A badboy with problems

-pov Meave-

Ookal speelde Finn zelf niet mee, hij was tijdens de wedstrijd erg fanatiek.

Ik hoorde de hele wedstrijd dingen zoals 'waarom gaat hij niet daar liggen' of 'wat een k*t schot.'

Mijn vader heeft natuurlijk genoeg uitleg gegeven over waterpolo gegeven, maar ik heb er nooit echt naar geluisterd.

Het team van Finn had 7-8 gewonnen, dus dat scheelt weer een chagrijnige Finn deze avond.

Ik en Finn liepen het zwembad weer uit richting de auto.

"Lijkt het je leuk om vanavond te eten bij mijn ouders?" vraag ik aan Finn wanneer we weer onderweg naar school waren.
"Uh, ja is goed." zegt Finn een beetje twijfelend.
"Als je het niet wilt, hoeft het niet hoor." zeg ik snel.
"Nee hoor, het lijkt me heel leuk om je ouders te ontmoeten." zegt Finn een beetje lachend.
"Oke top. Mijn moeder had gevraagd of we 5 uur kwamen. Het drie kwartier rijden, dus we moeten kwart over 4 weg." leg ik uit. "het is nu kwart voor 4. Het is nog ongeveer 10 minuten rijden, dus je hebt ongeveer 20 minuten om je om te kleden en klaar te maken." ga ik verder.
"Is deze outfit niet goed dan?" vraagt Finn lachend terwijl hij naar zijn sportboek en hoodie keek.
"Ik vind het prachtig, maar mijn moeder stelt het altijd erg op prijs als haar gasten iets netter aangekleed zijn." zeg ik plagend.
"Vooruit." zegt Finn lachend terug.

-pov Finn-

Iets na 5 uur kwamen we aan bij het huis van Meave.
Het was echt een prachtig groot vrijstaand huis met oprijlaan. Nu snap ik wel waarom Meave wilde dat ik me omkleedde. Ik had een spijkerbroek aangetrokken en ik had de witte polo van Guus geleend.

"Zie ik er netjes genoeg uit?" vraag ik plagend aan Mesve.
Ze komt voor me staan en doet het het kraagje van mijn polo goed.
"Je hier er prachtig uit." zegt Meave lief en ze geeft me een kus.
"Jij ook trouwens." zeg ik lief terug terwijl ik naar haar prachtige lichaam kijk.

We lopen door naar de voordeur en Meave belt aan.
Bijna meteen wordt de grote deur opengedaan en zie ik een vrouw van ongeveer 40 of 50 staan.
Ze had een jurk aan waarvan je nog net niet kon ruiken dat hij van een duur merk was.

"Meave!" zegt de vrouw vrolijk en de knuffelt Meave wanneer we binnen zijn gestapt. "Ik heb je gemist liefje." zegt ze een beetje slijmerig en ze laat Meave weer los.

"Mam, dit is Finn, mijn vriend." stelt Meave me voor.
"Leuk u te ontmoeten mevrouw Johnson." zeg ik beleefd en ik geef de vrouw een hand.
"Zeg maar Lena hoor." zegt de vrouw vriendelijk. "Kom verder." zegt ze en ik Meave lopen achter haar aan richting, ik gok, één van de woonkamers.

Ik zag op één van de banken een man zitten. Ik kon niet helemaal plaatsen hoe oud hij is, maar ik gok ook tussen de 40 en 50.
De man stond op en ik gaf hem een hand.
"Ik ben Finn, leuk u te ontmoeten." zeg ik beleefd.
"Meave heeft al veel over je verteld." zegt Meave haar vader plagend en ik hoor Meave zuchten.
"Pap." zegt Meave zuchtend en ik moet lachen.

"Jongen, wat heb je met je hand gedaan?" vraagt Meave haar vader een beetje bezorgd toen hij mijn hand zag.
"Oh, mijn hand ging even knuffelen met de stenen en toen was mijn middenhandsbeentje gebroken." leg ik een beetje lachend uit.
"Ai vervelend. Sporten gaat zeker lastig nu? Is wel jammer van dat gespierde lichaam van je." zegt Meave haar vader lachend.
"Ja, waterpolo gaat niet heel makkelijk met een gebroken hand nee. En Meave heeft me goed verzorgd, dus dat wordt hard sporten als het gips eraf is." antwoord ik lachend.
"Waterpolo? Wat leuk, ik heb zelf ook echt jaren gespeeld." zegt hij een beetje trots en ik hoor Meave al weer zuchten.
"Pap, je hoeft niet aan iedereen te vertellen hoe goed je was hoor." zegt Meave zuchtend.
"Ik wil best luisteren hoor." zeg ik geïnteresseerd en Meave loopt hoofdschuddend achter haar moeder aan naar de keuken.
Ik en Meave haar vader gaan op de bank zitten en hij verteld een hele hoop dingen die ik ook nog niet wist.

"Mijn vader heeft ook in het Nederlands team gespeeld." vertelde ik. "Dus dat is een beetje mijn doel." voeg ik er lachend aan toe.
"Echt? Wat leuk! Hoe heet je vader?" vraagt hij enthousiast.
"James Smit." antwoord ik.
"Echt? Ik dacht dat ik je al ergens van herkende." zegt hij lachend. "James is altijd mijn beste vriend geweest tot hij opeens plotseling verhuisde en niks meer van zich liet horen." voegt hij er teleurgesteld aan toe.
"Ja, we moesten verhuizen omdat mijn moeder overleden was en mijn vader wilde zijn herinneringen achter zich laten." vertel ik. Dit keer zonder emotioneel te worden gelukkig, maar dat wordt ik nooit zo snel bij 'vreemden'.
"Het spijt me." zegt hij medelevend. "Je moeder heette Lisa toch?" vraagt hij respectvol.
"Klopt." antwoord ik.
"Wow, je vader was echt stapelgek op haar." zegt hij een beetje lachend. "Hij heeft het er zeker erg moeilijk mee gehad."
"Klopt, het is gewoon te erg om op te noemen wat hij allemaal heeft gedaan." zegt ik en ik merk dat ik nu wel iets emotioneler wordt.

Gelukkig kwamen Meave de kamer op dat moment weer binnen lopen.
"Het eten is klaar." zegt ze en ik en Meave haar vader staan op.
Ik loop achter hem aan naar de deur waar Meave op mij staat te wachten.

"Was het gezellig?" vraagt ze plagend.
"Ja hoor." antwoord ik en ik geef haar snel een kus.

"Zo, en wat schaft de pot?" vraagt Meave haar vader als we allemaal aan tafel zitten.
"Gebakken aardappeltjes met een lekker visje en salade." antwoordt Meave.
"Lekker! Eet smakelijk!" zegt Meave haar vader.
"Eet smakelijk." zeggen ik, Meave en haar moeder bijna in koor.

Authors Note.
HAIII😍
ff een langer hoofdstukje hahah.

Ik ben heel erg benieuwd of je al vanaf het begin leest, of nieuw bent bij dit boek. Dus laat dat lekker achter in de reacties❤️

Vergeet ook zeker niet om het sterretje in te kleuren en lekker verder te lezen🥰