Not Defteri |Texting

Şükür kavuşturanaaaa! Xımsosöwosş uzun zamandır yoktum, bana göre uzun bir süre, geri geldim a dostlar!

Haydin bölüme geçelim o zamaaan, iyi okumalar dilerim efenim 🐥
___________________________________

"Kamer! Kızım gelsene bir." Annemin salondan seslenmesiyle, belimdeki önlüğü düğümünü çözüp çıkardım. Ocakta pişmekte olan tatlının muhallebisinin altını kapattım.

Salona girip koltuğa bıraktım kendimi. "Efendim anne?" Annem karşımdaki koltukta oturmuştu.

"Bu akşam misafirimiz var, menü sende. Malum işten geldim, yorgunum,"dedi kendini koltukta iyice yayıp telefonunu eline alarak.

"Tabii yaparım anne de, kim bu misafirler?" Telefonundan başını kaldırıp şöyle bir baktı bana. "Kayınvalidenler geliyor, canım ahiretliğim Selin," dedi gülümseyerek. Bende gülümsedim.

"Sadece Selin teyze mi gelecek?" diye sordum. Her zamanki sırıtışını kondurdu dudaklarına. "Kocanda gelecek, merak etme." Sırıtarak kurduğu cümle beni utandırırlen yerimden kalktım hemen.

"Onun için mi dedim ben? Kaç kişilik yapmalıyım diye sordum,"dedim elimi havaya sallayarak. Annem gülmeye devam ederek," Tabii kızım, biliyorum ben. Öylesine dedim, "dedi alayla.

"Anne ya," diyerek mutfağa geri döndüm. Aslında sorduğum kişi tabii ki Karan'ımdı. Ama öyle birden kocan yine utanmıştım yani.

Saat daha dörttü. Onların yedi gibi geleceğini düşünürsem baya vaktim vardı. Tatlım hazırdı zaten, yemekler kalmıştı geriye.

Yaptığım parçaları birleştirerek tatlımı hazırladım ve dolaba attım. Yemekleri yapmak için tezgahı temizleyip, başladım işe. Turuncu önlüğümün cebinde duran telefonumdan güzel bir şarkı açtım. Aklıma gelmişken yardım için Aden'i de çağırmak için rehberimde adını bulup aradım.

İlk çalışta açtı, ona göz devirerek gülerken sesi duyuldu karşı taraftan.

"Efendim aşkotoşkom?" dedi neşeli sesiyle. Gülerek cevapladım onu.

"Nasılsın Aden?" Onunla konuşurken diğer yandan da süzgeçe koyduğum pirinçleri yıkıyordum.

"İyiyim balım, sen nasılsın?"

"Bende iyiyim çok şükür. Selin teyzeler gelecek yemeğe bu akşam. Yardıma gelebilir misin ya?"

"Gelirim tabii, benimde anlatacaklarım vardı sana zaten."
O görmese de başımı salladım onaylamak için. "Tamamdır, bekliyorum."

"Tamam. Allah'a emanet ol." dedi kapatmadan önce. "Sende."

Arkada çalan hareketli şarkıya eşlik ederek işime devam ettim bende. Bu sefer İstanbul Beyefendisi çalmıyordu. O şarkının yeri ayrıydı bende tabii.

Yarım saatin ardından biraz dinlenmek için masadan bir sandalye çekip oturmuştum. Masanın üzerinde duran telefonumdan çalan şarkıyı durdurarak gelen mesajlara baktım. Kimden geldiğini görünce kocaman bir tebessüm yer edindi dudaklarımda.

Karan'ım: Kamer'im, nasılsın?

Siz: İyiym çok şükür Karan, sen nasılsın?

Karan'ım: Bende iyiyim.

Karan'ım: Misafiriniziz bugün, haberin var mı?

Siz: Var var. Annem bana bıraktı yemekleri falan. Onları yapıyordum, dinlenmek için oturdum biraz.