BABAMIN SA? KOLU | Texting

🐈🐈🐈

Bıyıksız Ergenler:

Çağla: Evet, doğru duydunuz.

Çağla: Biz Ege ile sevgiliyiz.

Nil çevrimiçi.

Nil: Bana bakın bücürler!

Nil: Kızınızın adı Nil olacak, sizi ben tanıştırdım.

Nil: Hatta oğlunuzun adı da Nil olacak.

Umut çevrimiçi.

Umut: Nil oğlum gel buraya.

Umut: Oğlum Nil şu çöpü çıkar.

Umut: Oldu mu bu şimdi?

Umut: Oğulları Umut olmalı, belki o umutlu olur.

Nil: Ay olmadı harbi.

Nil: Tamam oğulları Umut olsun.

Ege çevrimiçi.

Ege: Şey, biz de bir şey söyleyebilir miyiz?

Ege: Çocuk bizim ya hani.

Nil: Üçüncü çocuğun adını da sen koyarsın Ege kasma bu kadar.

Umut: Kaç tane olacak ki?

Nil: 5.

Çağla: Sen büyüteceksin herhalde.

Çağla: Arkadaşlar biz çocuk hayali kurmadan önce daha üniversite okuyamamış olduğumuzu hatırlayalım.

Çağla: Biz bugün Ege ile tercihleri yaptık.

Nil: Biz de dün yapmıştık.

Çağla: Of düzgün bir yer çıksa da şu evden kurtulsam başka bir şey istemiyorum.

Nil: Ayrılacak mıyız?

Nil: Her sabah kantinde sizi beklemeyecek miyim?

Nil: Artık her gün Umut'un saçlarını müdürden saklamayacak mıyız?

Çağla: Ağlarım.

Ege: Üniversiteyi farklı şehirde okuyacağız diye ayrılacak değiliz.

Ege: Görüşmeye devam edebiliriz.

Ege: Sıkmayın canınızı.

Nil: Umarım.

🐈

"Çağla yarın üçte bakkalda ol, benim işlerim var." Babamın cümlesini kafamla onaylasam da içimden ofladım.

Ben yarın Ege ile buluşmak istiyordum.

Babama bunu söylesem olacakları düşündüğümde kendi kendime gülümsedim. İçinden Usman Aga çıkardı ve Obayana'ya çektirdiklerini Ege'ye çektirirdi.

Elinde baltayla Ege'yi kovalayan babamı hayal ettiğimde gülüşüm daha da büyüdü ve yanlışlıkla gülerken ses çıkardım. Babam ve annem bana döndü.

Artık dersler olmadığından akşamları odama kaçamıyor, babamın izlediği saçma sapan şeyleri izleyerek akşamlarımı geçirmeye çalışıyordum.

"Neye güldün kızım?" dediğinde televizyonu işaret ettim.

"Çok komik diziymiş baba."

"Program o, dizi değil." dedi ters bir tavırla, ardından önüne döndü.

Bir kez daha içimden ofladım. Sanki bir şey yapmıştık arkadaş. Yanımda duran Kralsu'nun kafasını severken bakışlarımı babamdan çektim.

Dizlerimi kaldırarak oturdum ve önümde göstermemeye çalışarak telefonumu açtım. Bu ne cesaretti bilmiyordum ama Ege'ye yazacaktım.

Çağla: Ne yapıyorsun?

Çağla: Ben, babam bizi öğrendiğinde seni Usman Aga'nın Obayana'yı kovaladığı gibi kovalayışını hayal ediyorum.

Kral çevrimiçi.

Beni bekletmediği için tekrar gülümsedim. Babam görse son gülüşlerim olacaktı ama tutamıyordum işte.

Kral: O kadar hafif bir tepki olur mu ki?

Kral: Keşke olsa.

Çağla: Seni baltayla kovalaması hafif tepki mi?

Çağla: Sen kendini en kötüsünün de kötüsüne hazırlamışsın Ege, hiçbir şey yıkamaz seni.

Çağla: qwlnslxnssenixsidseviyprum.

Kral: Bu random.

Kral: Sen görmüş müydün?

Çağla: Aslında hayır ilk yazdığında görmemiştim.

Çağla: Geçen mesajları okurken fark ettim.

Çağla: Nasıl anlamamışım ki ben ya?

Kral: Anlamadığın ilk şey değildi.

Çağla: Azıcık salak olabilirim.

"Çağla çay getir."

Of kes be adam.

Yine sadece içimden söylenirken telaşla son bir mesaj yazdım.

Çağla: Gittim ben yoksa gerçekten babam yakalayacak.

Telefonu cebime saklayıp babamın önündeki bardağı aldım. Mutfağa doğru giderken babam gerçekten bizi öğrendiğinde neler yaşayacağımız aklımı kurcalıyordu.

🐈🐈🐈