Everything changed?

*tringg tringgggg*

Oh shit here we go again.
Ik kleed me snel om en doe mn haren in een knot want ik ben bijna telaat!
Uiteindelijk trek ik dit aan⬇️

Ik pak mn tas en trek mn jas aan en verlaat het huis.

PERSPECTIEF ANAS

Ik word wakker en loop de badkamer in. Neem een lekkere douche en trek een grijze joggingbroek en een simpele zwarte trui aan. Ik spuit een beetje parfum en loop naar beneden ik zie Samir (jongere broertje) op de bank ik geef hem en box en loop de keuken in waar ik mijn moeder bezig zie aan het ontbijt ik geef haar een kus op haar hoofd.
"Waar is baba?" Vraag ik "hij is in de badkamer" zegt ze. Net wanneer ik de keuken wil verlaten roept ze me terug. "A weldi wil je aub naar de supermarkt gaan?!" Vraag ze. "Uuuhhmm ja isgoed yemma wat moet je hebben?"  Ze noemt een aantal producten en ik trek mijn schoenen aan ik loop naar buiten en pak mijn vespa.
Bij de supermarkt aangekomen neem ik de producten die mijn moeder nodig heeft en loop naar de kassa ik reken af en loop weer naar buiten.
Ik zie een aantal vrienden bij het pleintje en ga ff bij ze zitten. We praten een tijdje...

Ik kijk op mijn gsm en zie dat een half uur alweer voorbij is ik neem afscheid van de boys en rijd richting huis.
Thuis aangekomen bel ik een aantal keer aan want ben mijn sleutels weer vergeten typisch me!
Na een tijdje doet Samir eindelijk open.
Ik zie hem helemaal in tranen. Ik kijk hem vragend aan "kifesh waarom huil je" ik loop naar binnen en zie mijn vader met ogen dicht op de bank hij is helemaal bleek!! Ik zie mijn moeder naast hem huilend op de grond. WOW
Ik laat al mijn spullen los en loop richting mijn vader.
"BABA BABA WORD WAKKER!" Roep ik met tranen.
Na een tijdje lang zitten roepen en huilen zie ik dat hij een beetje knippert.
"BABA HOOR JE MIJ???"
"...l...luister g..oed na..ar me" zegt hij stotterend.
We kijken hem alle 3 verbaasd aan.
"Het leven is slechts tijdig het is een test! Wees elke dag dankbaar dat je nog leeft en probeer er alles aan te doen om onze schepper tevreden te stelen!"
Zegt hij stotterend en gaat dan weer verder.
"Ik ben Allah swt heel erg dankbaar voor dit leven hier. Weet dat ik van jullie hou en dat ik jullie nooit zal vergeten."

Hij kijkt naar mijn moeder en zegt. 
"Ik herinner mij onze trouwdag nog het was 1 van de mooiste dagen in mijn leven. Alhamdoullilah dat wij altijd bij elkaar zijn gebleven. Ik hou oprecht heel veel van jou maak het beste van je leven!"

Hij stopt met praten en kijkt dan naar Samir.
"Weldi ik hou van jou maak me trots ook al zal ik er niet meer zijn. Haal het beste uit je leven. Jij bent nog jong je hebt nog een heel lang leven inshallah!"

Hij stopt weer en krijgt moeite met praten dan kijkt hij mij aan. "Anas... jij denkt dat ik niet weet waar jij mee bezig bent maar ik weer dat wel! Moge Allah het jou vergemakkelijken en jou naar het rechte pad leiden. Moge Allah een goed meisje op jou pad brengen en moge Allah jullie zegenen met het beste ter wereld!..." hij begint stilletjes aan weg te vallen en de tranen weten maar niet te stoppen bij ons alle drie. Ik leg mijn vinger op zijn slagader om te zien of zijn hart nog klopt maar ik hoor en voel het niet meer...
Allah y rahmo💔
Mijn moeder gaat kapot van het huilen ik neem haar in een omhelzing en sus haar een beetje
"Saffi yemma dit is wat Allah swt wou moge Allah hem jannat el firdauws scheken en zijn graf verruimen"
"YA ALLAH WAAROM WAAROM MIJN MAN WAAROM WORD DIT MIJ AANGEDAAN.." roept mijn moeder huilend. Het doet me echt pijn om mijn moeder zo te zien..
Zo zie je maar dat het leven inderdaad tijdig is!

-

                     PERSPECTIEF NOOR

*triinnngggg*

Oeff finally schooldag is eindelijk voorbij.
Ik wacht op Kenza en dan vertrekken we samen richting de bushalte.
Als de bus is aangekomen stappen we in en gaan we achteraan zitten.

Als we zijn aangekomen stappen we af Kenza woont naast mij in een andere gebouw. We nemen afscheid van elkaar en ik loop dan de gang in om naar de lift te gaan. Ik zie de jongens naar de grond kijken.
WOW heb ik iets gemist? Finally hebben ze beetje respect en kijken ze naar de grond i.p.v naar mij!

Ik loop de lift in en druk op '12' als ik er ben stap ik af en klop ik op de deur. Adnane doet open en ik zie dat hij niet echt blij is. Oke het is duidelijk ik mis echt iets! Ik loop de woonkamer in en zie Siham (moeder van Anas) en Samir. Tante Siham,mama en Samir hebben alle drie tranen in hun ogen.
"Wat is er aan de hand?!" Vraag ik nieuwsgierig.
Niks Geen antwoord?
Ik besluit het aan Adnane te vragen ik loop naar zijn kamer en klop.

"Kom binnen" hoor ik hem zeggen.
"Wesh wat is er waarom is ineens iedereen verdrietig?"
"De vader van Anas is overleden Allah y rahmo" zegt hij stilletjes. WOW oke nu begrijp ik waarom de jongens beneden ook naar de grond keken. Echt zielig voor Anas Allah y rahmo...
"Owh meskien Allah y rahmo... waar is Anas nu?"
Vraag ik benieuwd.
"Hij is alles aan het regelen voor de begrafenis en dodewassing enzo" zegt hij. Ik knik en verlaat zijn kamer ik loop mijn kamer in en trek iets comfortabel aan. Ik plof op mijn bed en begin te huilen.
Ik heb dit dus altijd ik huil altijd voor iemand anders die niet eens echt iets voor me betekende.
Ik vind het gewoon zo zielig voor Anas en Samir en tante Siham. Het is echt zielig als iemand zen ouders verliest. (Een dikke S/O naar men kijkers die een moeder of vader zijn verloren. Jullie zijn strijders maak ze ten alle tijden trots. Xx schrijfster)
Ik huil tot ik opgegeven moment in slaap val.

—

*the next day*

Ik sta op en loop gelijk de badkamer in. Ik neem een douch en loop mijn kamer weer in ik trek een huisjurk aan en loop de keuken in ik maak het ontbijt ondertussen zijn mama en Adnane er ook al bij gekomen we ontbijten samen. En dan loop ik mijn kamer weer in ik trek een abaya aan en een hoofddoek want we gaan zometeen naar de Moskee voor het djanaza-gebed (dodengebed)
Ik loop de woonkamer in en zie dat mama en Adnane zich ook hebben omgekleed we lopen naar beneden en stappen de auto in op naar de moskee..

—

We zijn net thuis de moskee was vol hamdoullilah
Ik heb Anas spijtig genoeg niet kunnen zien wat hij was bij de mannenruimte.
Bijna iedereen liet wel eens een traantje los we hebben met zen alle dua's gedaan..
Overmorgen gaat hij naar Algerije om begraven te worden.
Ik ben vandaag daarom ook niet naar school gegaan!

We zijn weer een paar uur verder ik en mama hebben ons omgekleed want we gaan nu naar tante Siham. Dan kan ik eindelijk Anas zien.

Als we zijn aangekomen lopen we naar binnen ik begroet tante Siham en geef Samir een box.
"Waar is Anas?" Vraag ik aan siham "in zijn kamer ga maar naar hem toe!" Ik knik en loop dan naar zijn kamer dit is btw de eerste keer dat ik in hun appartement ben! Ik klop voorzichtig op de deur.
"Kom binnen" zegt hij rustig ik open de deur en kijk hem aan. "Salam.." begin ik "hey salam!" Zegt hij met een glimlach door zijn tranen heen..
Pff dit is zo pijnlijk om te zien!
Ik ga naast hem zitten "gaat het een beetje?" Vraag ik
"Pff ik weet zelf niet of het gaat met me maar ja dit is allemaal mektab (het lot) dit is wat Allah swt wou!" Ik knik en zie dat er meer tranen bij hem tevoorschijn komen. Zonder nog te twijfelen neem ik hem in een strakke omhelzing hij doet het zelfde bij mij hij legt zijn hoofd op mijn schouder en ik voel dat mijn schouder nat begint te worden! Maar dat maakt helemaal niet uit! Ik aai over zijn rug en zo blijven we een tijdje in dezelfde houding.
Dit voelt zo goed en vertrouwt.
Na een lange tijdje verlost hij zich uit de omhelzing.
"Bedankt" zegt hij blij  "voorwat?" Vraag ik benieuwd. "Dat je er voor me bent.." zegt ie
"Isniks weet dat deze dunya tijdig is inna lillahie wa inna ilayha radji'oen  (tot allah behoren we en tot hem zullen we terugkeren)
"Inderdaad.."

—

We zijn weer thuis ik heb een goed gesprek kunnen voeren met Anas zodat hij zich kon uitluchten.
Ik besluit mijn tanden te gaan poetsen en mn gezicht te verzorgen en trek dan mijn pyjama aan en plof op mijn bed.
Wat waren het toch 2 heftige dagen!
Voor ik het weet lig ik in droomland.

So girls dit was alweer deel 7!
Vergeet zeker niet te stemmen💗