��������

"You lied to me then. How can I trust you now?" "You can't. You shouldn't. But you're going to, anyway," I said with confidence. His head tilted from amusement and wonder. "At paano mo naman nasabi 'yan, hmm?" "Because liar or not, you're too in love with me not to trust me again." Judging by his darkened expression, tama ako. He was still an unwilling puppet at my control. Ang hindi niya alam, I was the same way towards him. Because like it or not, mahal ko parin siya. Hanggang ngayon ay wala paring lalaki na mas nakakahigit sakanya. And it scares me shitless that there will never be a guy that could make me forget him.

Ten years ago nangako siyang papapakasalan niya ako. Nakakatuwang isipin dahil ten years old lang kami pareho noon. That was our promise. Pero dumating ang panahong kailangan niyang pumunta sa America dahil doon na siya mag-aaral. Nangako siyang babalik siya at tutuparin niya ang pangako niyang ihaharap niya ako sa altar. I waited and waited for him to come back. Hindi ako nagpapasok nang kahit sinong lalaki sa buhay ko. And the time came , na bumalik siya. Guwapo pa rin siya tulad noong huli ko siyang nakita pero marami nang nagbago sa kanya. He doesn't smile. He doesn't want to talk about his life in America. I know something was wrong but I never dare to ask him. Pagkabalik niya sa Pinas, we got married though civil wedding not like what I have imagined na church wedding. We attended the same school and we lived in the same house. I loved him. I protected him. I did everything for him. But one thing is for sure, he doesn't love me. Alam ko iyun pero kasi, baliw na baliw lang talaga ang puso ko sa kanya. Pero magagawa ko pa bang mahalin ang katulad niya, gayong tumitibok na pala ang puso niya sa iba?

Paano kung bumalik yung taong nanakit sa'yo seven years ago? Will you still love him? Or will you hate him? *^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^ Era, the famous love story writer. Rebound. Iniwan. *^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^ ZJ, the photographer from US. Rebounder. Nang-iwan. *^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^*^ At pano kung may bago na siya? Pano pag nalaman mong ikakasal na sila? Will you fight? Or will you let her be?

"ikaw ang crush ko dati pa, simula ng ipakita ni tita-mom ang picture mo sa akin, nagka crush na ako sa iyo at ang tanga tanga ko talaga dahil sa isang suplado at walang pake pa ako nagkagusto, sana pala hindi na lang kita sinagot kung sasaktan mo lang naman ako" umiiyak na ika ko "mas mabuti pang maghiwalay na lang tayo Patrick, hindi ko na talaga kaya" Then i walk away without listening to his explanation, dahil simulan sapul hindi naman talaga nya ako minahal, ginamit nya lang ako para pag selosin ang ex girlfriend nya.....

Ang daming nagbago, daming nawala, daming nasira ni hindi ko alam kung paano matatanggap.Maraming nagbigay ng advice, maraming bagay ang naiisip ko. Di ako nalulungkot na niloko mo, mas nasasaktan ako kasi hindi ko na alam paano pa ulit ako magtitiwala pero kahit sinaktan mo ko ikaw pa rin mahal ko . by . B♥S

Gusto ko na siyang iwasan at oo iniiwasan ko na siya. Ginagawa ko ang lahat para maiwasan siya lalo pa't pag nagkikita kami sa school. Ngayon namang umiiwas ako tulad ng ginagawa niya sa akin dati, siya naman tong lapit ng lapit. Ginawa niya ang lahat para mabalik lang ang pagka-gusto ko sa kanya. Naging isang stranger siya sa phone na madalas tumatawag at nagte-text sa akin. Magiging masaya ba ang storya kong ito? O magiging sawi uli ako? Sana wag niya akong paasahin uli.

"I love you Harry. I love you, I'll be back soon I promised. Will you wait for me?" Sabi ko habang nagpapaalam sa taong mahal ko. Hindi ko alam na ganito pala kahirap magpaalam. Lalo na sa ganitong sitwasyon na kamakailan lang kami nagbati. Sobrang hirap na mahihiwalay na ako sa kanya. "I love you Baby. I will wait for you I promised." Sabi ni Harry. Niyakap ko siya at binigyan ko siya ng huling halik. Sana hindi pa yun yung huli. Sana.

She gave off the impression of being quiet and indifferent to everything around her. Because of that, I assumed she was just some odd woman. But as they say, 'Don't judge a book by its cover,' or risk regretting it. Nag-umpisa ang lahat sa l*ntik na sulat-isang cliché na love letter. Kilala ako bilang calculative, calm, at rational thinker. But everything falls apart when someone dares to cross my boundaries. Isa na rito ang privacy, ang personal space ko, ang sarili kong buhay, at ang mga bagay ko. Wala akong pakialam sa sulat, pero ang ikinagagalit ko ay kung saan ito inilagay ng walang hiya. It was right inside my damn bag. Ibig sabihin, may nangialam sa gamit ko para itanim ang walang kwentang sulat na 'yon. Sobrang nag-alab ang mga mata ko, and I wouldn't stop until I found that stupid *homo australopithecus.* Hanggang sa dinala ako sa kanya. To be honest, I never expected someone like her to do something so disgraceful. Wala sa mukha niya ang pagiging naive o crazy. Kung tutuusin, siya ang tipo na tititigan ka lang mula sa malayo at susuko agad kaysa maghabol sa isang tulad kong napakataas para abutin. Hindi ako nagmamayabang, at hindi ko gawain 'yan. Pero sa sitwasyon ko, hindi ito maiiwasang isipin. Ever since that disastrous event, I found myself saying things that struck deeper each time, eventually crossing every line. It was almost effortless, watching her shatter piece by piece. Every time na nakikita ko siya, talagang kumukulo ang dugo ko, lalo na kapag nagsasalita siya dahil magkaibang-magkaiba ang aming pananaw. Laging nauuwi sa bangayan ang pag-uusap naming dalawa. I really despise every fiber of her existence. It irritates me. Then, one day, may ginawa akong nag-trigger sa lahat. Lahat ay nagbago. I realized I had awakened the devil from a deep, unbreakable slumber. And for the first time, I almost felt... entertained. [𝓘𝓽𝓾𝓽𝓾𝓵𝓸𝔂...]

The saddest thing in the world is loving someone who used to love you. Yes, I still love him, still thinking about him. His face, his laugh, his love. Pero yung thought na ayaw na niya sa 'yo? It feels like your heart is getting ripped out and stomped on, and then someone is trying to pry open your chest to put it back. It makes your stomach hurt, like it's nauseous. You feel like life isn't even worth living anymore, but you know you can't die, just in case that person wants you back. But what if hindi na? habang buhay ka na lang bang aasa? habang buhay ka na lang bang maghihintay sa kanya? O uumpisahan mo nang kalimutan siya at magmahal ng iba?