Eclipse

Sol pt. 2

Huminga ako ng malalim at bumaba na sa eroplano. Andito na ko.

Natanaw ko naman si Heim sa hindi kalayuan. Siya kasi ang susundo sa akin.

"Uy welcome back, dude!" bati nya sa akin at niyakap ako.

"Makayakap amputa parang hindi kita kasama noong isang linggo ah," tinawanan nya lang ako at kinuha ang maleta ko at inilagay sa kanyang sasakyan.

"Yung Deal natin." sumeryoso naman ang tingin nga.

Right. We have a deal. Sya ang nagayos ng lahat ng kakailanganin ko rito sa pilipinas. A condo, at sasakyan.

Kapalit noon ay magpapadiagnose ako. Well, wala naman na akong pakialam kung anong magiging resulta. Mamatay na kung mamatay, I have nothing to lose anyway.

Pero yung ang akala ko. A month after that I met her again.

"Luna?" I stared at her, she was wearing a clerk uniform.

At sa sandaling iyon, lahat ng nangyari ay nagflash nanaman sa akin.

Nagkaroon kami ng chance na magusap.

Pagkatapos noon ay sinabi kong ihahatid ko na sya. Kahit hindi ko naman na talaga memoryado ang daan dito sa Manila.

Gusto ko lang makita kung kasal na ba siya? O kaya san sya nakatira? Bakit ba!? Marupok nga ako e!

"Luna? I think you are spacing out. You should get some rest. Ako na muna ang bahala dito." lumapit naman sa sakanya yung doktor. Tangina? Seryoso ba siya? Dito pa nya lalandiin si Luna? O baka naman sila na.

Aray ko ha?

Ikinuyom ko ang kamaong ko at sa iba binaling ang tungin ko.

"Ah, I'm fine naman Doc." pwe, nahiya pa. Ako lang naman ito. Pwede na kaying maglabing labing. Hindi ako masasaktan promise. Slight lang.

"Huh? But you are so red and hot right now." nye nye nye nye nye.

Anak ng teteng, akala ko ba ako ang ididiagnose dito? E bakit parang si Luna na yata?

Kami nalang dalawa ng doktor ang natira rito. Tinitignan ko lamang sya ng masama.

"Hey, thank you pala dun sa kanina and also sorry I had to leave in the middle of the t-"

"Is it because your Doctor is hot? That's why you blushed? You should rest，sick ka pala e. Or better if magpacheck up ka dun sa Doctor mo." hindi ko alam kung bakit ko ito sinabi?

Ano nanamang kabobohan iyan Solis?  Ganyan ka na ba katanga?

The next thing I knew nililigawan ko na sya. Nililigawan ko na ang babaeng pinangarap ko ng ilang taon.

We even kissed. How stupid of me. I chuckled thinking about her lips.

Malambot parang unan, okay lang na hindi ko idescribe sa inyo hindi nyo naman matitikman!

I was so nervous noong ipinatawag ako ni Doctor Santiago.

Kung noon ay wala akong pake kung anong kalalabasan ng diagnosis ko ay kabaliktaran naman ngayon.

"I'm sorry Mr. Cortez. Pero we have found a tumor in your heart."

Naluluha akong pumunta sa sasakyan, It was hard for me. Lalo pa noong nagouting kaming magkakaibigan.

"Mike, I'm dying." napawi ang ngiti ni Mike, ano ba naman iyan Solis. Unang pagkikita nyo ay iyan agad ang bungad mo?

"A-Anong sinasabi mo?" kita ko ang gulat at lungkot sakanyang mga mata.

"Pagkatapos nito ay magpapakalayo layo ako, ayokong makita ako ni Luna na nagkakaganito."

Napalingon ako sa pinto nang magbukas ito.

And there I saw Luna.

I knew she would find me. Pero ayoko syang harapin. I'm coughing blood.

Bakit ngayon pa? Kung kailan nakahanap na ako ng rason para mabuhay.

I don't wanna die. My heart was aching, at hindi ko na alam ang gagawin sa sakit na nararamdaman.

I don't wanna die, at least not now. Maybe after years, gusto ko pang manood ng graduation ng mga magiging anak namin ni Luna.

Be by her side kapag nanganganak na sya, take care of her everyday. Ang dami ko pang plano e.

"Why are you here?"

"Don't talk Sol. Here drink wat-"

"I don't care! Bakit ka andito?!" kanina pa nang gigilid ang luha ko, tinignan ko si Mike but he looked away. Sinabi ba nya kay Luna?

"I told you I'll find you Sol."

And there I found myself trying hard not to cry.

"Luna umalis ka na. I don't want you. I don't need you." I want you, I need you.

"Really? Bakit ang higpit ng hawak mo sa kamay ko Solis?" nakita kong mahigpit na nakahawak ang kamay ko sa kaniya.

It's because I want you to stay but I'll selfish kung pipilitin kita.

"Sabi ng bibig mo umalis ako pero bakit sabi ng mata mo wag kitang iwan?" I don't even know what to say.

Inayos nya ang kama at pinunasan ang dugo sa aking mukha. I'm a mess.

"T-Tama ba itong nababasa ko?" nakita ko na hawak hawak nya ang brown na sobre. Hindi pa nya alam?

"Kailangan mong magpachemo Solis! Pack your bags-"

"Papaalisin mo nanaman ako Luna? You will beg me to leave again?" napatahimik naman sya sa sinabi ko.

Would she beg for me to leave again?

"Sol kailangan mong-" hinawakan ko ang kamay nya.

"Kailangan Luna? You are all I need. Kagaya ng sabi mo kailangan kita."

Silence ruled over us.

"One week Luna. Give a week or even just 3 days to be with you. I'm tired of running. I'm tired of shits. Let me stay with so I can be in peace. After that magpapachemo na ako. I promise. Kasi hindi natin sigurado kunhg mabubuhay ba ako pagkatapos nun-"

"Ano bang sinasabi mo? Mabubuhay ka Sol!" I smiled.

I'm hoping too Luna, kasi gusto ko pang makasama ka ng ilang daang taon.

"Alam mo ba kung bakit nasa America si mama? Kasi she thought that baka sakaling gumaling ang heart cancer nya sa America. Pero what happened? She didn't survive at hindi ako tanga para hindi pansinin ang fact na iyon"

"Promise me you will fight. Fight to survive Sol. Please."

I kissed her.

"I will try my best."

Luna is now resting sa room namin. Hindi ba nya alam na birthday nya ngayon?

I want her to have a memorable birthday.

It was a hassle na humanap ng bakeshop pero nakahanap din ako. Nilabas ko sa bulsa ko ang kwintas na matagal ko nang tinatago.

Binili namin iyan ni mama. She said give it to the woman I think is the one.

Luna. She's always been the one. Ever since.

I smiled bitterly knowing maaring bukas o kaya'y sa makalawa ay wala na ako sa tabi nya.

Happy Birthday Love. I'm sorry I have to leave.