抖阴社区

01

227 15 0
                                        


Farih's Pov

The clock read two in the afternoon, and we still had class at three pm. I decided to head to the library to focus on reviewing. But when I walked in, the place was crowded. Naghanap ako ng mas tahimik na lugar sa campus, and finally settled on a bench near the garden. There , i focused on my notes, trying to drown out the low hum of chatter.

Sinubukan kong hindi pakinggan ang usapan ng mga estudyante sa paligid, pero some things just stood out.

"Do you think that game is real?"

"I don't think so. Baka gawang kuwento nanaman ito ng ibang mga students dito sa campus..."

"Saka alam niyo ba? I heard that five years ago, some teenagers were forced to play that game.."

I couldn't take it anymore. Tinakpan ko ang tenga ko. Sobrang rindi na ako sa lahat ng kwentong ito. Instead of focusing on school, they're spreading rumors, scaring each other.

I decided to go to our classroom earlier than usual, hoping for some peace.

"Farih!"

I froze, recognizing the voice even before turning. Ledger was running towards me his Lean and tall, with tousled hair that gives him a laid-back yet captivating look, he always has that comforting presence.

Ledger and I have been friends since we were seven. Now we're sophomores currently taking bsba Marketing Management here at Da Vinaz University. He's been my pillar, especially since my parents passed away in a car accident. His mom have taken care and helping me ever since. I'm grateful, kahit na wala na ang mga parents ko. They are here for me

"Tara sa department room. Meron na raw yung department shirt natin," he said, catching his breath.

I nodded with a smile and we walked down the hallway together. Tahimik ang paligid-only a few students were around.

Habang paakyat kami sa ika limang palapag ng building, biglang nanliit ang mga mata ko — may naaninag akong anino ng isang babae, nakatayo sa kaliwang dulo ng madilim na hallway.

Walang tao roon. Alam kong tambakan na lang ang mga silid sa lugar na 'yon — punô ng sirang upuan at kalat. Hindi na ginagamit ang ibang silid banda roon, ayon sa mga kwento, dahil daw sa mga nangyayaring kababalaghan. Sabi nila, may nagpaparamdam.

I heard that — may babaeng second year student daw na nasapian at nagwala sa mismong floor na ito... dalawang taon na ang nakalipas.

Napakapit ako sa hagdanan.Yung anino, hindi gumagalaw\... pero pakiramdam ko, nakatingin na siya sa akin.

I was going to tell ledger about what i saw but nang paglingon ko ulit doon ay nawala bigla ang babae

Pinilig ko ang aking ulo at baka namamalikmata lang ako.

"Kanan ba?" Tanong ko Kay ledger.

Napalingon Si ledger sa akin. Napakunot Bahagya Ang noo niya pero bigla rin naman niyang sinagot Ang Tanong ko.

"Yeah, Dito lang naman yung way papunta sa Dp Room natin. Bakit? "

"W-wala naman. I thought kaliwa kasi ."

Napangising umiling Si ledger.

Ilang minuto ang lumipas nang makarating na kami sa department room, may dalawang estudyanteng ang nasa loob. A girl with short hair noticed us.

"Kukuha kayo ng dept shirt?" she asked.

"Yes," I replied.

"Sizes?"

S1: The Hollow Guest Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon