?????????? (ramyeonz)

កាត់មកដល់ពេលព្រឹកឡើងកាយតូចដែលកំពុងតែគេងលង់លក់ស្កប់ស្កល់ដែលទើបតែបញ្ចប់សង្គ្រាមហើយកាលពីយប់នោះ កាយគ្មានសម្លៀកបំពាក់បានត្រឹមតែគេងដណ្តប់ភួយពីលើនេះតែប៉ុណ្ណេះឯង

បន្តិចក្រោយមកក៏ឮសម្លេងគោះទ្វារបន្លឺឡើងពីខាងក្រៅបន្ទប់
តុ តុ តុ តុ

អ្នកប្រុសតូច តុ~តុ~អ្នកប្រុសតូចបើកទ្វារឲអ៊ំចូលផង តុ~

Jaeyun:អ្ហឹម អ្ហឹម!!(រាងតូចចាប់ផ្តើមបើកភ្នែកសន្សឹមៗ ក្រោយពីឮសម្លេងគោះទ្វារពីខាងក្រៅ)
ចូរមកខ្ញុំមិនបានចាក់គន្លឹះនោះទេ!

ក្រាក!សម្លេងទ្វារត្រូវបើកឡើងដោយស្នាដៃស្រ្តីចំណាស់ម្នាក់ដែលមាននាមជាម៉ែដោះមើលការខុសត្រូវនៅទីនេះ និងជួយមើលថែjaeyunផងដែរ

ម៉ែដោះ:ពុទ្ធោហើយ អ្នកប្រុសតូចរបស់អ៊ំ មានឈឺត្រង់ណាឬអត់? តើយប់មិញបន្តដល់ម៉ោងប៉ុន្មានបានជាដល់ថ្នាក់សភាពទ្រុឌទ្រោមបែបនេះ!!

Jaeyun:ម៉ោង2ភ្លឺនិងណា៎អ៊ំ ទើបខ្ញុំបានគេង!

ម៉ែដោះ:អរ!!

Jaeyun:ហាស៎ អីគេ???(ជេយ៉ុនភ្ញាក់កន្ត្រាក់ខ្លួនមួយទំហឹងស្រែកចង់ផ្អើលភូមិគ្រឹះ) មិ មិញ មិញអ៊ំសួរខ្ញុំថាមិច? អ៊ំ អ៊ំថាមិច?

ម៉ែដោះ:អរ គ្មានអីទេអ៊ំគ្រាន់តែសួរថាអ្នកប្រុសតូចមិនស្រួលខ្លួនមែនទេទើបបានជាគេងរហូតដល់ពេលថ្ងៃបែបនេះ ព្រោះរាល់ដងអ្នកប្រុសតូចតែងតែងើបពីព្រឹករលឹមខុសប្លែកអីតែថ្ងៃនេះ!!

(ម៉ែដោះប្រញាប់កែស្ថានការណ៍ភ្លាមៗព្រោះខ្លាចjakeទទួលយកអត់បាននៅវិញដែលគាត់សួរអម្បិញមិញនេះ មិនឲឮយ៉ាងមិចយប់មិញជេយ៉ុនស្រែកថ្ងូរយ៉ាងរហឹមចង់ផ្អើលគេឯង ឡើងអ្នកបម្រើខ្លះគេងបិទត្រចៀកក៏មាន ប៉ុណ្ណេះហើយមិនឮទើបចម្លែក)

Jaeyun:ខ្ញុំថាអ៊ំចេញទៅក្រៅសិនទៅណា៎ ខ្ញុំរកងូតទឹកផ្លាស់ខោអាវសិន!

ម៉ែដោះ:អរ ពេលផ្លាស់ហើយកុំភ្លេចចុះមកញុាំអាហារនៅខាងក្រោមផងណាអ៊ំបានធ្វើស៊ុបក្តៅៗពៅអ្នកប្រុសតូចរួចហើយ!

Jaeyun:អរគុណណា៎អ៊ំ!!(និយាយរួចអ៊ំអ្នកបម្រើក៏ដើរចេញទៅខាងក្រៅបាត់ទៅ) ហឺយ ប៊ិះអ៊ំម៉ែដោះដឹង ធូរទ្រូងតិចខ្ញុំអើយកុំអីត្រូវខ្មាស់គេមិនខាននោះទេ!!(ការពិតទៅគេដឹងយូរហើយចែគ្រាន់តែគេខ្ចិលនិយាយខ្លាចចែឯងអៀនរត់បុកទូខោអាវនិងហា៎)