��������

. "Uy Cynthia, baka malasing ka na ha at rapen mo'ko he hehe," . "Ha haha! Kian, mas malakas pa ako sa kalabaw ok," . "Iba ka rin noh, nagwawaldas ka ng pera... iba talaga ang mga mayayaman," . "Hindi ako mayaman ok, tsaka 'di rin ako nagwawaldas ng pera ah," . "Ei bakit ginagawa mo'to?" . "Kian, papayag ka bang bigyan kita ng trabaho keysa sa pagca-callboy na 'yan?" sumeryuso na ang mukha ko habang nakatingin sa kanya, hoping he'll gonna' say yes." . "Oo ba basta kaya ko," . "Gusto kitang kuning partner ko, maging mag-asawa tayo," I started and he stopped then, nakatingin lang siya sa akin. . "Ha, ano kamo?" . "Ikaw na yatang lasing ei, sabi ko kukunin kitang asawa ko pansamantala... hindi habang buhay ok kaya 'wag kang matakot," natatawa ako. . "Seryuso ka ba?" . "Magsasama tayo bilang mag-asawa ok, pero kung may girlfrend ka ok lang, magkita kayo basta umuwi ka lang ha." Kaway ko kunwari sa kanya. "Sa akin din, pwedi rin akong makipagkita sa iba. Isang taon ang babayaran ko, kung magkasundo tayo sa susunod na taon... another bayaran na naman 'yun." . Natigilan siya. "Papayag kaya si Mama Rosa?" . "Walang hindi papayag 'pag pera ang katapat Kian. Tungkol sa pag-aaral mo, walang problema, mag-continue ka..." . "Madami ka na palang nalalaman sa buhay ko ah, pero seryuso ka ba talaga?" . "Oo, Kian..." . "Kung papayag ka, bukas sumama ka na sa akin," . . . written by: ionahgirl23 .

"It's hard to deal with this situation.. Unexpectably you.. You forced her.. Enough na di siya makapagsalita.." full of symphaty I look Rian at naawa ako sa sitwasyon niya. It's been 3 weeks.. Since.. That night.. And 3 weeks na rin nakatulala lang at di makapagsalita si Rian.. And I feel sorry for her. "So.. I recomend nai-continue ang sinimulan niyo ang therapy session na eto.." tinignan ko si Doc. Bermudez.. Para bang sinusuri niya ako. "Something wrong?" He hesitate by shooking his head.. "Bro.. Usapang lalake sa lalake.. But.. Sobrang.. Napaka gago mo.." I was about na magmura nang marealize ko na may iba siyang ipapahiwatig. "She's pregnant.. A three week old Baby.."

Walang dahilan kung bakit ko siya minahal. Basta ang alam ko lang, sa kaniya lang tumibok ng ganito ang puso ko. Paghiwalayin man kami ng tadhana pero kung para talaga kami sa isa't isa, kami talaga hanggang dulo. Hangga't mahal ko siya maghihintay ako. Gaano pa katagal. Kahit gaano pa kahirap. Hihintayin ko siya.

"Promise are made to be broken" Naniniwala ako sa kasabihang na yan. Sa dami ba namang pangakong ibinigay sakin ng mga lalaking mahal ko. My Dad Promised me that he will forever love my Mom but he broke it after my Mom died he has this so called girlfriend And the man I love promised me that he will love me forever but he broke it at ang masama pa he promised himself to the girl na kinamumuhian ko ang anak ng babaeng umagaw sa Daddy ko. Diba dobleng sakit ang binigay niya sakin. Matatanggap ko pa kung ibang babae pero sana hindi na lang si ROWENA ang babaeng kinamumuhian ko Masisisi niyo ba ako kung hindi na ako maniniwala sa PROMISE na yan. I am Areeya Jane Saldivar * Does my desperate heart takes it all to have her back. I will definitely do anything to have her. kahit ibinta ko pa ang kaluluwa ko bumalik lang siya sakin at maging akin ulit siya gagawin ko I am ARIS JOHN FORD

Teaser I tried to forget everything about him. Matapos ng mga nakaraan namin, pinaniwala ko ang sarili kong tapos na kami. Tapos na ang lahat ng sa amin. Pero bakit? bakit hindi ko kayang magmahal ng iba? Nagsimula ako nang wala siya, pero pinakawalan ko nga ba siya? Did I really start again without him? O deep inside ay hindi naman talaga ako nagsimula nang wala siya? Ngayong nagkita kaming muli, Why do I always feel like this? Pakiramdam ko paulit-ulit akong nag-uumpisa sa simula. And now he knock on my door again... Do I need to forgive him? Can I forget everything? But how? If starting over again means selfishness? Knowing that some people will get hurt if we did...

"Tumigil kana sa kakasunod sa akin Ella mahiya ka naman" sabi ni eli at pilit inaalis ang mga kamay ko na nakapalupot sa beywang niya. "ano kaba babe hwang kang mahiya" sabi ko at lalong hinigpitan ang pagkakayakap sa kanya. "Ema Lauren! stop this crazy scenario! tumigil kana hindi kita magugustuhan and you are only 15 years old my god mababaliw ako sayo.. "eh ano ngayon kung 15 palang ako 4 years lang naman ang tanda mo sa akin eli" "Alam mo bata ka lang baka pag nagdalaga kana mawawala din ang kabaliwan mo sakin" "Hindi no balak ko nga na pag nag 18 na ako pabubuntis ako sayo" ngumiti ako ng pagkalaki laki habang sinasabi iyon. napangiwi naman siya ng marinig niya ang Sinabi ko. "may girlfriend na ako ella " sabi nya at kasabay ng pagluwang ng pagkakayakap ko sa kanya. "Hindi ako naniniwala" pilit kong pinipigilan ang pag patak ng luha ko. "believe me or not, nagkabalikan kami ni kyra kaya please ella tumigil kana ayaw kong mag hiwalay na naman kami ng dahil sayo"

"'Di ba sabi mo ay wala ka pang nagiging boyfriend?" pagkuway tanong nito. "Wala pa nga." "Pero nagka crush ka man lang ba?" "Hmm. Oo. Pero ayaw ko kasing maging emotionally attached kaya as much as possible ay pinapatay ko na agad ang feelings ko. Kasi. Ewan. Hindi ko alam kung paano i-explain." ang complicated talaga kapag hindi mo masabi 'yung nais mong sabihin no? 'Yung parang ikaw lang mismo ang nakakaintindi. "Parang hindi ka naniniwala?" "Parang gano'n na nga. I mean, alam mo naniniwala naman talaga ako, it's just that, syempre sa mga kagaya ko parang ang imposible lang ng idea na 'yan especially when if comes to same sex relationship. Siguro para sa iba ay nagwo-work pero sa'kin ay-you know, hopeless ako riyan. Kaya kapag may nakikita akong mga same sex couples ay naiinggit ako tapos ang ending mag i-imagine ako ng mga bagay na mag c-cause ng ikasasakit ko ng feelings ko kasi 'di ba marerealize mo na hindi naman ito sa'yo mangyayari. Minsan din ay na i-insecure na lang ako. Tsaka mostly rin kasi ay puro sex lang ang habol nila. Ayoko naman no'n." mahaba kong salaysay. "Kaya pala." nasabi niya na lang. "Siguro dahil ito na rin ang naging coping mechanism ko para maprotektahan ko ang feelings ko sa mga bagay na makasasakit sa akin emotionally. Unconciously ay nadedevelop ko na. Kaya ang ending na suppress na lang. Kaysa naman mag suffer ako sa mga sarili ko lang namang pag-iisip which is not healthy, why not i-suppress ko na lang diba?" "Pero hindi mo ba naisip na it takes time to wait for the perfect moment and it will be worth it?" "Alam mo. Sa totoo lang, palagi ko 'yang naiisip. Talagang na o-overshadow lang ng realization ko na imposibleng mangyari." "Pero, heto ka ngayon. Susubukan mo nang magmahal sa kabila ng beliefs mo." aniya. "Kasi may tiwala ako sa'yo." napangiti ako sa kanya kaya napangiti rin siya.

I wasn't able to reply on his last messages. Matagal akong napatitig sa screen ng phone ko. Hindi ko inexpect na sasabihin niya yon sakin. He was never rude to me. Even when he's pissed or mad about something, he never told me bad things. I guess what I did was too much for him. Kung sana may ibang paraan para ipaglaban sya, ginawa ko na. But I was left with no other choice but to break up with him. Or else everything will crumble up. All his effort will be wasted if I fought for our relationship. Kaya ayokong magsisi sa ginawa kong desisyon.

"Bakit ngayon ka lang? Alam mo ba kung anong oras ang uwian niyo!!!" napapikit ako sa sigaw ni Harry sa akin. Ganito naman palagi eh, kapag late ako umuuwi o di kaya ay kapag aalis ako palagi niya ako sinisigawan. "May tinapos lang kaming project" mahinahon kong sagot sa kanya. Kahit nanginginig na ang mga kamay ko at luha ko sa mata ay pinipigilan ko. "Project? O project sa mga lalaki mo?" pumintig sa tenga ko ang sinabi niya at sa di malaman na dahilan ay natagpuan ko nalang na nasampal ko na siya. "How dare you to insult mo, Harry!!! Wala ka na bang magawa sa buhay mo? Palagi mo nalang ito ginagawa sa akin!!!" sigaw ko na ngayon ay ang pag bagsak na rin ng mga luha ko. "Sobrang sakit na Harry. Naging mabuti akong asawa sayo sa loob ng tatlong taon natin bilang mag asawa!!! K-kinaya ko lahat ng pang iinsulto mo, pananakit mo sa akin." napahagulgol na ako sa iyak. "A-ang sakit-sakit na Harry, m-minahal kita pero k-kahit saglit m-man lang w-wala akong maramdaman n-na pag m-mamahal mo" napahawak na ako sa dibdib ko sa sobrang sikip at sakit na nararamdaman ko. "B-bumalik na siya diba? B-bumalik na ang totoong mahal mo" natawa pa ako ng pagak at tumingin ako sa kanya na malamig na tingin. "G-gusto mo makipag h-hiwalay na diba?" ngumiti ako sa kanya, ngiti na ubod ng pait. "s-sige g-gagawin ko m-mag papagawa na ako. P-para makalaya ka na sa akin. S-sorry ah, kung dahil sa akin nasira kayo ni Rina. S-sorry" huling sabi ko bago tumakbo paakyat sa kuwarto ko. Na'ng makapasok ako ay napaupo ako sa may lapag habang humahagulgol sa iyak. Napahawak ako sa tiyan ko, ang batang walang kamuwang-muwang, ang baby ko na muntik na'ng mamatay dahil sa girlfriend ng ama nya. "A-aalis na tayo dito baby, s-sorry kung mailalayo kita sa d-daddy mo ah?" ngumiti muli ako ng ubod na'ng pait at muling umiyak ng umiyak. Ako si Sabrina Faye Ramirez- De Vega 19 year old and my Professor is my Husband Harry Ward De Vega 24 Year old and this is my sadly life story.

[SOON TO EDIT] I never thought of falling in love again. Dahil sa nangyari sa dati kong relasyon ay umayaw na ako sa pag-ibig. Natatakot na ulit akong masaktan kaya naman pumunta ako sa malayong lugar katulad na lang ng nais ng mga magulang ko. Upang makalimot sa masamang nangyari sa akin. Ngunit hindi ko akalain na sa lugar ko na to pala mahahanap ang lalaking muling magpapatibok ng puso ko kahit na maikling panahon palang kaming magkakilala. Pero huli na ang lahat para ma-realize ko na, minamahal ko na siya. ================================ Please feel free to correct me if you found something wrong in my story. Grammar etc. Enjoy reading!