Rus mafyas? / Yar? Texting

MARABAA

İlk defa bu kadar uzun bir bölüm yazdım... Sizi beklettiğim için üzgünüm, umarım seversiniz.

Okumaya dalıp yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmeyin, iyi okumalar!

---

Kapıyı yüzlerine kapatan Ivan'a şaşkınlıkla baktım.
"Ne yapıyorsun?" diye hayretle sordum ama o tavrından ödün vermedi. Bu adamın hiç ayarı yoktu.

Onu kenara iterek kapı kulpunu kavradım.

Omuz silkti. Yüzündeki ifade yarım kalmışlıktan olsa gerek, düşmüştü.
"Bunlar yüzünden işimizden olmayalım." dedi. Belimden tutup geriye çektiğinde, kolları arasından çıkarak kapıya ulaştım.
"Uslu dursana be adam."

Haylaz tavırlarına hâlâ alışamamıştım.

Arkamdan mırıldanarak ettiği huysuzlukları duyuyordum. Bir mafyaya "tatlı" demek biraz garipti ama gerçekten çok tatlı oluyordu...

Kapıyı açtığım an, aynı şekilde duran ikili hiç bozuntuya vermeden gülümsediler.

Aslında neyi böldüklerini bir bilseler...

"Merhabalaar." Nil gülümseyerek şakıdığında, Ivan'ın homurtusu arttı.

Ama Nil hiç oralı olmadan kapıdan içeri geçti. Neşesi yüzünden okunuyordu ve sebebini merak etmiştim. İkimizin bir arada olduğunu görünce imalı bir şekilde göz kırpmayı da ihmal etmedi.

Eminim yalnız kaldığımızda bütün detayları isteyecekti.

Serkan da hiç beklemeden Nil’in arkasından ilerledi. O otelde Ivan gibi takım elbise giymek yerine rahat takıldığı için her zamanki gibi şortuyla gelmişti.

Ivan, yüzündeki sinir dolu ifadeyle neden geldiklerini sorgularcasına arkalarından bakıyordu. Misafir sevmiyordu anlaşılan. Ama bunlar doğrudan yakınlarımızdı!

Biraz saygılı olmalıydı bu koca adam.

Ona pişkince sırıtarak yanından kıvrılıp uzaklaştım.

Tavrım onu daha da delirtiyordu. Bunu ettiği sayısız homurdanmadan anlamıştım.

Salona doğru ilerlediğimde oturan ikiliye baktım.

"Ee yenge, yok mu bir kahve içelim?" Şakayla karışık sözlerini ciddiye alan tek kişi Ivan'dı.

"Hizmetçin mi var karşında? Kalk, bana da çay ver." dedi Ivan, tekli koltuklardan birine geçerek.

Serkan, Ivan'dan gelen tepkiyle omzunu düşürdü. İş başa kalmıştı.

"Olur mu öyle şey? Ben yaparım hepimize." dedim ama sözlerim ne Ivan’a ne de Serkan’a işledi.

"Yok yok, ben ciddi söylememiştim zaten yenge. Kendim alırım. Kölem yok karşımda. Siz de nasıl içtiğinizi söyleyin, yaparım." Yanlış anlaşılmak istemediği için hızlıca açıklama yaptı. Gülümsedim.

Ivan böyle kibar birine nasıl kötü davranabiliyordu ki?

Ivan'a imalı bir şekilde baktığımda, bakışlarımdan kaçmak için telefonunu açıp uygulamalarda gezinmeye başladı.

Ondan bir hayır gelmeyeceğini anlayınca Serkan'ın arkasından Nil’i yolladım.

Zaten onlarda da bir hal vardı ama bunu sonraya sakladım.

Ivan dayanamayıp onlar gider gitmez yanıma geldi.
"Bunları içeri almakla büyük hata yaptık."

Elini belime attığında güldüm.
"İyi davran çocuğa." dedim ama sözlerim onu tatmin etmedi.