Around 9:30 ko natapos ang lahat ng mga gawain and I'm good to go mag tataxi nalang ako dahil hindi ako makapag book ng Grab dahil lowbat na ang phone ko. Takot ako sa dilim oo pero kailangan ko tahakin ang daan para makapagpara ng taxi o di kaya ay multicab sa main gate at makatulog ng matiwasay sa bahay. Let's be brave, Kins!
Maayos at buo pa naman akong nakarating sa Main gate at wala ng mga estudyante sa paligid ang sipag ko naman ako lang ang ginabi ng uwi. Salamat namab at my Taxi ng paparating kaya pinara ko ito.
"Hi, Valencia Trees Village po" I smiled at him pero ang creepy ng titig niya at namumula rin ang mata ni manong. Lasing ba siya?
"Ay Hala! Wag nalang po pala may susundo po sa akin" I declared and smiled uncomfortably ngunit hindi siya naniwala.
"Halika na miss hatid na kita kahit di ka na mag bayad pauwi naman din ako" Sabi niya habang tiningnan ako mula ulo hanggang paa.Creepy!
" Ayy wag na po salamat " Bumaba siya sa Taxi at lumapit sa akin. Tumingin ako sa paligid ngunit wala na talagang tao at ang mga dumadaan na sasakyan at kakaunti lang.
"Sigi na miss" Hinawakan niya na ako sa kamay habang hinihila. Jusko po! katapusan ko na ba ito?
"Bitawan mo ako manong sigii po sasakay na ako-" nanginginig na ang boses ko pero nagmistulang matapang parin ako ngumisi si maong sa sinabi ko at hinila ako papunta sa taxi ngunit hindi pa ako nakapasok ay hinila nanaman ako ni manong ano bang gusto niya sa taas ako ng taxi sasakay?
"What do you think you're doing, sir you can now go I can bring my girl home?" Napalingon ako sa nagsasalita at laking gulat ko na nakita si Zahir. He pulled me close and rested his arms on my shoulder his eyes is full of anger upon talking to manong. Tinignan ko si manong at nanlilisik ang mga matang umiiling habang tinatalikuran kami. Ang hina ng tuhod ko habang inaalala ang maaring magyari baka ma report nalang bukas na namatay na.
"You're shaking, babe hush now!" sinuportahan niya ang bigat ko habang dinadala ako sasakyan niya bago niyakap ng mahigpit.
I'm still crying while being enveloped in his wide and broad shoulders. I cried my heart out feeling secured in his arms and his tender and soft hands traced the edges of my curly hair while hugging me to keep me calm. We barely know each other yet the tranquility of my being felt his unknown stroke already familiar.
"What were you thinking a while ago? You know its dangerous,right?" He pulled back the hug and held both of my shoulder to looked at me directly, eyes to eyes. I really loved his eyes it can bring me to another dimension because I always felt being lost when he stares but as of this moment I hate looking in those bloodshot eyes with silver lightning, sharp and doesn't miss a thing.
"Wala na akong masakyan gabi na kasi" I answered him while my eyes is set on the ground.
"I kept on calling you but you're out of reach, good thing I saw your friends near the gasoline station" I gazed at him using my peripheral view while biting my lower lip, he held my face and his deep angry eyes welcomed me.
" You can always call me, babe"
"Anong babe?eww!" I said wiping my tears but he handed his handkerchief I was about to reached for it pero iniwas niya kaya inirapan ko siya. He leaned closer and scanned my face before finally wiping the traces of tears down my cheeks.I saw him set his eyes on my lips and looked away handing the handkerchief to me para tapusin ko ang pagpunas sa bakas ng mga luha. He opened the window of his car and sigh heavily.
"Huy! okay ka lang?"
"Yes"
He answered but never looked back. Anong problema nito? sinundot ko siya

BINABASA MO ANG
Beyond Limits
Teen FictionWe exist in the same circle with different worlds. One fine day, magics spilled when your ' wave and smiles' changed everything like it's the best thing that happened. I was drown by your love that I cannot help myself but to love you back, bigtime...
Chapter 9
Magsimula sa umpisa