what if we're meant to be?

HINDI ko pa rin maangat ang tingin ko mula sa tablet ko magmula ng umupo siya sa harap ko.

Pa'no ba naman, e pogi niya masyado? Naloloka na 'ko rito. Hindi ko na alam ang gagawin!

"Yung tablet mo ba yung in-interview mo? I don't think that's a proper journalist etiquette, Thalira." baritonong boses niya ang narinig ko mula sa pagkakayuko ko.

THALIRA?! Did he just call me by my second name?! Pa'no niya nalaman 'yon?!

"Huh? Ano, may hinahanap kasi ako. Yung questions... tama! Yung questions, ano, 'di ko mahanap..." patuloy pa rin ako sa paulit ulit na pag tipa ng kung ano-ano sa calculator na tila doon ko mahahanap ang mga tanong.

"Bakit kasi sa calculator mo hinahanap, 'di ba?" ani niya.

Napatigil ako sa ginagawa at agarang napatingin sa kanya.

...na isang kamalian ata.

Muntik ko nang malaglag ang panty... este yung tablet ko sa kamay nang tumama ang tingin ko sa kulay tsokolate niyang mata na binabasa ang ekspresyon ko.

"You're brave in chats pero you can't even look me in the eyes in person? Where's the girl na pumunta pa sa department namin just to give a lunchbox?"

Wala! Nahimatay na kanina pa! Jusko, kung bakit ba naman kasi naglakas loob ako na kunin siyang subject?!

"I don't like wasting time, Miss Santiago. Mind you, this is a favor YOU asked." diin niya pa sa 'you' para sabihin na ako 'tong makapal ang mukha na hingian siya ng favor.

Shit, ang gaga ko din kasi. Ang lakas ng loob ko humingi ng favor pero di ko siya matignan ng ayos ngayon.

"Fine! Fine! Give me a minute. Ikalma mo naman kasi yung hotness mo para maka-focus ako..." bulong ko pa sa dulo.

"What?" I heard him chuckle as a response.

"Wala, sabi ko, let's start na para matapos agad." pinal na wika ko habang binubuksan ang folder na kinalalagyan ng questions.

It was quite interesting. The moment I started asking him the questions, we both instantly turned into professionals.

And honestly...

As I interview him, mas nakikita ko ang passion niya sa program na kinukuha niya. He looks like he truly enjoys what he's doing and is interested enough to be able to talk about it with conviction.

I'm glad I like the right man this time.

***

"Okay, that's a wrap. Thank you for cooperating, Mr. Del Vallejo. You've been a great help." I thanked him as we stood up to gather our things. I heard his soft sigh before he spoke again.

"Well, it was interesting answering your questions, Miss Santiago. I really think you're going to be a great journalist one day." he smiled at me with warmth and genuineness.

I suddenly stiffened and went teary-eyed when I heard him compliment me.

Not to boast or anything but, people often compliment me when it comes to my work and work ethics pero why...

Why does it sound so different pag galing sa kanya?

Shit, hinay-hinay lang at baka mamatay ako ng maaga sa kilig dito!

"Are you done for the day?" he suddenly asks.

Napatigil ako sa pag-aayos ng gamit ko nang marinig ko ang tanong niya.