It's Just A Game

17

Aangekleed en wel loop ik naar beneden, waar ik niemand aantref. Terwijl ik op mijn telefoon kijk, loop ik langzaam door naar de keuken. Mijn oog valt op een briefje op de keukentafel, snel scan ik de tekst en kom ik tot de conclusie dat ze naar de Mall zijn. Ik zet een kopje onder het koffiezetapparaat en vul een kom met yoghurt en müsli.

Ik laat mezelf op de bank ploffen en zet de televisie aan, verveeld zap ik wat door de kanalen heen. Ik kijk op als ik mijn telefoon voel trillen in mijn broekzak, snel pak ik hem uit mijn zak en bekijk ik het berichtje.

16:06 [Chase] - I need ur help

16:06 [Ise] - Oh no, wat is er?
16:07 [Chase] - Ik heb afgesproken met Maeve dalijk, maar ik heb geen zin in vervelende vragen. Kan je met make-up die blauwe plekken wegkrijgen?
16:07 [Ise] - Als het goed is wel, moet ik het anders even voor je doen?
16:07 [Chase] - Heldin! I'm on my way
16:08 [Ise] - Hahaha sukkel, zie je zo

Grinnikend leg ik mijn telefoon weg en ren ik naar boven. Ik loop mijn kamer in en pak een goed dekkende Foundation en een kwast. Ik storm de trap af en plof op de bank, opnieuw licht het scherm van mijn telefoon op. Alleen dit keer heb ik een berichtje van Saar.

16:11 [Sara] - Ik drnk dst het uit os

Ik probeer het berichtje van Sara te ontcijferen, waarschijnlijk is ze dronken. Dan zie ik plots staan 'Ik denk dat het uit is'

"Fuck." Vloek ik, meteen bel ik haar op. Sara kennende heeft ze nu haar verdriet weggedronken en zit ze ergens ziek te zijn. De toon klinkt eentonig en ongeduldig wiebel ik met mijn benen. Plots wordt er opgenomen. "Saar." Begin ik meteen en ik hoor gehuil aan de andere kant van de lijn. "H-het is kl-klaar." Huilt ze met diepe uithalen, het is duidelijk te horen dat ze veel te veel heeft gedronken. Ik voel een brok in mijn keel ontstaan, ik kan het helemaal niet aan om mijn beste vriendin zo overstuur te horen. "Hoe dat zo ineens?" Vraag ik voorzichtig. "Die klote Sterre." Zegt ze en ik zucht. "Wat kut dit Saar." Zeg ik terwijl ik op mijn nagels bijt. "Het doet zoveel pijn Ies." Opnieuw begint ze te huilen.

Ik schrik op van de bel en loop snel naar de voordeur, die ik open doe. Ik wijs naar mijn telefoon en Chase begrijpt de hint. In stilte loopt hij naar binnen en ik loop terug naar de woonkamer. "Maar Saar heb je gedronken?" Vraag ik. "Ja." Mompelt ze en ik rol met mijn ogen. "Waar ben je nu?" Vraag ik terwijl ik naar Chase kijk die Rex een aai over zijn bol geeft. "Thuis." Slist ze. "Ga even douchen en daarna naar bed Saar. Morgen ziet het er allemaal alweer veel anders uit." Beveel ik haar. "M-maar Ise." Begint ze. "Nee niks Saar, je gaat nu douchen en daarna slapen." Zeg ik, ditmaal strenger. "I-ik mis je zo e-erg." Opnieuw barst ze in tranen uit en ik voel dat mijn tranen ook hoog op komen. "Ik jou ook, maar het is nou eenmaal niet anders." Zucht ik.

Ik houd mijn telefoon van mijn oor vandaan als ik braak geluiden hoor vanaf de andere lijn. "Saar, gaat alles goed?" Vraag ik voorzichtig. "Ik wil niet meer Ies, ik kan niet zonder Finn. Zonder hem kan ik net zo goed gelijk een einde aan mijn leven maken." Klaagt ze, ik schrik eventjes van haar woorden. Hoe moet ik dit nou weer goed gaan oplossen vanaf hier? Ik kijk Chase aan en hij kijkt me vragend aan. Ik zet mijn microfoon uit en leg het hele verhaal uit aan Chase die een paar keer begrijpend knikt.

"Ik zou haar ouders bellen." Zegt Chase schouderophalend. "Het is één uur 's nachts ofzo in Nederland." Zeg ik. "Oh." Zegt Chase en ik zucht. "Saar, beloof je me dat je nu gaat douchen en gaat slapen? Morgen praten we weer verder oké? Als je het idee hebt dat het niet gaat moet je me per direct bellen." Zeg ik nadat ik de microfoon weer aan heb gezet. "Ja." Mompelt ze. "Oké, slaap lekker lieverd en tot morgen." Opgelucht haal ik weer adem. "Slaap lekker." Mompelt ze en daarna hangt ze op. "Goed opgelost." Zegt Chase en ik knik. "Ik hoop het maar." Ik bijt op mijn nagels en leg mijn telefoon op de bank.

Ik ga tegenover Chase zitten en pak de Foundation. Geconcentreerd veeg ik de make-up over zijn gezicht heen, ik voel dat hij mij uitgebreid aan het bekijken is. Een kleine blos verschijnt op mijn wangen, en ik hoop met heel mijn hart dat hij het niet ziet. "Chase." Grinnik ik als hij zijn tong naar me uitsteekt. "Sorry, ik zal wel weer even neutraliseren." Zegt hij en ik schiet in de lach. "Ga jij je maar weer even neutraliseren ja." Lach ik. Ik maak een spastische beweging als hij in mijn zij prikt en hij schiet in de lach. "Verdomme Chase, wil je dat het mooi wordt of niet?" Lach ik. "Sorry sorry, ik ga nu echt weer normaal doen." Lacht hij. "Het is je geraden ook." Lach ik en ik concentreer me weer op de make-up.

"Ik denk dat het nu niet meer opvalt." Zeg ik zodra ik hem nog een keer goed bekijk. Hij kijkt in de spiegel en knikt goedkeurend. "Heb je nog wat van Miles gehoord?" Vraag ik terwijl ik naar de keuken loop en mijn glas vul met water. "Nee, hoef ik ook niet." Zegt hij eigenwijs. "Wil je het niet uitpraten dan?" Ik ga op het aanrecht zitten en kijk naar Chase, die zijn schoenen aantrekt. "Nee eigenlijk niet. Hij kan er in stikken wat mij betreft." Zucht hij en ik trek een wenkbrauw op. "Oké." Mompel ik. "Heel erg bedankt Ies." Hij trekt zijn jas aan en glimlacht naar me. "Geen probleem, tot maandag op school." Glimlach ik terug. Ik laat mezelf van het aanrecht afglijden en loop achter hem aan naar de voordeur. We nemen afscheid van elkaar en ik zwaai hem nog eventjes uit als hij wegrijdt.

"Kom Rex." Ik ga op mijn hurken zitten om de hond aan te lijnen. Ik doe mijn capuchon op en stop mijn oortjes in mijn oren. Ik draai de deur op slot zodra we buiten zijn en begin het wandelrondje.