?????????? ????????

       “អ្នកប្រុសកើតអី?” អ្នកកំលោះបារម្ភណាស់ ស្រវាចាប់អង្អែលលើថ្ពាល់ដ៏ស្រឡូនថ្នមៗបន្ថែម។

       “ជុងហ្គុក ឱបអូនបានទេ?” ជុងហ្គុក ស្រវាចាប់ចង្កេះតូចតាមដែលរាងតូចសំណូមពរ រួចដាក់ចង្កាលើស្មាតូចបន្ថែម។

       “ខ្ញុំឱបអ្នកប្រុសរួចហើយ!” ថេយ៉ុង ឮហើយញញិម បាននៅក្បែរដើមទ្រូងគេ ថេយ៉ុង ពិតជាទទួលបានអារម្មណ៍កក់ក្តៅណាស់ មិនថាគេប្រែក្លាយទៅអ្វី ក៏បេះដូងមួយនេះនៅតែស្ម័គ្រស្មោះ ហើយស្រលាញ់ពុំដែលថមថយនូវក្តីដ៏ រំភើប រំជើបរំជួល នៅពេលដែលបាននៅក្បែរគេគ្រប់ពេល។

       “ជុង ចាំមុខក្មេងនៅឯមន្ទីពេទ្យនោះបានទេ?” ថេយ៉ុង ស្រាប់តែសួរបែបនេះ ដែលធ្វើឱ្យទឹកមុខអ្នកកំលោះរូបស្រស់ចាប់ផ្តើមញញិមជាថ្មី។

       “ចាំបានតើស..អាល្អិតនោះច្រឡើមសម្បើមណាស់!”

       “គេជាកូនរបស់ពួកយើង..គេជាកូនរបស់ ជុង ហ្នឹងណា!”

       “ថាម៉េច? កូនខ្ញុំ? នេះអ្នកប្រុសពរពោះបង្កើតកូនចាប់តាំងពីពេលណា ហេតុអីក៏ខ្ញុំមិនដែលដឹងសោះ!”

       “ប្រាប់ហើយតើសថា ជុង បាត់បង់ការចងចាំ ទើបមិននឹកឃើញរឿងទាំងអស់នេះវាកើតឡើងរយៈពេលបីឆ្នាំជាងដែល ជុង បានប្រើជីវិតជាមនុស្សប្រុសមានចរិតខិលខូច!” ជុងហ្គុក ស្ទើរតែមិនជឿទេ ថារឿងនេះអាចកើតឡើងចំពោះគេបាន តែពេលគិតបានបន្តិច គេក៏នឹកដល់ក្មេងច្រឡើមម្នាក់នោះភ្លាមៗ។

       “ចុះកូនយើងឈ្មោះអីទៅអ្នកប្រុស?”

       “ជុង នៅចាំរឿងតុក្កតាជប៉ុនឈ្មោះ រ៉ូគិ ដែលពួកយើងធ្លាប់មើលជាមួយគ្នាបានទេ?” ថេយ៉ុង ជួយរំឭកហើយ ជុងហ្គុក ស្រាប់តែនឹកឃើញនិងងក់ក្បាលខ្លាំងៗ។

       “ចាំ..ចាំបានហើយ!”

       “កូនយើងមានឈ្មោះពេញថា ចន យ៉ុងស៊ូ រ៉ូគិ ដោយសារតែ ជុង ចូលចិត្តមើលតុក្កតានោះខ្លាំងណាស់ ទើបអូនសម្រេចចិត្តថាដាក់ឈ្មោះនេះឱ្យកូនយើងទៅ!”

       “ឈ្មោះនេះគួរឱ្យស្រឡាញ់ណាស់ កូនយើងក៏គួរឱ្យស្រឡាញ់ណាស់ដែរ!” នាយសើចឱ្យតែនឹកឃើញដល់ទឹកមុខដែលកូនប្រុសខឹងនិងខ្លួនពេលណារួចហើយ ចេះតែមានអារម្មណ៍ថាកំប្លែងណាស់។