ဒိုဂယောင်းရဲ့ party မှ ပြန်လာပြီးထဲက စိတ်တွေ ရှုပ်နေခဲ့တာအပြင် မှန်တင်ခုံအံဆွဲကိုဖွင့်ကြည့်မိလိုက်တော့ ငွေရောင် clover ဆွဲကြိုးလေးကို မြင်ပြီး မင်ဂယူ့စိတ်တွင် အမည်မဖော်နိုင်တဲ့ခံစားချက်တွေ ပေါ်ပေါက်လာခဲ့ရသည်။
ညည့်နက်နေသော်လည်း အိပ်မပျော်သောကြောင့် ညဘက်ကြီး ဦးတည်မိတာက ဟန်မြစ်ကမ်းဘေးက ဆိုဂျူတဲဆိုင်လေးဆီ...။
တဲလေးဆီရောက်သည့်အခါ သူ့မျက်လုံးတွေ ဝိုင်းစက်သွားခဲ့ရသည်။ ဆိုဂျူတဲလေးရဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင် ဆောင့်ကြောင့်လေးထိုင်ရင်း ငိုနေသည့် ငွေမျှင်ရောင်ဆံနွယ်တွေနဲ့လူ။
မင်ဂယူ ခဏကြာကြာရပ်ကြည့်နေမိပြီး နည်းနည်းအငိုရပ်သွားတော့မှ ထိုသူ၏ အရှေ့သို့သွားကာ လက်ကမ်းပေးလိုက်သည်။
သို့သော်သူ့လက်ကို မကိုင်ပဲ ယိုင်နဲ့စွာ ထသွားသူဟာ မူးနေသည့်ပုံ....။
ညတော်တော်ပင် မိုးချုပ်နေပြီ မပြန်သေးဘူး။ ဒီအချိန်ထိ သောက်နေလို့ ဆူချင်သော်လဲ မျက်စိရှေ့မှောက်က လူသားက အရင်လို သူ့အပိုင်လေးမဟုတ်တော့ ဘာမှပြောမရ။
စိတ်ပူလို့ လိုက်ပို့မယ်ပြောသည့်အခါ ခါးသီးစွားငြင်းဆန်သူကြောင့် သူ့ဒေါသမီးလေး အနည်းငယ်တောက်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းတွေ ပြောလိုက်မိတယ်။
သူပြောလိုက်တဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းစကားတွေအား ဖျော့တော့စွာ တုံ့ပြန်သူဟာ သူ့ကို မသိခဲ့တဲ့လူလို သဘောထားပေးပါတဲ့။
သူဘာမှပြန်မပြောနိုင်သလို ဆွဲလဲမထားနိုင်ခဲ့ဘူး။
နာနာကျင်ငိုရင်း ထွက်သွားသည့် တသိမ့်သိမ့်တုန်နေတဲ့ ကျောပြင်သေးသေးလေးကိုသာ ကြည့်ရင်း မင်ဂယူ့ရင်ဘတ်တွေ အောင့်နေရခဲ့သည်။
*
"သားငယ်ရေ! မင်းကိုကိုရောက်နေတယ်"
အောက်ထပ်မှ လှမ်းကြားရတဲ့ မေမေ့ခေါ်သံကြောင့် သူနိုးသွားသော်လည်း မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်...။ မနေ့ညက မူး၍အငှားကားနဲ့ ပြန်လာပြီးနောက် သူတစ်ညလုံးငိုခဲ့မိတာ...ကုတင်ပေါ်မှာ ပျံ့ကျဲနေတဲ့ polaroid ဓာတ်ပုံတွေက သက်သေ...။ ည ၂နာရီကြီးမှာ မောင့်နာမည်ကို ငိုယိုအော်ဟစ်ရင်း ကျိန်ဆဲခဲ့မိတာ...။ ဒီလိုဖောင်းအစ်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ သူဘယ်လိုများဆင်းတွေရပါ့မလဲ..။
🍀
"ငိုခဲ့တာလား"
"အင်း နည်းနည်း"
ဆွန်းချောလ်အတွက် သူက အရာရာဖြစ်နေပေမဲ့ သူ့အတွက်တော့ ဆွန်းချောလ်က အရာရာမဖြစ်နိုင်တဲ့အတွက် သူအားနာရသည်။
မောင်နဲ့လမ်းခွဲပြီး လေးလအကြာတွင် သူဆွန်းချောလ်နဲ့တွဲဖြစ်ခဲ့တယ်။ သူက မကောင်းတဲ့ကောင်ဖြစ်ရင်ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ အမြဲတမ်းတောင်းပန်ပါတယ်ဆိုတာကလွဲပြီး သူဘာမှမပြောနိုင်ခဲ့ဘူး။ ဆွန်းချောလ်အတွက် မတရားရာကျလို့ ထွက်သွားခိုင်းလဲ ဆွန်းချောလ်ဟာ သူ့အနားကထွက်သွားလိမ့်မည်မဟုတ်တာ သူသိသည်။
ဆွန်းချောလ်က သူ့ကိုချစ်သလောက် သူကပြန်မချစ်ပေးနိုင်တာကို ပိုပြီးအားနာရသည်။ ဆွန်းချောလ်လိုလူကို သူ့ကြောင့်နာကျင်ရတာမျိုးမဖြစ်စေချင်ဘူး။
"ဆွန်းယောင်း"
"အင်း"
"မေ့ပစ်ပေးလို့မရဘူးလား"
Driver နေရာထိုင်ရင်း သူ့ကိုသေချာကြည့်ပြီး ဖျော့တော့တော့ ပြောလာတဲ့ ဆွန်းချောလ်ရဲ့ မျက်လုံးတွေကို သူရဲရဲမကြည့်နိုင်ခဲ့ဘူး။
"ကိုယ်သိပ်နာကျင်ရတာပဲ သိလား"
"......."
"မင်းနေမကောင်းဖြစ်တိုင်း ကိုယ်က မင်းအနားမှာရှိနေပေမယ့် မင်းအားကိုးတကြီးခေါ်ခဲ့တဲ့နာမည်က ကိုယ့်နာမည်မဟုတ်ခဲ့ဘူး... မင်းမူးတဲ့အချိန်တိုင်း ကိုယ်က ကူထိန်းပေးခဲ့ပေမယ့် မင်းမျက်ရည်တွေနဲ့ကိုယ့်ကိုကြည့်ရင်း ခေါ်ခဲ့တဲ့နာမည်က ကိုယ့်နာမည်မဟုတ်ခဲ့ပြန်ဘူး"
ဆွန်းချောလ်ခြောက်ကပ်စွာရီလိုက်၏။
"ဟာသတစ်ခုလိုဖြစ်နေနိုင်ပေမယ့် တစ်ခါလောက်ပဲ...တစ်ခါလောက်ပဲ ကိုယ့်နာမည်ကို ခေါ်ပေးလို့မရဘူးလား... ဆွန်းယောင်း မင်းနားမှာရှိတဲ့ ကိုယ့်ကို တစ်ခါလောက်မြင်ပေးလို့မရဘူးလား"
မင်းပိုင်နေပါပြီ ချွဲဆွန်းချောလ်ရာ...ဘာတွေတွေးပူနေတာလဲလို့ သူငယ်ချင်းတွေပြောတိုင်း ဆွန်းချောလ်ကွဲအက်စွာ အော်ရီခဲ့မိတယ်။
သူပိုင်တယ်ဆိုပေမဲ့ တကယ်မပိုင်တာကိုတော့ သူကလွဲပြီး ဘယ်သူကများသိနိုင်မှာမို့လို့လဲ...။
အနားမှာအမြဲရှိနေပေမဲ့ မမြင်နိုင်တဲ့ ချစ်ရသူကိုလဲ သူအပြစ်မမြင်ချင်ပါဘူး။ ခတ္တေခဏပိုင်ဆိုင်ရတယ်ဆိုရုံနဲ့တင် သူကျေနပ်နေပါပြီ။
သို့သော် သေချာနေတဲ့အဖြေတစ်ခု လက်မခံနိုင်ဘဲ သူတစ်ဇွတ်ထိုးတစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်ချင်ခဲ့မိတယ်။
🍀
ဟန်မြစ်မှာ ထပ်တွေ့ခဲ့တဲ့ မျက်၀န်းအဟောင်းတွေကို မြင်ပြီးထဲက မင်ဂယူသူ့စိတ်ရော ကိုယ်ရော studio ထဲမှာပဲ မြှုပ်နှံထားခဲ့တယ်။
သီချင်းတွေ ဆက်တိုက်ရေးရင်း သူ့ကို နာကျင်စွာကြည့်ခဲ့တဲ့ မျက်၀န်းကျဉ်းကျဉ်းတွေကို မေ့ပျောက်အောင် ကြိုးစားခဲ့တယ်။
တစ်ယောက်ထဲ လမ်းပျောက်ခဲ့ရတဲ့အချိန်တွေ..တစ်ယောက်ထဲ သီချင်းစာရွက်တွေကြား အသည်းကွဲကောင်ကြီး ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့အချိန်တွေ...သူပိုင်ဆိုင်ခဲ့တဲ့ပါးပြင်တွေအား တခြားသူတစ်ယောက်က နမ်းရှိုက်နေတာကို အံကြိတ်ပြီး ကြည့်ခဲ့ရတဲ့အချိန်တွေ အဲ့ဒီအချိန်ကာလတွေတုန်းက သူ move on နိုင်ဖို့ တော်တော်လေး ကြိုးစားခဲ့ရတယ်။
တိုက်ခန်းလေးထဲ ပွဆာကြဲနေတဲ့ မက်ဂျူဘူးခွံတွေနဲ့ တစ်စဆီဖြစ်နေတဲ့ ဓာတ်ပုံအပိုင်းအစတွေကို ကြည့်ရင်း နေ့တိုင်းလိုလို ရင်ဘတ်တွေအောင့်ခဲ့ရတယ်။ ဆွဲထားခဲ့ရမှာဆိုတဲ့ နောင်တသေးသေးလေးကပ်ပါလာတဲ့အခါ သူ့ကမ္ဘာတစ်ခုလုံး မှောင်မိုက်ခဲ့ရတယ်။
Studio ကို ပစ်ပြီး တိုက်ခန်းလေးထဲမှာပဲ လှောင်ပိတ်ရင်း တစ်ယောက်ထဲ ကွဲပြဲခဲ့ရတဲ့အချိန်တွေဟာ သူ့အတွက် မေ့မရနိုင်တဲ့ အတိတ်ဆိုးတွေလို...။
ဓာတ်ပုံထဲမှာ မျက်လုံးလေးတွေတန်းသည်အထိ လှလှလေးပြုံးနေသူကိုမြင်တော့ သူအရူးတစ်ယောက်လို တိုက်ခန်းထဲ အော်ရီခဲ့တယ်။
တစ်နှစ်ကျော်အကြာမှာ သူ့ခံစားချင်တွေကို မြိုသိပ်ပြီး ခဝါချနိုင်ခဲ့တယ်။ သူကသာတစ်ယောက်ထဲနာကျင်ခဲ့ရပြီး အဆင်ပြေနေသူကတော့ အပြုံးမပျက်ခဲ့တာမို့ သူအတိတ်တွေကို ရအောင်မေ့ထားခဲ့တယ်။ သို့သော် သုံးနှစ်အကြာမှာ ပြန်တွေ့ခဲ့ရတဲ့ အချစ်ဟောင်းရဲ့ မျက်၀န်းတွေအား သူအဖြေရှာလို့မရခဲ့ဘူး...။
နာနာကျင်ကျင်စီးကျနေတဲ့မျက်ရည်တွေက သုံးနှစ်တာလုံး မင်ဂယူတစ်ယောက်ထဲ နာကျင်ခဲ့တာမဟုတ်ဘူးလို့ အော်ပြောနေသလို...။
သူစုံလည်ထိုင်ခုံမှာထိုင်ရင်း မျက်နှာပေါ်ဝဲကျနေတဲ့ ဆံပင်ခပ်ရှည်ရှည်တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းသပ်တင်လိုက်သည်။ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့တဲ့အဆုံး အသံသွင်းသည့်အခန်းထဲ ပြေး၀င်လိုက်ကာ နားကြပ်ကိုတပ်လိုက်ပြီး အသံသွင်းမိတဲ့သီချင်းက Joji ရဲ့ Glimpse of us...။
~
"ဘာလုပ်တာလဲ!! မောင်အခု ဘာလုပ်လိုက်တာလဲလို့!!"
"ကျစ်* ဆွန်းယောင်း မင်းဘာလို့ မရင့်ကျက်ရတာလဲ! ဒီလောက်ပဲ ကလေးဆန်ပါတော့!"
မောင်နဲ့သူ့ရဲ့ဆက်ဆံရေးဟာ ၆နှစ်ကျော်လို့ ၇နှစ်နီးပါးဖြစ်လာသည့်အချိန်မှာ နည်းနည်းချင်းစီ အဖုအထစ်လေးတွေ ဖြစ်လာကြတယ်။
အမြဲတမ်းရန်ဖြစ်လာတတ်ကြပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်မိတာနဲ့ သူတို့ဆက်ဆံရေးကြားမှာ တဖြည်းဖြည်းအက်ကြောင်းတွေထပ်လာခဲ့တယ်။
အရင်က အချိန်ကိုလေးစားတတ်တဲ့ မောင်က အခုဆို studio မှာ အလုပ်ရှိလို့ဆိုပြီး အမြဲတမ်းနောက်ကျတတ်လာတယ်။ ချစ်တယ်လို့ ပြောဖို့အတွက် ညတိုင်းဖုန်းဆက်တတ်တဲ့မောင်က ဖုန်းမဆက်ပဲ ပျက်ကွက်ခဲ့တဲ့ရက်တွေ များလာခဲ့တယ်။ သူတစ်ညလုံးမောင့်ဆီက ဖုန်းကို စောင့်နေပေမဲ့ အ၀င် call မရှိတဲ့ သူ့ဖုန်းလေးဟာ ညတိုင်းအထီးကျန်လို့ရယ်...။ ဘာလို့ ညကဖုန်းမဆက်တာလဲလို့မေးတိုင်း studio မှာ သီချင်းရေးရင်း အိမ်ပြန်နောက်ကျသွားလို့ဟူ၍ မောင်က အမြဲတမ်းဆင်ခြေပေးတတ်တယ်။
သူစိတ်ဆိုးရင် တစ်မိနစ်မကြာခင်ပဲ လာချော့တတ်တဲ့မောင်က တစ်ပတ်ကြာသည်အထိတောင် မချော့ခဲ့သောကြောင့် သူ့ဟာသူစိတ်ဆိုးပြေလိုက်ရတဲ့နေ့ရက်တွေ ဆက်လာခဲ့တယ်။ သူ့ကိုတွေ့ရင် အရင်နေ့က သူတို့ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ကြသလို မောင်က ဆက်ဆံတယ်။
အရင်က လမ်းခွဲမယ်ဆိုတဲ့စကားကို ပြောဖို့ဆိုတာ သူတို့ကြားမှာ ဘယ်တုန်းကမရှိခဲ့ပေမဲ့ နောက်ပိုင်းမှာတော့ လမ်းခွဲမယ်ဆိုတဲ့ စကားကို ရန်ဖြစ်တိုင်းပြောဖြစ်ခဲ့ကြပြီး သူလမ်းခွဲမယ်လို့ပြောတိုင်း မောင်က မျက်နှာသေဖြင့် အလေးမထားစွာ ဆက်ဆံခဲ့သည်။ သူနာကျင်ပြီး မောင့်ကိုသွားမတွေ့ဘဲ တစ်ပတ်ကျော်ကြာတဲ့အခါ မောင်က ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလို ပြန်လာချော့ရင်း သူတို့ပြန်တွဲခဲ့ဖြစ်ကြသည်။
တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်နားလည်ခဲ့ကြတဲ့ သူတို့ဆက်ဆံရေးဟာ တဖြည်းဖြည်း ပြတ်လိုက်ဆက်လိုက်ဖြင့် နွေးထွေးမှုတွေ လျော့ယဲလာခဲ့တယ်လေ။
အရင်က နုနုရွရွခေါ်ခဲ့တဲ့မောင်ဟာ အမြဲတမ်းဆိုသလို သူ့ကိုလေသံမာမာဖြင့် အော်ပြောတတ်လာပြီး သူ့နာမည်အပြည့်အစုံကို ဒေါသကြီးစွာဖြင့် ခေါ်တတ်လာခဲ့သည်။ အချိန်တွေကြာလာတာနဲ့အမျှ သူဟာ မောင့်ကမ္ဘာမှာ တဖြည်းဖြည်းမှေးမှိန်ပျောက်ကွယ်လာခဲ့ရတယ်...။
"ဒါငါတို့ရဲ့ ၇နှစ်ပြည့်လေ! မောင်အခု ဘယ်လိုလုပ်လိုက်လဲ သိရဲ့လား!"
"ဆွန်းယောင်း မောင်မအားလို့ မလာနိုင်ခဲ့တာလို့ ပြောပြီးပြီမလား ဘာလို့ နားမလည်နိုင်ရတာလဲ"
မောင့်မျက်ခုံးတွေဟာ ထိဆက်မတတ်ကြုံ့ထားကာ သူ့ကို စိတ်ပျက်စွာ ပြောသည်။
"ငါက နားမလည်တာ? မင်းနေ့တိုင်းမအားခဲ့တာမလား မင်းငါ့ကိုတောင်သတိရသေးလို့လား! မင်းစောက်ကိစ္စတွေနဲ့ပဲ တနေ့တနေ့ရှုပ်ယှက်ခက်နေတာမလား!!!"
"တောက်စ်! ဂွမ်ဆွန်းယောင်း! မင်းတော်လိုက်တော့! အခုဘာကပြဿနာလဲ ဒီနှစ် anniversary ကို မလုပ်ဖြစ်လိုက်တော့ရော ဘာများထိခိုက်သွားမှာမို့လို့လဲ မင်းအရေးမကြီးတာတွေကို အရေးကြီးသလိုလာလုပ်မနေနဲ့!"
သူမျက်ရည်တွေအဆက်မပြတ်ကျမိတယ်။
အရေးမကြီးဘူးတဲ့...မောင်က သူတို့ရဲ့ anniversary ကို အရေးမကြီးလို့ ပြောလိုက်တာ။
"မောင်...မောင်ဘာလို့ ဒီလောက်ပြောင်းလဲသွားရတာလဲ"
"ဆွန်းယောင်း..."
မောင်ဟာ သူစကားမှားသွားသည်ဆိုတာ သတိထားမိပုံနှင့် သူ့ကိုဆွဲဖက်၏။
"မောင့်အတွက်...ငါက အဲ့လောက်တောင်အရေးမပါတော့တာလား.."
"သဲငယ်...မောင်ပြောချင်တာ အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး"
မောင်က သူ့ကို ရင်ခွင်ထဲမှဆွဲထုတ်ရင်း သူ့မျက်ရည်တွေကို လက်မဖြင့် ဖိသုတ်ပေးရင်း ခပ်တိုးတိုးဆိုသည်။
"အခုချိန်မှာ မောင့်အတွက် ငါက ဘာလဲ"
"သဲငယ်...မောင်တောင်းပန်ပါတယ်"
သူမောင့်ရင်ဘတ်တွေကို ထုရိုက်ရင်း ငိုယို၍ အော်ဟစ်မိတယ်။
"မောင်ငါ့ကို မချစ်တော့ဘူးမလား!! မောင့်အတွက် ငါက အရေးမပါတော့ဘူမလား!! မောင့်ရဲ့ ပထမဦးစားပေးက ငါမဟုတ်တော့ဘူးမလား!!"
ထိုအချိန်တွင် သူနဲ့အတူ ကောင်းကင်ယံကလဲ ၀မ်းနည်းစွာ ငိုကြွေးခဲ့တယ်။ သူနဲ့မောင် မိုးရေထဲမှာ အော်ဟစ်ရင်း ရန်ဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။ သူနာနာကျင်ကျင် မောင့်ကို ထုရိုက်အော်ဟစ်ပြီးနောက် မောင်က ထုရိုက်နေတဲ့ သူ့လက်တွေကို ဆွဲချုပ်သည်။ ထိုအခါ သူမောင့်လက်ထဲမှ အတင်းရုန်းပစ်ခဲ့တယ်။
"ငါ့ကိုလွှတ်!! ငါမင်းကို စိတ်ကုန်နေပြီ ဂင်မင်ဂယူ!! လမ်းခွဲမယ်! ငါမင်းနဲ့လမ်းခွဲ..."
မောင်ဟာ သူ့ကိုလည်ဂုတ်မှဆွဲ၍ အော်ဟစ်နေတဲ့သူနှုတ်ခမ်းတွေအား ဖိကပ်၍ အသံတိတ်စေသည်။
မိုးရေတွေကြား သူမောင့်အနမ်းတွေအား ခံယူရင်း ငိုနေမိတယ်။
မောင်ဟာ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ဘယ်တစ်လှည့်ညာတစ်လှည့်စောင်း၍ နမ်းရှိုက်ပြီးနောက်တွင် သူ့အား တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်သည်။
"မောင်က မင်းကို နာကျင်စေခဲ့မိတဲ့အတွက် တောင်းပန်ပါတယ် သဲငယ်..."
မောင်ထိုသို့ပြောသောအခါ သူအားမရှိစွာ မောင့်ရင်ခွင်ထဲအကြာကြီး အော်ငိုခဲ့မိတယ်။ သူ့ကျောပြင်နဲ့ သူ့ခေါင်းတွေအား မောင်က ခပ်ဖွဖွပွတ်သပ်ရင်း နှစ်သိမ့်တဲ့အခါ သူ့မျက်ရည်တွေက မိုးရေတွေနဲ့အလားတူ အဆက်မပြတ်စီးဆင်းခဲ့ရတယ်။
*
"ချမ်းတယ်..."
မိုးရေထဲ အော်ဟစ်ပြီး.. မိုးရေထဲရန်ဖြစ်ပြီး.. မိုးရေထဲနမ်းရှိုက်ပြီးနောက် သူမောင့်ရင်ခွင်ထဲတွင် ကွေးကွေးလေး နေနေမိသည်။
ရေသိပ်မခြောက်သေးတဲ့ဆံပင်တွေကိုလဲ သူအာရုံမစိုက်အားတော့ သူမောင့်ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ နေချင်နေမိသည်။
"ပြပါဦး လက်ကလေး...မောင့်ကို ထုရိုက်လိုက်ရလို့ နာသွားပြီထင်တယ်"
မောင်က သူ့လက်တွေကို ဆွဲယူရင်း တဖွဖွနမ်းရှိုက်ကာ ဆိုသည်။
"လက်ထက် ရင်ဘတ်က ပိုနာတယ်"
သူထိုသို့ပြောလိုက်တော့ မောင်က သူ့ကို တင်းကြပ်စွာ ပိုတိုးလို့ဖက်သည်။
"သဲငယ်ရဲ့ နှလုံးသားလေး မောင့်ကြောင့်နာသွားရရင် မောင်တောင်းပန်ပါတယ်...မောင်ဒီရက်တွေမှာ သဲငယ်ကို မေ့နေခဲ့တာမဟုတ်ပါဘူး မောင်ကြိုးစားနေတာပါ... မောင်အခုလိုကြိုးစားနေတာတွေက အကုန်လုံး သဲငယ်အတွက်ပါကွာ"
"အင်း..."
သူဘာမှဆက်မပြောချင်တော့...ငြီးငွေ့လာတာလား စိတ်ကုန်နေတာလား သေချာမသိပေမဲ့ သူမောင့်ကို စိတ်လဲမဆိုးနိုင်တော့သလို ဘာမှလဲ မပြောနိုင်တော့ဘူး...။
ထိုနေ့ညက တစ်ညလုံးမိုးတွေရွာနေခဲ့တယ်။
သူလဲ တစ်ညလုံးအိပ်မပျော်ခဲ့ဘူး..သူ့ကို ရင်ခွင်ထဲထည့်ရင်း နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေတဲ့ မောင့်ရဲ့ ညိုညက်ညက်မျက်နှာချောချောကို မော့ကြည့်ရင်း သူတိတ်တိတ်လေးငိုနေမိတယ်။
သူမောင့်နှုတ်ခမ်းတွေကို မော့၍နမ်းရှိုက်လိုက်တာတောင် မောင်က နိုးမလာပုံထောက်ရင် မောင်တကယ်ကို ပင်ပန်းနေပုံပါပဲ။
.
.
.
သူတို့မိုးရေထဲ ရန်ဖြစ်ခဲ့တယ် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်အော်ဟစ်ရင်း လမ်းခွဲမယ်လို့ ပြောခဲ့ကြတယ်။ တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ သူတို့တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လွှတ်ထွက်သွားတော့မည့်အလား တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်ရင်း ရူးရူးမူးမူးနမ်းရှိုက်ခဲ့ကြတယ်။
တစ်ရက်ထက်တစ်ရက် နေ့ရက်တွေဟာ အဓိပ္ပာယ်မဲ့လာခဲ့ပေမဲ့ သူတို့ဆက်ဆံရေးကြား အက်ကြောင်းတွေကတော့ အခုထိ တည်မြဲနေတုန်း။
ဘယ်အချိန် ကွဲထွက်သွားမလဲမသိတဲ့ ဒီအက်ကြောင်းတွေကို ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့စောင့်ရင်း သူစိတ်တွေပင်ပန်းနေခဲ့ရတယ်။
သူမောင့်မျက်နှာကိုမြင်ချင်ပေမဲ့ သူမောင့်အသံကိုကြားချင်ပေမဲ့ တကယ်တမ်း မြင်လိုက်ကြားလိုက်ရရင်လဲ စိတ်ထဲနာကျင်မိတာကလွဲ၍ ဘာမှမခံစားခဲ့ရတော့ချေ...။
~
"ဘာစိတ်ကူးနဲ့ Glimpse of us ကို cover ဆိုရတာလဲ"
သူငယ်ချင်းတစ်ဖြစ်လည်း စီနီယာအကိုတစ်ဖြစ်လည်း အကိုဝူဂျီ့မေးခွန်းအား သူဘာမှပြန်မဖြေမိခဲ့။
"မင်းအခုထိ မမေ့နိုင်ဘူးမလား"
မင်ဂယူ မက်ဂျူဘူးကို လှည့်ရင်း သွားစွယ်တွေပေါ်သည်အထိ ရီလိုက်မိသည်။
"ဟက်* မမေ့နိုင်တာမဟုတ်ဘူး အကို..ကျွန်တော် မေ့ကိုမမေ့ခဲ့တာ"
ဝူဂျီခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်ဖြင့် သောက်နေကျမဟုတ်သည့်မက်ဂျူကို တစ်ငုံသောက်လိုက်သည်။
ဝူဂျီသိပ်သိတာပေါ့..ဂင်မင်ဂယူ ဒီကောင်လေးဘယ်လောက်တောင် အသည်းကွဲကောင်ကြီးဖြစ်ခဲ့ရလဲဆိုတာ။ producer ပေါက်စဘ၀မှာထဲက ဝူဂျီနဲ့သိခဲ့ပြီး အတူတူ သီချင်းတွေလုပ်ခဲ့ကြတယ်လေ။
မင်ဂယူက အရည်အချင်းရှိတဲ့ကလေးမို့ သူသေချာကို လေ့ကျင့်ပေးခဲ့တယ်။ ဂီတနဲ့သံစဉ်တွေကို ချစ်တဲ့ ဒီကောင်လေးကို ဝူဂျီမေးဖူးတယ်။ "ဘာလို့ producer ဖြစ်ချင်ခဲ့တာလဲ"လို့...။ သူမေးတဲ့မေးခွန်းအား နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပြုံးရင်း ဖြေတဲ့အဖြေက သူ့မြတ်နိုးရာလေးကို သီချင်းတွေလက်ဆောင်ပေးပြီး သူရေးတဲ့သူထုတ်တဲ့သီချင်းတွေကလဲ သူ့မြတ်နိုးရာလေးအတွက်ပဲ ဖြစ်ချင်လို့ပါတဲ့။ သူ့သီချင်းတွေကို နားထောင်ရင်း ပျော်နေမဲ့ သူ့မြတ်နိုးရာလေးရဲ့ မျက်နှာကို သူမြင်ချင်လို့ပါတဲ့။
ဒီကောင်လေးရဲ့ ချစ်တတ်မှုကို ဝူဂျီလိုက်မမှီခဲ့ဘူး။
သူအချစ်သီချင်းတွေအများကြီးရေးခဲ့ဖူးပေမဲ့ လောကမှာ ဒီကောင်လေးလို ချစ်တတ်သူမျိုး သူမမြင်ဖူးခဲ့ဘူး။
တက်သစ်စ producer ဖြစ်ပြီး နာမည်ရလာတဲ့အချိန်မှာ မင်ဂယူဘ၀ကြီး အမှောင်ကျခဲ့တာကိုလဲ ဝူဂျီသိခဲ့သည်။
Studio ကိုတစ်လကျော်လောက်မလာလို့ စိတ်ပူပြီး တိုက်ခန်းသွားကြည့်မိတဲ့အခါ ဝူဂျီ့အောက်မေးရိုးတွေ ပြုတ်ကျမတတ်ဖြစ်သွားရသည်။
အရင်ကထက်ပိုချောင်ကျသွားတဲ့မျက်နှာနဲ့ နှုတ်ခမ်းမွှေးရေးရေးတွေတောင် ပေါက်နေပြီး အရက်တွေစွတ်သောက်ထားလို့ ညဘက်အိပ်မပျော်ဘဲ မျက်ကွင်းတွေကလဲ ညိုနေခဲ့သည်လေ။
အသည်းကွဲတဲ့လူတွေကို ဝူဂျီမြင်ဖူးပေမဲ့ အဲ့လောက်ဆိုးဆိုးရွားရွားအသည်းကွဲတဲ့လူကတော့ မင်ဂယူက ပထမဆုံးပင်ဖြစ်လိမ့်မည်။
သူရောက်သွားတုန်းက အကိုဆိုပြီး အရူးလိုငိုရင်း ဘယ်လောက်ချစ်ကြောင်း ငိုယိုရင်ဖွင့်ခဲ့တဲ့ ဒီကောင်လေးကို ဝူဂျီသိပ်သနားခဲ့ရတာလေ။
အချိန်တော်တော်ကြာ move on မလုပ်နိုင်တဲ့ ဒီကောင်လေးက ယခုထိလဲ move မ on နိုင်သေးတာ ဝူဂျီသိတာပေါ့။ ၇နှစ်ကျော် ၈နှစ်နီးပါး relationship တစ်ခုကို လွယ်လွယ်လေးနဲ့ move on နိုင်မှသာ ထူးဆန်းနေမှာလေ။ မင်ဂယူအခုထိ သူ့စိတ်ထဲမှာ မေ့မရဖြစ်နေတာကလဲ မထူးဆန်းတဲ့ကိစ္စပါပဲ။ ဂင်မင်ဂယူက သူ့ခံစားချက်တွေကို မြိုသိပ်ပြီး ရှေ့ဆက်နေရတယ်ဆိုတာ သူရေးပြီး ထုတ်ထားတဲ့ သီချင်းတွေက သက်သေပဲလေ....။
ထိုနေ့ညက ဝူဂျီ မင်ဂယူ့ကို ကြည့်ရင်း သီချင်းတစ်ပုဒ်ရေးဖြစ်ခဲ့တယ်။ အဲ့သီချင်းလေးကတော့ SVT vocal unit ရဲ့ DUST (먼지) တဲ့....။
~
"မင်းဘာဖြစ်နေတာလဲ ဂွမ်ဆွန်းယောင်း!! ငါမင်းကို တကယ်စိတ်ပျက်နေပြီ သိလား!!"
သူမျက်ရည်တွေကြားမှ ခြောက်ကပ်ကပ်အော်ရီလိုက်သည်။
"စိတ်ပျက်တယ်? မင်းကငါ့ကိုလေ? ငါကသာ စိတ်ပျက်ရမယ့်လူပါ ဂင်မင်ဂယူရဲ့! အမြဲတမ်း အလုပ် အလုပ် အလုပ်! ဘာအလုပ်လဲ! မိန်းမတွေ တရုန်းရုန်းနဲ့လုပ်တဲ့အလုပ်လား!!!"
မျက်ရည်တွေကြားက မောင့်ကို အော်ဟစ်မိတော့ မောင်က သူ့ကို စူးရဲစွာကြည့်ရင်း ခပ်မာမာအော်ပြောတယ်။
"ငါ့အလုပ်ကို မစော်ကားနဲ့ ဂွမ်ဆွန်းယောင်း! ငါမဟုတ်တာလုပ်နေတာ တစ်ခုမှမရှိဘူး!! ငါအခုလို နေ့အိပ်ညအိပ်နဲ့ ခွေးလိုရုန်းကန်နေတာ ဘယ်သူကြောင့်လဲ သိလား! မင်းကြောင့်ပဲ! မင်းကို ငါတင့်တောင်းတင့်တယ် ထားပေးချင်လို့! ငါ့ရီးစားဖြစ်နေလို့ မင်းမသိမ်ငယ်ရအောင် ငါဒီလိုတွေ ကြိုးစားနေရတာ! မင်းဘာလို့ ဒီလောက်တောင် နားလည်မပေးနိုင်ရတာလဲ!"
မောင့်စကားတွေအား သူအသည်းနာစွာ ငိုယိုရင်း တုံ့ပြန်မိသည်။
"ငါနားမလည်ခဲ့တာ တစ်ခုမှမရှိဘူး ဂင်မင်ဂယူ! ပြီးတော့ ငါ့အတွက် တင့်တောင်းတင့်တယ်ဆိုတဲ့အရာတွေလဲ မလိုဘူး!!ငါကလေ...ငါက.. ဘာကိစ္စတွေပဲရှိရှိ မင်းတစ်ယောက်ထဲကိုပဲ ရွေးချယ်ခဲ့တဲ့ကောင်ပါ မင်းကသာ ငါနဲ့အလုပ်မှာ အလုပ်ကို ရွေးချယ်ခဲ့တာ!! မင်းဟာမင်း အလုပ်ကိုရူးသွပ်နေတာကို ငါ့ကြောင့်ဆိုပြီး လာပုံမချနဲ့!! ငါလေ.. မင်းရဲ့ အိမ်မက်ကို တကယ်ဖြစ်လာစေချင်ခဲ့မိတာ သိပ်မှားတာပဲ"
မောင်က သူ့ကို စိတ်ပျက်စွာကြည့်ရင်း မယုံနိုင်စွာဟက်ခနဲတစ်ချက်ရီသည်။
"မင်းက တကယ်အဆုံးထိကို နားမလည်ပေးတာပဲ...မင်းဒီလောက်ထိအတ္တကြီးလိမ့်မယ်လို့ ငါမထင်ခဲ့ဘူး ဂွမ်ဆွန်းယောင်း..အေ့လေ မင်းလို သူဌေးသားက ဒါတွေကို ဘယ်နားလည်နိုင်ပါ့မလဲ အရာရာပြည့်စုံလွန်းလို့ အိမ်မက်တောင်မရှိတဲ့ မင်းက ငါရှင်းပြနေလဲ နားလည်မှာမဟုတ်ပါဘူး..!"
ဖြောင်း*!
သူမောင့်ပါးကို အားပြင်းပြင်းရိုက်ချလိုက်သည်။
မောင်က သူ့ကို သိပ်စော်ကားတာပဲ...။
"မင်းငါ့ကို မစော်ကားနဲ့ ဂင်မင်ဂယူ! ငါဘယ်တုန်းကများ ငါသူဌေးသားဖြစ်နေလို့ မင်းကို ငြိုငြင်တာမျိုးရှိခဲ့ဖူးလို့လဲ! မင်းမကြိုက်လို့ ဒါကိုမလုပ်နဲ့..ဒီလိုတွေမ၀ယ်ပေးနဲ့ဆို ငါတစ်ခွန်းထဲနဲ့ လက်ခံခဲ့တာချည်းပဲ!! ဂင်မင်ဂယူ..မင်းကလေ...ငါ့ကို သိပ်စော်ကားတာပဲ"
သူမောင့်ကို လက်ညိုးထိုးပြီး ခပ်မာမာပြောတော့ မောင်က မျက်မှောင်ကြုံ့ရင်း ဆံပင်ခပ်တိုတိုတွေကို ထိုးဖွကာ သူနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်ဆီသို့ အကြည့်လွှဲထားပြီး အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူနေခဲ့တယ်။
ထို့နောက် သူမောင့်ကို နာနာကျင်ကျင်ကြည့်ကာ...
"ငါသိချင်လို့လေ မင်းငါ့ကို တကယ်ရော ချစ်ခဲ့ရဲ့လား..."
မောင်သိပ်အထိနာသွားပြီး သူ့လက်မောင်းတွေအား ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲကိုင်၍ လှုပ်ယမ်းပစ်သည်။
"ငါ့အချစ်တွေကို မေးခွန်းလာမထုတ်နဲ့ ဂွမ်ဆွန်းယောင်း! မင်းသိပ်တရားလွန်နေပြီ မင်းက ငါ့ကိုပဲနားမလည်တာမဟုတ်ဘူး မင်းအပေါ်ထားတဲ့ ငါ့အချစ်တွေကိုပါ နားမလည်နေတာ!"
သူမောင့်လက်တွေအား အားဖြင့် ဆွဲဖယ်လိုက်ကာ မျက်ရည်တွေအား လက်ခုံဖြင့်ခပ်ကြမ်းကြမ်းသုတ်ပစ်လိုက်သည်။
"ဟုတ်တယ်!! ငါကနားမလည်ဘူးပဲ ထားလိုက်ပါတော့... မင်းပြောသလို မင်းကိုနားမလည်ဘဲတစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်ပြီးအတ္တကြီးပါတယ်ဆိုတဲ့ငါနဲ့ မင်းဆက်တွဲနေလဲ မင်းပဲစိတ်ကုန်ပြီးအာရုံနောက်နေရမှာ.. ဒါကြောင့် ငါတို့လမ်းခွဲကြတာပေါ့...ငါလဲ တကယ်ပင်ပန်းနေပြီ"
"အေး မင်းဒီလောက်တောင် လမ်းခွဲချင်နေတာပဲဟာ လမ်းခွဲကြတာပေါ့.. ဒီပုံစံအတိုင်းပဲဆို ငါတို့ထပ်ပြီးရှေ့ဆက်လို့မဖြစ်ဘူး"
"အင်း..ငါလဲအဲ့လိုပဲ ထင်ပါတယ်"
သူထိုသို့ပြောပြီးတာနဲ့ မောင့်တိုက်ခန်းမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ မောင်နောက်မှာ ဘယ်လိုကျန်ခဲ့လဲဆိုတာ သူလှည့်မကြည့်အားတော့ ဘေးအိတ်အညိုရောင်လေးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားပြီး သုတ်ခြေတင်ကာ ပြေးထွက်လာမိခဲ့သည်။
ဒီတစ်ခါတော့ သူနဲ့မောင့်ဇာတ်လမ်းလေးဟာ တကယ်အဆုံးသတ်သွားခဲ့ပါပြီ...။
"တောက်စ်!"
မင်ဂယူခပ်ကျယ်ကျယ်တောက်တစ်ချက်ခေါက်ကာသူ့ဆံပင်တွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲကုတ်ရင်း အိမ်ထဲမှာရှိသမျှအရာ၀တ္ထုတွေကို ရိုက်ခွဲနေမိသည်။
သူတို့အခြေအနေတွေက ဘယ်အချိန်ထဲက ဒီလောက်ထိ လွဲမှားကုန်တာလဲ..?
မင်ဂယူဆိုဖာအောက်တွင် မှီထိုင်ရင်း မျက်ရည်တွေကျနေမိသည်။ တင်းကျပ်နေတဲ့ ရင်ဘတ်တစ်စုံကြောင့် ပိုတိုးလို့ငိုမိတဲ့အခါ သူ့ကမ္ဘာဟာ အရောင်တွေမဲ့ပြီး ပြိုလဲကုန်တယ်။
တိုက်ခန်းကျဉ်းလေးထဲတွင် ကျကွဲနေတဲ့ ဖန်ကွဲစတွေနဲ့ ရှုပ်ပွနေတဲ့ ပစ္စည်းတွေအပြင် နာကျင်စွာဖြင့် အမှောင်ထဲ ငိုကြွေးနေသူလဲ ရှိခဲ့သည်။
*
အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ အိပ်ခန်းဆီ ပြေးတက်သွားပြီး အိပ်ခန်းတံခါးကိုမှီချကာ အားမရှိစွာ ထိုင်ရက်လေး ငိုကြွေးခဲ့မိတယ်။
သူ့နှလုံးသားတစ်ခုလုံး ပျက်စီးသွားခဲ့ပြီ။ သူနဲ့မောင့်ကြားက အက်ကြောင်းတွေက နောက်ဆုံးတော့ ကွဲထွက်သွားခဲ့ပြီ။ နာနာကျင်ကျင် ရင်ဘတ်စည်တီးရင်း ရှိုက်ကြီးတစ်ငင်ငိုမိတဲ့အခါ သူ့မောပန်းစွာ မေ့မျောသွားခဲ့ရသည်။
ဆေးရုံက ဆေးနံ့တွေကြား သူသတိလွတ်နေခဲ့တယ်။
နှစ်ရက်အကြာမှာ သတိပြန်ရသော်လည်း အသိမရှိစွာ စိတ်အစုံဟာ မောင်ရှိနေမယ့် တိုက်ခန်းလေးဆီ ရောက်နေခဲ့တယ်။ မောင်များ လာလိမ့်မလားဆိုပြီး ဆေးရုံအခန်းတံခါးလေးအား မျှော်ကြည့်ရင်း စောင့်နေခဲ့သော်လည်း မောင်က ရောက်မလာခဲ့ပါဘူး...။
မောင်က သူ့ကို တကယ်မုန်းသွားခဲ့ပြီ။
မောင်က သူ့ကို တကယ်နာကျည်းသွားခဲ့ပြီ။
မောင်က သူ့ကို တကယ်စိတ်ပျက်သွားခဲ့ပြီ။
ဒါပေမဲ့ ဆွန်းယောင်းမသိခဲ့တာက မင်ဂယူနေ့တိုင်း ဆွန်းယောင်းရှိတဲ့ ဆေးရုံအခန်းလေးဆီလာခဲ့သည်ကိုပင်။ညတိုင်း ဆွန်းယောင်းရဲ့ ဆေးရုံအခန်းရှေ့တွင် ဦးထုပ်ငိုက်စိုက်ဆောင်းကာ မျက်ရည်ကျရင်း တိတ်တိတ်လေး ခိုးကြည့်နေခဲ့သည့် အရပ်ရှည်ရှည်နဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ရှိခဲ့တယ်ဆိုတာကိုတော့ ဆွန်းယောင်းမသိခဲ့ချေ...။
*
အရာအားလုံး ပြီးဆုံးသွားသည်ကို လက်ခံလိုက်တဲ့အခါ မောင်နဲ့ပတ်သက်သမျှအမှတ်တရတွေကို သေတ္တာထဲ သော့ခတ်သိမ်းရင်း သင်ပုန်းချေခဲ့သည်။
မောင်ပေးထဲတဲ့ four leaf clover ဆွဲကြိုးလေးကိုလဲ ထိုသေတ္တာလေးထဲမှာပဲ သော့ခတ်သိမ်းထားခဲ့သည်။
သိပ်မကြာခင်မှာ သူတို့ 8နှစ်ပြည့်ရောက်လာသော်လည်း သူအိပ်ခန်းထဲမှ အပြင်ကို တစ်လှမ်းမှမထွက်ဘဲ တိတ်တိတ်လေးသာ ငိုကြွေးနေခဲ့သည်။
မောင်နဲ့ လမ်းခွဲပြီး ၄လကြာသည့်အခါ သူဆွန်းချောလ်နဲ့တွဲခဲ့သည်။ သူမောင့်သတင်းတွေလဲ နားမထောင်တော့သလို မောင်နဲ့ပတ်သက်နေမဲ့လူတွေကိုပါ အဆက်အသွယ်ဖြတ်ပစ်ခဲ့သည်။
Kakao talk Acc နဲ့ Ig Acc တွေကိုလဲ delete လုပ်ပစ်ခဲ့တယ်။ ထိုနေ့ထဲက သူမောင်နဲ့ ဝေးသည်ထက် ပိုဝေးတဲ့နေရာမှာပဲနေခဲ့သည်။ မောင်ဘယ်လိုဖြစ်နေလဲ မောင်ဘယ်လိုနေလဲဆိုတာလဲ သူမစဉ်းစားတော့ဘဲ မောင့်နေရာမှာ ဆွန်းချောလ်ကို အစားထိုးခဲ့သည်။
ဆွန်းချောလ်က လူကြီးလူကောင်းဆန်ပြီး သိပ်အမျှော်အမြင်ရှိတယ်။ သူ့ကိုလဲ သိပ်ချစ်တယ် သိပ်အလိုလိုက်တယ် သူ့ရဲ့ဖြစ်တည်မှုကိုလဲ တန်ဖိုးထားတယ်။ သူ့စိတ်ကို အမြဲတမ်းပျော်ရွှင်အောင်ထားပြီး သူ့အပေါ်နွေးထွေးတယ် သူ့အပေါ်လဲ အရမ်းပွင့်လင်းသောကြောင့် သူသက်တောင့်သက်သာဖြစ်ပြီး အဆင်ပြေခဲ့တယ်။
သို့သော် တိုက်ဆိုင်မှုတွေရှိရှိ မရှိရှိ သူဆွန်းချောလ်ကို မြင်တိုင်း မောင့်ကိုပဲ လွမ်းစွတ်တမ်းတနေမိတယ်။
မောင်နဲ့အတူ မီးရေထဲမှာ အော်ဟစ်ရန်ဖြစ်ရင်း အဲ့ဒီမိုးရေထဲမှာပဲ နမ်းရှိုက်ခဲ့ကြတဲ့အချိန်တွေကို သူသိပ်လွမ်းတယ်။ ဆွန်းချောလ်ရဲ့ ရီလိုက်တိုင်းပေါ်လာတတ်တဲ့ ပါးချိုင့်တွေကိုမြင်တိုင်း မောင့်ရဲ့ ရီလိုက်ရင်ပေါ်လာတတ်တဲ့ သွားစွယ်ချွန်ချွန်လေးတွေကို သတိရတယ်။
သူ့အတွက် မောင်ကိုယ်တိုင်စပ်ထားတဲ့ သီချင်းတွေနဲ့ သံစဉ်တွေကို သူသိပ်သတိရတယ်။
မောင်ဂီတာတီးပြီး ချော့သိပ်တတ်တဲ့ အချိန်တွေကို သူလွမ်းစွတ်နေမိတယ်။
မောင်သူ့ကို ရူးရူးမူးမူးဖြစ်နေတာကိုမှ သူသိပ်ချစ်မိသွားတာ...အဲ့တာကြောင့် သူမောင့်ကို ဒီလောက်ထိ ချစ်ခဲ့ပုံပါပဲ...။
ဒီလိုကနေ သူလဲသူ့လမ်းသူလျှောက်ရင်း မောင်ကလဲ မောင့်လမ်းမောင်လျှောက်ကာ သူတို့တဖြည်းဖြည်းဝေးသည်ထက် ပိုဝေးသွားခဲ့ကြတယ်။ မောင်ကတော့ဘယ်လိုနေလဲမသိပေမဲ့ သူကတော့ မောင်နဲ့ဝေးနေတဲ့တစ်လျှောက်လုံး ဘယ်နေရာရောက်ရောက် ဘာကိုမြင်မြင် မောင့်ကိုသတိရနေမိတယ်ဆိုတာကိုတော့
မညာတမ်း၀န်ခံချင်ပါတယ်...။
~
ဆွန်းယောင်း ဒီရက်ပိုင်း ဟန်မြစ်ကို ခနခနသွားနေမိတယ်။ ညဉ့်နက်တဲ့အထိ ဟန်မြစ်ကမ်းဘေးက ခုံတန်းလေးပေါ်ထိုင်ရင်း တစ်ယောက်ထဲဆွေးနေမိတယ်။ လူတွေဟာ နေ့ရက်တိုင်း သူတို့ကိစ္စတွေနဲ့သူတို့ တဖြည်းဖြည်းရှေ့ကိုဆက်သွားနေကြပေမဲ့ သူကတော့ မောင်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ စက်၀န်းထဲမှာပဲ ကျင်လည်ရင်း ပိတ်မိနေခဲ့တယ်။
စင်္ကြန်လမ်းက နီရွန်ရောင်မီးတိုင်တွေကို ကြည့်မိတာ့ ဆွန်ယောင်းပြုံးလိုက်တယ်။
"မောင်~"
"ဗျာ"
"ဒီနီရွန်ရောင်မီးတိုင်တွေကို ကြည့်ပါဦး မလှဘူးလား"
"မလှပါဘူး အဲ့မီးတိုင်တွေထက် မောင့်ဆွန်းယောင်းက ပိုလှတာ"
"မောင်ပိုကဲကြီး!"
"တကယ်ပြောတာကို"
သူ့မျက်စိရှေ့က ဖြတ်ပြေးသွားတဲ့ သူနဲ့မောင့်ရဲ့ အတိတ်က ပုံရိပ်ရောင်တွေဟာ သိပ်ကိုမှ လှလှပပရယ်..ဘယ်နေရာမဆို သူနဲ့မောင့်ရဲ့ အမှတ်တရတွေဟာ ပြည့်နက်နေတော့တာပါပဲ...။
"နီရွန်ရောင်မီးတိုင်တွေက ဆွေးချင်စရာမကောင်းဘူးလား"
ဆွန်းယောင်းမီးတိုင်တွေကိုကြည့်နေချိန်တွင် ဘယ်အချိန်ထဲက ရောက်လာမှန်းမသိတဲ့ ဘေးကလူရဲ့ အသံကြောင့် မျက်လုံးလေးတွေ ဝိုင်းစက်သွားရသည်။
"မောင်လမ်းလျှောက်ထွက်လာခဲ့တာ မင်းရော?"
"အင်း တူတူပါပဲ"
သူတို့ပတ်၀န်းကျင်ဟာ အရင်ကထက်ပို၍ တိတ်ဆိတ်နေခဲ့တယ်။ နေသားမကျတဲ့ အငွေ့အသက်တွေကြား သူတို့နှစ်ယောက်လုံး ဆန့်ကျင်ဘက်နေရာတွေဆီကိုသာ စိုက်ကြည့်နေမိကြတယ်။
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ သူတို့ပတ်၀န်းကျင်ကို မောင်က အရင်ဖြိုခွင်းလာသည်။
"မောင်တို့မတွေ့ဖြစ်တာ သုံးနှစ်တောင်ရှိပြီနော်.."
"အင်း ဟုတ်ပါရဲ့"
ဆွန်းယောင်း မင်ဂယူ့ကိုမကြည့်ပဲ ခပ်နွေးနွေးပြုံးရင်း ပြောလိုက်သည်။ မင်ဂယူကတော့ ဆွန်းယောင်းရဲ့ မျက်နှာနုနုကို စိုက်ကြည့်နေမိသည်။
"ဒီအတောအတွင်း အဆင်ပြေရဲ့လား"
"အမှန်အတိုင်းပြောရမလား လိမ်ပြောရမလား"
မင်ဂယူ့စကားကို ဆွန်းယောင်း ရီလိုက်သည်။
"အခုထိ အစအနောက်သန်တုန်းပဲနော် ဒီလိုစနောက်နေပုံရရင် အဆင်ပြေနေပုံပါပဲ"
မင်ဂယူဆွန်းယောင်းကိုကြည့်နေရာမှ အကြည့်တွေကို ဟန်မြစ်ဆီ ပြန်လွှဲလိုက်သည်။
"မောင်က အဆင်ပြေပြေ မပြေပြေအရေးမကြီးပါဘူး မင်းအဆင်ပြေနေရင်ရပြီ"
ဆွန်းယောင်းလက်ဖျားလေးတွေတုန်ရီသွားခဲ့သည်။
ဝဲတက်လာတဲ့မျက်ရည်တွေကို မမြင်စေရန် မျက်နှာလွှဲရင်း အသံကိုထိန်းကာပြောလိုက်သည်။
"အင်း ငါအဆင်ပြေပြေရှိနေပါတယ်...ဒါမဲ့လေ မောင်..."
သူမောင့်မျက်၀န်းတွေဆီ လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ မောင့်ရဲ့ အညိုရောင်သန်းနေသည့် မျက်၀န်းတွေနဲ့ဆုံခဲ့ရသည်။
"ငါလွန်ခဲ့တဲ့ သုံးနှစ်ထဲက ပြောပြချင်ခဲ့တယ်... ငါမောင့်အပေါ် နားမလည်တာမျိုးမရှိခဲ့ဘူး ငါမရင့်ကျက်ခဲ့တာ မှန်ပေမဲ့ ငါတစ်ကိုယ်ကောင်းမဆန်ခဲ့ဘူး မောင်...ငါ့ကို အတ္တကြီးတဲ့လူ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်တဲ့လူတစ်ယောက်လိုမျိုး မကြည့်ပါနဲ့..."
သူ့ညာဘက်ပါးပြင်မှ လိမ့်ဆင်းသွားတဲ့ မျက်ရည်ဥလေးကို လက်ခုံဖြင့် အလျင်အမြန်သုတ်လိုက်ပြီး မောင့်ဆီသို့ သူစကားပြန်ဆက်လိုက်သည်။
"ငါမောင့်ကို နေရခက်အောင်လုပ်ခဲ့မိတာတွေက ငါ့မှာ မောင်တစ်ယောက်ပဲရှိလို့... မောင်ငါ့ကို မချစ်တော့မှာ ဂရုမစိုက်တော့မှာ ကြောက်လို့ လောဘကြီးပြီး ကလေးဆန်ခဲ့မိတာ..ငါ့မှာ လောဘကြီးစရာဆိုလို့ မောင်တစ်ယောက်ပဲ ရှိခဲ့တာ..."
"အင်း ပြောလို့ပြီးပြီလား"
သူခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် မောင့်က သူ့မျက်နှာအား အုပ်မိုးကိုင်ကာ ခေါင်းကိုစောင်း၍ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေဆီ ဖိကပ်နမ်းရှိုက်လာသောကြောင့် သူမျက်လုံးမှိတ်ချလိုက်သည့်အခါ ပါးပြင်ပေါ်မှ မျက်ရည်အချို့စီးဆင်းသွားခဲ့သည်။
မောင်က သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို စက္ကန့်ခဏမျှ ဖိကပ်နမ်းရှိုက်ပြီးနောက် သူ့မျက်လုံးတွေအား သေချာကြည့်ရင်း သူ့မျက်ရည်တွေကို ခပ်ဖွဖွဖိသုတ်ပေးသည်။
"မောင်တို့ ထပ်ပြီးရန်မဖြစ်ကြရအောင် သဲငယ်..."
သူမျက်ရည်တွေ တာကျိုးသလိုစီးဆင်းလာတဲ့အခါ မောင်က သူ့ကို နွေးထွေးစွာ ထွေးပွေ့ရင်း သူ့နားရွက်ဖျားကို နမ်းရှိုက်သည်။
"မောင်တို့ အရင်လိုပြန်ချစ်ကြရအောင်..."
အကိုဝူဂျီက သူ့ကိုပြောတယ် မာနရှိတာကလဲ ကောင်းပေမဲ့ အချစ်မှာတော့ မာနထားလို့မရဘူးတဲ့ တစ်ခါလောက်မာနထားလိုက်တာနဲ့ တစ်သက်လုံးဝေးသွားနိုင်တယ်တဲ့...။
သူတကယ်ကို လက်ခံခဲ့တယ်။ သူ့မာနသေးသေးလေးကြောင့် သူတို့ဆက်ဆံရေးမှာ အဖုအထစ်တွေဖြစ်ပြီး ကွဲအက်ခဲ့ရတာ။ သူသာ ပုံမှန်အတိုင်း အလျှော့ပေးလိုက်ရင် အားလုံးအဆင်ပြေသွားမယ့်အခြေအနေတွေမှာ မာနထားပြီး အရွဲ့တိုက်ခဲ့မိလို့ နှစ်ဖက်လုံးနာကျင်ခဲ့ရတာ။
အခုတော့ သူ့မာနတွေကို သူ့ကမ္ဘာလေးရဲ့ ခြေဖဝါးအောက်မှာပဲ ထားတော့မယ်လို့ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ နင်းနင်းခြေခြေ သူ့ကမ္ဘာလေးသာ အနားမှာရှိရင် ရပြီလေ။ သူဒီသုံးနှစ်အတွင်းသိခဲ့ရတယ်။ ဂင်မင်ဂယူဆိုတဲ့ သူက ဂွမ်ဆွန်းယောင်းသာမရှိရင် ဘာမှမဟုတ်ဘူးဆိုတာပဲ။
ခါးခါးသီးသီးလေးပြောလိုက်တာနဲ့ ကမ္ဘာပြိုသွားရသည့် သူက ဘာကိစ္စနဲ့များ မာနတွေထားနေရဦးမှာလဲ။ သူ့ရဲ့တလွဲမာနတွေနဲ့ အရွဲ့တိုက်မှုတွေကြောင့် သူ့မြတ်နိုးရာကိုလဲ နာကျင်စေခဲ့ရတယ်လေ...။
ဒါကြောင့် အခုကစပြီး သူ့ရဲ့ four leaf clover လေးကို ထပ်ပြီး အနားကထွက်မသွားအောင် ဖမ်းဆုပ်ထားတော့မှာ...။
~
"ကျွန်တော့်ကို ဘာလို့တွေ့ချင်ရတာလဲ"
Circle café ထဲတွင် မင်ဂယူနဲ့ဆွန်းချောလ်တွေ့ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။
"မင်းကိုပြန်အပ်စရာရှိလို့"
"ဘာ?"
မင်ဂယူနားမလည်စွာ ကြောင်ကြည့်နေမိသည်။
"ဆွန်းယောင်းက ငါ့ကိုမချစ်ဘူး အဲ့တာကြောင့် မင်းဆီ ပြန်အပ်မလို့"
မင်ဂယူထပ်မံ၍ ကြောင်ကြည့်နေမိသည်။
ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ...?
"ဆွန်းယောင်းက ငါနဲ့တွဲနေပေမဲ့ သူ့နှလုံးသားနဲ့ သူ့စိတ်က ငါ့ဆီမှာမဟုတ်ဘူး...မင်းဆီမှာပဲ"
"......."
"သူညတိုင်း မင်းကိုလွမ်းလို့ဆိုပြီးငိုတယ် အရက်တွေသောက်ပြီး မူးတိုင်း ငါ့ကိုရှေ့ထားပြီး မင်းအကြောင်းတွေကို ရင်ဖွင့်တယ် ငါနာကျင်ရပေမဲ့ အပြစ်မမြင်ခဲ့ပါဘူး ပြီးတော့...သူမင်းကို မချစ်တော့တာမဟုတ်ဘူး"
"ဘာကို..ဘာကိုပြောချင်တာလဲ?"
"ဟုတ်တယ် သူသုံးနှစ်လုံး မင်းကိုချစ်ပြီး မင်းကိုပဲတမ်းတနေခဲ့တာ အဟက်* ငါနဲ့အတူရှိနေရင်တောင် မင်းကိုပဲ မြင်ယောင်နေခဲ့တာလေ သူတစ်ရက်မှ အဆင်မပြေခဲ့ပါဘူး"
ဆွန်းချောလ်ဟာ ပါးချိုင့်တွေ ပေါ်သည်အထိ ရီရင်း ပြောသည်။
"ငါ LA ကို ထွက်သွားတော့မယ် အဲ့ဒီက ကုမ္ပဏီမှာပဲ အလုပ်လုပ်တော့မှာ ဒါကြောင့် မင်းတို့နှစ်ယောက်ကြားက လွဲနေတဲ့နားလည်မှုတွေကို ပြန်တည့်သွားအောင် လာပြောပြတာ... ဆွန်းယောင်းကို ဂရုစိုက်...သူက မင်းကလွဲပြီး ဘာမှသိတာမဟုတ်ဘူး"
ဆွန်းချောလ်စကားဆုံးတာနဲ့ မင်ဂယူထိုင်ခုံမှ ဝုန်းခနဲထကာ café ဆိုင်ထဲမှ ပြေးထွက်သွားခဲ့သည်။
ပြေးထွက်သွားတဲ့ မင်ဂယူ့နောက်ကျောကိုကြည့်ပြီး ဆွန်းချောလ်ပြုံးကာ espresso ကို တစ်ငုံသောက်လိုက်သည်။
အခုမှပဲ အရာအားလုံးပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားတော့တယ်။ ဒါနဲ့ ဒီနေ့သောက်ရတဲ့ espresso က သိပ်မခါးသလိုပဲ သူ့ဘ၀ကြီးကပဲ ပိုခါးနေလို့လားမသိ...။
~
မင်ဂယူ ဆွန်းချောလ်စကားတွေကို ကြားပြီးနောက် ပြေးထွက်လာကာ သူ့ကမ္ဘာငယ်လေးရှိနေမဲ့နေရာတွေကို လိုက်ရှာမိသည်။
အတူတူသွားခဲ့ဖူးတဲ့ ပန်းခြံတွေ တူတူသွားခဲ့ဖူးတဲ့နမ်ဆန်းတာဝါ ဟန်မြစ်ကမ်းနားက ဆိုဂျူတဲဆိုင်လေး...နေရာစုံပြေးလွှားရှာပြီးနောက်တွင် ညဘက်ရောက်တော့မှ ဟန်မြစ်ဘေးက နီရွန်ရောင်မီးတိုင်တွေအပြည့်နှင့်စင်္ကြန်လမ်းပေါ်ရှိ ခုံတန်းလေးတွင် ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်နေတဲ့ သူ့ကမ္ဘာလေးကို တွေ့လိုက်ရသည်။
သူ့ရဲ့ သုံးနှစ်တာလုံးသေဆုံးနေခဲ့သည့် နှလုံးသားဟာ ခုံတန်းလေးပေါ်မှာထိုင်နေသူကို မြင်လိုက်သည်နှင့် နွေးထွေးစွာပြန်လည်နိုးထလာခဲ့တယ်။
သူဒီတစ်ခါတော့လုံး၀လက်လျှော့တော့မည်မဟုတ်ပါ။ သူ့ကမ္ဘာလေးကို တစ်သက်လုံး သူနားမှာပဲ ထပ်ပြီးထွက်မသွားနိုင်အောင် ဆွဲထားတော့မှာ...။
ထိုနေ့ညက ဟန်မြစ်ဟာ သိပ်ကိုလှပပြီးအသက်၀င်နေခဲ့တယ်။ နီရွန်ရောင်မီးတိုင်တွေအောင် ရင်ခွင်ထဲ၀င်ရင်း တသိမ့်သိမ့်ငိုနေသည့် ကောင်လေးနဲ့ ထိုကောင်လေးအား ကြင်ကြင်နာနာဖက်ထားရင်း ငွေမျှင်ရောင်ဆံနွယ်တွေကို တဖွဖွနမ်းရှုက်နေတဲ့ ကောင်လေးဟာ ဟန်မြစ်ကို ပိုမိုတောက်ပစေခဲ့တယ်။
ဘယ်လောက်ပဲ ဝေးကွာသွားပါစေ။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေစစ်ရင် သေချာပေါက် ပြန်လည်ပေါင်းစည်းနိုင်မှာပါ...။ သူ့ဆွဲသီးလေးက clover နေရာလေးဟာ တစ်သက်လုံးကွက်လပ်ဖြစ်နေတော့မယ်လို့ ထင်ခဲ့ပေမဲ့ နောက်ဆုံးတော့လဲ ထိုကွက်လပ်နေရာလေးအား ဖြည့်တင်းပေးမဲ့ သူ့ clover လေးဟာ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာခဲ့တယ်။
ဘယ်သူကများထင်ပါ့မလဲ မင်ဂယူ့ရဲ့ ကမ္ဘာလေးပြန်ပြီး ပန်းတွေပွင့်လာလိမ့်မယ်လို့...။
အမြဲတမ်းအသည်းကွဲသီချင်းတွေပဲ ထုတ်ခဲ့တဲ့ producer Kim Mingyu ဟာ ထို့နေ့မှစ၍ အချစ်သီချင်းတွေ တစ်ပုဒ်ပြီးတစ်ပုဒ်ထုတ်ရင်း သူ့ကမ္ဘာလေးကို လူသိရှင်ကြားကြူးပါတော့သည်...။
~The End~
>>အချပ်ပို<<
"PDကြီးရဲ့ အသည်းအသက်လေး ဘယ်မှာလဲ? ရှိပါတယ်ဗျာ ကျွန်တော့်သဲငယ်က latte နဲ့ဆော့နေပါတယ်"
Producer Kim Mingyuဟာ live လွှင့်ပြီး ကွန်မန့်တွေကိုဖတ်ရင်း ဖြေပေးနေသည်။
"rs သက်တမ်းဘယ်လောက်လဲ? အခုဆို ဆယ်နှစ်ဖြစ်တော့မှာပါ.. ဟုတ်တယ်မလား သဲငယ်"
"အွန်း ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်!"
အသံဆာဆာလေးဖြင့် လှမ်းအော်ပြောတဲ့ သူ့ပိစိပေါက်စလေးအားကြည့်ရင်း မင်ဂယူမနေနိုင်မထိုင်နိုင် အပြုံးအကြီးကြီးပြုံးမိသွားတယ်။
"ကျွန်တော့်၀မ်းနည်းနေတာရှိတယ်ဗျာ ကျွန်တော့်သဲငယ်က ကျွန်တော့်ထက် latte ကိုပဲ ပိုချစ်နေတာ..ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်တွေနာလို့ အသည်းကွဲသီချင်းတစ်ပုဒ်ထုတ်ဖို့လုပ်ထားပါတယ်"
တကယ်လဲ latte နားပဲ ကပ်နေသောကြောင့် မင်ဂယူသိပ်မနာလိုတော့။ အခု Live လွှင့်ရင်း မကြားကြားအောင် ခပ်ကျယ်ကျယ်ပြောနေတာတောင် သူ့ကိုလှည့်မကြည့်ဘဲ latte ကိုပဲ နမ်းရှုံ့နေသောကြောင့် မင်ဂယူ့စိတ်လေး အချဉ်ပေါက်ရသည်။
"ယောတောဘွန်းတို့ ခနလေးပါနော်"
Live လွှင့်ထားရက်နဲ့ မင်ဂယူမြင်ဖျင်းကပ်စွာ latte နဲ့ ထိုင်ဆော့နေသူလေးအား ကောက်ပွေ့ပြီး ထမင်းစားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည့်အခါ ဘာလုပ်တာလဲဆိုသည့် အမူအရာလေးဖြင့် သူ့လည်ပင်းတွေကို သိုင်းဖက်ရင်း ပြူးကြောင်ကြောင်လေးကြည့်သည်။
"ဘာလို့ မောင်ပြောတာကို လျစ်လျှူရှူနေတာလဲ.."
မင်ဂယူလေသံတိုးတိုးလေးဖြင့်ပြောလိုက်တော့
သူ့ပိစိပေါက်စလေးဟာလဲ လေသံသေးသေးလေးဖြင့်ပြန်ပြောသည်။
"မောင်ဘာပြောလိုက်လို့လဲ...?"
မြင်လား? Latte နဲ့ရှိရင် သူ့ကိုတောင် မေ့ပါတယ်ဆို..ကြည့်နေ နောက်နေ့မှ latte ကို ဂွမ်ဆွန်းယောင်းမသိအောင် သွားရောင်းစားပစ်ဦးမယ်..။
မင်ဂယူ အမြင်ကပ်ကပ်နှင့် သူ့ရှေ့ကဟာလေး၏ လည်တိုင်လေးအား ဆွဲကိုက်လိုက်တော့ အတင်းတွန်းလာသည်။
"မောင်~~မလုပ်နဲ့လေ Live ကြီးလွှင့်ထားတယ်မလား~"
မင်ဂယူဘာမှပြန်မပြောဘဲ ဆွန်းယောင်းရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ယူနမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ အပေါ်တစ်လှည့်အောက်တစ်လှည့် ငုံထွေးပြီးနောက် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကိုက်လိုက်တော့ အနည်းငယ်ဟလာသည့် နှုတ်ခမ်လေးအတွင်းသို့ မင်ဂယူ့လျှာဖျားအား နေရာပေးလိုက်သည်။
"အွန်~မော င်~ ခန"
မင်ဂယူ့ရင်ဘတ်တွေကို တွန်းသော်လည်း မဖယ်ပေးပဲ ဆွန်းယောင်း၀တ်ထားတဲ့ မင်ဂယူတီရှပ်ပွပွအောက်သို့ မင်ဂယူ့လက်တွေဟာ နယ်ချဲ့လာပြီး ဆွန်းယောင်းရဲ့ ခါးသေးသေးလေးတွေကို ပွတ်သပ်နေသည်။
နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းရှိုက်လို့၀သွားသည့်အခါ မင်ဂယူ့နှုတ်ခမ်းတွေဟာ ဆွန်းယောင်းရဲ့လည်တိုင်ဆီသို့ဆင်းသပ်လာပြီး နှုတ်ခမ်းဖြင့် ပွတ်ဆွဲပြီး ဆွဲစုပ်လိုက်သည့်အခါ ဆွန်းယောင်းဆီမှ ငြီးသံသဲ့သဲ့လေးတွေ ထွက်လာခဲ့သည်။
"အာ~ဟ!မော င်~ အွန်~~ ခ န Live က~"
လျှောနေတဲ့ တီရုပ်ကြောင့် ပေါ်နေတဲ့ ပခုံးသားလေးတွေကို ကိုက်ခဲလိုက်ပြီး မင်ဂယူ ဆွန်းယောင်းရဲ့မျက်၀န်းတွေအား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
"မဖြစ်တော့ဘူး မောင် ဒီညသဲငယ်ကို အပြစ်ပေးမှရတော့မယ်"
ဆွန်းယောင်းရဲ့ နားအနားသို့ ကပ်ကာ လေသံတိုးတိုးဖြင့်ပြောပြီး ဆွန်းယောင်းကို တင်ပါးမှ မ,ချီကာ အိပ်ခန်းထဲသို့ခေါ်သွားခဲ့တော့သည်။
မင်ဂယူ့ရဲ့ လူမရှိတဲ့ Live ကို ကြည့်နေသည့် လူသောင်းချီကတော့ ကွန်မန့်တွေ ဆက်တိုက်မန့်ကာ ဂယက်ထနေကြတော့သည်။
-ဟဲ့ ငါတို့ PDကြီးက အိမ်သာသွားတက်နေတာလား?
-ငါတို့ကို ဒီတိုင်းကြီးထားပြီး သူဘာသွားလုပ်နာလဲ:)
-ဟဲ့ ငါခနက အသံတစ်ခုခုကြားလိုက်သလိုပဲ မောင်ဆိုလား
-စောက်ကျိုးနဲ့ ပြွတ်စ်တဲ့ဟေးးးးငါနားကြားမှားတာမဟုတ်ဘူးမလားㅠㅠ
-ခွေးစားကျွေးမယ်ဆိုလဲ ကင်မရာရှေ့လာကျွေးလေ ကင်မရာနောက်ကြီးမှာ မလုပ်နဲ့ ငါတို့ကြည့်ရတာ အားမရဘူးလို့!!
ခနအကြာတွင် company ဘက်မှ live ပိတ်လိုက်သောကြောင့် ခွေးစာစားချင်နေတဲ့ လူထုကြီးတစ်သိုက် ခွေးစာငတ်သွားရတော့သည်။
ဒါ့အပြင် company CEO ဖြစ်တဲ့ Jeon Wonwoo ဟာလဲ live ကြီးလွှင့်ပြီး မိုးမမြင်လေမမြင်ဖြစ်နေတဲ့ producer Kim Mingyu ကို သူ့ကွန်ဒိုကနေ မေတ္တာတွေလှမ်းပို့လို့နေခဲ့တော့သည်။
~
June 15 🍀
သူရင်တွေခုန်နေခဲ့တယ်။ ဒီနေ့ကသူရဲ့ မွေးနေ့လဲဖြစ်သလို သူနဲ့မောင့်ရဲ့ wedding day လဲဖြစ်တယ်လေ..။ တခြားရက်တွေထက် သူ့မွေးနေ့ကိုပဲ wedding dayလုပ်ဖို့ သတ်မှတ်ခဲ့တဲ့ မောင့်ကြောင့် သူရင်ထဲတွေထိကာ ငိုခဲ့ရသေးသည်။
သူရင်တွေခုန်နေသောကြောင့် waiting room ထဲတွင် ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက်နေခဲ့သည်။
ထိုအချိန်တွင် အခန်းထဲ၀င်လာသည့် ဆွန်းချောလ်ကြောင့် သူအံ့ဩစွာ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်သည်။
"အကိုမလာတော့ဘူးလို့တောင် ကျွန်တော်ထင်နေတာ!"
သူဆွန်းချောလ်ကို ပြေးဖက်လိုက်ပြီး ပျော်ရွှင်စွာပြောလိုက်တော့ ဆွန်းချောလ်က ပါးချိုင့်တွေ ခွက်၀င်သည်အထိ ပြုံးပြသည်။
"မင်းရဲ့ wedding ပဲဟာလာရမှာပေါ့...အချစ်ဟောင်းနဲ့ လက်ထပ်ပွဲအတွက် ဂုဏ်ပြုပါတယ်နော် ဆွန်းယောင်း"
"ကျေးဇူးပါ အကိုဆွန်းချောလ်...အကို့ကြောင့်သာမဟုတ်ရင် ကျွန်တော်တို့ ပြန်အဆင်ပြေမှာမဟုတ်ဘူး"
"မဟုတ်တာကွာ မင်းတို့နှစ်ယောက်က ဖူးစာပါလို့ ညားတာပါ ငါ့ကြောင့်မဟုတ်ရပါဘူး"
ဆွန်းချောလ်၏ရွှတ်နောက်နောက်အပြောအား ဆွန်းယောင်း မျက်လုံးတွေတန်းသည်အထိရီပြလိုက်သည်။
"ပွဲစတော့မယ်ထင်တယ် အကိုအပြင်မှာပဲ စောင့်နေမယ်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့"
ဆွန်းချောလ်အပြင်ထွက်သွားသည့်အခါ သူအသက်ပြင်းပြင်းရှူလိုက်ပြီး မှန်ကိုတစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် suit ဖြူဖြူလေးအား တစ်ချက်ပြင်၀တ်လိုက်ပြီး ကျူးလစ်ပန်းစီးဖြူဖြူလေးကို ကိုင်ကာ မောင်ရှိရာဆီသို့သွားရန်ပြင်ဆင်လိုက်သည်။
အဖေဖြစ်သူ၏လက်အား ကိုင်၍ ခန်းမ၏လျှောက်လမ်းအရှည်ကြီးဆီလျှောက်လှမ်းရန်ပြင်လိုက်သည့်အခါ လျှောက်လမ်းထိပ်တွင် ရပ်နေသည့် မောင်က သူ့ကို မျက်ရည်တွေဝဲရင်း ကြည့်နေသည်။
အနည်းငယ်ရှည်နေတဲ့ ဆံပင်တွေကို သေချာပုံသွင်းထားပြီး suit အပြည့်၀တ်ထားကာ ဘယ်ဘက်ရင်အုံတွင် ပန်းလေးတပ်ဆင်ထားသည့် မောင်က သိပ်ကို ချောမောခန့်ညားနေခဲ့တယ်။
သူတဖြည်းဖြည်းလျှောက်သွားရင်း မောင့်အနားရောက်သည့်အခါ ဖေဖေက သူ့လက်တွေအား မောင့်ထံသို့ လွှဲပေးခဲ့သည်။
ပြီးနောက်သူတို့နှစ်ယောက်ကတိသစ္စာဆိုပြီးနောက်တွင် မောင်က သူ့ကို မြတ်နိုးစွာကြည့်၍ သူ့ခါးမှ ဆွဲဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေအား နူးညံ့စွာ နမ်းရှိုက်လိုက်သည့်အခါ ခန်းမထဲရှိ လူတွေရဲ့ အော်ဟစ်သံတွေဟာ ဆူညံသွားခဲ့တော့သည်။
"မောင့်ရဲ့ ထာ၀ရ clover လေးဖြစ်ပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သဲငယ်.."
ဆွန်းယောင်း နွေးထွေးစွာပြုံးပြလိုက်သည့်အခါ မင်ဂယူဟာ သူ့နှဖူးအား ဆွန်းယောင်းနှာဖူးနှင့် ထိကပ်ရင်း ဆွန်းယောင်းရဲ့နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးအား မင်ဂယူသူ့နှာခေါင်းချွန်ချွန်နှင့် ဖွဖွလေးပွတ်သည်။
"အရမ်းချစ်တယ် သဲငယ်..."
"အင်း ငါရောပဲ မောင့်ကို အရမ်းချစ်တယ်~"
🍀
"ပစ်ပြီနော် 1 2 3!"
ဆွန်းယောင်းပစ်လိုက်တဲ့ ကျူးလစ်ပန်းစီးလေးဟာ ရှေ့ဆုံးမှ ကားယားကြီး ခုန်ဖမ်းလိုက်သည့် ဒိုဂယောင်းလက်ထဲရောက်သွားခဲ့သည်။
"ရက်စ်!!ရပြီ ရပြီ!!"
ဒိုဂယောင်းဟာ ထိုသို့အော်ရင်း လူအုပ်ကြားထဲတိုး၀င်ကာ အဆိုတော်ဟုန်းဂျီဆူး၏ ရှေ့တွင်ဒူးထောက်ချလိုက်သည်။
"ကိုယ့်ကို လက်ထပ်ပါ ဂျီဆူး"
ဒိုဂယောင်း၏ လုပ်ရက်ကြောင့် မီဒီယာတွေဆီမှကင်မရာတွေဟာ တဖျက်ဖျက်နှင့် အလင်းတွေထွက်လာခဲ့ပြီး ခန်းမထဲရှိ လူတွေအကုန်လုံးဟာလဲ တဝိုးဝိုးတဝါးဝါးတွေဖြစ်ကုန်တော့သည်။
ပြီးနောက်တွင် သူတို့အကုန်လုံး ဓာတ်ပုံစုရိုက်ကြပြီး သူမောင့်မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်သည့်အခါ မောင်ကလဲ သူ့ကို လှည့်ကြည့်လာပြီး တစ်ချက်ပြုံးပြကာ သူ့နှုတ်ခမ်းအား ငုံ့မိုး၍ ထိတယ်ဆိုရုံမျှ တစ်ချက်နမ်းသည်။
ဒီလိုကနေ သူတို့ရဲ့ Wedding day လေဟာ အောင်မြင်စွာနဲ့ နွေးနွေးထွေးထွေးပြီးဆုံးသွားခဲ့တော့သည်လေ...။
🍀
တကယ်ချစ်ရင် လက်မလျှော့ပါနဲ့...မြိုသိပ်ရင်း နာကျင်နေရမဲ့အစား ပွင့်လင်းလိုက်တာက ပိုပြီးအဆင်ပြေမှာပါ။ အချစ်ဆိုတဲ့အရာက သိပ်ရိုးရှင်းပါတယ်...သူ့မှာလဲမောင်မရှိရင်မဖြစ်သလို မောင့်မှာလဲ သူမရှိရင် မဖြစ်ပါဘူးတဲ့...။
လူကြီးမင်းတို့မှာ မေ့လို့မရနိုင်တဲ့ အချစ်ဟောင်းရှိနေရင် မာနတွေကို ခဝါချပြီး ပွင့်လင်းလိုက်ပါ... ကျွန်တော်ကတော့ မာနတွေကို ခဝါချလို့ အချစ်ဟောင်းနဲ့ ပြန်ပေါင်းထုတ်ပြီး အနာဂတ်တွေ လှပနေပြီမို့ ဒီလောက်နဲ့ပဲ လူကြီးမင်းတို့ကို နှုတ်ဆက်ခဲ့ပါတယ်ဗျာ...။
တကယ်ပြီးပါပြီ~~
သင်္ကြန်လက်ဆောင်လေးပါ><
အစက one shot လေးရေးမလို့ကို two shot ဖြစ်သွားပါတယ် ဒါတောင်မနည်းချုံ့ရေးထားရတာ ဟဲဟဲ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဖတ်ဖတ်တို့ သဘောကျမယ်လို့ ထင်ပါတယ်...။
ဒါကတော့ wedding မှာ ချောမောနေတဲ့ မောင်ပါရှင် ♡(> ਊ <)♡
ဒိုေဂယာင္းရဲ႕ party မြ ်ပႏႅာၿပီးထဲက စိတ္ေၾတ ရႈပ္ေနခဲ့တာအ်ပင္ မြႏၱငၡဳံအံႀဆဲကိုျဖင့္ၾကည့ၼိလိုက္ေတာ့ ေေျငရာင္ clover ႀဆဲႀကိဳးေလးကို ်မင္ၿပီး မငၢယူ႕စိၾတၱင္ အမၫၼေဖာၷိုငၱဲ့ခံစားခ္က္ေၾတ ေပၚေပါကႅာခဲ့ရသၫ္။
ညည့ၷက္ေေနသာႅၫ္း အိေပၼပ္ာ္ေသာေၾကာင့္ ညဘက္ႀကီး ဦးတၫၼိတာက ဟႏ္်မစၠမ္းေဘးက ဆိုဂ္ဴတဲဆိုင္ေလးဆီ...။
တဲေလးဆီေရာက္သည့္အခါ သူ႕မ္ကႅဳံးေၾတ ဝိုင္းစက္ၾသားခဲ့ရသၫ္။ ဆိုဂ္ဴတဲေလးရဲ႕ ခပႅြမ္းလြမ္းၾတင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလးထိုင္ရင္း ငိုေနသည့္ ေျငမြ္င္ေရာင္ဆံႏၾယ္ေၾတနဲ႕လူ။
မငၢယူ ခဏၾကာၾကာရပ္ၾကည့္ေနမိၿပီး နၫ္းနၫ္းအငိုရပ္ၾသားေတာ့မြ ထိုသူ၏ ေအ႐ြ႕သို႔ၾသားကာ လကၠမ္းေပးလိုက္သၫ္။
သို႔ေသာ္သဴ႕လကၠို မကိုငၸဲ ယိုငၷဲ႕ျစာ ထၾသားသူဟာ မူးေနသည့ၸဳံ....။
ေညတာ္ေတာၸင္ မိုးခ္ဳပ္ေနၿပီ မ်ပႏ္ေသးဘူး ဒီအခ္ိႏၳိ ေသာက္ေနလို႔ ဆူခ္င္ေသာႅဲ မ္ကၥိေ႐ြ႕ေမြာကၠ လူသားက အရငႅို သူ႕အပိုင္ေလးမဟုတ္ေတာ့ ဘာေမြ်ပာမရ။
စိတၸဴလို႔ လိုကၸို႔မယ္ေ်ပာသည့္အခါ ခါးသီးျစား်ငင္းဆႏ္သဴေၾကာင့္ သူ႕ေဒါသမီးေလး အနၫ္းငယ္ေတာကၠာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေၾတ ေ်ပာလိုကၼိတယ္။
သူေ်ပာလိုကၱဲ့ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းစကားေၾတအား ေ်ေဖတာ့ျစာ တုံ႕်ပႏ္သဴဟာ သူ႕ကို မသိခဲ့တဲ့လူလို ေသဘာထားေပးပါတဲ့။
သူဘာမြ်ပႏၼေ်ပာနိုင္သလို ႀဆဲလဲမထားနိုငၡဲ့ဘူး။
နာနာက္င္ငိုရင္း ၾထက္ၾသားသည့္ တသိမ့္သိမ့ၱဳႏ္ေနတဲ့ ေက္ာ်ပင္ေသးေသးေလးကိုသာ ၾကည့္ရင္း မငၢယူ႕ရငၻတ္ေၾတ ေအာင့္ေနရခဲ့သၫ္။
*
"သားငယ္ေရ! မင္းကိုကိုေရာက္ေနတယ္"
ေအာကၳပၼြ လြမ္းၾကားရတဲ့ ေေမမ့ေခၚသံေၾကာင့္ သူနိုးၾသားေသာႅၫ္း မ္ကႅဳံးမျဖင့ၷိုင္...။ ေမန႕ညက မူး၍အငြားကားနဲ႕ ်ပႏႅာၿပီးေနာက္ သူတစ္ညလုံးငိုခဲ့မိတာ...ကုတင္ေပၚမြာ ပ္ံ့က္ဲေနတဲ့ polaroid ဓာတၸဳံေၾတက သက္ေသ...။ ည ၂နာရီႀကီးမြာ ေမာင့ၷာမၫၠို ငိုယိုေအာ္ဟစ္ရင္း က္ိႏ္ဆဲခဲ့မိတာ...။ ဒီလိုေဖာင္းအစ္ေနတဲ့ မ္ကႅဳံးေၾတနဲ႕ သူဘယႅိုမ္ားဆင္းေၾတရပါ့မလဲ..။
"ငိုခဲ့တာလား"
"အင္း နၫ္းနၫ္း"
ၾဆႏ္းေခ္ာလ္အၾတက္ သူက အရာရာ်ဖစ္ေေနပမဲ့ သူ႕အၾတက္ေတာ့ ၾဆႏ္းေခ္ာလၠ အရာရာမ်ဖစၷိုငၱဲ့အၾတက္ သူအားနာရသၫ္။
ေမာငၷဲ႕လမ္းၿခဲၿပီး ေလးလအၾကာၾတင္ သူၾဆႏ္းေခ္ာလၷဲ႕ႀတဲ်ဖစၡဲ့တယ္။ သူက ေမကာင္းတဲ့ေကာင္်ဖစ္ရင္်ဖစၷိုငၸါတယ္။ အၿမဲတမ္းေတာင္းပႏၸါတယ္ဆိုတာကႀလဲၿပီး သူဘာမြေမ်ပာနိုငၡဲ့ဘူး။ ၾဆႏ္းေခ္ာလ္အၾတက္ မတရားရာက္လိဳ႕ ၾထက္ၾသားခိုင္းလဲ ၾဆႏ္းေခ္ာလ္ဟာ သူ႕အနားကၾထက္ၾသားလိမ့ၼၫၼဟုတၱာ သူသိသၫ္။
ၾဆႏ္းေခ္ာလၠ သူ႕ကိုခ္စ္ေသလာက္ သူက်ပႏၼခ္စ္ေပးနိုငၱာကို ပိုၿပီးအားနာရသၫ္။ ၾဆႏ္းေခ္ာလႅိုလူကို သူ႕ေၾကာင့ၷာက္င္ရတာမ္ိဳးမ်ဖစ္ေစခ္ငၻဴး။
"ၾဆႏ္းေယာင္း"
"အင္း"
"ေမ့ပစ္ေပးလို႔မရဘူးလား"
Driver ေနရာထိုင္ရင္း သူ႕ကိုေသခ္ာၾကည့္ၿပီး ေ်ေဖတာ့ေတာ့ ေ်ပာလာတဲ့ ၾဆႏ္းေခ္ာလ္ရဲ႕ မ္ကႅဳံးေၾတကို သူရဲရဲမၾကည့ၷိုငၡဲ့ဘူး။
"ကိုယ္သိပၷာက္င္ရတာပဲ သိလား"
"......."
"မင္းေနေမကာင္း်ဖစၱိုင္း ကိုယၠ မင္းအနားမြာ႐ြိေေနပမယ့္ မင္းအားကိုးတႀကီးေခၚခဲ့တဲ့နာမၫၠ ကိုယ့ၷာမၫၼဟုတၡဲ့ဘူး... မင္းမူးတဲ့အခ္ိႏၱိုင္း ကိုယၠ ကူထိႏ္းေပးခဲ့ေပမယ့္ မင္းမ္က္ရၫ္ေၾတနဲ႕ကိုယ့ၠိုၾကည့္ရင္း ေခၚခဲ့တဲ့နာမၫၠ ကိုယ့္နာမၫၼဟုတၡဲ့်ပႏၻဴး"
ၾဆႏ္းေခ္ာလ္ေ်ခာကၠျပၥာရီလိုက္၏။
"ဟာသတစၡဳလို်ဖစ္ေနနိုင္ေပမယ့္ တစၡါေလာကၸဲ...တစၡါေလာကၸဲ ကိုယ့ၷာမၫၠို ေခၚေပးလို႔မရဘူးလား... ၾဆႏ္းေယာင္း မင္းနားမြာ႐ြိတဲ့ ကိုယ့ၠို တစၡါေလာက္်မင္ေပးလို႔မရဘူးလား"
မင္းပိုင္ေနပါၿပီ ျခၽဲၾဆႏ္းေခ္ာလ္ရာ...ဘာေေၾတၾတးပူေနတာလဲလို႔ သူငယၡ္င္းေေၾတ်ပာတိုင္း ၾဆႏ္းေခ္ာၾလၠဲအၾကၥာ ေအာ္ရီခဲ့မိတယ္။
သူပိုငၱယ္ဆိုေပမဲ့ တကယၼပိုငၱာကိုေတာ့ သူကႀလဲၿပီး ဘယ္သဴကမ္ားသိနိုငၼြာမို႔လို႔လဲ...။
အနားမြာအၿမဲ႐ြိေေနပမဲ့ မ်မငါနိုငၱဲ့ ခ္စ္ရသူကိုလဲ သူအ်ပစၼ်မငၡ္ငၸါဘူး။ ေခတၱခဏပိုင္ဆိုင္ရတယ္ဆို႐ုံနဲ႕တင္ သူေက္နပ္ေနပါၿပီ။
ေသခ္ာေနတဲ့ေအ်ဖတစၡဳ လကၼခံနိုငၻဲ သူတျစၨတၳိုးတစၠိုယ္ေကာင္းဆႏၡ္ငၡဲ့မိတယ္။
ဟႏ္်မစၼြာ ထပ္ေၾတ႕ခဲ့တဲ့ မ္က္၀ႏ္းေအဟာင္းေၾတကို ်မင္ၿပီးထဲက မငၢယူသူ႕စိတ္ေရာ ကိုယ္ေရာ studio ထဲမြာပဲ ်မႇုပ္ႏြံထားခဲ့တယ္။
သီခ္င္းေၾတ ဆကၱိုက္ေရးရင္း သူ႕ကို နာက္ျငၥာၾကည့ၡဲ့တဲ့ မ္က္၀ႏ္းက္ၪ္းက္ၪ္းေၾတကို ေမ့ေပ္ာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။
တစ္ေယာကၳဲ လမ္းေပ္ာကၡဲ့ရတဲ့အခ္ိႏ္ေၾတ..တစ္ေယာကၳဲ သီခ္င္းစာ႐ၾက္ေၾတၾကား အသၫ္းႀကဲေကာင္ႀကီး ်ဖစၡဲ့ရတဲ့အခ္ိႏ္ေၾတ...သူပိုင္ဆိုငၡဲ့တဲ့ပါး်ပင္ေၾတအား တ်ခားသူတစ္ေယာကၠ နမ္း႐ြိုက္ေနတာကို အံႀကိတ္ၿပီး ၾကည့ၡဲ့ရတဲ့အခ္ိႏ္ေၾတ အဲ့ဒီအခ္ိႏၠာေလၾတတုႏ္းက သူ move on နိုငၹို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္။
တိုကၡႏ္းေလးထဲ ျပဆာႀကဲေနတဲ့ မကၢ္ဴဘူးခံေၾတနဲ႕ တစၥဆီ်ဖစ္ေနတဲ့ ဓာတၸဳံအပိုင္းအေဆၾတအားၾကည့္ရင္း ေန႕တိုင္းလိုလို ရငၻတ္ေေၾတအာင့ၡဲ့ရတယ္။ ႀဆဲထားခဲ့ရမြာဆိုတဲ့ ေနာေငၱသးေသးေလးကပၸါလာတဲ့အခါ သူ႕ကမၻာေၾတ ေမြာငၼိုကၡဲ့ရတယ္။
Studio ကို ပစ္ၿပီး တိုကၡႏ္းေလးထဲမြာပဲ ေလြာငၸိတ္ရင္း တစ္ေယာကၳဲ ႀကဲၿပဲခဲ့ရတဲ့အခ္ိႏ္ေၾတဟာ သူ႕အၾတက္ ေမ့မရနိုငၱဲ့ အတိတ္ဆိုးေၾတလို...။
ဓာတၸဳံထဲမြာ မ္ကႅဳံးေလးေၾတတႏ္းသၫ္အထိ လြေလြလးၿပဳံးေနသူကို်မင္ေတာ့ သူအ႐ူးတစ္ေယာကႅို တိုကၡႏ္းထဲ ေအာ္ရီခဲ့တယ္။
တစ္ႏြစ္ေက္ာ္အၾကာမြာ သူ႕ခံစားခ္င္ေၾတကို ၿမိဳသိပ္ၿပီး ခဝါခ္နိဳငၡဲ့တယ္။ သူကသာတစ္ေယာကၳဲနာက္ငၡဲ့ရၿပီး အဆင္ေ်ေပနသူေကတာ့ အၿပဳံးမပ္ကၡဲ့တာမို႔ သူအတိတ္ေၾတကို ေရအာင္ေမ့ထားခဲ့တယ္။ သို႔ေသာ္ သုံးႏြစ္အၾကာမြာ ်ပႏ္ေၾတ႕ခဲ့ရတဲ့ အခ္စ္ေဟာင္းရဲ႕ မ္က္၀ႏ္းေၾတအား သူေအ်ဖ႐ြာလို႔မရခဲ့ဘူး...။
နာနာက္ငၠ္ငၥီးက္ေနတဲ့မ္က္ရၫ္ေၾတက သုံးႏြစၱာလုံး မငၢယူတစ္ေယာကၳဲ နာက္ငၡဲ့တာမဟုတၻဴးလို႔ ေအာ္ေ်ပာေနသလို...။
သူစုံလၫၳိုငၡဳံမြာထိုင္ရင္း မ္က္ႏြာေပၚဝဲက္ေနတဲ့ ဆံပငၡပ္႐ြၫ္႐ြၫ္ေၾတကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသပၱငႅိုက္သၫ္။ ဘယႅိုမြ ေမနနိုင္ေတာ့တဲ့အဆုံး အသံၾသင္းသည့္အခႏ္းထဲ ေ်ပး၀ငႅိုကၠာ နားၾကပၠိုတပႅိုက္ၿပီး အသံၾသင္းမိတဲ့သီခ္င္းက Joji ရဲ႕ Glimpse of us...။
~
"ဘာလုပၱာလဲ!! ေမာင္အခု ဘာလုပႅိုကၱာလဲလို႔!!"
"က္စ္* ၾဆႏ္းေယာင္း မင္းဘာလို႔ မရင့ၠ္က္ရတာလဲ! ဒီေလာကၸဲ ေကလးဆႏၸါေတာ့!"
ေမာငၷဲ႕သူ႕ရဲ႕ဆက္ဆံေရးဟာ ၆ႏြစ္ေက္ာႅို႔ ၇ႏွစ္နီးပါးျဖစ္လာသည့္အခ်ိန္မွာ နၫ္းနၫ္းခ္င္းစီ အဖုအထစ္ေလးေၾတ ်ဖစႅာၾကတယ္။
အၿမဲတမ္းရႏ္်ဖစႅညတတ္ၾကၿပီး မ္က္ႏြာခ္င္းဆိုငၼိတာနဲ႕ သူတို႔ဆက္ဆံေရးၾကားမြာ တ်ဖၫ္း်ဖၫ္းအက္ေၾကာင္းေၾတထပႅာခဲ့တယ္။
အရငၠ အခ္ိႏၠိုေလးစားတတၱဲ့ ေမာငၠ အခုဆို studio မြာ အလုပ္႐ြိလို႔ဆိုၿပီး အၿမဲတမ္းေနာကၠ္တတႅာတယ္။ ခ္စၱယႅို႔ ေ်ပာဖို႔အၾတက္ ညတိုင္းဖုႏ္းဆကၱတၱဲ့ေမာငၠ ဖုႏ္းမဆကၸဲ ပ္ၾကၠကၡဲ့တဲ့ရက္ေၾတ မ္ားလာခဲ့တယ္။ သူတစ္ညလုံးေမာင့္ဆီက ဖုႏ္းကို ေစာင့္ေေနပမဲ့ အ၀င္ call မ႐ြိတဲ့ သူ႕ဖုႏ္းေလးဟာ ညတိုင္းအထီးက္ႏႅို႔ရယ္...။ ဘာလို႔ ညကဖုႏ္းမဆကၱာလဲလို႔ေမးတိုင္း studio မြာ သီခ္င္းေရးရင္း အိမ္်ပႏ္ေနာကၠ္ၾသားလို႔ဟူ၍ ေမာငၠ အၿမဲတမ္းဆင္ေ်ေခပးတတၱယ္။
သူစိတ္ဆိုးရင္ တစၼိနစၼၾကာခငၸဲ လာေခ္ာ့တတၱဲ့ေမာငၠ တစၸတ္ၾကာေအာေငၼခ္ာ့ခဲ့ေသာေၾကာင့္ သူ႕ဟာသူစိတ္ဆိုးေ်ပလိုက္ရတဲ့ေန႕ရက္ေၾတ ဆကႅာခဲ့တယ္။ သူ႕ကိုေၾတ႕ရင္ အရင္ေန႕သူတို႔ ဘာမြမ်ဖစၡဲ့ၾကသလို ေမာငၠ ဆက္ဆံတယ္။
အရငၠ လမ္းၿခဲမယ္ဆိုတဲ့စကားကို ေ်ပာဖို႔ဆိုတာ သူတို႔ၾကားမြာ ဘယၱဳႏ္းကမ႐ြိခဲ့ေပမဲ့ ေနာကၸိုင္းမြာေတာ့ လမ္းၿခဲမယ္ဆိုတဲ့ စကားကို ရႏ္်ဖစၱိုင္းေ်ပာ်ဖစၡဲ့ၾကၿပီး သူလမ္းၿခဲမယႅို႔ေ်ပာတိုင္း ေမာငၠ မ္က္ႏြာေသ်ဖင့္ ေအလးမထားျစာ ဆက္ဆံခဲ့သၫ္။ သူနာက္င္ၿပီး ေမာင့ၠိုၾသားေမၾတ႕ဘဲ တစၸတ္ေက္ာ္ၾကာတဲ့အခါ ေမာငၠ ဘာမြမ်ဖစၡဲ့သလို ်ပႏႅာေခ္ာ့ရင္း သူတို႔်ပႏၱျဲခဲ့်ဖစ္ၾကသၫ္။
တစ္ေယာကၷဲ႕တစ္ေယာကၷားလၫၡဲ့ၾကတဲ့ သူတို႔ဆက္ဆံေရးဟာ တ်ဖၫ္း်ဖၫ္း ်ပတႅိုက္ဆကႅိုက္်ဖင့္ ႏျေးေၾထးမႈေၾတ ေလ္ာ့ယဲလာခဲ့တယ္ေလ။
အရငၠ ႏုႏု႐ျေ႐ျခၚခဲ့တဲ့ေမာင္ဟာ အၿမဲတမ္းဆိုသလို သူ႕ကိုေလသံမာမာ်ဖင့္ ေအာ္ေ်ပာတတႅာၿပီး သူ႕နာမၫ္အ်ပည့္အစုံကို ေဒါသႀကီးျစာ်ဖင့္ ေခၚတတႅာခဲ့သၫ္။ အခ္ိႏ္ေၾတၾကာလာတာနဲ႕အမြ္ သူဟာ ေမာင့ၠမၻာမြာ တ်ဖၫ္း်ဖၫ္းေမြးမြိႏ္ေပ္ာၾကၠယႅာခဲ့ရတယ္...။
"ဒါငါတို႔ရဲ႕ ၇ႏွစ္ျပည့္ေလ! ေမာင္အခု ဘယႅိုလုပႅိုကႅဲ သိရဲ႕လား!"
"ၾဆႏ္းေယာင္း ေမာငၼအားလို႔ မလာနိုငၡဲ့တာလို႔ ေ်ပာၿပီးၿပီမလား ဘာလို႔ နားမလၫၷိုင္ရတာလဲ"
ေမာင့ၼ္ကၡဳံးေၾတဟာ ထိဆကၼတတ္ႀကဳံ႕ထားကာ သူ႕ကို စိတၸ္ၾကၥာ ေ်ပာသၫ္။
"ငါက နားမလၫၱာ? မင္းေန႕တိုင္းမအားခဲ့တာမလား မင္းငါ့ကိုေတာင္သတိေရသးလို႔လား! မင္းေစာကၠိေစၥၾတနဲ႕ပဲ ေတန႕ေတန႕ရႈပ္ယြကၡက္ေနတာမလား!!!"
"ေတာကၥ္! ျဂမ္ၾဆႏ္းေယာင္း! မင္းေတာႅိုက္ေတာ့! အခုဘာက ်ပႆနာလဲ ဒီႏြစ္ anniversary ကို မလုပ္်ဖစႅိုက္ေတာ့ေရာ ဘာမ္ားထိခိုက္ၾသားမြာမို႔လို႔လဲ မင္းေအရးမႀကီးတာေၾတကို ေအရးႀကီးသလိုလာလုေပၼနနဲ႕!"
သူမ္က္ရၫ္ေၾတအဆကၼ်ပတၠ္မိတယ္။
ေအရးမႀကီးဘူးတဲ့ ေမာငၠ သူတို႔ရဲ႕ anniversary ကို ေအရးမႀကီးလို႔ ေ်ပာလိုကၱာ။
"ေမာင္...ေမာငၻာလို႔ ဒီေလာက္ေ်ပာင္းလဲၾသားရတာလဲ"
"ၾဆႏ္းေယာင္း..."
ေမာင္ဟာ သူစကားမြားၾသားသၫ္ဆိုတာ သတိထားမိပုံႏြင့္ သူတို႔ႀဆဲဖက္သၫ္။
"ေမာင့္အၾတက္...ငါက အဲ့ေလာက္ေတာင္ေအရးမပါေတာ့တာလား.."
"သဲငယ္...ေမာင္ေ်ပာခ္ငၱာ အဲ့လိုမဟုတၻဴး"
ေမာငၠ သူ႕ကို ရျငၡငၳဲမြႀဆဲထုတ္ရင္း သူ႕မ္က္ရၫ္ေၾတကို လကၼ်ဖင့္ ဖိသုတ္ေပးရင္း ခပၱိုးတိုးဆိုသၫ္။
"အခုခ္ိႏၼြာ ေမာင့္အၾတက္ ငါက ဘာလဲ"
"သဲငယ္...ေမာင္ေတာင္းပႏၸါတယ္"
သူေမာင့္ရငၻတ္ေၾတကို ထုရိုက္ရင္း ငိုယို၍ ေအာ္ဟစၼိတယ္။
"ေမာင္ငါ့ကို မခ္စ္ေတာ့ဘူးမလား!! ေမာင့္အၾတက္ ငါက ေအရးမပါေတာ့ဘူမလား!! ေမာင့္ရဲ႕ ပထမဦးစားေပးက ငါမဟုတ္ေတာ့ဘူးမလား!!"
ထိုအခ္ိႏၱျင္ သူနဲ႕အတူ ေကာင္းကင္ယံကလဲ ၀မ္းနည္းစြာ ငိုေႂၾကးခဲ့တယ္။ သူနဲ႕ေမာင္ မိုးေရထဲမြာ ေအာ္ဟစ္ရင္း ရႏ္်ဖစၡဲ့ၾကတယ္။ သူနာနာက္ငၠ္င္ ေမာင့ၠို ထုရိုက္ေအာ္ဟစ္ၿပီးေနာက္ ေမာငၠ ထုရိုက္ေနတဲ့ သူ႕လက္ေၾတကို ႀဆဲခ္ဳပ္သၫ္။ ထိုအခါ သူေမာင့ႅကၳဲမြ အတင္း႐ုႏ္းခဲ့သၫ္။
"ငါ့ကိုလႊတ္!! ငါမင္းကို စိတၠဳႏ္ေနၿပီ ဂငၼငၢယူ!! လမ္းၿခဲမယ္! ငါမင္းနဲ႕လမ္းၿခဲ..."
ေမာင္ဟာ သူ႕ကိုလၫၢဳတၼြႀဆဲ၍ ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့သူႏႈတၡမ္းေၾတအား ဖိကပ္၍ အသံတိတ္ေစသၫ္။
မိုးေေရၾတၾကား သူေမာင့္အနမ္းေၾတအား ခံယူရင္း ငိုေနမိတယ္။
ေမာင္ဟာ သူ႕ႏႈတၡမ္းေၾတကို ဘယၱစႅြည့္ညာတစႅြည့္ေစာင္း၍ နမ္း႐ြိုက္ၿပီးေနာၾကၱင္ သူ႕အား တင္းၾကျပၥာ ေျပ႕ဖက္သၫ္။
"ေမာငၠ မင္းကို နာက္င္ေစခဲ့မိတဲ့အၾတက္ ေတာင္းပႏၸါတယ္ သဲငယ္..."
ေမာငၳိုသို႔ေ်ပာေသာအခါ သူအားမ႐ြိျစာ ေမာင့္ရျငၡငၳဲအၾကာႀကီး ေအာ္ငိုခဲ့မိတယ္။ သူ႕ေက္ာ်ပငၷဲ႕ သူ႕ေခါင္းေၾတအား ေမာငၠ ချပၹျဖျပတ္သပ္ရင္း ႏြစ္သိမ့ၱဲ့အခါ သူ႕မ္က္ရၫ္ေၾတက မိုးေေရၾတနဲ႕အလားတူ အဆကၼ်ပတၥီးဆင္းခဲ့ရတယ္။
*
"ခ္မ္းတယ္..."
မိုးေရထဲ ေအာ္ဟစ္ၿပီး.. မိုးေရထဲရႏ္်ဖစ္ၿပီး.. မိုးေရထဲနမ္း႐ြိုက္ၿပီးေနာက္ သူေမာင့္ရျငၡငၳဲၾတင္ ေၾကးေၾကးေလး ေေနနမိသၫ္။
ေရသိေပၼ်ခာက္ေသးတဲ့ဆံပင္ေၾတကိုလဲ သူအာ႐ုံမစိုက္အားေတာ့ သူေမာင့္ရျငၡငၳဲမြာပဲ ေနခ္င္ေနမိသၫ္။
"်ပပါဦး လေကၠလး...ေမာင့ၠို ထုရိုကႅိုက္ရလို႔ နာၾသားၿပီထငၱယ္"
ေမာငၠ သူ႕လက္ေၾတကို ႀဆဲယူရင္း တျဖျဖနမ္း႐ြိုကၠာ ဆိုသၫ္။
"လကၳက္ ရငၻတၠ ပိုနာတယ္"
သူထိုသို႔ေ်ပာလိုက္ေတာ့ ေမာငၠ သူ႕ကို တင္းၾကျပၥာ ပိုတိုးလို႔ဖက္သၫ္။
"သဲငယ္ရဲ႕ ႏြလုံးသားေလး ေမာင့္ေၾကာင့ၷာၾသားရရင္ ေမာင္ေတာင္းပႏၸါတယ္ ေမာငၵီရက္ေၾတမြာ သဲငယၠို ေမ့ေနခဲ့တာမဟုတၸါဘူး ေမာင္ႀကိဳးစားေနတာပါ ေမာင္အခုလိုႀကိဳးစားေနတာေၾတက အကုႏႅဳံး သဲငယ္အၾတကၸါၾကာ"
"အင္း..."
သူဘာမြဆေကၼ်ပာခ္င္ေတာ့...ၿငီးေျင႕လာတာလား စိတၠဳႏ္ေနတာလား ေသခ္ာမသိေပမဲ့ သူေမာင့ၠို စိတႅဲမဆိုးနိုင္ေတာ့သလို ဘာမြလဲ ေမ်ပာနိုင္ေတာ့ဘူး...။
ထိုေန႕ညက တစ္ညလုံးမိုးေၾတ႐ျာေနခဲ့တယ္။
သူလဲ တစ္ညလုံးအိေပၼပ္ာၡဲ့ဘူး..သူ႕ကို ရျငၡငၳဲထည့္ရင္း ႏြစ္ႏြစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ္ာ္ေနတဲ့ ေမာင့္ရဲ႕ ညိုညက္ညကၼ္က္ႏြာေခ္ာေခ္ာကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း သူတိတၱိတ္ေလးငိုေနမိတယ္။
သူေမာင့္ႏႈတၡမ္းေၾတကို ေမာ့၍နမ္း႐ြိုကႅိုကၱာေတာင္ ေမာငၠ နိုးမလာပုံေထာက္ရင္ ေမာငၱကယၠို ပငၸႏ္းေနပုံပါပဲ။
.
.
.
သူတို႔မိုးေရထဲ ရႏ္်ဖစၡဲ့တယ္ တစ္ေယာကၷဲ႕တစ္ေယာက္ေအာ္ဟစ္ရင္း လမ္းၿခဲမယႅို႔ ေ်ပာခဲ့ၾကတယ္။ တစၡ္ိႏၳဲမြာပဲ သူတို႔တစ္ေယာကၠိုတစ္ေယာက္ လႊၾတၳက္ၾသားေတာ့မည့္အလား တင္းၾကျပၥာ ေျပ႕ဖက္ရင္း ႐ူး႐ူးမူးမူးနမ္း႐ြိုကၡဲ့ၾကတယ္။
တစ္ရကၳကၱစ္ရက္ ေန႕ရက္ေၾတဟာ အဓိပၸာယၼဲ့လာခဲ့ေပမဲ့ သူတို႔ဆက္ဆံေရးၾကား အက္ေၾကာင္းေၾတေကတာ့ အခုထိ တၫ္ၿမဲေနတုႏ္း။
ဘယ္အခ္ိႏ္ ႀကဲၾထက္ၾသားမလဲမသိတဲ့ ဒီအက္ေၾကာင္းေၾတကို ရငၱထိတၳိတၷဲ႕ေစာင့္ရင္း သူစိတ္ေၾတပငၸႏ္းေနခဲ့ရတယ္။
သူေမာင့ၼ္က္ႏြာကို်မငၡ္င္ေပမဲ့ သူေမာင့္အသံကိုၾကားခ္င္ေပမဲ့ တကယၱမ္း ်မငႅိုက္ၾကားလိုက္ရရငႅဲ စိတၳဲနာက္ငၼိတာကႀလဲ၍ ဘာမြမခံစားခဲ့ေရတာ့ေခ္...။
~
"ဘာစိတၠဴးနဲ႕ Glimpse of us ကို cover ဆိုရတာလဲ"
သူငယၡ္င္းတစ္်ဖစႅၫ္း စီနီယာအကိုတစ္်ဖစႅၫ္း အကိုဝူဂ္ီ့ေမးျခႏ္းအား သူဘာမြ်ပႏၼေ်ဖမိခဲ့။
"မင္းအခုထိ ေမမ့နိုငၻဴးမလား"
မငၢယူ မကၢ္ဴဘူးကို လြည့္ရင္း ၾသားျစယ္ေေၾတပၚသၫ္အထိ ရီလိုကၼိသၫ္။
"ဟက္* ေမမ့နိုငၱာမဟုတၻဴး အကို..ၾကၽႏ္ေတာ္ ေမ့ကိုေမမ့ခဲ့တာ"
ဝူဂ္ီေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္်ဖင့္ ေသာက္ေနက္မဟုတ္သည့ၼကၢ္ဴကို တစ္ငဳံေသာကႅိုက္သၫ္။
ဝူဂ္ီသိပ္သိတာေပါ့..ဂငၼငၢယူ ဒီေကာင္ေလးဘယ္ေလာက္ေတာင္ အသၫ္းႀကဲေကာင္ႀကီး်ဖစၡဲ့ရလဲဆိုတာ။ producer ေပါကၥဘ၀မြာထဲက ဝူဂ္ီနဲ႕သိခဲ့ၿပီး အတူတူ သီခ္င္းေၾတလုပၡဲ့ၾကတယ္ေလ။
မငၢယူက အရၫ္အခ္င္း႐ြိတဲ့ေကလးမို႔ သူေသခ္ာကို ေလ့က္င့္ေပးခဲ့တယ္။ ဂီတနဲ႕သံစၪ္ေၾတကို ခ္စၱဲ့ ဒီေကာင္ေလးကို ဝူဂ္ီေမးဖူးတယ္။ "ဘာလို႔ producer ်ဖစၡ္ငၡဲ့တာလဲ"လို႔...။ သူေမးတဲ့ေမးျခႏ္းအား ႏြစ္ႏြစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ၿပဳံးရင္း ေ်ဖတဲ့ေအ်ဖက သူ႕်မတၷိုးရာေလးကို သီခ္င္းေၾတလက္ေဆာင္ေပးၿပီး သူေရးတဲ့သူထုတၱဲ့သီခ္င္းေၾတကလဲ သူ႕်မတၷိုးရာေလးအၾတကၸဲ ်ဖစၡ္ငႅို႔ပါတဲ့။ သူ႕သီခ္င္းေၾတကို နားေထာင္ရင္း ေပ္ာ္ေနမဲ့ သူ႕်မတၷိုးရာေလးရဲ႕ မ္က္ႏြာကို သူ်မငၡ္ငႅို႔ပါတဲ့။
ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ ခ္စၱတၼႈကို ဝူဂ္ီလိုကၼမြီခဲ့ဘူး။
သူ႕အခ္စ္သီခ္င္းေၾတအမ္ားႀကီးေရးခဲ့ဖူးေပမဲ့ ေလာကမြာ ဒီေကာင္ေလးလို ခ္စၱတ္သဴမ္ိဳး သူမ်မငၹဴးခဲ့ဘူး။
တက္သစၥ producer ်ဖစ္ၿပီး နာမၫ္ရလာတဲ့အခ္ိႏၼြာ မငၢယူဘ၀ႀကီး ေအမြာငၠ္ခဲ့တာကိုလဲ ဝူဂ္ီသိခဲ့သၫ္။
Studio ကိုတေစႅက္ာ္ေလာကၼလာလို႔ စိတၸဴၿပီး တိုကၡႏ္းၾသားၾကည့ၼိတဲ့အခါ ဝူဂ္ီ့ေအာက္ေမးရိုးေၾတ ်ပဳတၠ္မတတ္်ဖစ္ၾသားရသၫ္။
အရငၠထကၸိုေခ္ာငၠ္ၾသားတဲ့မ္က္ႏြာနဲ႕ ႏႈတၡမ္းေမႊးေရးေရးေေၾတတာင္ ေပါက္ေနၿပီး အရက္ေၾတျစတ္ေသာကၳားလို႔ ညဘက္အိေပၼပ္ာၻဲ မ္ၾကၠင္းေၾတကလဲ ညိုေနခဲ့သၫ္ေလ။
အသၫ္းႀကဲတဲ့လူေၾတကို ဝူဂ္ီ်မငၹဴးေပမဲ့ အဲ့ေလာက္ဆိုးဆိုး႐ျား႐ျားအသၫ္းႀကဲတဲ့လူေကတာ့ မငၢယူက ပထမဆုံးပင္်ဖစႅိမ့ၼၫ္။
သူေရာက္ၾသားတုႏ္းက အကိုဆိုၿပီး အ႐ူးလိုငိုရင္း ဘယ္ေလာကၡ္စ္ေၾကာင္း ငိုယိုရျငၹင့ၡဲ့တဲ့ ဒီေကာင္ေလးကို ဝူဂ္ီသိပ္သနားခဲ့ရတာေလ။
အခ္ိႏ္ေတာ္ေတာ္ၾကာ move on မလုပၷိုငၱဲ့ ဒီေကာင္ေလးက ယခုထိလဲ move မ on နိုင္ေသးတာ ဝူဂ္ီသိတာေပါ့။ ၇ႏွစ္ေက်ာ္ ၈ႏြစၷီးပါး relationship တစၡဳကို ၾလၾယႅယ္ေလးနဲ႕ move on နိုငၼြသာ ထူးဆႏ္းေနမြာေလ။ မငၢယူအခုထိ သူ႕စိတၳဲမြာ ေမ့မရ်ဖစ္ေနတာကလဲ မထူးဆႏ္းတဲ့ကိစၥပါပဲ။ ဂငၼငၢယူက သူ႕ခံစားခ္က္ေၾတကို ၿမိဳသိပ္ၿပီး ေ႐ြ႕ဆက္ေနရတယ္ဆိုတာ သူေရးၿပီး ထုတၳားတဲ့ သီခ္င္းေၾတက သက္ေသပဲေလ....။
ထိုေန႕ညက ဝူဂ္ီ မငၢယူ႕ကို ၾကည့္ရင္း သီခ္င္းတစၸဳဒ္ေရးခဲ့တယ္။ အဲ့သီခ္င္းေလးေကတာ့ SVT vocal unit ရဲ႕ DUST () တဲ့....။
~
"မင္းဘာ်ဖစ္ေနတာလဲ ျဂမ္ၾဆႏ္းေယာင္း!! ငါမင္းကို တကယၥိတၸ္က္ေနၿပီ သိလား!!"
သူမ္က္ရၫ္ေၾတၾကားမြ ေ်ခာကၠပၠပ္ေအာ္ရီလိုက္သၫ္။
"စိတၸ္ကၱယ္? မင္းကငါ့ကိုေလ? ငါကသာ စိတၸ္က္ရမယ့ႅဴပါ ဂငၼငၢယူရဲ႕! အၿမဲတမ္း အလုပ္ အလုပ္ အလုပ္! ဘာအလုပႅဲ! မိႏ္းေမၾတ တ႐ုႏ္း႐ုႏ္းနဲ႕လုပၱဲ့အလုပႅား!!!"
မ္က္ရၫ္ေၾတၾကားက ေမာင့ၠို ေအာ္ဟစၼိေတာ့ ေမာငၠ သူ႕ကို စူးရဲျစာၾကည့္ရင္း ခပၼာမာေအာ္ေ်ပာတယ္။
"ငါ့အလုပၠို ေမစာၠားနဲ႕ ျဂမ္ၾဆႏ္းေယာင္း! ငါမဟုတၱာလုပ္ေနတာ တစၡဳမြမ႐ြိဘူး!! ငါအခုလို ေန႕အိပ္ညအိပၷဲ႕ ေျခးလို႐ုႏ္းကႏ္ေနတာ ဘယ္သဴေၾကာင့ႅဲ သိလား! မင္းေၾကာင့ၸဲ! မင္းကို ငါတင့္ေတာင္းတင့ၱယ္ ထားေပးခ္ငႅို႔! ငါ့ရီးစား်ဖစ္ေနလို႔ မင္းမသိမ္ငယ္ေရအာင္ ငါဒီလိုေၾတ ႀကိဳးစားေနရတာ! မင္းဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ နားလၫၼေပးနိုင္ရတာလဲ!"
ေမာင့ၥကားေၾတအား သူအသၫ္းနာျစာ ငိုယိုရင္း တုံ႕်ပႏၼိသၫ္။
"ငါနားမလၫၡဲ့တာ တစၡဳမြမ႐ြိဘူး ဂငၼငၢယူ! ၿပီးေတာ့ ငါ့အၾတက္ တင့္ေတာင္းတင့ၱယ္ဆိုတဲ့အရာေၾတလဲ မလိုဘူး!!ငါေကလ...ငါက.. ဘာကိေစၥၾတပဲ႐ြိ႐ြိ မင္းတစ္ေယာကၳဲကိုပဲ ေ႐ျးခ္ယၡဲ့တဲ့ေကာငၸါ မင္းကသာ ငါနဲ႕အလုပၼြာ အလုပၠို ေ႐ျးခ္ယၡဲ့တာ!! မင္းဟာမင္း အလုပၠို႐ူးၾသပ္ေနတာကို ငါ့ေၾကာင့္ဆိုၿပီး လာပုံမခ္နဲ႕!! ငါေလ.. မင္းရဲ႕ အိမၼကၠို တကယ္်ဖစႅာေစခ္ငၡဲ့မိတာ သိပၼြားတာပဲ"
ေမာငၠ သူ႕ကို စိတၸ္ၾကၥာၾကည့္ရင္း မယုံနိုျငၥာဟကၡနဲတစၡ္က္ရီသၫ္။
"မင္းက တကယ္အဆုံးထိကို နားမလၫ္ေပးတာပဲ...မင္းဒီေလာကၳိအတၱႀကီးလိမ့္မယႅို႔ ငါမထငၡဲ့ဘူး ျဂမ္ၾဆႏ္းေယာင္း..ေအ့ေလ မင္းလို သူေဌးသားက ဒါေၾတကို ဘယၷားလၫၷိုငၸါ့မလဲ အရာရာ်ပည့ၥဳံၾလႏ္းလို႔ အိမၼက္ေတာငၼ႐ြိတဲ့ မင္းက ငါ႐ြင္း်ေပနလဲ နားလၫၼြာမဟုတၸါဘူး..!"
ေ်ဖာင္း*!
သူေမာင့ၸါးကို အား်ပင္း်ပင္းရိုကၡ္လိဳက္သၫ္။
ေမာငၠ သူ႕ကို သိပ္ေစာၠားတာပဲ...။
"မင္းငါ့ကို ေမစာၠားနဲ႕ ဂငၼငၢယူ! ငါဘယၱဳႏ္းကမ္ား ငါသူေဌးသား်ဖစ္ေနလို႔ မင္းကို ၿငိဳ်ငငၱာမ္ိဳး႐ြိခဲ့ဖူးလို႔လဲ! မင္းမႀကိဳကႅို႔ ဒါကိုမလုပၷဲ႕ ဒီလိုေၾတမ၀ယ္ေပးနဲ႕ဆို ငါတျစၡႏ္းထဲနဲ႕ လကၡံခဲ့တာႀကီးပဲ!! ဂငၼငၢယူ..မင္းေကလ...ငါ့ကို သိပ္ေစာၠားတာပဲ"
သူေမာင့ၠို လက္ညိုးထိုးၿပီး ခပၼာမာေ်ပာေတာ့ ေမာငၠ မ္က္ေမြာင္ႀကဳံ႕ရင္း သူ႕ဆံပငၡပၱိုတိုေၾတကို ထိုးျဖကာ သူနဲ႕ဆန႔ၠ္ငၻက္ဆီသို႔ အၾကည့ႅႊဲထားၿပီး အသကၠို ်ပင္း်ပင္းရႉေနခဲ့တယ္။
ထို႔ေနာက္ သူေမာင့ၠို နာနာက္ငၠ္င္ၾကည့ၠာ...
"ငါသိခ္ငႅို႔ေလ မင္းငါ့ကို တကယ္ေရာ ခ္စၡဲ့ရဲ႕လား..."
ေမာင္သိပ္အထိနာၾသားၿပီး သူ႕လက္ေမာင္းေၾတအား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းႀဆဲကိုင္၍ လႈပ္ယမ္းပစ္သၫ္။
"ငါ့အခ္စ္ေၾတကို ေမးျခႏ္းလာမထုတၷဲ႕ ျဂမ္ၾဆႏ္းေယာင္း! မင္းသိပၱရားၾလႏ္ေနၿပီ မင္းက ငါ့ကိုပဲနားမလၫၱာမဟုတၻဴး မင္းေအပၚထားတဲ့ ငါ့အခ္စ္ေၾတကိုပါ နားမလၫ္ေနတာ!"
သူေမာင့ႅက္ေၾတအား အား်ဖင့္ ႀဆဲဖယႅိုကၠာ မ္က္ရၫ္ေၾတအား လကၡဳံ်ဖင့ၡပ္ၾကမ္းၾကမ္းသုတၸစႅိုက္သၫ္။
"ဟုတၱယ္!! ငါကနားမလၫၻဴးပဲ ထားလိုကၸါေတာ့... မင္းေ်ပာသလို မင္းကိုနားမလၫၻဲတစၠိုယ္ေကာင္းဆႏ္ၿပီးအတၱႀကီးပါတယ္ဆိုတဲ့ငါနဲ႕ မင္းဆၾကၱဲေနလဲ မင္းပဲစိတၠဳႏ္ၿပီးအာ႐ုံေနာက္ေနရမြာ ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔လမ္းၿခဲၾကတာေပါ့...ငါလဲ တကယၸငၸႏ္းေနၿပီ"
"ေအး မင္းဒီေလာကႅမ္းၿခဲခ္င္ေနတာပဲဟာ လမ္းၿခဲၾကတာေပါ့.. ဒီပုံစံအတိုင္းပဲဆို ငါတို႔ထပ္ၿပီးေ႐ြ႕ဆကႅို႔မ်ဖစၻဴး"
"အင္း..ငါလဲအဲ့လိုပဲ ထငၸါတယ္"
သူထိုသို႔ေ်ပာၿပီးတာနဲ႕ ေမာင့ၱိုကၡႏ္းမြ ၾထကႅာခဲ့သၫ္။ ေမာင္ေနာကၼြာ ဘယႅိုက္ႏၡဲ့လဲဆိုတာ သူလြည့ၼၾကည့္အားေတာ့ ေဘးအိတ္အညိုေရာင္ေလးကို ခပၱင္းတင္းဆုပၠိုငၳားၿပီး သုတ္ေ်ခတငၠာ ေ်ပးၾထကႅာမိခဲ့သၫ္။
ဒီတစၡါေတာ့ သူနဲ႕ေမာင့ၨာတႅမ္းေလးဟာ တကယ္အဆုံးသတ္ၾသားခဲ့ပါၿပီ...။
"ေတာကၥ္!"
မငၢယူခပၠ္ယၠ္ယ္ေတာကၱစၡ္က္ေခါကၠာသူ႕ဆံပင္ေၾတကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းႀဆဲကုတ္ရင္း အိမၳဲမြာ႐ြိသမြ္အရာ၀တၳဳေၾတကို ရိုၾကၡဲေနမိသၫ္။
သူတို႔ေအ်ခေအေနၾတက ဘယ္အခ္ိႏၳဲက ဒီေလာကၳိ ႀလဲမြားကုႏၱာလဲ..?
မငၢယူဆိုဖာေအာၾကၱင္ မြီထိုင္ရင္း မ္က္ရၫ္ေၾတက္ေနမိသၫ္။ တင္းက္ပ္ေနတဲ့ ရငၻတၱစၥဳံေၾကာင့္ ပိုတိုးလို႔ငိုမိတဲ့အခါ သူ႕ကမၻာဟာ ေအရာင္ေၾတမဲ့ၿပီး ၿပိဳလဲကုႏၱယ္။
တိုကၡႏ္းက္ၪ္းေလးထဲၾတင္ က္ႀကဲေနတဲ့ ဖႏၠျဲေစၾတနဲ႕ ရႈေျပၸနတဲ့ ပစၥၫ္းေၾတအ်ပင္ နာက္ျငၥာ်ဖင့္ ေအမြာငၳဲ ငိုေႂၾကးေနသူလဲ ႐ြိခဲ့သၫ္။
*
အိမ္်ပႏ္ေရာကၱာနဲ႕ အိပၡႏ္းဆီ ေ်ပးတက္ၾသားၿပီး အိပၡႏ္းတံခါးကိုမြီခ္ကာ အားမ႐ြိျစာ ထိုင္ရက္ေလး ငိုေႂၾကးခဲ့မိတယ္။
သူ႕ႏြလုံးသားတစၡဳလုံး ပ္ကၥီးၾသားခဲ့ၿပီ။ သူနဲ႕ေမာင့္ၾကားက အက္ေၾကာင္းေၾတက ေနာက္ဆဳံးေတာ့ ႀကဲၾထက္ၾသားခဲ့ၿပီ။ နာနာက္ငၠ္င္ ရငၻတၥၫၱီးရင္း ႐ြိုက္ႀကီးတစ္ငင္ငိုမိတဲ့အခါ သူ႕ေမာပႏ္းျစာ ေမ့ေမ္ာၾသားခဲ့ရသၫ္။
ေဆး႐ုံက ေဆးနံ႕ေၾတၾကား သူသတိၾလတ္ေနခဲ့တယ္။
ႏြစ္ရက္အၾကာမြာ သတိ်ပႏ္ေရသာႅၫ္း အသိမ႐ြိျစာ စိတ္အစုံဟာ ေမာင္႐ြိေနမဲ့ တိုကၡႏ္းေလးဆီ ေရာက္ေနခဲ့တယ္။ ေမာငၼ္ား လာလိမ့ၼလားဆိုၿပီး ေဆး႐ုံအခႏ္းတံခါးေလးအား ေမြ္ာ္ၾကည့္ရင္း ေစာင့္ေနခဲ့ေသာႅၫ္း ေမာငၠ ေရာကၼလာခဲ့ပါဘူး...။
ေမာငၠ သူ႕ကို တကယၼဳႏ္းၾသားခဲ့ၿပီ။
ေမာငၠ သူ႕ကို တကယၷာက္ၫ္းၾသားခဲ့ၿပီ။
ေမာငၠ သူ႕ကို တကယၥိတၸ္က္ၾသားခဲ့
ၿပီ။
ဒါေပမဲ့ ၾဆႏ္းေယာင္းမသိခဲ့တာက မငၢယူေန႕တိုင္း ၾဆႏ္းေယာင္း႐ြိတဲ့ ေဆး႐ုံအခႏ္းေလးဆီလာခဲ့သၫၠိုပင္။ညတိုင္း ၾဆႏ္းေယာင္းရဲ႕ ေဆး႐ုံအခႏ္းေ႐ြ႕ၾတင္ ဦးထုပ္ငိုကၥိုက္ေဆာင္းကာ မ္က္ရၫၠ္ရင္း တိတၱိတ္ေလး ခိုးၾကည့္ေနခဲ့သည့္ အရပ္႐ြၫ္႐ြၫၷဲ႕ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္႐ြိခဲ့တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ၾဆႏ္းေယာင္းမသိခဲ့ေခ္...။
*
အရာအားလုံး ၿပီးဆုံးၾသားသၫၠို လကၡံလိုကၱဲ့အခါ ေမာငၷဲ႕ပတ္သက္သမြ္အမြတၱေရၾတကို ေသတၱာထဲ ေသာ့ခတ္သိမ္းရင္း သငၸဳႏ္းေခ္ခဲ့သၫ္။
ေမာင္ေပးထဲတဲ့ four leaf clover ႀဆဲႀကိဳးေလးကိုလဲ ထိုေသတၱာေလးထဲမြာပဲ ေသာ့ခတ္သိမ္းထားခဲ့သၫ္။
သိပၼၾကာခငၼြာ သူတို႔ 8ႏြစ္်ပည့္ေရာကႅာေသာႅၫ္း သူအိပၡႏ္းထဲမြ အ်ပငၠို တစႅြမ္းမြမၾထကၻဲ တိတၱိတ္ေလးသာ ငိုေႂၾကးေနခဲ့သၫ္။
ေမာငၷဲ႕ လမ္းၿခဲၿပီး ၄လၾကာသည့္အခါ သူၾဆႏ္းေခ္ာလၷဲ႕ႀတဲခဲ့သၫ္။ သူေမာင့္သတင္းေၾတလဲ နားေမထာင္ေတာ့သလို ေမာငၷဲ႕ပတ္သက္ေနမဲ့လူေၾတကိုပါ အဆက္အၾသယ္်ဖတၸစၡဲ့သၫ္။
Kakao talk Acc နဲ႕ Ig Acc ေၾတကိုလဲ delete လုပၸစၡဲ့တယ္။ ထိုေန႕ထဲက သူေမာငၷဲ႕ ေဝးသၫၳက္ ပိုေဝးတဲ့ေနရာမြာပဲေနခဲ့သၫ္။ ေမာငၻယႅို်ဖစ္ေနလဲ ေမာငၻယႅိုေနလဲဆိုတာလဲ သူမစၪ္းစားေတာ့ဘဲ ေမာင့္ေနရာမြာ ၾဆႏ္းေခ္ာလၠို အစားထိုးခဲ့သၫ္။
ၾဆႏ္းေခ္ာလၠ လူႀကီးလူေကာင္းဆႏ္ၿပီး သိပ္ေအမြ္ာ္အ်မင္႐ြိတယ္။ သူ႕ကိုလဲ သိပၡ္စၱယ္ သိပ္အလိုလိုကၱယ္ သူ႕ရဲ႕်ဖစၱၫၼႈကိုလဲ တႏၹိုးထားတယ္။ သူ႕စိတၠို အၿမဲတမ္းေပ္ာ္႐ႊင္ေအာငၳားၿပီး သူ႕ေအပၚႏျေးေၾထးတယ္ သူ႕ေအပၚလဲ အရမ္းျပင့ႅင္းေသာေၾကာင့္ သူသက္ေတာင့္သက္သာ်ဖစ္ၿပီး အဆင္ေ်ပခဲ့တယ္။
သို႔ေသာ္ တိုက္ဆိုငၼႈေၾတ႐ြိ႐ြိ မ႐ြိ႐ြိ သူၾဆႏ္းေခ္ာလၠို ်မငၱိုင္း ေမာင့ၠိုပဲ ၾလမ္းျစတၱမ္းေတနမိတယ္။
ေမာငၷဲ႕အတူ မီးေရထဲမြာ ေအာ္ဟစ္ရႏ္်ဖစ္ရင္း အဲ့ဒီမိုးေရထဲမြာပဲ နမ္း႐ြိုကၡဲ့ၾကတဲ့အခ္ိႏ္ေၾတကို သူသိျပႅမ္းတယ္။ ၾဆႏ္းေခ္ာလ္ရဲ႕ ရီလိုကၱိုင္းေပၚလာတတၱဲ့ ပါးခ္ိဳင့္ေၾတကို်မငၱိုင္း ေမာင့္ရဲ႕ ရီလိုက္ရင္ေပၚလာတတၱဲ့ ၾသားျစၾယၡၽႏၡျၽႏ္ေလးေၾတကို သတိရတယ္။
သူ႕အၾတက္ ေမာငၠိုယၱိုငၥပၳားတဲ့ သီခ္င္းေၾတနဲ႕ သံစၪ္ေၾတကို သူသိပ္သတိရတယ္။
ေမာငၢီတာတီးၿပီး ေခ္ာ့သိပၱတၱဲ့ အခ္ိႏ္ေၾတကို ၾလမ္းျစတ္ေနမိတယ္။
ေမာင့္သဴ႕ကို ႐ူး႐ူးမူးမူး်ဖစ္ေနတာကိုမြ သူသိပၡ္စၼိၾသားတာ...အဲ့တာေၾကာင့္ သူေမာင့ၠို ဒီေလာကၳိ ခ္စၡဲ့ပုံပါပဲ...။
ဒီလိုေကန သူလဲသူ႕လမ္းသူေလြ္ာက္ရင္း ေမာငၠလဲ ေမာင့ႅမ္းေမာင္ေလြ္ာက္ သူတို႔တ်ဖၫ္း်ဖၫ္းေဝးသၫၳက္ ပိုေဝးၾသားခဲ့ၾကတယ္။ ေမာေငၠတာ့ဘယႅိုေနလဲမသိေပမဲ့ သူေကတာ့ ေမာငၷဲ႕ေဝးေနတဲ့တစ္ေလြ္ာကႅဳံး ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ ဘာကို်မင္်မင္ ေမာင့ၠိုသတိေရနမိတယ္ဆိုတာကိုေတာ့
မညာတမ္း၀ႏၡံခ္ငၸါတယ္...။
~
ၾဆႏ္းေယာင္း ဒီရကၸိုင္း ဟႏ္်မစၠို ခနခနၾသားေနမိတယ္။ ညဉ့ၷကၱဲ့အထိ ဟႏ္်မစၠမ္းေဘးက ခုံတႏ္းေလးေပၚထိုင္ရင္း တစ္ေယာကၳဲေၾဆးေနမိတယ္။ လူေၾတဟာ ေန႕ရကၱိုင္း သူတို႔ကိေစၥၾတနဲ႕သူတို႔ တ်ဖၫ္း်ဖၫ္းေ႐ြ႕ကိုဆက္ၾသားေနၾေကပမဲ့ သူေကတာ့ ေမာငၷဲ႕ပတ္သကၱဲ့ စက္၀ႏ္းထဲမြာပဲ က္ငႅၫ္ရင္း ပိတၼိေနခဲ့တယ္။
စၾကၤႏႅမ္းက နီ႐ျႏ္ေရာငၼီးတိုင္ေၾတကို ၾကည့ၼိတာ့ ၾဆႏ္ေယာင္းၿပဳံးလိုကၱယ္။
"ေမာင္~"
"ဗ္ာ"
"ဒီနီ႐ျႏ္ေရာငၼီးတိုင္ေၾတကို ၾကည့ၸါဦး မလြဘူးလား"
"မလြပါဘူး အဲ့မီးတိုင္ေၾတထက္ ေမာင့္ၾဆႏ္းေယာင္းက ပိုလြတာ"
"ေမာငၸိုကဲႀကီး!"
"တကယ္ေ်ပာတာကို"
သူ႕မ္ကၥိေ႐ြ႕က ်ဖတ္ေ်ပးၾသားတဲ့ သူနဲ႕ေမာင့္ရဲ႕ အတိတၠ ပုံရိပ္ေရာင္ေၾတဟာ သိပၠိုမြ လြလြပပရယ္..ဘယ္ေနရာမဆို သူနဲ႕ေမာင့္ရဲ႕ အမြတၱေရၾတဟာ ်ပည့ၷက္ေေနတာ့တာပါပဲ...။
"နီ႐ျႏ္ေရာငၼီးတိုင္ေၾတက ေၾဆးခ္ငၥရာေမကာင္းဘူးလား"
ၾဆႏ္းေယာင္းမီးတိုင္ေၾတကိုၾကည့္ေနခ္ိႏၱျင္ ဘယ္အခ္ိႏၳဲက ေရာကႅာမြႏ္းမသိတဲ့ ေဘးကလူရဲ႕ အသံေၾကာင့္ မ္ကႅဳံးေလးေၾတ ဝိုင္းစက္ၾသားရသၫ္။
"ေမာငႅမ္းေလြ္ာၾကၳကႅာခဲ့တာ မင္းေရာ?"
"အင္း တူတူပါပဲ"
သူတို႔ပတ္၀ႏ္းက္င္ဟာ အရငၠထကၸို၍ တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့တယ္။ ေနသားမက္တဲ့ ေအျင႕အသက္ေၾတၾကား သူတို႔ႏြစ္ေယာကႅဳံး ဆန႔ၠ္ငၻက္ေနရာေၾတဆီကိုသာ စိုက္ၾကည့္ေနမိၾကတယ္။
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ သူတို႔ပတ္၀ႏ္းက္ငၠို ေမာငၠ အရင္ၿဖိဳျခင္းလာသၫ္။
"ေမာငၱို႔ေမၾတ႕်ဖစၱာ သုံးႏြစ္ေတာင္႐ြိၿပီေနာ္.."
"အင္း ဟုတၸါရဲ႕"
ၾဆႏ္းေယာင္း မငၢယူ႕ကိုမၾကည့ၸဲ ခပ္ႏျေးႏျေးၿပဳံးရင္း ေ်ပာလိုက္သၫ္။ မငၢယူေကတာ့ ၾဆႏ္းေယာင္းရဲ႕ မ္က္ႏြာႏုႏုကို စိုက္ၾကည့္ေနမိသၫ္။
"ဒီေအတာအၾတင္း အဆင္ေ်ပရဲ႕လား"
"အမြႏ္အတိုင္းေ်ပာရမလား လိမ္ေ်ပာရမလား"
မငၢယူ႕စကားကို ၾဆႏ္းေယာင္း ရီလိုက္သၫ္။
"အခုထိ အစေအနာက္သႏၱဳႏ္းပဲေနာ္ ဒီလိုေစနာက္ေနပုံရရင္ အဆင္ေ်ေပနပုံပါပဲ"
မငၢယူၾဆႏ္းေယာင္းကိုၾကည့္ေနရာမြ အၾကည့္ေၾတကို ဟႏ္်မစ္ဆီ ်ပႏႅႊဲလိုက္သၫ္။
"ေမာငၠ အဆင္ေ်ေပ်ပ ေမ်ေပ်ပေအရးမႀကီးပါဘူး မင္းအဆင္ေ်ေပနရင္ရၿပီ"
ၾဆႏ္းေယာင္းလကၹ္ားေလးေၾတတုႏ္ရီၾသားခဲ့သၫ္။
ဝဲတကႅာတဲ့မ္က္ရၫ္ေၾတကို မ်မင္ေစရႏ္ မ္က္ႏြာလႊဲရင္း အသံကိုထိႏ္းကာေ်ပာလိုက္သၫ္။
"အင္း ငါအဆင္ေ်ေပ်ပ႐ြိေနပါတယ္...ဒါမဲ့ေလ ေမာင္..."
သူေမာင့ၼ္က္၀ႏ္းေၾတဆီ လြၫ့္ၾကည့ႅိုက္သည့္အခါ ေမာင့္ရဲ႕ အညိုသႏ္းေနသည့္ မ္က္၀ႏ္းေၾတနဲ႕ဆုံခဲ့ရသၫ္။
"ငါၾလႏၡဲ့တဲ့ သုံးႏြစၳဲက ေ်ပာ်ပခ္ငၡဲ့တယ္... ငါေမာင့္ေအပၚ နားမလၫၱာမ္ိဳးမ႐ြိခဲ့ဘူး ငါမရင့္က္ကၡဲ့တာ မြႏ္ေပမဲ့ ငါတစၠိုယ္ေကာင္းမဆႏၡဲ့ဘူး ေမာင္...ငါ့ကို အတၱႀကီးတဲ့လူ တစၠိုယ္ေကာင္းဆႏၱဲ့လူတစ္ေယာကႅိုမ္ိဳး မၾကည့ၸါနဲ႕..."
သူ႕ညာဘကၸါး်ပငၼြ လိမ့္ဆင္းၾသားတဲ့ မ္က္ရၫ္ဥေလးကို လကၡဳံ်ဖင့္ အလ္င္အ်မႏ္သဳတႅိုက္ၿပီး ေမာင့္ဆီသို႔ သူစကား်ပႏ္ဆကႅိုက္သၫ္။
"ငါေမာင့ၠို ေနရခက္ေအာငႅဳပၡဲ့မိတာေၾတက ငါ့မြာ ေမာငၱစ္ေယာကၸဲ႐ြိလို႔... ေမာင္ငါ့ကို မခ္စ္ေတာ့မြာ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့မြာ ေၾကာကႅို႔ ေလာဘႀကီးၿပီး ေကလးဆႏၡဲ့မိတာ..ငါ့မြာ ေလာဘႀကီးစရာဆိုလို႔ ေမာငၱစ္ေယာကၸဲ ႐ြိခဲ့တာ..."
"အင္း ေ်ပာလို႔ၿပီးၿပီလား"
သူေခါင္းၿငိမ့္်ပလိုက္သၫ္ႏြင့ၱစ္ၿပိဳငၷက္ ေမာင့ၠ သူ႕မ္က္ႏြာအား အုပၼိုးကိုငၠာ ေခါင္းကိုေစာင္း၍ သူ႕ႏႈတၡမ္းေၾတဆီ ဖိကပၷမ္း႐ြိုကႅာေသာေၾကာင့္ သူမ္ကႅဳံးမြိတၡ္လိဳက္သည့္အခါ ပါး်ပင္ေပၚမြ မ္က္ရၫ္အခ္ိဳ႕စီးဆင္းၾသားခဲ့သၫ္။
ေမာငၠ သူ႕ႏႈတၡမ္းေၾတကို စကၠႏ့္ခဏမြ္ ဖိကပၷမ္း႐ြိုက္ၿပီးေနာက္ သူ႕မ္ကႅဳံးေၾတအား ေသခ္ာၾကည့္ရင္း သူ႕မ္က္ရၫ္ေၾတကို ချပၹျဖဖိသုတ္ေပးသၫ္။
"ေမာငၱို႔ ထပ္ၿပီးရႏၼ်ဖစ္ၾကေရအာင္ သဲငယ္..."
သူမ္က္ရၫ္ေၾတ တာက္ိဳးသလိုစီးဆင္းလာတဲ့အခါ ေမာငၠ သူ႕ကို ႏျေးေၾထးျစာ ေၾထးေျပ႕ရင္း သူ႕နား႐ၾကၹ္ားကို နမ္း႐ြိုက္သၫ္။
"ေမာငၱို႔ အရငႅို်ပႏၡ္စ္ၾကေရအာင္..."
အကိုဝူဂ္ီက သူ႕ကိုေ်ပာတယ္ မာန႐ြိတာကလဲ ေကာင္းေပမဲ့ အခ္စၼြာေတာ့ မာနထားလို႔မရဘူးတဲ့ တစၡါေလာကၼာနထားလိုကၱာနဲ႕ တစ္သကႅဳံးေဝးၾသားနိုငၱယၱဲ့...။
သူတကယၠို လကၡံခဲ့တယ္။ သူ႕မာေနသးေသးေလးေၾကာင့္ သူတို႔ဆက္ဆံေရးမြာ အဖုအထစ္ေၾတ်ဖစ္ၿပီး ႀကဲအကၡဲ့ရတာ။ သူသာ ပုံမြႏ္အတိုင္း ေအလြ္ာ့ေပးလိုက္ရင္ အားလုံးအဆင္ေ်ပၾသားမယ့္ေအ်ခေအေနၾတမြာ မာနထားၿပီး အ႐ျဲ႕တိုကၡဲ့မိလို႔ ႏြစၹကႅဳံးနာက္ငၡဲ့ရတာ။
အခုေတာ့ သူ႕မာေနၾတကို သူ႕ကမၻာေလးရဲ႕ ေ်ခဖဝါးေအာကၼြာပဲ ထားေတာ့မယႅို႔ဆုံး်ဖတၳားသၫ္။ နင္းနင္းေ်ေခ်ခ သူ႕ကမၻာေလးသာ အနားမြာ႐ြိရင္ ရၿပီေလ။ သူဒီသုံးႏြစ္အၾတင္းသိခဲ့ရတယ္။ ဂငၼငၢယူဆိုတဲ့ သူက ျဂမ္ၾဆႏ္းေယာင္းသာမ႐ြိရင္ ဘာမြမဟုတၻဴးဆိုတာပဲ။
ခါးခါးသီးသီးေလးေ်ပာလိုကၱာနဲ႕ ကမၻာၿပိဳၾသားရသည့္ သူက ဘာကိစၥနဲ႕မ္ား မာေနၾတထားေနရဦးမြာလဲ။ သူ႕ရဲ႕တႀလဲမာေနၾတနဲ႕ အ႐ျဲ႕တိုကၼႈေေၾတၾကာင့္ သူ႕်မတၷိုးရာကိုလဲ နာက္င္ေစခဲ့ရတယ္ေလ...။
ဒါေၾကာင့္ အခုကစၿပီး သူ႕ရဲ႕ four leaf clover ေလးကို ထပ္ၿပီး အနားကၾထကၼၾသားေအာင္ ဖမ္းဆုပၳားေတာ့မြာ...။
~
"ၾကၽႏ္ေတာ့ၠို ဘာလို႔ေၾတ႕ခ္င္ရတာလဲ"
Circle caf ထဲၾတင္ မငၢယူနဲ႕ၾဆႏ္းေခ္ာလ္ေၾတ႕်ဖစၡဲ့ၾကသၫ္။
"မင္းကို်ပႏ္အပၥရာ ေပးမလို႔"
"ဘာ?"
မငၢယူနားမလၫၥျာ ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသၫ္။
"ၾဆႏ္းေယာင္းက ငါ့ကိုမခ္စၻဴး အဲ့တာေၾကာင့္ မင္းဆီ ်ပႏ္အပၼလို႔"
မငၢယူထပၼံ၍ ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသၫ္။
ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ...?
"ၾဆႏ္းေယာင္းက ငါနဲ႕ႀတဲေေနပမဲ့ သူ႕ႏြလုံးသားနဲ႕ သူ႕စိတၠ ငါ့ဆီမြာမဟုတၻဴး...မင္းဆီမြာပဲ"
"......."
"သူညတိုင္း မင္းကိုၾလမ္းလို႔ဆိုၿပီးငိုတယ္ အရက္ေေၾတသာက္ၿပီး မူးတိုင္း ငါ့ကိုေ႐ြ႕ထားၿပီး မင္းေအၾကာင္းေၾတကို ရျငၹင့ၱယ္ ငါနာက္င္ေရပမဲ့ အ်ပစၼ်မငၡဲ့ပါဘူး ၿပီးေတာ့...သူမင္းကို မခ္စ္ေတာ့တာမဟုတၻဴး"
"ဘာကို..ဘာကိုေ်ပာခ္ငၱာလဲ?"
"ဟုတၱယ္ သူသုံးႏြစႅဳံး မင္းကိုခ္စ္ၿပီး မင္းကိုပဲတမ္းေတနခဲ့တာ အဟက္* ငါနဲ႕အတူ႐ြိေနရင္ေတာင္ မင္းကိုပဲ ်မင္ေယာင္ေနခဲ့တာေလ သူတစ္ရကၼြ အဆေငၼ်ပခဲ့ပါဘူး"
ၾဆႏ္းေခ္ာလ္ဟာ ပါးခ္ိဳင့္ေၾတ ေပၚသၫ္အထိ ရီရင္း ေ်ပာသၫ္။
"ငါ LA ကို ၾထက္ၾသားေတာ့မယ္ အဲ့ဒီက ကုမၸဏီမြာပဲ အလုပႅဳပ္ေတာ့မြာ ဒါေၾကာင့္ မငၱို႔ႏြစ္ေယာက္ၾကားက ႀလဲေနတဲ့နားလၫၼႈေၾတကို ်ပႏၱည့္ၾသားေအာင္ လာေ်ပာ်ပတာ ၾဆႏ္းေယာင္းကို ဂ႐ုစိုက္...သူက မင္းကႀလဲၿပီး ဘာမြသိတာမဟုတၻဴး"
ၾဆႏ္းေခ္ာလၥကားဆုံးတာနဲ႕ မငၢယူထိုငၡဳံမြ ဝုႏ္းခနဲထကာ caf ဆိုငၳဲမြ ေ်ပးၾထက္ၾသားခဲ့သၫ္။
ေ်ပးၾထက္ၾသားတဲ့ မငၢယူ႕ေနာက္ေက္ာကိုၾကည့္ၿပီး ၾဆႏ္းေခ္ာလ္ၿပဳံးကာ espresso ကို တစ္ငဳံေသာကႅိုက္သၫ္။
အခုမြပဲ အရာအားလုံးပုံမြႏ္်ပႏ္်ဖစ္ၾသားေတာ့တယ္။ ဒါနဲ႕ ဒီေန႕ေသာက္ရတဲ့ espresso က သိပၼခါးသလိုပဲ သူ႕ဘ၀ႀကီးကပဲ ပိုခါးေနလို႔လားမသိ...။
~
မငၢယူ ၾဆႏ္းေခ္ာလၥကားေၾတကို ၾကားၿပီးေနာက္ ေ်ပးၾထကႅာကာ သူ႕ကမၻာငယ္ေလး႐ြိေနမဲ့ေနရာေၾတကို လိုက္႐ြာမိသၫ္။
အတူတူၾသားခဲ့ဖူးတဲ့ ပႏ္းၿခံေၾတ တူတူၾသားခဲ့ဖူးတဲ့နမ္ဆႏ္းတာဝါ ဟႏ္်မစၠမ္းနားက ဆိုဂ္ဴတဲဆိုင္ေလး...ေနရာစုံေ်ပးလႊား႐ြာၿပီးေနာၾကၱင္ ညဘက္ေရာက္ေတာ့မြ ဟႏ္်မစ္ေဘးက နီ႐ျႏ္ေရာငၼီးတိုင္ေၾတအ်ပည့္ႏြင့ၥၾကၤႏႅမ္းေပၚ႐ြိ ခုံတႏ္းေလးၾတင္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနတဲ့ သူ႕ကမၻာေလးကို ေၾတ႕လိုက္ရသၫ္။
သူ႕ရဲ႕ သုံးႏြစၱာလုံးေသဆုံးေနခဲ့သည့္ ႏြလုံးသားဟာ ခုံတႏ္းေလးေပၚမြာထိုင္ေနသူကို ်မငႅိုက္သၫ္ႏြင့္ ႏျေးေၾထးျစာ်ပႏႅၫၷိုးထလာခဲ့တယ္။
သူဒီတစၡါေတာ့လုံး၀လက္ေလြ္ာ့ေတာ့မၫၼဟုတၸါ။ သူ႕ကမၻာေလးကို တစ္သကႅဳံး သူနားမြာပဲ ထပ္ၿပီးၾထကၼၾသားနိုင္ေအာင္ ႀဆဲထားေတာ့မြာ...။
ထိုေန႕ညက ဟႏ္်မစ္ဟာ သိပၠိုလြပၿပီးအသက္၀င္ေနခဲ့တယ္။ နီ႐ျႏ္ေရာငၼီးတိုင္ေေၾတအာင္ ရျငၡငၳဲ၀င္ရင္း တသိမ့္သိမ့္ငိုေနသည့္ ေကာင္ေလးနဲ႕ ထိုေကာင္ေလးအား ၾကင္ၾကငၷာနာဖကၳားရင္း ေျငမြ္င္ေရာင္ဆံႏၾယ္ေၾတကို တျဖျဖနမ္းရႈက္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးဟာ ဟႏ္်မစၠို ပိုမိုေတာေကၸစခဲ့တယ္။
ဘယ္ေလာကၸဲ ေဝးၾကာၾသားပါေစ။ ခ္စ္်ခင္းေမတၱာေၾတစစ္ရင္ ေသခ္ာေပါက္ ်ပႏႅၫ္ေပါင္းစၫ္းနိုငၼြာပါ...။ သူ႕ႀဆဲသီးေလးက clover ေနရာေလးဟာ တစ္သကႅဳံးၾကကႅပ္်ဖစ္ေေနတာ့မယႅို႔ ထငၡဲ့ေပမဲ့ ေနာက္ဆဳံးေတာ့လဲ ထိုၾကကႅပ္ေနရာေလးအား ်ဖည့ၱင္းေပးမဲ့ သူ႕ clover ေလးဟာ ်ပႏႅၫ္ေရာက္႐ြိလာခဲ့တယ္။
ဘယ္သဴကမ္ားထငၸါ့မလဲ မငၢယူ႕ရဲ႕ ကမၻာေလး်ပႏ္ၿပီး ပႏ္းေၾတျပင့ႅာလိမ့ၼယႅို႔...။
အၿမဲတမ္းအသၫ္းႀကဲသီခ္င္းေၾတပဲ ထုတၡဲ့တဲ့ producer Kim Mingyu ဟာ ထို႔ေန႕မြစ၍ အခ္စ္သီခ္င္းေၾတ တစၸဳဒ္ၿပီးတစၸဳဒၳဳတ္ရင္း သူ႕ကမၻာေလးကို လူသိ႐ြင္ၾကားၾကဴးပါေတာ့သၫ္...။
~The End~
>>အခ္ပၸို<<
"PDႀကီးရဲ႕ အသၫ္းအသက္ေလး ဘယၼြာလဲ? ႐ြိပါတယၺ္ာ ၾကၽႏ္ေတာ့္သဲငယၠ latte နဲ႕ေဆာ့ေနပါတယ္"
Producer Kim Mingyuဟာ live လႊင့္ၿပီး ၾကႏၼန႔္ေၾတကိုဖတ္ရင္း ေ်ေဖပးေနသၫ္။
"rs သကၱမ္းဘယ္ေလာကႅဲ? အခုဆို ဆယ္ႏြစ္်ဖစ္ေတာ့မြာပါ.. ဟုတၱယၼလား သဲငယ္"
"ျအႏ္း ဟုတၱယ္ ဟုတၱယ္!"
အသံဆာဆာေလး်ဖင့္ လြမ္းေအာ္ေ်ပာတဲ့ သူ႕ပိစိေပါေကၥလးအားၾကည့္ရင္း မငၢယူေမနနိုငၼထိုငၷိုင္ အၿပဳံးအႀကီးႀကီးၿပဳံးမိၾသားတယ္။
"ၾကၽႏ္ေတာ့္၀မ္းနၫ္းေနတာ႐ြိတယၺ္ာ ၾကၽႏ္ေတာ့္သဲငယၠ ၾကၽႏ္ေတာ့္ထက္ latte ကိုပဲ ပိုခ္စ္ေနတာ..ၾကၽႏ္ေတာ့္ရငၻတ္ေၾတနာလို႔ အသၫ္းႀကဲသီခ္င္းတစၸဳဒၳဳတၹို႔လုပၳားပါတယ္"
တကယႅဲ latte နားပဲ ကပ္ေေနသာေၾကာင့္ မငၢယူသိပၼနာလိုေတာ့။ အခု Live လႊင့္ရင္း မၾကားၾကားေအာင္ ခပၠ္ယၠ္ယ္ေ်ပာေနတာေတာင္ သူ႕ကိုလြည့ၼၾကည့ၻဲ latte ကိုပဲ နမ္းရႈံ႕ေေနသာေၾကာင့္ မငၢယူ႕စိတ္ေလး အခ္ၪ္ေပါက္ရသၫ္။
"ေယာေတာၾဘႏ္းတို႔ ခေနလးပါေနာ္"
Live လႊင့ၳားရကၷဲ႕ မငၢယူ်မငၹ္င္းကျပၥာ latte နဲ႕ ထိုင္ေဆာ့ေနသူေလးအား ေကာက္ေျပ႕ၿပီး ထမင္းစားၿပဲေပၚတငႅိုက္သည့္အခါ ဘာလုပၱာလဲဆိုသည့္ အမူအရာေလး်ဖင့္ သူ႕လၫၸင္းေၾတကို သိုင္းဖက္ရင္း ်ပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ေလးၾကည့္သၫ္။
"ဘာလို႔ ေမာင္ေ်ပာတာကို လ္စႅ္ႉရႉေနတာလဲ.."
မငၢယူေလသံတိုးတိုးေလး်ဖင့္ေ်ပာလိုက္ေတာ့
သူ႕ပိစိေပါေကၥလးဟာလဲ ေလသံေသးေသးေလး်ဖင့္်ပႏ္ေ်ပာသၫ္။
"ေမာငၻာေ်ပာလိုကႅို႔လဲ...?"
်မငႅား? Latte နဲ႕႐ြိရင္ သူ႕ကိုေတာင္ ေမ့ပါတယ္ဆို..ၾကည့္ေန ေနာက္ေန႕မြ latte ကို ျဂမ္ၾဆႏ္းေယာင္းမသိေအာင္ ၾသားေရာင္းစားပစ္ဦးမယ္..။
မငၢယူ အ်မငၠပၠပ္ႏြင့္ သူ႕ေ႐ြ႕ကဟာေလး၏ လၫၱိုင္ေလးအား ႀဆဲကိုကႅိုက္ေတာ့ အတင္းၾတႏ္းလာသၫ္။
"ေမာင္~~မလုပၷဲ႕ေလ Live ႀကီးလႊင့ၳားတယၼလား~"
မငၢယူဘာမြ်ပႏၼေ်ပာဘဲ ၾဆႏ္းေယာင္းရဲ႕ႏႈတၡမ္းေၾတကို စုပ္ယဴနမ္း႐ြိုကႅိုက္သၫ္။ ေအပၚတစႅြည့္ေအာကၱစႅြည့္ ငုံေၾထးၿပီးေနာက္ ေအာက္ႏႈတၡမ္းေလးကို ဖိကိုကႅိုက္ေတာ့ အနၫ္းငယ္ဟလာသည့္ ႏႈတၡမ္ေလးအၾတင္းသို႔ မငၢယူ႕လြ္ာဖ္ားအား ေနရာေပးလိုက္သၫ္။
"ျအႏ္~ေမာ င္~ ခန"
မငၢယူ႕ရငၻတ္ေၾတကို ၾတႏ္းေသာႅၫ္း မဖယ္ေပးပဲ ၾဆႏ္းေယာင္း၀တၳားတဲ့ မငၢယူတီ႐ြျပၸေျပအာက္သို႔ မငၢယူ႕လက္ေၾတဟာ နယၡ္ဲ့လာၿပီး ၾဆႏ္းေယာင္းရဲ႕ ခါးေသးေသးေလးေၾတကို ျပတ္သပ္ေနသၫ္။
ႏႈတၡမ္းေၾတကို နမ္း႐ြိုကႅို႔၀ၾသားသည့္အခါ မငၢယူ႕ႏႈတၡမ္းေၾတဟာ ၾဆႏ္းေယာင္းရဲ႕လၫၱိုင္ဆီသို႔ဆင္းသပႅာၿပီး ႏႈတၡမ္း်ဖင့္ ျပတ္ႀဆဲကာ ႀဆဲစုပႅိုက္သည့္အခါ ၾဆႏ္းေယာင္းဆီမြာ ၿငီးသံသဲ့သဲေလးေၾတ ၾထကႅာခဲ့သၫ္။
"အာ~ဟ!ေမာ င္~ ျအႏ္~~ ခ န Live က~"
ေလြ္ာေနတဲ့ တီ႐ုပ္ေၾကာင့္ ေပၚေနတဲ့ ပခုံးသားေလးေၾတကို ကိုကၡဲလိုက္ၿပီး မငၢယူ ၾဆႏ္းေယာင္းရဲ႕မ္က္၀ႏ္းေၾတအား စိုက္ၾကည့ႅိုက္သၫ္။
"မ်ဖစ္ေတာ့ဘူး ေမာင္ ဒီညသဲငယၠို အ်ပစ္ေပးမြေရတာ့မယ္"
ၾဆႏ္းေယာင္းရဲ႕ နားအနားသို႔ ကပၠာ ေလသံတိုးတိုး်ဖင့္ေ်ပာၿပီး ၾဆႏ္းေယာင္းကို တငၸါးမြ မ,ခ္ီကာ အိပၡႏ္းထဲသို႔ေခၚၾသားခဲ့ေတာ့သၫ္။
မငၢယူ႕ရဲ႕ လူမ႐ြိတဲ့ Live ကို ၾကည့္ေနသည့္ လူေသာင္းခ္ီေကတာ့ ၾကႏၼန႔္ေၾတ ဆကၱိုကၼန႔ၠာ ဂယေကၳနၾေကတာ့သၫ္။
-ဟဲ့ ငါတို႔ PDႀကီးက အိမ္သာတက္ေနတာလား?
-ငါတို႔ကို ဒီတိုင္းႀကီးထားၿပီး သူဘာၾသားလုပၷာလဲ:)
-ဟဲ့ ငါခနက အသံတစၡဳခုၾကားလိုက္သလိုပဲ ေမာင္ဆိုလား
-ေစာကၠ္ိဳးနဲ႕ ႁျပတၥၱဲ့ေဟးးးးငါနားၾကားမြားတာမဟုတၻဴးမလား
-ေျခးစားေၾကၽးမယ္ဆိုလဲ ကငၼရာေ႐ြ႕လာေၾကၽးေလ ကငၼရာေနာက္ႀကီးမြာ မလုပၷဲ႕ ငါတို႔ၾကည့္ရတာ အားမရဘူးလို႔!!
ခနအၾကာၾတင္ company ဘကၼြ live ပိတႅိုက္ေသာေၾကာင့္ ေျခးစာစားခ္င္ေနတဲ့ လူထုႀကီးတစ္သိုက္ ေျခးစာငတ္ၾသားေရတာ့သၫ္။
ဒါ့အ်ပင္ company CEO ်ဖစၱဲ့ Jeon Wonwoo ဟာလဲ live ႀကီးလႊင့္ၿပီး မိုးမ်မင္ေလမ်မင္်ဖစ္ေနတဲ့ producer Kim Mingyu ကို သူ႕ၾကႏၵိုေကန ေမတၱာလြမ္းပို႔လို႔ေနသၫ္။
~
June 15
သူရင္ေၾတခုႏ္ေနခဲ့တယ္။ ဒီေန႕ကသူရဲ႕ ေျမးေန႕လဲ်ဖစ္သလို သူနဲ႕ေမာင့္ရဲ႕ wedding day လဲ်ဖစၱယ္ေလ..။ တ်ခားရက္ေၾတထက္ သူ႕ေျမးေန႕ကိုပဲ wedding dayလုပၹို႔ သတၼြတၡဲ့တဲ့ ေမာင့္ေၾကာင့္ သူရငၳဲေၾတထိကာ ငိုခဲ့ေရသးသၫ္။
သူရင္ေၾတခုႏ္ေေနသာေၾကာင့္ waiting room ထဲၾတင္ ေ်ခဖ္ားလကၹ္ားေၾတ ေအးစက္ေနခဲ့သၫ္။
ထိုအခ္ိႏၱျင္ အခႏ္းထဲ၀ငႅာသည့္ ၾဆႏ္းေခ္ာလ္ေၾကာင့္ သူအံ့ဩျစာ မတၱပၳရပႅိုက္သၫ္။
"အကိုမလာေတာ့ဘူးလို႔ေတာင္ ၾကၽႏ္ေတာၳင္ေနတာ!"
သူၾဆႏ္းေခ္ာလၠို ေ်ပးဖကႅိုက္ၿပီး ေပ္ာ္႐ႊျငၥာေ်ပာလိုက္ေတာ့ ၾဆႏ္းေခ္ာလၠ ပါးခ္ိဳင့္ေၾတ ျခက္၀င္သၫ္အထိ ၿပဳံး်ပသၫ္။
"မင္းရဲ႕ wedding ပဲဟာလာရမြာေပါ့...အခ္စ္ေဟာင္းနဲ႕ လကၳျပၸဲအၾတက္ ဂုဏ္်ပဳပါတယ္ေနာ္ ၾဆႏ္းေယာင္း"
"ေက္းဇူးပါ အကိုၾဆႏ္းေခ္ာလ္...အကို႔ေၾကာင့္သာမဟုတ္ရင္ ၾကၽႏ္ေတာၱို႔ ်ပႏ္အဆင္ေ်ပမြာမဟုတၻဴး"
"မဟုတၱာၾကာ မင္းတို႔ႏြစ္ေယာကၠ ဖူးစာပါလို႔ ညားတာပါ ငါ့ေၾကာင့ၼဟုတ္ရပါဘူး"
ၾဆႏ္းေခ္ာလ္၏႐ႊတ္ေနာက္ေနာက္ေအ်ပာအား ၾဆႏ္းေယာင္း မ္ကႅဳံးေၾတတႏ္းသၫ္အထိရီ်ပလိုက္သၫ္။
"ၿပဲေစတာ့မယၳငၱယ္ အကိုအ်ပငၼြာပဲ ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္"
"ဟုတၠဲ့"
ၾဆႏ္းေခ္ာလ္အ်ပျငၳက္ၾသားသည့္အခါ သူအသက္်ပင္း်ပင္းရႉလိုက္ၿပီး မြႏၠိုတစၡ္က္ၾကည့ႅိုက္သၫ္။ ထို႔ေနာက္ suit ်ဖဴ်ဖဴေလးအား တစၡ္က္်ပင္၀တႅိုက္ၿပီး က္ဴးလစၸႏ္းစီး်ဖဴ်ဖဴေလးကို ကိုငၠာ ေမာင္႐ြိရာဆီသို႔ၾသားရႏ္်ပင္ဆငႅိုက္သၫ္။
ေအဖ်ဖစ္သဴ၏လက္အား ကိုင္၍ ခႏ္းမ၏ေလြ္ာကႅမ္းအ႐ြၫ္ႀကီးဆီေလြ္ာကႅြမ္းရႏ္်ပငႅိုက္သည့္အခါ ေလြ္ာကႅမ္းထိျပၱက္ ရပ္ေနသည့္ ေမာငၠ သူ႕ကို မ္က္ရၫ္ေၾတဝဲရင္း ၾကည့္သၫ္။
အနၫ္းငယ္႐ြၫ္ေနတဲ့ ဆံပင္ေၾတကို ေသခ္ာပုံၾသင္းထားၿပီး suit အ်ပည့္၀တၳားကာ ဘယၻက္ရင္အဳံၾတင္ ပႏ္းေလးတပ္ဆငၳားသည့္ ေမာငၠ သိပၠို ေခ္ာေမာခန႔္ညားေနခဲ့တယ္။
သူတ်ဖၫ္း်ဖၫ္းေလြ္ာက္ၾသားရင္း ေမာင့္အနားေရာက္သည့္အခါ ေေဖဖက သူ႕လက္ေၾတအား ေမာင့ၳံသို႔ လႊဲေပးခဲ့သၫ္။
ၿပီးေနာက္သဴတို႔ႏြစ္ေယာကၠတိသစၥာဆိုၿပီးေနာၾကၱင္ ေမာငၠ သူ႕ကို ်မတၷိုးျစာၾကည့္၍ သူ႕ခါးမြ ႀဆဲဖက္၍ ႏႈတၡမ္းေၾတအား ႏူးညံ့ျစာ နမ္း႐ြိုကႅိုက္သည့္အခါ ခႏ္းမထဲ႐ြိ လူေၾတရဲ႕ ေအာ္ဟစ္သံေၾတဟာ ဆူညံၾသားခဲ့ေတာ့သၫ္။
"ေမာင့္ရဲ႕ ထာ၀ရ clover ေလး်ဖစ္ေပးတဲ့အၾတက္ ေက္းဇူးတငၸါတယ္ သဲငယ္.."
ၾဆႏ္းေယာင္း ႏျေးေၾထးျစာၿပဳံး်ပလိုက္သည့္အခါ မငၢယူဟာ သူ႕ႏြဖူးအား ၾဆႏ္းေယာင္းႏြာဖူးႏြင့္ ထိကပ္ရင္း ၾဆႏ္းေယာင္းရဲ႕ႏြာေခါင္းလုံးလုံးေလးအား မငၢယူသူ႕ႏြာေခါင္းျခၽႏၡျၽႏ္ႏြင့္ ျဖေျဖလးျပတ္သၫ္။
"အရမ္းခ္စၱယ္ သဲငယ္..."
"အင္း ငါေရာပဲ ေမာင့ၠို အရမ္းခ္စၱယ္~"
~
"ပစ္ၿပီေနာ္ 1 2 3!"
ၾဆႏ္းေယာင္းပစႅိုကၱဲ့ က္ဴးလစၸႏ္းစီးေလးဟာ ေ႐ြ႕ဆုံးမြ ကားယားႀကီး ခုႏၹမ္းလိုက္သည့္ ဒိုေဂယာင္းလကၳဲေရာက္ၾသားသၫ္။
"ရကၥ္!!ရၿပီ ရၿပီ!!"
ဒိုေဂယာင္းဟာ ထိုသို႔ေအာ္ရင္း လူအုပ္ၾကားထဲတိုး၀ငၠာ အဆိုေတာ္ဟဳႏ္းဂ္ီဆူး၏ ေ႐ြ႕ၾတငၵဴးေထာကၡ္လိဳက္သၫ္။
"ကိုယ့ၠို လကၳပၸါ ဂ္ီဆူး"
ဒိုေဂယာင္း၏ လုပ္ရက္ေၾကာင့္ မီဒီယာေၾတဆီမြာ ကငၼရာေၾတဟာ တဖ္ကၹ္က္ႏြင့္ အလင္းေၾတၾထကႅာခဲ့ၿပီး ခႏ္းမထဲ႐ြိ လူေၾတအကုႏႅဳံးဟာလဲ တဝိုးဝိုးတဝါးဝါးေၾတ်ဖစၠဳႏ္ေတာ့သၫ္။
ၿပီးေနာၾကၱင္ သူတို႔အကုႏႅဳံး ဓာတၸဳံစုရိုက္ၾကၿပီး သူေမာင့ၼ္က္ႏြာကို ေမာ့ၾကည့ႅိုက္သည့္အခါ ေမာငၠလဲ သူ႕ကို လြည့္ၾကည့ႅာၿပီး တစၡ္က္ၿပဳံး်ပကာ သူ႕ႏႈတၡမ္းအား ငုံ႕မိုး၍ ထိတယ္ဆို႐ုံမြ္ တစၡ္ကၷမ္းသၫ္။
ဒီလိုေကန သူတို႔ရဲ႕ Wedding day ေလဟာ ေအာင္်မျငၥာနဲ႕ ႏျေးႏျေးေၾထးေၾထးၿပီးဆုံးၾသားခဲ့ေတာ့သၫ္။
*
တကယၡ္စ္ရင္ လေကၼလြ္ာ့ပါနဲ႕...ၿမိဳသိပ္ရင္း နာက္င္ေနရမဲ့အစား ျပင့ႅင္းလိုကၱာက ပိုၿပီးအဆင္ေ်ပမြာပါ။ အခ္စ္ဆိုတဲ့အရာက သိပ္ရိုး႐ြင္းပါတယ္...သူ႕မြာလဲေမာငၼ႐ြိရငၼ်ဖစ္သလို ေမာင့ၼြာလဲ သူမ႐ြိရင္ မ်ဖစၸါဘူးတဲ့...။
လူႀကီးမင္းတို႔မြာ ေမ့လို႔မရနိုငၱဲ့ အခ္စ္ေဟာင္း႐ြိေနရင္ မာေနၾတကို ခဝါခ္ၿပီး ျပင့ႅင္းလိုကၸါ... ၾကၽႏ္ေတာၠေတာ့ မာေနၾတကို ခဝါခ္လိဳ႕ အခ္စ္ေဟာင္းနဲ႕ ်ပႏ္ေပါင္းထုတ္ၿပီး အနာဂတ္ေၾတ လြေပနၿပီမို႔ ဒီေလာကၷဲ႕ပဲ လူႀကီးမင္းတို႔ကို ႏႈတ္ဆကၡဲ့ပါတယ္..
တကယ္ၿပီးပါၿပီ~~
သၾကၤႏႅက္ေဆာင္ေလးပါ><
အစက one shot ေလးေရးမလို႔ကို two shot ်ဖစ္ၾသားပါတယ္ ဒါေတာငၼနၫ္းခ္ဳံ႕ေရးထားရတာ ဟဲဟဲ ဘာပဲ်ဖစ္်ဖစ္ ဖတၹတၱို႔ ေသဘာက္မယႅို႔ ထငၸါတယ္႐ြင္...။
ဒါေကတာ့ wedding မြာ ေခ္ာေမာေနတဲ့ ေမာငၸါ႐ြင္ (><)