"Dad, tangina bakit mo hinayaang bumalik 'yon?" napangiwi ako ng marinig ko ang galit na tono ni Zach. Gusto kong imulat ang mga mata ko pero I feel so weak to do so.
"Zach ano ba? kailangan niyang magpahinga. Huwag kang maingay" rinig ko namang tugon ni Lexi. She sounded so pissed. Kahit rin naman ako maiinis kase hindi dapat ni Zach minura si Dad ng ganyan.
"Zach, don't talk to your dad like that. Hindi siya ang nagpapasok kay Axel sa hospital. Axel was qualified to work in the hospital kaya the management took him" nagtataka ako kung bakit parang naiiyak ang boses ni Mommy.
"Still! Dad could have done something. Siya ang chairman kaya may kakayahan siyang patalsikin ang gagong yun. Have you forgotten what he did to Cam? Akala niyo ba simpleng heartbreak lang yung binigay niya sa kapatid ko? No! She went through a lot, Mom. My sister has to fucking see a psychologist because of fucking depression that was caused by that asshole!" tuluyan nang nagwala si Zach. My heart ached after what he said. I didn't know he was also affected by what happened to me.
My heart ached even more after hearing my mom's sobs. I don't like atmosphere. It's.. depressing.
"S-stop" mahinang sabi ko. I don't know if they heard me pero sana they did.
"Tita, si Cam" thank god Lexi heard me.
I tried to open my eyes for me to see them. I saw my brother sa dulo ng kama na nakakuyom ang kamao dahil sa galit. I've never seen him this mad before. Zach's not the type to get mad so easily 'cause he's always the happy go lucky one.
I tried best to sit down. Lexi guided me when she saw na medyo nahihirapan ako.
"Dahan-dahan lang, anak. You don't have to force yourself to sit down if hindi mo kaya" Mom was crying while approaching me. I don't get it. Nahimatay lang naman ako. Bakit kung makaiyak siya parang may tali na ang buhay ko?
"Mom, I'm fine. Fatigue lang 'to. Maybe I was really tired from our flight." I smiled a bit to reassure her that everything's fine kase wala naman talagang problema. I'm just weak and tired.
"Are you sure? Do you want something? Food? Water? Nagugutom ka ba, anak?" nag-aalalang tanong ni Mommy. Umiling ako sakanya, "No, Mom. Ayos lang ako. You guys don't need to worry that much. Mamamatay ba ako? Hindi naman, diba?" I tried to let out a joke para gumaan naman ang atmosphere. Sobrang galit parin si zach at naiiyak parin si Mommy.
I looked at Dad who has calmly standing near the door of my room. Kalmado lang siya pero alam kong nagaalala din siya sa'kin. Pero feeling ko kay Mommy siya dapat mag-alala ng todo. Mukhang mahihimatay na siya kakaiyak.
"Mom, I'm fine. Konting pahinga lang ang kailangan ko"
She nodded before wiping her tears. She and dad stayed for a few more minutes bago sila nagpaalam na uuwi muna ng bahay para makapagpahinga. Hindi ko na sila pinigilan dahil alam kong pagod sila kase nastress sila sa'kin at hindi naging maganda ang party na hi-nost nila kagabi. Bakit pa kase ako nahimatay?
Lexi decided to stay kahit sinabihan ko na siya na umuwi nalang. May clinic kami dapat bukas and I think she needs to rest. Masyado ko silang nastress kanina kaya I would feel less guilty if they would take some time to rest.
"Hoy, gutom ka?" tanong sa'kin ni Zach. Hindi na siya masyadong galit ngayon. Kumalma na siya ng konti pero wala parin siya sa mood. Kunot-noo ko siyang tinignan.
"Bakit mo minura si Daddy kanina? Wala ka na bang respeto?" inis na tanong ko. Medyo nanghihina parin ang katawan ko, but I think I can manage. I just need to talk to him dahil sa pagmura niya kanina kay Daddy. Kahit galit siya, hindi siya dapat nagmura ng ganoon. He's so disrespectful.

BINABASA MO ANG
Return of Love
Teen FictionPaano 'pag bumalik ang taong sumira sa'yo at humingi ng ikalawang pagkakataon para mahalin at buoin ka ulit? Return of Love, 2020