[????????????????] - If I Protect You

?????? : ??????!

      នៅក្នុងវិមានចន ឯណេះ ជុងហ្គុក កំពុងតែ ស្ថិតនៅក្នុងបន្ទប់ធ្វើការ តាមទម្លាប់ ដោយនាយមិនដឹងទេថា អ្នកជាបងប្រុស បានហៅថេហ្យុង អោយមកទីនេះទាំងយប់ ឡើយ។
តុក~តុក
សម្លេងគោះទ្វារ បង្វែរការចាប់អារម្មណ៍ជុងហ្គុក អោយភ្ញាក់ពីការងារ មុននឹងប្រាប់អោយអ្នកម្ខាងទៀតចូលមក។
«លោកប្រុស!»ស្រីចំណាស់ ជាម៉ែដោះ លើកកាហ្វេចូលមក ព្រមទាំងដាក់នៅលើតុការងារ ក្បែរដៃ របស់ជុងហ្គុក។
«ថ្ងៃនេះ ថេហ្យុង គេមក..គឺលោកម្ចាស់ហៅគេមកនិយាយរឿងរៀបការនោះហើយ» ម៉ែដោះនិយាយប្រាប់ទៅរាងក្រាស់ វាអាចជាដំណឹងដែលជុងហ្គុកចង់ដឹងបំផុត គាត់នៅជាមួយគេយូរហើយ គេគិតយ៉ាងម៉េច គាត់អាចស្មានបាន។
«គេមក គ្មានអ្វីទាក់ទងនឹងខ្ញុំទេ!»
«ចាស៎» លឺបែបនេះ គាត់ញញឹម ប៉ុន្តែក្នុងចិត្ត ក៏ហាក់លួចជិនរឹក ក្មេងនេះ មិនតិចដែរ! នៅតែធ្វើមាត់រឹង ដល់ពេលបាត់បង់ ទើបស្ដាយក្រោយ ។
    ក្រឡេកមក ថេហ្យុង វិញ ក្រោយពីត្រូវបានស្កាលែត ហៅមកនិយាយហើយនោះ គេក៏ដឹងថា អ្នកជាម្ដាយមិនបាននៅទីនេះទេ ស្កាលែតមិនបានហៅគេមកនិយាយរឿងម្ដាយគេឡើយ ជាក់ស្តែងបែរជា ចាត់ចែងរឿងរៀបការ អោយគេ ជាមួយ ណាមអ៊ុន ទៅវិញ ទោះដឹងថា ណាមអ៊ុន តែងតែធ្វើបាបគេមកជារឿយៗ តាំងពីនៅវិទ្យាល័យក៏ដោយ ពេលនេះគេបានទៅរៀននៅក្រៅប្រទេស ក៏មិនប្រាកដថា ការស្អប់របស់គេ បានកែប្រែដែរ។
«ស្មាលនេះ យប់ជ្រៅណាស់ហើយ...មិនបាច់ទៅផ្ទះទេ នៅគេងទីនេះមួយយប់ទៅ! ចាំយើងអោយគេរៀបចំបន្ទប់អោយ!» ស្កាលែត
«បាទ!» ឆ្លើយបាទ ទាំងចិត្ដពុំចង់ ទោះបីជាគេចង់ប្រកែកមិនចង់រៀបការ ប៉ុន្តែ គុណ ចំពោះលុយដែលស្កាលែត ផ្ដល់មកអោយគេនិងម៉ាក់ ជារឿយៗមកនេះ ធ្វើឲ្យអាល្អិតមិនអាចហារមាត់ បដិសេធអ្វីចេញឡើយ។
@ បន្ទប់
រាងតូច ចូលមកក្នុងបន្ទប់ ដែលអ្នកបម្រើបានរៀបចំអោយ ។ គេដាក់ខ្លួនអង្គុយលើពូកទន់ល្មើយ ខុសដាច់ពីបន្ទប់របស់ខ្លួន សម្លឹងមើលទៅខោអាវមួយសម្រាប់ ដែលដាក់ក្បែរនោះ។
«ហ្ហឹក!ហ្ហឹក» ថេហ្យុង ខ្ទប់មុខយំ ទាំងអន់ចិត្ដនឹងអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដែលបានកើតមកលើខ្លួនគេ ។ មានប៉ា ប៉ុន្តែមិនអាចហៅបាន មានម៉ាក់ ប៉ុន្តែ មិនដែលទទួលបានក្ដីស្រលាញ់ ក្បាលមួយម្នាក់ឯង ត្រូវរ៉ាប់រង អ្វីៗទាំងអស់ គេពិតជាហត់ ហត់ស្ទើរតែដើរទៅមុខលែងរួចហើយពេលនេះ មិនថាគេព្យាយាមប៉ុណ្ណារ ក៏មិនអាចធ្វើអោយជីវិតគេប្រសើរជាងនេះបានឡើយ គេលំបាកដ៏ថ្នាក់នេះហើយ អ្នកដែលជាឪពុក ជាសាច់ឈាម ពុំដែលមើលឃើញពីភាពពិបាករបស់គេ ទោះឃើញក៏បែរជាបិតភ្នែកមើលមិនឃើញ...មកដល់ពេលនេះ ក៏ចង់អោយខ្លួនស្លាប់ដើម្បីជួយកូនប្រុសចុង អោយរួចផុតពីបណ្តាសារឆ្កួតឡប់ទាំងអស់នោះថែមទៀត។
«តើខ្ញុំខុសអី ហេតុអ្វីបានជាវាវេទនាដ៏ថ្នាក់នេះ អ្ហឹកៗ» ដៃតូច ក្ដាប់ខោយ៉ាងណែន ព្យាយាមទប់កំហឹងនិងការស្អប់ យំទាំងឈឺចាប់បំផុត ស្ទើរតែទឹកភ្នែកក្លាយទៅជាឈាម ។

យប់អាធ្រាត
រាងតូច លង់លក់ មិនស្កប់ស្កល់ នៅលើគ្រែ ខណៈ សម្រឹបជើងមនុស្សប្រុស មាធធំ ខ្ពស់ស្រឡះ ពាក់អាវយឺតពណ៌សរ និងខោ ខ្មៅត្រឹមជង្គង់ ចំណែកដៃ មួយម្ខាង ពោរពេញដោយស្នាមសាក់ រវៀម គួរអោយញញើតកោតក្រែង មិនដឹងយប់ថ្មាលនេះ នាយចូលបន្ទប់ថេហ្យុង ចង់ធ្វើអ្វីនោះទេ។
អឹប..
ដៃតូច ត្រូវបាន នាយ ចាប់ក្រព័ទ្ធទៅលើ រួចក៏អោនទៅញីញក់ ខាំជញ្ជក់នៅលើ ប្រលោះករ សរខ្ចីរបស់ថេហ្យុង ដោយការបំពាន ។
«អ្ហាស...អ្នក...ណា» រាងតូចភ្ញាក់កន្រ្តាក់ខ្លួន ប្រឹងរើបម្រះ ចេញពីកណ្ដាប់ដៃប្រុសម្នាក់នោះ ប៉ុន្តែតែកម្លាំងរបស់គេមិនបានយកឈ្នះនាយក្រាស់បានឡើយ។
«ហ្ហឹក.. ល..លែងខ្ញុំ អ្ហា ហ្ហឹម» បម្រុងនឹងស្រែក ក៏ត្រូវនាយ ខ្ទប់មាត់ ជាប់ បន្តសកម្មភាព រំលោភរាងតូចដដែរ មិនព្រមឈប់។
ក្រឹប~
«សឺត!!!!ក្មេងនេះ?»
«អ្ហឹកព..ពូហ្គុក???»

To be continued.