in this corner of the Blues ? [Completed]

ရေတံခွန်အနားပျံ့လွင့်လာတဲ့ ထောင့်ရိုးကြေစပြုရာ
ဒိုင်ယာရီအိုဆီက စာရွက်လှုပ်သံလေးတစ်ခု။

အသံလာရာ ညိုညစ်ညစ် သားရေဖုံးအောက်
အပြာရောင်အမှတ်တရတို့ရံထားသော စာမျက်နှာတွေရှိပြီး၊မနွမ်းလျော့သောငယ်ဘဝတချို့ ဘောင်ဘင်ခတ်ထားသည်။

နိဒါန်းပေလွှာ ပထမဦးဆုံးစာမျက်နှာမှာတော့
ဖေဖေ့ဆီကလက်ဆောင်အဖြစ်ဘဝထဲလက်ခံရတဲ့ခွေးပေါက်လေးတစ်ကောင်နှင့်အစပြုကာ
ဟီဆွန်း တေးမှတ်ခဲ့သည်သတဲ့။

ခဲဘောပင်ကောင်းကောင်းမနိုင်သေးတဲ့လက်ဆစ်တွေရေးခြစ်ထားသည့် စကားလုံးတွေက ပွေလီ
ကွေ့ကောက်ပြီး ကကျိုးကကြောင်လွန်းလှသည်။

သောကမဝေသေးသော အတိတ်လမ်းကတော့
ဖြောင့်ဖြူးနိုင်ခဲ့သည်ပင် ဆိုလိမ့်လေမလား ။

auditionပထမအဆင့်အောင်တဲ့နေ့က ဂျယ်ဂျူထဲခုန်ပေါက်ဟစ်ကြွေးရင်း ၊ မေမေတည်ခင်းဖြစ်သောဟင်းလျာတို့အကြောင်းသာ ဒိုင်ယာရီထဲပြည့်နှက်ခဲ့၏။

မုန်တိုင်းမသဲ့သောကောင်းကင်လွှာထဲ တိမ်နုနုတို့ အန္တရာယ်ကင်းသလို။

အဲ့ဒီလောက်...။
တကယ်ကို အဲ့ဒီလောက်ပင် အခိုက်အတန့်အားလုံးက သာသာယာယာကုန်လွန်ခဲ့သည်။

သို့တိုင်အောင်....။

"အီး...ဟီးး...ဗြဲ"

ဟီဆွန်းအလယ်တန်းအရွယ်အစမှာ ချိုလွင်သောငရဲတံခါးဝက ငိုသံလှလှလေးတခုကိုအားကိုးပြုလို့ ဟီဆွန်းရဲ့အပြာရောင်စာမျက်နှာတွေအား ဖိတ်ခေါ်ခဲ့၏။

ရှင်သန်ရခြင်းကို ရိုးရှင်းသည်ဟု ကမ်းစပ်နား
နေညိုချိန်ကိုငေးရင်း ကလေးပီပီတွေးခဲ့ဖူးတဲ့
ဟီဆွန်းရဲ့ဘဝထဲ ထိုနေ့ကစလို့ ဝင်္ကပါလိုတစထက်တစရှုပ်ထွေးလာတော့သည်။

" ညီလေး "
"ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်"

"ဖေဖေ..."
"ဖေဖေပျောက်နေတယ်
ဖေဖေလည်း မေမေ့လိုထားခဲ့ပြီထင်တယ် ဟင့်"

မှတ်မှတ်ရရ ဟီဆွန်းက ထည်လဲဝတ်နေကြ တစ်ပတ်နွမ်း နေဗီပြာရှပ်ပွတစ်ထည်နှင့်တကွ သောင်ပြင်ပေါ် ခွေးထိန်းလှည့်ရာမှာ ခေတ္တတဖြုတ် ဇိမ်ယူခိုက်ဖြစ်၏။