抖阴社区

Once Mine (Completed)

By ilovejoanne

49.8K 1.2K 230

Minsan ba dumating na sa buhay mo yung pakiramdam na nagmahal ka ng sobra sa isang Tao. yung kulang nalang pa... More

Prolouge
Chapter 1
Chapter 2
Chapter 3
Chapter 4
Chapter 5
Chapter 6
Chapter 7
Chapter 8
Chapter 9
Chapter 10
Chapter 11
Chapter 12
Chapter 13
Chapter 14
Chapter 15
Chapter 16
Chapter 17
Chapter 18
Chapter 19
Chapter 20
Chapter 21
Chapter 22
Chapter 23
Chapter 24
Chapter 25
Chapter 26
Chapter 27
Chapter 28
Chapter 29
Chapter 30
Chapter 31
Chapter 32
Chapter 33
Chapter 35
Chapter 36
Chapter 37
Chapter 38
Chapter 39
Chapter 40
Chapter 41
Chapter 42
Chapter 43
Chapter 44
Chapter 45
Chapter 46
The Girl You Lost
Chapter 47
Chapter 48
Chapter 49
Chapter 50
Epilogue
Epilogue 2

Chapter 34

620 22 2
By ilovejoanne


"I dream. Sometimes i think that's the only right thing to do."

—., Haruki Murakami, Sputnik Sweetheart.

-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.--.-.

HINDI pa rin ako nagsasalita habang pinakikinggan ko ang pamilyar na boses na nang gagaling sa kabilang linya.

"Hello..."

"Addy... Ikaw ba yan?"

tanong sakin ng boses sa kabilang linya. Pero hindi ako makapagsalita at tanging pagiyak lamang ang nagagawa kong isagot sa taong nagsasalita.

"Hey, This is Luke.. Are you okay? "

Tila nag-aalalang tanong sakin ni Luke. Yes. Si Luke ang tumawag sakin at kausap ko.

Pero hanggang ngayon hindi ko pa rin lubusan na malaman kung saan nya nakuha ang number ko.

"Is this Addy?"

Tanong na naman ni Luke. Hindi pa rin ako nagsalita hanggang sa marinig ko ulit sya.

"Okay.. Sorry to bother you i guess nagkamali ako ng tawag-"

Nang marinig ko yun ay agad agad akong nagsalita sa kanya.

"N-no..no..no..Please D-don't... Ako 'to... Si Addy... Please don't hung up! Luke... Please..."

Hindi ko alam pero sa sobrang takot ko na baka patayin ni Luke ang tawag ay baka tuluyan na'kong mawalan ng pag-asa.

Kaya agad akong nagsalita kahit na alam kong garalgal ang boses ko sa kakaiyak.

"Addy? Bakit ganyan ang boses mo? Okay ka lang ba?"

Sunod-sunod na tanong naman sakin ni Luke. Hindi ko alam kung matutuwa ako dahil sa nag aalala sya o matatakot dahil baka hindi nya ko pakinggan.

"Luke.."

"Addy, okay ka lang ba? Sinaktan ka na naman ba ni Vince?"

Paano nya...

"Paano mo nalaman yung tungkol dun at itong number ko..."

"I know everything Addy.. Specially about you.. So now tell me. Did he hurt you again? Where are you? Are you with him?"

"Hindi..hindi.. Luke. Okay lang ako.. Luke, I'm sorry dahil iniwan kita. Natakot ako nung gabing tanungin mo'ko. But.. Bumalik ako nun... Pero nakita na ko ni Vince ng gabing yun at wala na'kong nagawa ng hilahin nya ko at dalhin dun sa restaurant.. Luke.. I'm sorry.. I'm sorry Luke.. I'm sorry.."

"Sshh.. Its okay.. Sinabi ko na sayo diba. I know everything.. He set you up. Matagal na nyang alam ang tungkol sa'tin at ginamit ka lang nya para makuha ang shares ko sa company. Kaya wag ka ng umiyak okay.."

"Stop crying love... Pupuntahan na kita.."

Love...

How i miss him calling me love..

Pero tanging pag iyak lang ang nagawa kong isagot kay Luke sa lahat ng nalaman ko sa kanya.

Ginamit? Ginamit lang ako ni Vince.. Pero bakit kailangan nya pa'ng saktan ako? At palayuin sa mga kaibigan ko?

Gusto kong magalit... Pero alam ko naman na wala rin maitutulong ang galit ko para makalaya ako sa kanya. At tanging si Luke lang ang pwedeng makatulong sakin.

"Love.. Wag ka ng umiyak.. I'm coming okay.. Then we will go back here in Manila Sa ayaw mo man at gusto. Pero sa ngayon kailangan kong malaman kung nasan ka.."

Tanong sakin ni Luke na tinanguhan ko lang na para bang makikita nya ang sagot ko.

"Tell me where are you love.."

Tanong nya ulit sakin, nang may marinig akong kalabog ng pinto galing sa sala na ikinatakot ko.

Si Vince...

Nandito na si Vince..hindi nya ko pwedeng makita na may kausap sa cellphone ko at mas lalong hindi nya pwedeng makita na hawak ko ito.

Pero hindi ko pa mandin naitatago ang hawak ko ay agad na rin akong nakita at hinila ni Vince tsaka binato ang cellphone na hawak ko.

"Vince... Masakit.. San- aah."

Napadaing nalang ako sa sakit ng itulak nya ko sa pader at tsaka ako sinakal.

"Bakit gising ka pa?! At sinong kausap mo ha?!"

Tanong sakin ni Vince habang sakal sakal nya ko.

"Vin-ce.. San-da-li... Ma-li... yung ... -"

hindi ko natapos ang sasabihin ko ng suntukin ako ni Vince sa mukha na syang ikinatumba ko.

Halos kababagsak ko pa lamang sa sahig ng tadyakan na naman nya ko sa tagiliran.

Hindi pa sya nakuntento at hinila ko papunta sa sala.

"Aahh... Tama na Vince..."

Pagmamakaawa ko sa kanya hindi ko pa nga napapagaling ang mga sugat ko na gawa nya at eto na naman  sya.

"kailan ka pa natutong sumagot sakin ha!? bakit? dahil ba sa nakita mo na naman ang abnormal mong ex kaya matapang ka ngayon?! Eh sadyang malandi ka pala talagang hayup ka!"

Sigaw nya sakin tsaka ako sinuntok sa tagiliran.

"Vin-ce... Ta-ma...na... P-pa-parang awa mo na... "

"Awa? Wala ko nun Addison. Pero pwede rin naman kung pagbibigyan mo ko sa gusto diba.."

Halos pabulong na sabi nya sakin sabay dahan-dahang haplos sa pisngi ko.

Napalayo ako sa kanya ng kaunti ng mahawakan nya ang gilid ng pisngi ko na may pasa na kahapon pa.

"Oh.. Masakit ba? Ikaw kasi eh. Kung minahal mo lang sana ko ng totoo.
eh di sana maayos tayo ngayon.. Right baby.."

Halos gulat ako ng sabihin ni Vince sakin yun. Pakiramdam ko nagsitaasan lahat ng balahibo ko sa sobrang takot sa ikinikilos nya ngayon.

Nakatingin lang ako sa kanya habang ang mga kamay nya ay dahan dahang humahaplos sa mukha at pababang parte ng katawan ko.

Natatakot ako...

Dahil pakiramdam ko ito ang matagal kong kinatatakutang mangyari..

"Vince... Please.. Please.. Don't.."

Pagmamakawa ko sa kanya pero para bang wala syang naririnig.

"Don't worry.. I know this is your first time so maybe i'll be gentle if you'll behave.. Akalain mo yun sa tagal nyong magkasama ng abnormal na ex mo wala manlang nangyari sa inyo? Nakakatawa. Talagang pinatunayan nya lang na wala talaga syang gusto sayo."

Mas lalo akong natakot ng sabihin nya sakin yun.

Pero tila ba mas nasaktan ako ng sabihin nya sakin na hindi talaga ko mahal ni Luke.

Pero nakausap ko sya sabi nya alam na nya ang lahat... At pupuntahan nya ko dito diba?

Asan ka na Luke?

Kailangan kita..

Napapikit nalang ako ng maramdaman kong halikan ni Vince ang leeg ko. Ramdam na ramdam ko ang init na hininga nya habang ang mga kamay naman nya ay papunta na sa dibdib ko. Kaya naman agad ko syang pinigilan at sinubukang itulak palayo sakin.

"F vck! I told you not to Move! You f vcking slut!"

Sigaw nya sakin sabay suntok sa tyan ko ng dalawang beses at sa lakas nya naharang nya ang kamay ko at hinawakan ng mahigpit tsaka ako marahas na hinalikan sa mga labi.

Napaubo nalang ako at para bang nawawalan na ko ng lakas para labanan pa sya.

Tanging pagiyak nalang ang kaya kong gawin sa sakit ng katawan ko..

Hinang-hina na'ko pero ramdam ko pa rin ang mga kamay ni Vince na papunta sa pagitan ng mga hita ko habang hinahalikan nya ang balikat ko pababa sa dibdib ko. Hindi ko na magawang manlaban sa mga ginagawa nya sa katawan ko.

Hanggang sa maramdaman ko nalang na natanggal na nya ang pants na suot ko.

"Please... Dont.."

Buong lakas kong pagmamakaawa sa kanya. Pero tinignan nya lang ako at ngumiti na para bang wala na talaga kong magagawa sa gusto nyang gawin sakin.

Kaya naman ng maramdaman kong ipatong nya ang katawan nya sa akin at halikan ulit ako. Ay tanging pagpikit nalang ng mata at syang pagpatak ng luha ko ang tanging nagawa ko.

Hanggang sa may marinig akong ingay at kasunod naman nun ay ang boses ni Luke na syang tuluyan ng pagkawala ng malay ko.

"Wake up, Love..."

ALAS SINGKO pa lang ng umaga ng marinig ko na ang katok galing sa pinto.

"Miss Addison?" Napakunot noo ako ng may marinig akong pamilyar na boses galing sa labas.

Nang idilat ko ang mga mata ko nagulat nalang ako ng mapansin kong nasa loob pa rin ako ng kwarto ko.

Kwarto ko?

Si Vince... May nangyari ba samin kagabi?

Kaya naman agad kong tinignan ang damit na suot ko ng laking pasasalamat ko nalang ay ang walang nagbago sa damit ko.

Pero si Luke..

Nandito si Luke!

Dumating sya! Niligtas nya ko..

Pero nasaan sya?

Hanggang sa marinig ko na naman ang boses na nanggagaling sa labas ng Pinto.

"Miss Addison?! Okay lang po ba kayo?" nagaalalang boses na nanggagaling sa labas kaya naman dahan dahan akong bumangon sa kama ko at binuksan ang pinto.

Laking gulat ko nalang ng makita ko si Eman na halatang nagaalala.

"Eman? Anong..ginagawa mo dito? Si Luke.. Nakita mo ba?" Sunod-sunod na tanong ko sa kanya na syang ipinagtaka nya.

"Miss Addison. Kagabi pa po ako nandito at walang Luke na pumupunta dito. May inaasahan po ba kayong bisita?"  Takang tanong nya sakin.

Alam kong kagabi pa sya nandito pero..

"Dumating si Vince kaninang madaling araw diba?" Tanong ko ulit sa kanya habang isa isang pumapasok sakin lahat.

"Hindi po Miss. May importante po syang pinuntahan at bukas pa ng gabi ang balik nya." Nagulat ako sa nalaman ko mula kay Eman.

Kung Hindi nagpunta dito si Vince

Ibig sabihin ba nun.. Panaginip ko lang ang lahat...

Pero imposible.. Nakausap ko pa si Luke.. Niligtas nya ko..

"Miss Addison okay lang po ba kayo?" Nagaalalang tanong sakin ni Eman.

"O-oo... okay lang ako... Sandali bakit ka nga pala kumakatok?" Takang tanong ko sa kanya ng maalala kong kaya ako nagising ay dahil sa katok nya.

"Nag aalala na po kasi ako sa inyo dahil simula ng maihatid ko kayo dito ay hindi na kayo lumabas ng kwarto at kaninang madaling araw sigaw pa po kayo ng sigaw. Nung una akala ko ay may kausap lang kayo pero ng maalala ko na pinagbilinan nga pala ko ni Sir Vince na wala kayong cellphone at ako nalang ang tatawagan nya kung sakaling may kailangan sya sayo" mahabang paliwang sakin ni Eman. Hindi na ko nagsalita at tanging pagngiti nalang ang isinagot ko sa kanya na syang naintindihan naman nya tsaka ko isinara ang pinto.

Nakakaiyak isipin... Dahil yung akala kong makakalaya na'ko sa pananakit ni Vince.. Ay Isang panaginip lang pala.

LUKE

"Sige na naman kuys, ipahiram mo nalang muna sakin yung dating Private Investigator mo." Pangungulit sakin ni Xavier Kanina pa sya nandito sa opisina na ko at binubwisit ako.

"Romanov  sa yaman mo kayang kaya mo ng magbayad ng tao para ipahanap yang taong gusto mong makita kaya wag mo na kong kulitin dahil hindi pwede."  Naiinis kong saad sa kanya. Ilang oras na syang nakatambay dito sa opisina ko dahil lang sa gusto nyang hiramin si Rick at may importante daw syang taong ipahahanap.

Ewan ko ba, ang dami naman nyang pera at ako tong kinukulit nya.

"Sige na naman. Importante lang talaga. Tsaka minamadali na'ko ng asawa ko."  Pamimilit nya pa rin sakin. Natatawa nalang ako sa itsura nya dahil sa tagal yata naming mag kaibigan ngayon lang sya nagmakaawa sakin ng ganito.

"Kaya mo na 'yan!" Pangaasar ko pa rin sa kanya. Pero ang loko mukhang wala talagang balak sumuko.

"Importante sakin to Navarro. Kaya kung pwede naman ipahiram mo na sakin si Rick bago pa ko palayasin ng naglilihi kong asawa hanggat hindi ko nahahanap yun gusto nya." Hindi ko na napigilang tumawa ng makita kong sabunutan nya na ang sariling buhok na para bang napakadami nyang problema.

"Baka naman pagkain lang ang hanap ni Tin kaya nagkakaganun o kaya naman baka gusto nyang hanapin mo yung taong yun ay para iwan ka na nya ulit kapag naipanganak nya na yung magiging inaanak ko." Pangbubwisit ko pa rin sa kanya na syang ikinasama ng tingin sakin.

Mag aapat na buwan na kasing buntis si Tin. Hindi na nga kami nag taka nuon ng malaman namin yun dahil alam naman namin na matagal nyang hinanap si Tin simula ng magkaroon sila ng hindi pagkakaunawan. Kaya naman ng makita nya ito ayun ang loko gumawa na ng assurance para hindi na sya ulit iwan ni Tin.

Natawa na nga lang kaming lahat nuon dahil alam naman naming plano na talaga ni Xavier yun noon pa man.

Pero ang hindi namin inaasahan ay ng mag umpisa ng maglihi si Tin sa mga bagay na halos ayaw lahat ni Xavier Pero syempre wala rin syang nagawa dahil yun ang gusto ng asawa nya kahit ayaw nya.

"Kung pagkain lang ang hanap nun madali na para sakin eh, pero tao yun Navarro. Tao. I'll pay you 3 million. ipahiram mo lang sakin si Rick. Ako na rin ang bahala sa sasahurin nya."  Seryosong alok sakin ni Romanov na ikinangiti ko at tingin sa kanya.

"3 million? Kuripot kang tao Viceral. Pero 3 million para lang sa isang tao na hindi mo kilala at gusto mong ipahanap ikaw ba yan?" Natatawang biro ko pa rin sa kanya pero tila ba seryoso talaga sya sa alok nya sakin.

"I'm serious Navarro. Kailangan kong mahanap kung nasan yung taong yun para makatulog na'ko sa kwarto namin ng asawa ko." Gustuhin ko mang matawa sa sinabi ng kaibigan ko pero may kyuryosidad na bumalot sa isipan ko.

3 million?

Sa isang taong hindi nya manlang daw kilala?

Imposible.

"Fine, sino ba yang tao na yan na gustong makita ni Tin?" Takang tanong ko kay Xavier na syang ikinangiti nya lang sakin na ikinakunot naman ng noo ko.

"Isang beses ko palang sya nakita sa personal but i guess she's familiar to you. Her name is Addison Curtis-Smith. Ilang buwan na kaso syang walang paramdam sa asawa ko kaya naman nag aalala na si Tin. So paano kuys? Una na'ko. I'll send the money in your account once na mai-report sakin ni Rick kung nasaan si Addison." Paalam sakin ni Xavier sabay alis sa opisina ko.

Si  Addy...

Si Addy ang gusto nyang makita?

Bakit?

Continue Reading

You'll Also Like

543K 6.1K 24
Completed: September 17, 2018 NOTE: This story contains disturbing content, including violence and abuse. It is for mature readers only and not suita...
495 45 22
Sometimes life is unpredictible, yung tipong hindi mo aasahang darating kusa nalang darating. . . . . . . . Nung kailan mahal mo na doon pa siya m...
49K 819 17
**BEST FRIENDS TURNED LOVERS STORY** "There is no fear in love. But perfect love drives out fear, because fear has to do with punishment. The one...
5.9K 25 34
Kapag nagmahal tayo ay magagawa natin yung mga bagay na hindi natin ineexpect na magagawa 'no? Magiging tanga tayo kahit alam nating matalino tayo n...