Not Defteri |Texting

|21|

Karan'ım: Yorma kendini çok diyeceğim de, biliyorum en güzelini yapmak için durmazsın sen şimdi.

Karan'ım: Gerçi sen ne yapsan en güzeli bana ama.

Siz: Karan ya, şu durumda bile iltifat etmeyi unutmuyorsun.

Karan'ım: Seninleyken doğaçlama gelişiyor, özellikle yaptığım birşey değil.

Siz: Seni yerim ben ama. Bu ne güzelliktir?

Siz: Ama sus Karan! Yine aldın aklımı başımdan.

Siz: Yemek yapacağım ben, görüşürüz akşam.

Karan'ım: Tamam tamam. Şimdilik susuyorum, ama devamı için söz vermiyorum.

Karan'ım: Kolay gelsin, Allah'a emanet ol bebeğim.

Siz: Sende Karan'ım.

Oradan çıkarak telefonu kapattım. Tam kalkıp işime devam edecekken kapı çaldı. "Ben bakarım kızım!" diye seslendi annem.

Kapının açılmasıyla Aden'in ve Ahsen'in enerji akan sesi doldu eve.

"Nasılsın Meryem yengem?" Annemin güldüğünü işittim.

"İyiyim kızım, hoşgeldiniz."

Onların buraya gelmesini beklerken tezgaha yaslandım. Birkaç saniye sonrada mutfağa pata küte girdiler. İkisi aynı anda koşarak girmeye çalıştığı için kapıda sıkıştılar tabii.

"Ahsen, çekil ablacığım," dedi Aden dişlerinin arasından ben keyifle onları izlerken.

"Abla sıkıştım. Aynı anda çekilmemiz lazım ya." Ahsen'in sızlanmasıyla Aden sertçe omuz attı ona. "Niye benimle aynı anda girdin ki?!"

"Ne bileyim ya! Sen birden koşunca bende koştum işte."

Gülerek yanlarına gittim. Belli ki çözemeyecekti bunlar sorunlarını.

İkiisnin omzunu iki elimle ittim. İkisi beraber geri gidince kapıdan çıkmış oldular.

Şükür rabbim!

Ahsen derin bir soluk bırakarak rahat bir nefes aldı. "Allah'tan Kamer abla bizden biraz daha zeki," diye mırıldandı mutfağa girerken. Aden sinirle arkasından bakarak söylendi ona. "Sabır ver Allah'ım ya."

"Hadi geçin oturun. Sarmalar sizde," dedim önlerine sarma harcını ve ocaktan aldığım kaynamış yaprakları koyarak.

İkiside kollarını sıvayıp ellerini yıkayarak oturdular masaya. Onlar sarmaya başlarken bende ana yemeğe devam ettim.

"Anlam anlattı mı sana Kamer abla? Ablamın namus gitti," dedi gülerek Ahsen. Aden elindeki sarmayı bırakarak kafasına vurdu hafifçe.

Kaşlarım çatılırken Aden'e baktım. "N'oldu?"

"Ya bizim karşıdaki eve bir aile taşınmış. Ben bilmiyordum tabii! Yine şarkı söyleyerek balkona çıktım dün. Karşı balkondan da bir çocuk çıktı. Benim başım açık tabii," dedi sesi kısılırken.

"Gördü mü seni öyle?" Başını salladı. "Gördü."

"Bilerek olmamış, bir dahakine daha dikkatli olursun." dedim.

Başını salladı. "Öyle."

"Ee tanıştınız mı komşularınızla?" dedim konuyu dağıtmak amaçlı.

"Annemler tanıştı. Ama ben nasıl gideyim artık? Adam saçlarımı gördü, saçlarımı!" dedi sonlara doğru bağırarak.

"Tamam canım, sakin ol. Unutur herhalde." Omuz silkti.

Sohbetle geçen iki saatin ardından yemekler hazırdı. Elimdeki bezin suyunu sıkarak yerine koydum. Doğrulup alnımda terleri silip salona attım kendimi. Ahsen ve Aden de benden hemen sonra gelerek karşımdaki koltuklara attılar bedenlerini.

"Yorulduk." Başımı sallamaya bile mecalim olmadığı için mırıldandım sadece.

"Gelirler birazdan. Ama kalkıp hazırlanmaya bile halim yok ya." dedim.

"Bizimde üstünüz hep yemek koktu. Senden alacağız birşeyler." Başımı sallayarak onayladım Ahsen'i.

"Bir kalkabilirsem."

"Kalkalım artık, onlar gelecek biz hâlâ burada dana gibi yatıyor olacağız bu gidişle." Ahsen'e hak vererek yerimden doğruldum. Belim bir ara değişik sesler çıkarmıştı ama iyiydim şükür.

Odama ilerlerken onlarda peşimden geldiler. Odama girince dolabımın kapağını açarak kıyafetlerimde gözlerimi gezdirdim.

"Ne giysem ki?" dedim dudak bükerek. Aden elini lacivert düz elbiseme attı. "Bunu giyebilirsin, üstüne de krem lacivert tonlarında olan eşarbını takarsın."

Başını sallayarak elbiseyi askılıktan aldım. Düz inen bir elbiseydi, sadece kolları balon koldu.

"Sizde seçin birşeyler,"dedim elimi dolaba doğru sallayarak.

Onlar kendilerine seçerken bende giyindim. Eşarbımı da güzelce bağlayarak aynadan kendime baktım." İyiyim, iyi. " Aden giydiği siyah elbisenin kollarını düzeltirken yandan bir bakış attı bana. " İyisin, iyi. "

Ahsen de kırmızı sweat ve siyah eteğimi giyerek siyah bir şal yapmıştı.

Hazır olunca odadan çıktık. Annem masayı hazırlıyordu. "Kolay gelsin Meryem sultan." dedim.

Başını masadan kaldırarak bana baktı. "Vay, ne güzel olmuşsun sen," diyerek yanıma geldi. Gülümsedim.

"Teşekkür ederim." Yine sırıtınca birşey diyeceğini anlayarak engelledim onu. "Her zamanki halim annem, kimse için süslenmedim." Güldü.

"Süslendi demedim ki ben, kendin ele verdin kendini." Kaşalrım çatılırken bana gülen üç kadına bakıyordum çatık kaşlarla.

Onlara omuz silkerek mutfağa geçtim. Yemekleri son kez kontrol ettim.

Sırada sadece Karan Beyi beklemek kalmıştı şimdi.
______________________________________________

Bittu Kestuk!

Yine böyle bitiresim geldi ckmdosaçqp Metrobüs'te ki gibi.

Kısa oldu, evet ama elimden bu geldi. Bir sonraki bölüm yemekle beraber bir sürpriz daha olacak. Aden'i alakadar eden bir sürpriz.

İyi geceler! Allah'a emanet olun 🧡