A?k ve ?ntikam

Denîz Karadağ

Demir iyileşeli bir hafta olmuş ama hala kendini zorlayıp duruyordu. Sabahları gidip akşamları geliyordu. Bu durum beni korkutsada birsey diyemiyordum. Ne diyebilirdim ki? Sonuçta Demire birsey desem yanlış anlamasından korkuyordum. Bu gün ise yine yanlızdım. Demir Selim denen adamı bulmak icin uğraşıyordu. Umut baba da uğraşıyordu ama bulamıyorladı. Bu gün ise adamların bir kaçını alıp gitmişti.

Kapı çalınca uyuşuk adımlarla kapıya gittim. Cünkü Demir simdi gelmezdi. Kapıyı açtım karşımda Demirin korumaları vardı.

"Demir bey sizi istiyor Deniz hanım."dedi ve telefonu bana uzattı.

Derin bir nefes alıp

"Alo... Demir?"dedim.

Canı sıkkın bir sesle

"Deniz nasılsın? Bir problem var mı?"dedi.

"Hayır bir problem yok. Ne zaman geleceksin? Ben cok sıkıldım evde."dedim gòrmese bile yüzümü asarak.

"Offf Deniz. Akşama geleceğim. Ne problen ettin."dedi beni başından atarak.

Bende şaşkınca birsey demeden telefonu kapattım. Hemen gòzlerim doldu. Ne zannediyordum ki. Sıkıldım diye eve filan geleceğini mi? Zaten bu günlerde de cok gergindi. Herkese durduk yere kızıyor bağırıp cağırıyordu. Pimi cekilmiş el bombası gibiydi. Patlaması icin birinin dokunması yeterdi.

Elimde kahve kupası ile ön kısmı boydan boya cam olan salona geldim. Etrafıma baktım. Heryerde kulaklarında kulaklık olan korumalar vardı. Artık istesemde kacamazdım. Kahvemden bir yudum alırken ön cam patladı. Sonra ise sağ omuzumda bir sızı hissettim.

"Ahhh..."

Elim omuzuma giderken bakışlarımda omuzuma kaydı. Kanlar boşalıyordu omuzumdan oluk oluk kanlar boşalıyordu.

Vurulduğum yer Demirin vurulduğu yerdi.

Kanı gördüğüm zaman dizlerimin bağı còzüldü ve yere düştüm. Dışardan silah sesleri geliyordu ama benim tek derdim canımın cok yanmasıydı. İlk ne yapacağımı bilemedim sonra ise aklıma Demir geldi.

"Demir... demiri aramam lağzım."dedim kendi kendime ama bende telefon yoktu ki.

Allah seni kahretsin Demir. Senin yüzünden öleceğim. Gòzlerimden yaşla boşalırken kalkmaya çalıştım ama canım daha cok yandı bu yüzden cığlık attım.

"Vay vay vaaaayy. Demirin kıymetlisi Deniz Karadağ. Nasılsın?"dedi bana sırıtarak.

Bu Selim denen adamdı. Koluna baktım. Benim onu vurduğum yerden vurmuştu. Yani kendince intikam almıştı. Yanıma eğilip saçımdan tutu ve kendine cekti.

"Bak..."dedi ve omuzunu gösterdi

"Beni burdan vurmuştun hatırlıyormusun? Simdi can yakma sırası bende. Demirde beni arıyormuş dur bir arayalım.."dedi ve telefonunu eline aldı.

Selim beni sertce bıraktı. Sertce bıraktığı icin canım yandı. Bundan dolayı ağzımdan kücük bir inilti döküldü. Elim omuzma gitti. Canım o kadar cok yanıyordu ki. Her nefes aldığımda sanki vucuduma binlerce iğneler batıyordu ama dayanmalıydım. Daha doğrusu dayanmak zorundaydım.

Demir nerdesin? Gel kurtar beni...

Selim

"Demir nasılsın?"dedi gülümseyerek.

Gülümsemesinden midem bulandığı icin gözlerimi kapadım ve omuzuma bastırdım ama canım cok yandığı icin hemen elimi geri cektim. Sonra Demir aklıma geldi. Onunda yarasına ben basmıştım. Kim bilir nasıl canı yanmıştır. Ama ben onun yanındaydım peki o nerdeydi.