Philophobia ?[L.S]?[completed]

این من بودم که خودم رو اونجا کشتم
خودم زیر تخت اتاقم قبر خوردم رو کندم،
خودم رو،گذاشتم توش و روش خاک ریختم و زنده زنده مردم

این بود زندگی من زندگی زیر خاک،حرفام فهمیده نشد تا اینکه با تک تک حرفام خاک شدم اونم《 زنده》 تاکید میکنم زنده و بعد مردم

کلا باید بگم تو این دنیا قرار نیست فهمیده بشی قراره با حرفات خاک شی و بعد بمیری،هیچکس قرار نیست تورو بفهمه،فقد خودتی که میتونه به خودت کمک کنه مگر اینکه حتی خودت رو نداشته باشی.

اینکه بدنت رو داشته باشی ولی ندونی کی هستی،بی هویت،یه چیزی رو بخوای ولی نداشته باشیش.

یه حسی داره مث حس زنگ های بی جواب
پیام های بی جواب
هیچی نداره تهش، این افکار و احساسات تهش مرگه،پوچی
بی حسی

آخرش که چی؟
آخرش چی میشه؟
آخرش می میری و فقد خاطرات و نوشته هات می مونه براشون بعدش فراموش میشی.

《تهش مرگه》
×
×

اونی که رو به روم دیدم من بودم،هنوزم همونم فقد مخفیش کردم چون هیچکس،هیچکس واقعا نمیخواد بدونه من کی ام.

افکارم چیه؟
فکر های سیاه که بازم تهش چیزی جز زندگی نکردن نداره!

کالبدم چی؟
حتی نمیدونم چی میخوام از روحم چه برسه از کالبدم.

هدفم چی؟
حتی خبر ندارم ازش

آرزو هام؟
اونم هیچی،ولی شاید به زودی ی آرزویی داشته باشم،کسی چی میدونه؟

کارام چی؟
حتی بحثش رو جلوم باز نکنید.

حتی خودمم نمیخوام بدونم چه کارایی ازم برمیاد،چون میدونم من بی رحمم،به خودم رحم نمیکنم،تمومش میکنم.

تموم شدن معناهای یکسانی نداره
یه جا خودت خودت رو تموم میکنی و احساسات رو می کشی
یه جا یکی دیگه باعث تموم شدنت میشه درحالی که بهت گفته میشه هیچوقت تموم نشی؟

من، هری استایلز همیشه ناشناخته بودم درحالی که همه منو می شناختن و همه باهام هر روز حرف میزدن.
من هری استایلزم کسی که از هری بودن خجالت نمی کشه.
این منم،ولی چیزی که اونا می دونن و می شناسن من نیستم.

ولی الان دارم چیزی رو می بینم که باعث شده بود تو این زمانی که هستم تموم شده باشم.

دارم خودم رو می بینم،دارم می بینم که چجوری خودم رو کشتم و زیر تخت خودم رو دفن کردم.
□□□□□□

اون در رو باز کرده بود و رفته بود توی دنیای سیاه خودش و فقد خودش بود،چیزی که داشت میدید اون باری بود که هری به جنون واقعی رسیده بود.

جنونی که اون رو کشید بالا و کوبوند پایین،جنونی که اون شب تمومش کرد.
×
×

از درد به خودش پیچید و نتونست وزن خودش رو نگر داره.