«សួស្ដី»feiនិយាយទាំងញញឹមដើរចូលក្នុងហាង
«នែមកម្នាក់ឯងមិនបានទេហេស»
«ពួកឯងល្មមឈប់ធ្វើចរិកចឹងមើល»
«តាមពិតទៅខ្ញុំក៏មកចង់មកជួបមុខនាងប៉ុន្នានដែល»លីនយី
«ហើយប្រកាច់មកធ្វើអី ទើសមុខទើសមាត់ណាស់»
«បានហើយ និយាយសាច់ការមកវី»
«អើ យើងក៏មិនចង់នៅជួបមុខអាបុិយីនឹងយូរដេស»
«នាងម៉េង....»លីនយីសង្កត់សម្លេង
«គឺថាកាចាន់គេមានគូរហើយ»ម៉េងមិនខ្វល់នឹងលីនយីក៏និយាយសាច់ការជាមួយfeiវិញ
«គូរអីទៅ»fei
«ហ្អើយ!!!កុំធ្វើភ្លើមើលយើងតឹងទ្រូងណាស់»
«ចុមបើអត់ដឹងមែន!!គូរអី?»
«គូរ.....របៀបដូចឯងនុងអាបុិឆ្កួតនេះនឹងណា»ម៉េងដាក់ដៃចង្អុលរបស់ខ្លួនជិតគ្នា
«នែ...នាងថាអ្នកណាឆ្កួត»
«ឆ្កែដឹង»
«បានចាត់ទុកថាយើងសុំពួកឯងមួយថ្ងៃចុះ»feiលើកដៃសំពះតែម្ដង ២នាក់នឹងជួបមុខគ្នាលើកណាក៏មិនដែលត្រូវគ្នាដែល
«គេជាអ្នកណា មានរូបថតដែលទេ»feiបន្ត
«ឮថាឈ្មោះអុីប៉ូ!!នេះរូបគេ»ម៉េងបង្ហាញរូបក្នុងទូរសព្ទ
«ឈ្មោះស្រដៀងៗ ហើយរូបដូចធ្លាប់ឃើញ»លីនយី
«ឯងធ្លាប់ស្គាល់គេហ៎»feiងាកទៅសួរ
«រកនឹកសិន»
«អេ!!នាងfeiឯងថាមានអីប្រាប់យើងហី»
«អើ...គឺ...»
«អ៎យើងនឹកឃើញហើយ»លីនយីស្រែកឡើងភ្ញាក់២នាក់នោះ
«កាយីនិយាយធម្មតាទៅថី»feiសម្លក់
«សុំទោសសំណព្វចិត»
"ហ្អើយជ្រេញណាស់អញ"ម៉េង
«គឺគេឈ្មោះ Hastinwang yibo»
«ក្រែងត្រកូលHastinwangជាមនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកយើងហី»
«Yes that right»feiដាក់មេដៃអោយមួយ
«ចឹងគេម្នាក់នោះជាអ្នកស្នងដំណែងតពីឪពុកហើយ»
«ឈប់និយាយទៅ!!!តាមដានគេផង កាចាន់ឡេឡឺគ្មានដឹងអីទេ»feiបន្ទរ
«អ៎នាងម៉េង យើងឃើញឯងស្និលស្នាលជាមួយម្នាក់ស្រីនោះឈ្មោះTing yuណាស់ថ្មីៗនេះ»feiក៏និយាយបន្ត
«អឹមក៏ស្និលស្នាល»
«យប់ម្សិលមិញយើងឮក្រុមនាងនោះនិយាយគ្នានៅក្លឹបយើងថា គេភ្នាល់គ្នាដើម្បីអោយឯងស្រឡាញ់នាងយូសអីគេនោះអាមិចទេស តែឯងប្រយ្នត័ផង»
«ហឹស ល្បិចរាក់កំផែលនឹង ស្មានយើងមិនដឹងហី»
«ឯងបានដឹងហើយ»
«យើងមិនដឹងថាគេមានល្បិចអីទេ តែក៏ដឹងថាគេមានល្បិច ព្រោះមនុស្សមិនដែលស្គាល់គ្នាផងមកធ្វើជាចង់ស្និលស្នាលវាគួអោយសង្ស័យណាស់»
___________________
«ចាហ្វាយសំណព្វចិត្ត ខ្ញុំសុំទោស»អុីប៉ូដើរតាមចាន់និយាយដដែលព្រោះចាន់ខឹង
«បានហើយ ថ្លង់ណាស់»
«បើចាហ្វាយអត់ឈប់ខឹងផង ខ្ញុំមិនឈប់និយាយទេ»
«........»
«ចាហ្វាយខ្ញុំសុំទោស»
«ហត់ដេស»
«មិនហត់ទេ ចាហ្វាយជាមនុស្សដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ចឹងតាមមនុស្សខ្លួនឯងស្រឡាញ់មាងអ្វីទៅហត់»
«ឯង...ស្រឡាញ់លែងក៏ស្រឡាញ់មែន»
«ស្រឡាញ់មែន...ជុប»អុីប៉ូក៏លោទៅថើបថ្ពាល់ចាន់មួយខ្សឺត ហើយញញឹម
«អា..អា...ឯងធ្វើស្អីនឹង»ចាន់ខឹងផង អៀនផងមុខឡើង
ក្រហមដូចម្ទេសទុំ
«ថើបមនុស្សដែលខ្ញុំស្រឡាញ់»និយាយយ៉ាងហំហួនទាំងមិញដើរតាមលួងគេត្រុកៗសោះ
«យើងអស់អីនិយាយជាមួយមនុស្សដូចឯងហើយ»ចាន់បែរមុខរៀបដើរចេញ
«ចាហ្វាយ»
"ចុមលេងអីនឹង"ចាន់ពោលតិចខណៈអុីប៉ូមកអោបពីក្រោយអត់ខ្មាសគេសោះ មនុស្សឡើងពេញផ្សារសម្លឹងមក
«នែ...លែងទៅអត់ចេះខ្មាសគេទេអី»
«ចាហ្វាយឈប់ខឹងហើយថើបថ្ពាល់ខ្ញុំមួយមកខ្ញុំធានាថាលែង»អុីប៉ូខូចខ្លាំងមែនទែន
«អាបុិនេះមុខក្រាសជាងបេតុងទៀត»
«ទាល់មុខក្រាសចឹងបានញ៉ែក្រាសបាន»អត់លែងចាន់ទេ
«បាន លែងយើងសិន»
«បើចាហ្វាយរត់បាត់ទៅខ្ញុំធ្វើមិច»
«យើងមិនរត់ទេ»
«បើចាហ្វាយរត់ខ្ញុំនឹងគុណនឹង២»
«ល្អលែងសិនទៅ»
«Ok»អុីប៉ូក៏ដកដៃចេញពីចង្កេះតូច
"បើមិនរត់មានតាភ្លើ"ចាន់ងាកមកមើលមុខប៉ូបន្តិចហើយរត់ទៅបាត់
«ចាហ្វាយលេងខូចគេហា៎!!!ចាំមើលតាចាប់បានដឹងគ្នាហើយ»អុីប៉ូញញឹមចុងមាត់
«យកម៉ារស់សិន ចាំគិតទៀត»ចាន់រត់មកដល់ថ្នល់ហត់អោយគឃូស
«ទឹកអីនឹង....ឈាមខ្ញុំឈាមច្រមុះទៀតហើយ»ចាន់មានអារម្មណ៍ថាមានអីហូរស្រក់ចុះមក
YOU ARE READING
????????????????????????(End)
Short Story????????????????????????????????? ??? ????????????????? ????????????????????????????????????????????????????????????!!!! ???????????? Wang yibo? ?????...????????????????? ???????????????????????????????? ?.......? Short Novel??????????BL??????
