Kung Pwede Lang Sana

"Babe, gising na malelate ka sa flight mo nyan."

"Give me Five Minutes, babe. please"

"No, I have given you 1 year to prepare for this day. Please babe, gising na."

"Kailangan ko pa ba talagang bumalik? Ayos na naman ang lahat, masaya na ang lahat. Everything is already in place. Everybody is already happy with what is happening with their lives. Bakit ko pa kailangang bumalik? Baka gumulo lang amg sitwasyon."

"Don't you think you're being unfair, babe? Yes, everyone is already happy and satisfied but don't you think you owe them explanation? Don't you think you owe them the truth?"

"Do they need my explanation? Ayoko lang naman makagulo,babe. I just don't want to put their lives in jeopardy anymore."

"We're already done with this conversation, babe. Get up and you'll be late with your flight! I already called hon to tell him that you're going home today! Ok?"

"May magagawa pa ba ako?"

" Yun na nga! Wala ka nang magagawa."

Haii kahit kailan talaga walang nakakatalo kay babe, kahit si kuya Chris di nya matalo to eh! Tsk! Bakit pa kasi kailangan pang umuwi ng Pilipinas eh! Para san? Para makita ko kung gano na sila kasaya? Para makita ko na masaya na SIYA? Tsk!!!

Ay! Ako nga pala si John Phil Lim. Pangalawa sa magkakapatid. Si babe, yung kausap ko kanina yun si Graciel Sab Lim, ang nag-iisang babaeng kapatid naming apat. Kaya wala kaming panalo kasi back-up nya si Dad. Apat kaming magkakapatid. Si kuya Chris, ako, Si Sab, tapos si Jr. Nagtataka siguro kayo kung bakit babe? haha! Tapos may hon pa siya. Tawagan naming magakakapatid yun, hon kay kuya Chris, Babe ang akin at love ang kay JR.

"Anu pang minumunimuni mo jan mister? Parang sinasadya mo atang magpatagal ah! Balak mo sigurong indyanin yung flight mo no?"

"Tama no? You just gave me an idea!"

"Pwes, di mangyayari yun dahil hanggang sa loob ng airport ay sasama ako?"

Nangunot ang noo ko sa sinabi nya. Parang pwede nya ring gawin yun eh impossible kaya yun. Pero posible pala kasi pinakita nya sa akin yung ticket at passport nya.

"Sasama ka?"

"Hindi! Ay Oo pala!"

"Ha?"

"Sasama ako pero hanggang sa loob lang ng airport. Ako yong iindyan sa flight ko. hahahaha"

"Ang yaman mo naman para aksayahin ang ticket mo!"

" Naman! Maligo ka na! Pagkatapos, aalis na tayo"

Bumangon na lang ako. Wala na naman talaga akong magagawa eh. Sinisigurado na talaga niyang uuwi ako. Wla talaga akong kawala dun! tsk.

Pagkatapos kong maligo, umalis na nga kami at pumunta na ng airport. Wala nang atrasan to. Di ko man gustong umuwi at harapin sila lalo na SIYA, wala na talaga siguro aking magagawa.

Nakarating kami sa airport at talagang tinotoo niyang ihahatid nya ako hanggang sa loob. At eto pa akala ko hanggang sa departure area lang siya, hindi pala pumasok siya mismo hanggang sa may entrance ng eroplano. May sayad talaga tong kapatid ko.

" So panu? Hanggang dito na lang ako? Give my regards to my honey and my love. And of course to my king. Tell my king to visit me here coz i really miss him. ok? Love you, babe! Take Care."

Tumango na lang ako at hinalikan siya sa pisngi. Lumabas na siya na ipinagtaka ng mga FA. Haha. Sira ulo talaga! Hinanap ko ang seat number ko.

Mahaba-habang biyahe to. Sana lang maganda ang kalabasan ng pag-uwi ko sa Pinas. Alam kong wala na akong babalikan dun pero sa tingin ko tama si babe. I owe everyone an expalanation. I left the country without leaving any explanation. I realized that I was really unfair with that part. I hope that they would be able to forgive me with what I did. It may look selfish to them but I hope when I get to explain everthing, they would understand my part, if they would not accept my apology, I hope, at least, they will listen to my explanation.

Tsk! Bakit kasi ang drama ng buhay. Bakit kasi di na lang maging simple lahat ng bagay! Bakit pa kasi ginawa ang salitang complicated, yan tuloy ako pa ang nabiktima. Tsk! Kainis. Nakakading!! Haha. Makatulog na lang nga muna. May makukuha pa akong muta at mapapawi pa pagod ko. Ang aga kasi manggising ni babe eh!

"yaaaaaaawwwnnnnnn"

antok na ako. Sana sa paggising ko panaginio lang na uuwi na ako ng pinas! Labo ko ko? hahaha