang isang nakamask na lalaki. I don't even know where I am. Basta nasa isang madilim na lugar ako at tanging liwanag lang ng buwan ang nagbibigay ng liwanag sa amin. Isang abandonadong place I guess?


'Who are you?'  I want to say that loud pero katulad kanina walang boses na nalabas mula sa bibig ko. I am voiceless and I f*cking hate it!

Katulad kanina mayroon na namang salamin sa aking harapan. I can see myself, but I was different on my reflection. Nakikita ko ang aking sarili na tila isang robot. I was expressionless. Alam kong cold ako but right now, my eyes seems so lifeless.


"Ipasok na sila!" Sigaw ng lalaking nakamask sa tabi ko. I can feel that he is dangerous. I want to run but I can't move my body. What the hell is happening?! And sino ang tinutukoy niyang sila?

My question was answered ng bigla nilang ipasok ang tinutukoy niyang sila ng nakagapos at puro galos at may busal ang bibig.


'Palayain mo sila! Who are you?! I'm gonna f*cking kill you if you hurt them again!'  I wanna shout those words but I can't.

Ang tinutukoy niyang sila ay walang iba kundi sina Tracy, Kysler, Ransu, Tita Sheena, Daeyan, Master Towo and...Kenshin. Puno sila ng galos at bakas sa kanilang katawan na pinahirapan sila.

"Kill them Kiyukki, Kill them! NOW!" Sabay abot sa akin ng lalaking nakamask ng isang baril.

'NO KIYUKKI! 'WAG NA 'WAG MO SIYANG SUSUNDIN! PUT THAT GUN DOWN!'  Pero mukhang kahit sarili ko ay hindi ako naririnig. I accepted the gun and I can see my through the mirror that I am smiling evily. That's not me! And I will never be like her!


Inalis ng mga lalaking nagdala sa kanila ang mga telang nakabusal sa kanilang mga bibig.


Nag umpisa na akong maglakad papalapit sa kanila at nang makalapit na ako ay dahan dahan kong tinaas ang baril at itinutok sa kasintahan ng aking bestfriend. Kay Kysler.


"Yukki! Don't kill him! Please Yukki! Please!" Pakiusap sa akin ni Tracy,


'Makinig ka kay Tracy! Listen to her! Don't kill Kysler!' I told it to myself, but my body didn't listen. It seems like mayroong sariling buhay ang katawan ko. I shoot Kysler in his head.

N-no! Why did you kill him?! W-why did I kill him?!

"Kiyukki! Why did you do that?! Listen to me! Listen. I am your master! Follow me! Put that gun down!" Utos sa akin ni Master Towo but I never listen instead I shoot him too in his head.


They are all crying right now and I can't afford to see them dying through my hands.

"Kiyu! Put that gun down! We are your family! Don't follow him!" Malumanay na sabi ni Ransu. No Kiyukki he's your bestfriend!


But my body never listen! I shoot him, and then he's now lying while bathing in his own blood. At hindi pa nakuntento ang katawan ko. I killed Tracy and Tita Sheena until Daeyan and Kenshin was left.

Dahan dahan kong itinutok ang baril kay Kenshin.


'NO! PLEASE! DON'T KILL HIM! YOU LOVE HIM! YOU LOVE HIM! PLEASE LISTEN TO YOUR HEART!' I shouted, just this once please! Just this once! Makinig ka sa akin.


"Princess, control yourself! It's your body and don't let anyone control it! Control yourself Princess. Listen to your heart!" Sigaw sa akin ni Daeyan. I look at Kenshin's eyes. I can see na nahihirapan siya. I'm crashing into pieces seeing him in this kind of situation.


"I-I love you, Love" sabi sa akin ni Kenshin. Love, I will fight! I won't let my self kill the person that I love.

I own this body.

I own myself.

Breathe Kiyukki, concentrate!

Listen to your heart! Listen.


I closed my eyes and then inalala ko ang mga oras na kasama ko si Kenshin.

Our moments flash in my memory and the moment I open my eyes, I can say that I can control myself now. Galit kong hinarap ang lalaking naka maskara at walang ano ano ay binaril ko siya ng tatlong beses na tumama sa kanyang noo, sa dibdib at sa kanyang tiyan. And then I heard Daeyan's voice.


"Princess, you passed the test. Congratulations!"


Everything went black and when I open my eyes, my vision is blurry. Lumuluha ako, pero nakita ko ang sarili ko nandito pa rin ako sa metallic chair at nakasuot parin sa akin ang metallic helmet.


"Lahat ng nangyari ay illusion lang Princess, but maaari 'yang mangyari sa totoong buhay kung hahayaan mong makontrol ka ng Dragon's blood. Kung hahayaan mong lamuning ka ng iyong lakas. Always remember Kiyukki, my princess. Listen to your heart, because it will lead you to the right path Princess." Sabi sa akin ni Daeyan. After that tinagtag nila ang lahat ng nakakabit sa akin at nang makaalis ako sa metallic chair ay agad ko siyang niyakap at doon na ako napaiyak.

"What happened?" I heard Kenshin's voice. Kararating lang niya because he's still wearing uniform. Walang ano ano ay bigla ko nalang siyang dinamba at niyakap.

"I will protect you no matter what Love." Sabi ko sa kanya and that he hugged me back.


Author's Note:
        Hi everyone! I just want to announce na malapit ng matapos ang TMP. Please do votes and comments! It really inspires me a lot kapag nababasa ko ang comment nyo. Thank you!

The Mafia Princess (EDITING)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon