Intersected Lines

"Since your quarterly exam will be in two weeks we still have a lot of topic to cover but rest assured that until you will not learn we will not move forward with another lesson. So for today we will be having a pre-test about our next topic in order for me to gauge your knowledge about it." I gave my class each test paper to answer. They answered it silently kaya lumabas na muna ako para magpahangin sa balcony. Makikita rin naman sila sa balcony dahil glass yung window ng classroom. 

Pagkalabas ko ay saktong lumabas din si Rach. Nasa kabilang room lang siguro ang klase niya sa ganitong oras. 

"Hoy babae, may bisita raw mamaya kaya may meeting pero libre dinner natin." Nakangiti niyang saad habang lumalapit sa akin. Inirapan ko ito dahil alam ko naman na may meeting. Hindi ako social butterfly pero kasama rin naman ako sa gc. 

"Alam ko." Maikli kong saad habang nakaharap sa classroom dahil baka magkokopyahan ang mga estudyante ko. 

"Nagbabasa ka pala sa gc natin?" Nanunukso niyang saad kaya iritado ko siyang tinignan. 

"Anong sa tingin mo?" 

"Hindi." Natatawa niyang sabi habang pumalakpak pa. Napapailing na lang ako sa kaniya. 

"Alam mo ba sino ang bisita?" Tanong niya sa akin na agad kong ikinailing. Ang alam ko lang ay ang magiging bisita namin mamaya ay ang CEO at President ng Abo Corporation that's why may pa free dinner ang Principal namin dahil malaki rin ang maitutulong nila sa improvement ng eskwelahan.

Mabilis lang lumipas ang oras papunta na kami ni Rach sa activity center ng paaralan dahil doon gaganapin ang meeting. Nakakawit ang mga braso ni Rach sa mga braso, kaya rin minsan ay napagkakamalan kaming magjowa dahil ang clingy niya sa akin. Clingy din naman ako noon pero sa kaniya lang. Si Rach ay ikakasal narin ngayong disyembre. Dahil nasa barko pa ang magiging asawa niya. Naghahanap na nga ako kung anong ireregalo ko sa kaniya. She deserves the best wedding gift someone could give. 

Pumasok na kami sa activity center at umupo sa pinakagitnang gilid dahil yun lang ang medyo walang taong nakapalibot. Maraming tumingin sa amin at nagbubulungan. Mukhang kami na naman ang pinagchichismisan nila. Rach didn't officially announced who was her significant other that's why people keep on having an assumption that it is I, who proposed to her. Pa lowkey lang kasi ang kaibigan ko sa social media. 

"Ang tahimik mo talaga. You changed a lot." Mapait niya akong nginitian kaya naman umiwas ako ng tingin sa kaniya. Ever since she left I turn into somewhat a cold person. I became numb and I don't even know how to smile genuinely now. Lahat ng bagay ay nawalan ng buhay noong iniwan ako. Maybe I really did invest a lot in that relationship that is why I am going through this. May nanligaw man pero wala akong ineentertain. 

"Gusto ni Cali na bumalik sa Kandaya resort and I was thinking about going there this weekend. Would you care to accompany us?" I changed the topic mukhang gumana naman dahil biglang sumigla ang mukha niya at nagpapalakpak at yumakap pa sa akin. 

"Of course, basta libre mo." Napairap ako sa sinabi niya. Kailan naman akong nag-aya na siya ang pinabayad ko? Lahat ng trip namin ay libre ko talaga dahil ayokong gumagastos siya. She needs to build a house dahil paparating na ang kasal nila in a few months. Pero balak ko itong regaluhan ng house and lot since she's still planning to build her dream house next year dahil may loan pa raw ito. 

Kumalas na ito sa pagyakap sa akin nang makita naming magsisimula na ang meeting. Unang pumunta sa harapan si Miss Principal at nagdiscuss sa kung anong mangyayari. Nakatuon lang ang focus ko sa kaniya kahit kalabit ng kalabit ang katabi ko. Inignora ko ito dahil alam kong dadaldalin lang niya ako. 

"For now that what we agreed upon so let me call the CEO and President of Abo Corporation since she will be the one to discuss on what will be the building look like. Miss Calissa Cardell, the stage is yours." The Principal said and my throat went dry at the sight of her. Everything moves in a slow motion. She's walking towards the riser with a mic in her hand. She didn't even age a bit. She is still the same. The lady that I've fallen into. Ngayon ko lang siya nasilayan dahil noong gabing nagkita kami ay hindi ko man lang ito natignan nang maayos. She roamed her eyes around the activity center until she found mine and she locked gazes with me but I'm the first to withdraw. My eyes landed on Rach who is looking at me worriedly. I gave her a small smile to assure her that I am okay. 

I didn't expect she is the CEO and the President of Abo Corporation. I thought she was a politician. Palagi siyang laman ng news dahil sa mga proyekto niya as the mayor of Cebu City akala ko ay pinagpatuloy niya ang pagiging politiko. But she is now venturing in business hindi narin nakakapagtaka dahil negosyante naman din ang mga magulang niya. 

"Do you want to get out? I can make excuses for you." Rach whispered since Miss Cardell was speaking in front. I shook my head to disagree, I don't want to give Miss Cardell a reason to know that I am still not over her. 

"Kaya ko to." Sagot ko sa kaibigan ko kaya umayos na ito ng upo. Tumingin lang ako sa harapan pero hindi sa kaniya. Maganda ang plano nilang building. Gagastos talaga sila ng malaking pera dahil narin sa daming gusto nilang ilagay sa mga laboratory at ang mga computers na ibibigay nila. They are planning also to install TV's in every room para hindi na raw mahihirapan ang mga guro na nagpatuwa sa aming lahat. 

Pagod narin kasi ako kakadala ng projector sa klase because aside from me teaching calculus, I also teach history. Kahit hindi naman ito align sa kurso ko ay tinanggap ko ang alok dahil gusto ko rin naman ang history at short kami sa mga teachers lalo na't ang daming nag-enroll ngayong taon. 

The meeting ended at ngayon ay pumipila na sila sa pagkain. Ramdam ko ang mga tingin ni Miss Cardell sa akin but I ignored it. Matagal na kaming tapos. Tinapos na niya. Hindi muna ako tumayo dahil ang dami pang nakapila. At gusto ko rin sumabay kumain sa anak ko kaya hihintayin ko na lang si Rach na makabalik sa table namin para makapagpaalam na ako. 

Nang nakita kong paparating na si Rach sa table namin ay nagsimula na akong magligpit ng gamit ko. Nagtataka naman niya akong tinignan. 

"Hindi ka kakain?" Tanong niya sa akin habang binababa ang mga platong hawak niya. Ang takaw talaga niyang kumain pero ang liit parin ng bewang. 

"Nope, I'll be with my son. Una na ako." I said and kissed her cheeks. I went out and walk towards the open ground to get my car. Kahit malapit lang ang bahay namin dito sa paaralan I want to drive my car so it won't be stucked in our garage. But before I can even enter my car a soft hand stopped my by grabbing my arm gently kaya naptingin ako kung sino yun. My mouth were half opened when I saw her standing in front of me catching her breath. It looks like she ran. 

"What do you want, Miss President?" I asked formally but she only stared at my eyes, looking for something. 

"Are you available for a talk?" She asked and there's an emotion in her eyes that I can't name. She looked at me hopeful, but I didn't give her the satisfaction, so I shook my head. 

"I'm sorry Miss President but my son is waiting for me." I gave her a small smile. She looked shock to what I've said. 

"So, it's true that you are married." There's a hint of bitterness when she said it. Hindi ko na ito sinagot pa at pumasok na lamang ako sa sasakyan ko. Tumabi naman ito para makaraan ako. Pinatakbo ko na ang sasakyan ko habang may isang butil ng luha na kumawala sa mga mata ko. 

After so many years, siya parin talaga ang pinipili ng puso ko pero hindi na maaari. Last time I heard, she was engaged to her ex-boyfriend. She left because of him. Sinabi niya sa akin noon na nabigla lang daw siya sa lahat ng pangyayari at kung ano man ang nararamdaman niya sa akin ay pawang hindi katotohanan. In love parin siya sa ex-boyfriend niya that's why when her ex cameback she left me. Tanggap ko ng talo talaga ako. She was straight before I met her so how come I had the power to bend her right? She never bended but she followed the current, and when a yacht came, she immediately left. 

I smiled bitterly. Kailan pa ba ako matatapos na mahalin siya? Dahil kahit ubos na ubos na ako ay parang hindi parin natutuyo ang pagmamahal ko para sa kaniya. She's still the one I will choose over and over again. Kahit masakit na.