I'm not a HE

Chapter 34

"Ahm. W-what are we? Are we  Ahm you know?" Hindi ko masabi ang gusto kong sabihin. Natatakot parin ako sa mga pwede  niyang sabihin.

"I'm straight"

"Ow yeah of course" Sabi na nga ba. So ano to? Napa yuko nalang ako sa sinabi niya.

"But not when I'm with you"

O.O Huh?

"For you, I'll make an exception. You're gonna be my first and last"

^_^"Of course! I love you Baby ko " Niyakap ko siya ng mahigpit!! Ang Saya Saya ko na naman

"OUCH! Sinasakal mo na ako Baby! Mahal din kita. My Stupid Bo-- Girlfriend. But no more secrets okay?" Girlfriend! Ang sarap pakinggan! Finally hindi na ako Boyfriend XD

"Sorry po My Childish clingy baby! And yes po, no more secrets. But Baby pwede pag may nagawa akong mali paki sabi nalang sa akin. Medyo Manhid at stupid ako minsan eh(lagi kaya)"

"I'll try"

Niyakap ko na lang ulit siya ng mahigpit, I miss this. Na miss ko yung kasungitan niya and everything. Hindi kami nag sasalita, sapat na sa amin na andito kami para sa isat isa. Alam kong may malaki pa kaming problem pero sa ngayon kami muna.

"Anong gusto mong gawin pag labas natin dito?" Tanong ko. Dahil medyo mahina pa siya sabi ng doctor ay baka mga two weeks pa siya dito. Kailangan niya ding suma ilalim sa mga test para malaman ang situation niya.

"Picnic sa bundok. May utang ka pang picnic sa akin right"

^_^"Okay then" I said before kissing my love of my life. I miss her lips

"Ehem! We don't want to interrupt. Fine yeah we want to, but we're actually here. Hope you don't mind not making out in front of us?"

-_-

Nandito nga pala ang mga unggoy. Bakit ko sila kaibigan?

"Yeah sure Avigail, so we're friends now?"

"Not yet. Earn it"

"Sorry, I'm too lazy, besides I actually hate you"

"Me too"

Ahmm bakit nga sila mag ka away?

"BWAHAHAHAHA NICE ACT YOU TWO. Bell and Rose! Help?"

"Nahh Bayaan mo sila! Bad mood lang yan si Avi. Nag away sila ng Doc niya
Eh"

? Owwww

May na meet nga palang Doctor si Avigail dito hahahaha.

.
.

Ika limang araw na mula ng magising ang baby ko. Bakit ang bilis ng panahon? Dati ay gustong gusto kong lumipas ang mga araw. Pero ngayon? Ayoko ng matapos ang isang araw. Takot ako, takot na takot.

Isang malaking Himala na daw na Nagising at na buhay siya kaya sobrang pasalamat ko sa Diyos. Hindi daw mag Tatagal at mauulit ito. Kaya mas mabuti na daw na mag pa opera siya ulit. Bukod sa ayaw ni Ashgray ay may mga doctor din na tumatanggi sa operasyon dahil sobrang liit lang ng chance niya.

Pa balik na ako sa room ni Ashgray pag katapos kong bumili ng mga favorite nito. Nag c-crave daw kasi siya at ayaw niya ng mga pag kain dito sa ospital.

Pero hindi pa man din ako nakaka pasok ng tuluyan ay naririinig ko na siyang labanan ang sakit. Nasa banyo ito, naka upo lang siya habang naka hawak sa ulo. Minsan na aabutan ko siya sa ganitong sitwasyon kahit noon pa. Pinipigilan niyang sumigaw para hindi ko marinig.

Ilang beses kong pinipigilan ang sarili ko para hindi siya puntahan at yakapin at sabihing, okay lang ang lahat. Kahit ngayong alam ko na ay tinatago parin niya ang hirap at sakit na nararamdaman niya.

Mas masakit daw kasi na may ibang taong nakaka kita sa sitwasyon niya. Lalo na ako dahil Pinapa alala ko daw na hindi kami mag Tatagal. Na mawawala siya at maiiwan ako sa Mundong ito, mag papa tuloy sa buhay at makaka limutan siya.

Maya maya pa ay nag hilamos na ito para Alisin ang mga luha sa mata niya.

Lumabas ulit ako nang kwarto. Nag hintay pa ako ng mga sampung minuto bago kumatok at pumasok ulit.

^_^"BABY KO!! Here's your food! Your one and only favourite, Carbonara and Ice Cream!!" Bati ko sa kanya ng naka ngiti.

"Finally! Kanina pa ako nag Hihintay. Wait! Walang Chicken?" Ma ayos na ito ngayon.  Parang walang nangyari, naka make up na ang baby ko.

"Sorry na Baby ko na ubusan ng fav mo eh. Pero kung gusto mo Bibili ako ng iba"

"Nope okay na to. Halika ka nga! Tignan mo yang itsura mo muka kang pulubi hahahaha" Na dudurog ang puso ko pag masaya at tumatawa siya kahit ka gagaling niya lang sa sakit ng ulo niya. Nag papaka Tatag siya kaya dapat ako din.

Lumapit at yumakap ako sa kanya. I found my home.

"Napagod ako Baby Ashgray ko. Pa charge ha"

"Ako din na pagod kaka antay sayo. 5 mins lang ha. I'm hungry, baka ikaw makain ko Bala ka" Medyo magaling na ang baby ko, Bastos na ulit ang bibig hahahaha

Magka yakap lang kami. Tahimik lang ang paligid. Rinig na rinig ko ang tibok ng mga puso namin na parang isang musika. Pero ang gustong gusto kong music ay ang tibok ng puso niya.

Pag magka tabi kami matulog ay lagi ko itong pina kikinggan. Takot akong hindi na ito marinig pa kaya habang kaya ko ay binibilang ko lang ang bawat tibok nito hanggang sa maka tulog na ako.

"Time's up! Let go"

"Ayaw. 5 mins more" ?

"Ayan na naman sa 5 mins na yan. Yung huli mong 5 mins naging 5 hours. Bitaw na Baby Skyrain ko"

Hindi ko siya pinansin at mas lalo ko pang hinigpitan ang yakap ko. Sure na ako, Alam ko na kung ano ang dapat kong gawin. Ayokong matapos lang sa ganito ang lahat.

"Baby, the surger--"

"No" agad na sagot niya. Alam na niya agad kung Anong gusto kong sabihin.

"Please?"

"Ayokong sayangin ang oras na natitira sa akin sa pag papa opera para lang mamatay sa huli. Alam mong maliit lang ang chance. And if ever I survive, I may be paralysed.  I'm gonna forget everything. I don't wanna forget. You're my most precious memory" she presses her forehead to mine.

"I'll make you remember" Bulong ko sa kanya. Please say Yes.

"I'm sorry"
.
.
.
.
Na miss niyo ba ko?😂(Hindi!!)