The Mighty Luna?

Sobrang daming dugo na ang nawala sa akin, pero patuloy parin sa pag-agos ang dugo sa aking braso. Kumikirot pa rin ang aking likuran, at patuloy din akong lumuluha.

Mula pa kanina ay iniisip ko na ang kinahihinatnan nina nanay at tatay sa mga oras na ito. Nakatakas kaya sila? Natalo kaya nila ang mga bampirang alagad ng Hari? O... baka nadakip na sila..

Lalong lumandas ang mga luha sa aking pisnge habang iniisip ang mga posibleng nangyayare sa mga oras na ito.

My vision became blurred, and blurrier each second. Sobrang hapdi at kirot ng mga sugat ko. Nanghihina na ako.

Nilibot ko ang paligid. Nagtatayuang mga puno, hindi pamilyar na mga damo at iba't ibang huni ng ibon ang nasa paligid.

Malayo-layo na rin ako sa palasyo pero nakakaramdam parin ako ng pangamba.

Huminto ako at tinanaw ang aking braso. Pinunit ko ang maliit na bahagi ng tela sa aking damit para pantabon sa sugat. I groaned hard for how painful it was.

"Shit.." I took a heavy sigh after putting the fabric on my wounds.

Nagpatuloy ako sa paglalakad pero agad ring natigilan nang makarinig ng kaluskos sa paligid. Agad sumibol ang kaba sa aking dibdib. 

"Nandito siya!"

Nilingon ko ang aking likuran, papalapit sa gawi ko ang hindi aabot sa sampong bampira! My heart beats rapidly as I continue walking. Ngayon tumatakbo na ako.

"Habulin niyo!" rinig kong sigaw.

"S-Shit.." I muttered when I saw three vampires in front of me. I swallowed hard and turned my way back. Pero may bampira rin pala sa aking likuran!

Lahat ng nalilingunan ko may bampira! I'm so doomed! Oh my... I think it's the end of me.

Napapaatras ako sa tuwing aabante sila. Kumibot kibot ang labi ko, My tears keep rolling down as I step back.

"H-Huwag kayong lalapit!" I shout. Most of them smirked, and it's creeping me out as hell!

Wala na akong maaatrasan dahil may bampira rin sa aking likuran. I cried more. No way I could escape from this trap. It's really my end...

Oo na, I'll accept it. If this is my fate then.. I'll just go with it. Wala rin namang patutunguhan itong buhay ko. I have lost my parents in that house. I don't even know if they're still alive at this moment.

Wala na akong pamilya. I lost all of 'em. Tatanggapin ko ang kamatayan ko.

Mapait akong ngumiti. Is it really my end? I'll die this way? How tragic!

Napapikit ako nang magtaas ng kamay ang isa, ready to attack me. Napamulat agad ako nang wala akong maramdamang kahit ano matapos ang ilang segundo.

"Oh.. my.." I stuttered when I realized why.

Nakabulagta sa aking harapan ang mga lalakeng bampira na kanina ay handa na sanang saktan ako! Isa-isa kong pinasadahan ng tingin ang mga katawan.

Their body were all slashed! Nagkalat ang itim na dugo sa damuhan. I swallowed hard. I've never seen this kind of thing even in movies!

Nasa walo lang ata sila pero lahat ay wakwak ang katawan. Parang malaking hayop ang gumawa sa kanila nito!

My tears stopped when I realized how fast it happened. Just a second!

"How on hell.. does it happen?" Sobrang bilis. Hindi ako makapaniwala na may bampira palang ganoon ang stamina? "That fast?"

"Are you okay?"