__Hyunlix
នៅក្នុងឡានហាក់មានសភាពស្ងប់ស្ងាត់តាំងពីចេញពីហាងកាហ្វេរបស់ថេហ្យុងមកគ្មានអ្នកណានិយាយអ្វីឡើយ ក្នុងឡានពេលនេះមានតែសំឡេងដកដង្ហើមរបស់មនុស្សពីរនាក់ប៉ុណ្ណោះ។ ដោយស្ងាត់យូរពេកហ្យុនជីនក៏ផ្ដើមនិយាយមុន
"អឺ...ហ្វីលីក..."នាយហៅរាងតូចតិចៗទាំងភ្នែកកំពុងសម្លឹងមើលផ្លូវ
"បាទ សិស្សច្បងមានអ្វីមែនទេ?"ហ្វីលីកដកភ្នែកចេញពីបង្អួចងាកមកមើលមុខនាយ
"គឺ គ្មានទេគ្រាន់តែចង់សួររឿងមួយ"
"រឿងអ្វីទៅ?"
"តើឯងបាត់ទៅណារយៈពេល2ខែមកនេះ" ដំបូងនាយមិនចង់សួរនោះទេ ប៉ុន្តែគេមិនអស់ចិត្តក៏សួរតែម្ដង
"អរ គឺខ្ញុំទៅអូស្ត្រាលីជាមួយបងប្រុស"
"អឹម" នាយងក់ក្បាលតិចៗហើយក៏ផ្ដោតលើការបើកបរបន្តទៀត សភាពក្នុងឡានក៏ប្រែជាស្ងប់ស្ងាត់ម្ដងទៀតរហូតដល់ភោជនីយដ្ឋាន។ នាយចតឡានហើយក៏ចុះមកព្រមគ្នាជាមួយរាងតូចក៏ឃើញអ្នកផ្សេងទៀតកំពុងឈរចាំក៏ដើរទៅរក
"តោះឆាប់ចូលទៅពូបានកក់បន្ទប់VIPរួចហើយ"ឃើញគ្នាមកគ្រប់ហើយជុងហ្គុកក៏បបួលចូលទៅ
"ឈប់សិនលោកពូ មិនបបួលពូយ៉ុននិងពូមីនមកដែរទេហេស?"ស៊ុងហ៊ុមសួរ
"ចូលសិនទៅចាំពូខលទៅបបួល"
"បាទ" គ្រប់គ្នាក៏ដើរចូលទៅក្នុងភោជនីយដ្ឋានទាំងអស់គ្នា ដោយស៊ុននូដើរអោបដៃថេហ្យុងជាប់ដូចខ្លាចអ្នកណាចាប់អាប់ប៉ាបាត់អញ្ចឹង
"សូមស្វាគមន៍"ដើរចូលដល់ក្នុងហាងក៏មានបុគ្គលិកឈរចាំទទួលយ៉ាងកក់ក្ដៅ ពួកគេក៏ញញឹមតបវិញហើយដើរចូលទៅខាងក្នុង
"អូហ៍! សួស្តីលោកចន"អ្នកគ្រប់គ្រងក្នុងភោជនីយដ្ឋាននោះក៏ដើរមករាក់ទាក់នាយ
"បាទសួស្ដី ខ្ញុំបានកក់បន្ទប់VIPហើយ"
"អរ ចា៎ស អញ្ជើញមកខាងនេះ"
"បាទ" អ្នកគ្រប់គ្រងនោះក៏នាំពួកគេទៅរកបន្ទប់VIP
__VIP_room
ចូលមកដល់ខាងក្នុងបន្ទប់នេះធំទូលាយល្អណាស់ថែមទាំងមានតុវែងមួយតុខ្លីមួយសម្រាប់ភ្ញៀវដែលមានគ្នាច្រើន គ្រប់គ្នាចូលអង្គុយក្នុងតុ
"ពូហ្គុក ខលហៅពូមីនមក"ស៊ុងហ៊ុនក៏តឿនជុងហ្គុកឲ្យខលហៅជីមីន
"អឹម កុម្មង់អាហារទៅចាំពូខលហៅ"ជុងហ្គុកក៏ដើរទៅក្បែរបង្អួចដើម្បីខលទៅជីមីន
"ពូសុំទៅបន្ទប់ទឹកសិន"ថេហ្យុងក្តោកឈរហើយនិយាយប្រាប់ក្មេងៗ
"បាទ" ថេហ្យុងក៏ដើរទៅបន្ទប់ទឹក បន្តិចក្រោយមកជមីនក៏មកដល់ជាមួយយ៉ុនហ្គី រាងចំណាស់ទាំងពីរក៏ចូលអង្គុយក្នុងតុដោយយ៉ុនហ្គីអង្គុយនៅក្បាលតុម្ខាងឯជីមីនអង្គុយខាងស្ដាំដៃក្បែរបុមឃ្យូ នៅក្បែរបុមឃ្យូជាហ្វីលីកនិងហ្យុនជីន ចំណែកខាងចុងតុម្ខាងទៀតជាកន្លែងជុងហ្គុកហើយនៅខាងស្ដាំដៃមានថេហ្យុង ស៊ុននូ ស៊ុងហ៊ុននិងយ៉ុនជុន(មិនដឹងថាអ្នកទាំងអស់គ្នាយល់អត់ទេ) បន្ទាប់ពីសមាជិកមកគ្រប់ហើយ អាហារដែលកុម្មង់ក៏មកដល់ដូចគ្នា បុគ្គលិកលើកអាហារដាក់តម្រៀបគ្នាធ្វើឲ្យរាងតូចទាំង3សប្បាយចិត្តជាខ្លាំងព្រោះតែពួកគេចូលចិត្តញាំ
"អាហារទំនងដល់ហើយ" ស៊ុននូនិងបុមឃ្យូនិយាយឡើងព្រមគ្នា ហើយក៏សើចដាក់គ្នាបន្តិច ទិដ្ឋភាពនេះពិតជាគួរឲ្យស្រលាញ់ណាស់ ធ្វើឲ្យអ្នកកំពុងអង្គុយមើលនោះខ្នាញ់ជាខ្លាំង
"បើអញ្ចឹងក៏ឆាប់ញាំទៅ មើលចុះដូចជាសប្បាយអរដល់ហើយ"យ៉ុនហ្គីនិយាយទាំងសើចតិចៗ
"ហូ!! មើលអ៊ុំយ៉ុននិយាយចុះ ម្ហូបសុទ្ធតែគួរឲ្យចង់ញាំមិនឲ្យសប្បាយចិត្តយ៉ាងម៉េច?"ស៊ុននូ
"មែនហើយ លោកប៉ា"បុមឃ្យូបន្ត
"បានហើយញាំទៅ ម្ហូបត្រជាក់អស់ឥឡូវហើយ"ជុងហ្គុកនិយាយហើយគ្រប់គ្នាក៏ចាប់ផ្ដើមញាំ
"និយាយចឹង ស៊ុងហ៊ុនមិនទាន់ណែនាំមិត្តឲ្យពូស្គាល់ទេ"ញាំសុខៗជីមីនក៏និយាយ
"ពិតមែនហើយ ខ្ញុំភ្លេចទៅ"ស៊ុងហ៊ុនស្ញេញតិចៗដាក់រាងចំណាស់
"ចាំកូនជាអ្នកណែនាំចុះ នេះសិស្សច្បងហ្យុនជីន ជាកូនលោកអ៊ុំហ្វាងខ្ញុំគិតថាលោកប៉ាប្រាកដជាស្គាល់ហើយ"បុមឃ្យូក៏ចូលខ្លួនណែនាំជំនួស
"អរ ការពិតជាកូនប្រុសដៃគូរជំនួញសោះ មិនដែលដឹងថាលោកហ្វាងមានកូនប្រុសសង្ហារបែបនេះសោះ"យ៉ុនហ្គី
"លោកពូសរសើរពេកហើយ"ហ្យុនជីនញញឹមតិចៗ
"ចំណែកនេះជាមិត្តកូន ឈ្មោះហ្វីលីក"
"ជម្រាបសួរលោកពូ"ហ្វីលីកញញឹមដាក់ពួកគាត់ទាំងពីរ
"គួរឲ្យស្រឡាញ់ណាស់"ជីមីនសរសើរធ្វើឲ្យគេអៀន
"ចំណែកម្នាក់នេះកូនគិតថាមិនបាច់ណែនាំទេ"បុមឃ្យូនិយាយទាំងដៀងភ្នែកទៅយ៉ុនជុន
"ជាកូនលោកឆយពិតទេ?"ជីមីនសួរ
"បាទ ពិតមែនហើយលោកពូ"នាយតបទាំងញញឹមស្រស់ដាក់រាងចំណាស់វិញ។ បន្ទាប់ពីណែនាំហើយក៏នាំគ្នាញាំអាហារបន្ត
"និយាយចឹង ថេហ្យុង-អា៎ ពេលណាគិតរៀបការម្ដងទៀត?" ជីមីនងាកមកសូរមិត្តដែលអង្គុយនៅម្ខាងទៀតដែលស្ងាត់មាត់ឈឹងមិននិយាយអីសោះ
"រៀបការស្អីឯង?"ថេហ៍សួរបងវិញ
"ក៏ឯងនិង..."
"បានហើយញាំបាយ"មិនចាំឲ្យមិត្តនិយាយទាន់ថេហ្យុងក៏កាត់ ជីមីនធ្វើមុខជូរហើយងាកមកញាំអាហាររបស់ខ្លួនយ៉ុនហ្គីឃ។ញហើយក៏លួចសើច
ការញាំអាហារប្រកបដោយភាពរីករាយកំពុងតែបន្ត គ្រប់គ្នាកំពុងតែមមាញឹកក្នុងការញាំខុសអីតែហ្យុនជីនដែលគិតតែអង្គុយដៀងភ្នែកសម្លឹងហ្វីលីកមិនគិតញាំនឹងគេសោះ មិនដឹងក្នុងចិត្តគិតអ្វីនោះទេ
__SKIP
ក្រោយពីញាំអាហារជុំគ្នាហើយមេឃក៏រៀងងឹតហើយដែរទើបបំពេកគ្នាទៅផ្ទះរាងខ្លួន ពេលត្រឡប់ទៅវិញក៏មិនខុសពីពេលមកដែរគឺជិះមួយគូម្នាក់ គ្រាន់តែបន្ថែមឡានមួយគ្រឿងគឺជាឡានរបស់យ៉ុនហ្គីនិងជីមីមនេះឯង។
ស៊ុងហ៊ុននិងស៊ុននូជិះឡានបណ្ដើរនិយាយគ្នាបណ្ដើរ ដោយរាងក្រាស់កំពុងសួររាងតូចពីរឿងរៀបការ ថាតើរាងតូចចង់រៀបការពេលណាគេនឹងបានត្រៀមខ្លួន
"អូនគិតថាចាំអូនបញ្ចប់ឆ្នាំទីបួនសិនទៅបានទេ?"រាងតូចនិយាយទាំងធ្វើមុខគួរឲ្យស្រលាញ់ដាក់នាយ
"សម្រាប់បងពេលណាក៏បានដែរបងចាំបានជានិច្ច"នាយងាកមកញញឹមដាក់រាងតូចហើយក៏ងាកទៅមើលផ្លូវវិញ
"ហិហិ សង្សាររបស់អូនគួរឲ្យស្រលាញ់ណាស់" នាយតូចសើចតិចៗ ហើយក៏ឈោងទៅថើបថ្ពាល់រាងក្រាស់មួយខ្សឺត
ក្រឡេកមើលមួយគូនេះវិញ ហ្យុនជីនបានជូនរាងតូចមកសល់ខុនដូររបស់រាងតូចហើយគេក៏ចូលចតឡានទុកសិនទើបចុះពីលើឡានព្រមជាមួយរាងតូច ហើយក៏ឡើងទៅជាន់ខាងលើជាមួយគ្នា
"អរគុណសិស្សច្បងដែលបានជូនមក"មកដល់មុខបន្ទប់រាងតូចក៏និយាយអរគុណគេដោយស្នាមញញឹម
"មិនអីទេ អញ្ចឹងខ្ញុំទៅវិញសិនហើយ"នាយរៀបនឹងបែរខ្នងដើរទៅវិញហើយតែរាងតូចឃាត់
"ឈប់សិនសិស្សច្បង ខ្ញុំមានរឿងចង់ប្រាប់សិស្សច្បង"រាងតូចចាប់ដៃគេហើយទាញគេឲ្យបែរមករកខ្លួនទើបនិយាយប្រាប់គេ
"មានរឿងអី?"
"គឺ...ខ្ញុំស្រលាញ់សិស្សច្បង"ហ្វីលីកសារភាពប្រាប់នាយទាំងមានអារម្មណ៍ថាអៀនខ្មាស់ជាខ្លាំង(ក្លាហានណាស់ សារភាពដាក់គេមុន😙)
"តែខ្ញុំ..."
"ខ្ញុំដឹងថាសិស្សច្បងមិនស្រលាញ់ខ្ញុំទេ តែមិនអីទេឋ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យសិស្សច្បងព្រមស្រលាញ់ខ្ញុំវិញ"នាយនិយាយមិនទាន់ចប់ផងរាងតូចក៏កាត់មុន
"អរគុណម្តងទៀត លាសិនហើយសិស្សច្បង*ជុប...*"និយាយអរគុណគេហើយអោនទៅថើបមាត់គេទៀត ធ្វើឲ្យអ្នកត្រូវគេថើបនេះឡើងគាំងតែម្ដង រាងតូចក៏បើកទ្វាចូកក្នុងបន្ទប់ខ្លួនបាត់ ទុកឲ្យអ្នកខាងនេះមុីងមុាំងតែឯង។ នាយលើកដៃមកប៉ះបបូរមាត់ខ្លួនឯង ហើយក៏នឹកគិតពីអារ:ប្លែកៗរបស់រាងតូច នេះគេបានយកស្នាមថើបដំបូងត្រូវរាងតូចយកទៅបាត់ហើយ។
ប្រតិបត្តិការបំបាក់ស្នេហ៍សិស្សច្បងបានចាប់ផ្តើម តើប្រតិបត្តិការមួយបានសម្រេចឬក៏យ៉ាងណា? សូមរង់ចាំទស្សនាភាគបន្ត(ធ្វើដូចមែនទេន😭)
ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ
រៀងវល់បន្តកចាង្ឃឹមថាអានយល់ណា☺️បាត់យូរដោយសារសុខភាពផ្លូវចិត្តមិនសូវល្អ ស្ត្រេសខ្លាំងគិតសាច់រឿងមិនចេញ។ ជួយcmtម្នាក់មួយផងដើម្បីជាកម្លាំងចិត្តសម្រាប់ការសរសេររបស់ខ្ញុំ
Kim Sujii
20vote for next ❤️
Enjoy your reading 😊❤️