?????????? ????????

      នៅពេលដើរមកដល់តុអង្គុយភ្លាម ទឹកមុខចាប់ផ្តើមប្រែប្រួស លើសមួយកម្រិតទៀត។ តុដែលគេអង្គុយរៀន ឃើញមានសុទ្ធស្នាមប៊ិកទឹកលុបហ្វឺតដែលសរសេរជាភាសាកូរ៉េ ជាពាក្យជេរប្រមាថ ហើយធំក្លិនស្អុយឆ្អេះឆ្អាបគគ្រិចកខ្ងក់ថែមទៀត។ វ័យជំទង់ស្ងាត់មាត់ ហើយដាក់កាតាបចូលថតតុ រួចរ៉ូតដកសៀវភៅចេញមកអង្គុយរៀនធម្មតា តាមរបៀបមនុស្សដែលមានចិត្តអត់ធ្មត់ មិនរករឿងអ្នកណា ថែមទាំងអង្គុយរៀនយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ ហើយអត់ទ្រាំជាមួយក្លិន ពិបាកទទួលយកទាំងនោះបានទៀត។

      “ហឹះ!” សិស្សប្រុសម្នាក់សក់ក្បាលត្រងោលសើចហឹះក្នុងបំពង់ក ថ្នាក់យកទឹកនោមមកចាក់ស្រោចពីលើតុប៉ុណ្ណឹងហើយនៅទ្រាំបានទៀត។

      “ធំក្លិនឆ្អេះណាស់ ពួកឯងមានធំក្លិនអីទេ? ក្លិនស្អុយឆ្អេះឆ្អាប សំរាមៗ រលួយៗពិបាកទ្រាំខ្លាំងណាស់!!”

      “មែនហើយៗស្អុយណាស់វ្ហើយ!” លើសពីនេះពួកគេបាននិយាយឌឺដងឡើង ហើយថែមមូរប្រដាសគប់តម្រង់មកកាន់ ជុងហ្គុក ខ្លះក៏ត្រូវក្បាល ខ្លះទៀតក៏ត្រូវមុខ ឯខ្លះទៀតមានដាក់បន្លំដុំថ្មតូចៗគប់ចំថ្ងាស់របស់គេទៀតក៏មានដែរ។

      “អាចង្រៃចំជាពូកែអត់ធ្មត់មែន!” មិនត្រឹមតែគប់ក្រដាសដាក់ សើចចំអក និយាយស្តីអាក្រក់ស្តាប់ ជេរប្រមាថត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹងនោះទេ ថែមទាំងព្រួតលើកគ្នាទៅវាយទាត់ធាក់ជុងហ្គុកទាល់តែបែកមុខបែកមាត់ទៀត។

      “ពួកឯងធ្វើស្អី?” ខណៈពួកគេកំពុងតែសប្បាយដៃយ៉ាងជក់ចិត្តនោះ ទង្វើដ៏ថោកទាបទាំងប៉ុន្មានត្រូវបានបញ្ឈប់ ស្របនឹងពេលដែលវត្តមានវ័យជំទង់មានរាងតូចច្រឡឹងបានស្រែកមួយទំហឹងសំឡេងឡើង ហើយចោលខ្សែភ្នែកទៅសម្លឹង អ្នកដែលអង្គុយឱនឈ្ងោកកត់មេរៀនយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ ឥតស្រែកតវ៉ាចំពោះអ្នកដែលបានធ្វើបាបខ្លួនទៀត។

      “ចន ជុងហ្គុក!!!” ជុងហ្គុក ងើបខ្លួនឡើង។

      “.....” គេស្ងាត់ហើយសម្លឹងមេីលមុខម្ចាស់សំឡេងនោះដោយខ្សែភ្នែកក្រៀមក្រំ។

      “ក្រោកឡើងមក..”

      “.....” គេបន្តស្ងាត់ម្តងទៀត ហើយបន្តឱនកត់មេរៀនដដែល។ អ្នកដែលបន្ទរសំឡេងឮៗចាប់សំដែងអាការៈហួសចិត្តឡើងមក អាក្មេងល្ងីល្ងើម្នាក់នោះ ចំជាឈ្លើយច្រលើសបើសរកលេខដាក់គ្មានពិតមែន។