I'M INSIDE MY NOVEL?! (Transmigration Series 1)

Zy's Point of View

Malakas akong napabuntong hininga. Mahigit dalawang buwan ng nawawala si ate, at ngayon wala parin kaming clue kung paano siya mahahanap.

Para siyang nawala nalang ng parang bula. Walang bakas.

Ilang gabi ng walang tulog sila mama at papa, ganoon din ako.

Tangina. Kung saang lupalop ka mang nagpunta ate, pakisabe naman para mapektusan kita. Pinag–aalala mo kami e!

Pero seryoso, nasaan ka na ba kasi? Pati mga kaibigan mo hinahanap ka na.

"Ma, magpahinga po muna kaya kayo. Kanina pa kayo walang pahinga," suhestyon ko kay mama. Kanina pa siya nakatutok sa selpon niya, paniguradong naghihintay siya ng tawag.

Sobrang stress na ni mama at halata sa kaniya ang pagod. Hindi na nga niya naalagaan ang sarili niya e, kaya pati ako damay.

Wala rito si papa dahil paniguradong naghahanap iyon sa labas. Napailing ako, wala ngang bakas kung saan mang lupalop napunta si ate e. Aasahan pa kayang sa iisang lugar siya?

Malawak ang Zambales pero kilala ko si ate. Hindi iyon umaalis ng basta–basta, mas lalo naman ng walang paalam kila mama. At tsaka, knowing ate? Huh. She hates traveling, maglakad nga lang tamad na tamad siya. Iyon pa kayang kung saan siya magpupupunta.

"Ayos lang ako, Zy. Kailangan nating mahanap ang ate mo," napabuntong hininga nanaman ako.

"Pero kailangan niyo pong magpahinga. Sige naman na, ma oh."

Pinilit kong pinaseryoso ang boses ko para hindi niya mahalata ang kalungkutan roon.

My mama is in the verge of losing herself and I couldn't do anything but silently comfort her.

Kung ipapakita ko na malungkot ako, paano si mama, si papa? Sa panahong ngayon ako nalang ang malakas. Kasi kahit aminin man ni papa o hindi, alam kong pagod narin siya.

I hate my ate because she's better than me. I'm stupid right? Hating my sister just because she's better than me, but you can't blame me.

In one family, hindi makakalimuntan ang salitang comparing. We, me and my sister always got compare. Yes, always. I'm not smart, unlike my sister. I don't like studying while she enjoy it. I'm good at sport, while she's good at academics.

At first, I was so happy because she's gone. But day pass, not seeing her or feeling her presence. Damn! I'm starting to lose my sanity. Inaamin ko kahit may galit ako sa kaniya, hindi parin mawawala sa sestema ko ang salitang kapatid. I hate her but I can't refuse her presence. Even I always push her, I always ended up chasing her again. I am crazy, but what could I do. This sister obssession of mine won't leave me. So even though we always got comapared, it's fine as long as she's here… but she's not. She's gone, she's missing and no hint of coming back.

All we need is you. So, ate, please come back. Mama and papa needs you, I need you, we all need you.

AFTER SHE TRANSMIGRATE INSIDE HER NOVEL

Still Zy's Point of View

"Hoy, ate! Kakain na daw sabi ni mama!"

Tawag ko sa magaling kong ate. Maghapon na namang nakakulong, palibhasa walang pasok kaya haya–haya.

Ewan ko ba sa big baby sister ko. Mas gustong nakakulong.

"Coming," napailing nalang ako. Maganda naman boses ni ate kaso nonchalant! Iyong tipong wala siyang pakialam na sumagot. Ganon siya! Ganda–ganda ng boses, para kang hinehele tapos nonchalant ang palaging tono. Tanginang 'yan.