?MDADIM

Aynanın karşısına geçmiş kendime bakıyorum. Ne zamana kadar insanlara kendimi ezdireceğimi düşünüyordum. En büyük hatayı kendime ben yapıyordum. Susarak, beni ordan oraya savuran insanlara karşılık vermeyerek. Kendi yaramı kendim sara bilirdim ben kendimi çok iyi biliyordum. Bir başkasına ıspatlamak zorunda değildim. Dildaydım sadece Dilda soyadımın hiç bir önemi yoktu. Bundan sonra andım olsunki kendimi hiç kimseye ezdirmeyecektim.

Üzerime hafif göğüs dekolteli dizlerimin üzerinde biten elbisemi giyinip banyodan çıktım. Baran ile göz göze geldik, o uyurken odaya gelmiştim. Beni görünce şaşırdı.

"Hazırım ben sende hazırlan inelim kahvaltıya."

Şaşkınlıkla yüzüme baktı.

"Sen iyi misin?"

"Gördüğün gibi."

Anlam veremeden dolaba ilerleyip soyunmaya başladı. Koltuğa oturup Evinin bana açtığı instegrambda dolaşıyordum.

"Senin o göğüslerin hadinden fazla açık değil mi?"

Kafamı eğip baktım.

"Seni ilgilendiren kısmı nerde burda."

Gözlerini kısıp bana baktı.

"Ne oluyor sana. Ne bu halin?"

Ayağa kalkıp yanına gitim.

"Bir şey olduğu yok. Hazırsan inelim."

Gözleri göğüslerime kaydı.

"Bu elbiseyle çıkmasın. Git değiş hadi bekliyorum."

Kolarımı bir birine bağladım.

"Ben bu şekilde rahatım değişmiycem."

"Dilda!"

Sinir ile nefesini soludu. Korkmuycaktım söz verdim kendime.

"Baran ağa! Duymadın sanırım. Değişmiycem."

Şaşkınca bana bakıyordu.

"Sana ne olmuş böyle. Hayırdır!"

Son kelimesini bağırarak söylemişti.

"Bundan sonra böyle. Alışsan iyi olur."

Odadan çıkıp merdivenlerden inmeye başladım. Arkamdan küfür ede ede geliyordu. Umursamadan masaya geçip oturdum.

"Hayırlı sabahlar."

Bir yandan yemeklerini yiyip bir yandan bana gülümseyen insanlara baktım.

"Hayırlı sabahlar kızım. Maşallah iyi gördüm seni."

Gülümsedim.

"Sağol Diyar baba çok iyiyim."

Kullandığım baba kelimesiyle herkes birbirine baktı. Baran ise sadece bana.

"Allah daim etsin kızım."

Gülümsedim. Yemeğimi yerken sürekli Baranın bakışlarına denk geliyordum. Umursamayıp önüme döndüm.

"Bugün toplantın mı var oğlum?"

Çayından bir yudum alıp masaya bıraktı.

"Evet baba."

"Hadi inşallah."

Baran çayından son yudum alıp ayağa kalkt, ve öylece bana baktı. Benim de kalkmamı bekliyordu beyfendi alıştı tabi kapıdan uğurlamaya.

"Gelmiyor musun?"

Zeytini ağzıma atıp konuşmaya başladım.

"Nereye canım?"