Upshot: Divulge the Truth (SPG)

NATHAN'S POV

Judging from the view inside the car, wala pading nagbago sa lugar na ito. Alam ko na sinasabi sa balita na nagtatago ang pamilya ko sa ibang lugar but I know exactly where they are. Saan pa ba maganda magtago kundi sa obvious na lugar kung saan nila iisipin na pinakahuling lugar na pwedeng taguan.

Nakapark na ako sa harap ng bahay namin kung saan ako lumaki. Dito ang bahay ng lolo at lola ko. Mukha lang walang tao dito dahil sa mahahabang damo at walang ilaw sa loob pero ang di nila alam ay may underground itong parte na kami lang ang nakakaalam.

Probinsiya ang lugar na ito at kakaunti lang ang kapitbahay at karamihan ng mga malapit ay taniman ng mga prutas.

Bagong gising palang ang lahat dahil sa kasisikat na araw at wala pang masyadong tao sa labas maliban sa mga asong gala na nakakalat sa kalsada.

I never thought that I would step back on this place matapos ko sabihin sa sarili ko na hindi na ako babalik sa lugar na ito. I may have the worst father but so are his parents or should I say my grandparents. I may sound a horrible person for saying this pero I am glad na wala na sila.

Huling hinga bago ko buksan ang pintuan ng sasakyan. Bago ako bumaba ay hinugot ko ang aking baril na dala at tumingin sa paligid kong may nakatingin.

Dahan-dahan akong lumakad at naglakad palikod kung nasaan ang daan papunta sa underground na tinutukoy ko. Malawak ito na tunnel pero kung di mo alam ang pupuntahan mo ay maliligaw ka.

Ang dinaanan ko ay ang sekretong pasukan para di ako mahuli kaagad. This time, I needed to talk to my father.

It was a long dark tunnel hanggang sa makapasok ako sa isang kwarto. Dito ang library ng lolo ko noon. Maalikabok at halatang pinaglumaan na ng panahon. Isang parte ng lagayan ng libro dito ay isang pintuan papasok sa isang tagong lugar.

As I open the door, sumalubong sakin ang isang hagdanan pababa. I am taking risk here but as I walk down I can see na may ilaw sa ibabang bahagi. Habang papalapit ako ay papalakas ng papalakas ang boses na naririnig ko. Mukhang may kausap si papa pero wala akong marinig na ibang boses maliban sa kanya.

Dahan-dahan kung binuksan ang pintuan pagkababa ko at sumilip kung may tao. Wala akong katawan na makita but I can still hear my father at mukhang nasa kabilang kwarto siya.

Pumasok ako sa isang silid na ginawang sala at may divider ang naghihiwalay ng sala at sa kinatatayuan ng tatay ko. Kaunti lang ang ilaw dito na nagpapaliwanag sa paligid. Paisa-isang hakbang ang ginawa ko papalapit sa tatay ko hanggang sa makita ko ang anino na hawak ang telepono at may kausap.

Himala na may signal pa dito kahit nasa ilalim na ito ng lupa. I can sense na naramdaman niyang may kasama siya kaya inangat niya ang mukha sabay tingin sa gilid deretso sakin. "Miss me?... Dad!" Saad ko.

Di ko maipinta ang naging reaksyon niya ng mapagtanto niya na ako ang nasa harap niya. Dahan-dahan niyang binaba ang telepono na hawak at pinatayan ang kausap at marahan niyang binaba ito sa lamesa.

Gulat na gulat ang ekspresyon ng kanyang mga mata at balak pa niyang lumapit para akmang yayakapin ako. My hands tense up at biglang uminit ang dugo ko. I didn't hold back kaya napahawak ako sa aking baril at itinutok sa kanya.

Kita ko ang takot sa kanyang katawan at mukha dahilan para mapaatras siya at itaas ang kanyang parehong kamay sa ere. "Alam mo ba, I always dreamt of seeing bleed to death." Panimula ko habang hawak ko ang baril. "Why bother? Unti unti ka namang minumulto ng kunsensya at karma mo. Yung iniingatan mong pangalan?... Well, ikaw lang din naman ang sumira sa lahat ng iyon."

"Di ko alam kong ano ang nalaman mo tungkol sa ginawa ko pero pinapangako ko saiyo, ginawa ko lang ang alam ko na makakabuti..." Nagsalita na ako bago ko pa siya pinatapos.

"Oh! Here we go again. Parang narinig ko na ito dati." Sabi ko. "Oo, narinig ko na ito dati." sarkastiko kong saad.

"Nathan. Please, ibaba mo na yang baril. Pag-usapan natin to." Paki-usap niya.

"A a. Don't even think about it." Tinutok ko ang baril ko sa kamay niya kung saan may balak siyang dukutin.

"Oh, come on. Kung gusto mo talaga akong barilin, dapat kanina mo ginawa. I knew my son, di mamamatay tao ang anak ko." Saad niya.

"Huh! You don't even know my birthday or even attend any of my graduation tapos sasabihin mo sakin na kilala mo ang anak mo? You were absent all my life, don't you dare call me you son. Besides, why the hell would you sponsor Tori-X just to get rid of me?" Umaapaw na naman ang init ng dugo ko. Kunti na lang baka maiputok ko na ang baril kaya binaba ko ito at tumalikod and catch a breath.

Dun na nagsimula ang kumusyon dahil sa muling pagtalikod ko, kaharap ko ang tatay ko na ay hawak na kutsilyo sa kanyang kamay at balak akong saksakin. Wala na akong oras para umilag kaya pinangsangga ko nalang ang kamay ko. Dahil sa ginawa ko, dumaplis ang matulis na bahagi nito saking balat pero napigilan ko na tuluyan itong bumaon sa dibdib ko.

Nakagawa kami ng ingay dahilan para bumukas ang isa pang pintuan at dun lumabas ang bata ko na kapatid kasama si nanay. Nagulat silang dalawa at maging ako dahil nakita ko ang itsura ng aking kapatid na babae at gulat na gulat ito.

Alam na ni mama ang gagawin kaya nilagay niya ang kapatid ko sa likod niya kinausap na bumalik sa loob at isara ang puntuan. "Nathan? What is going on?" Tanong niya.

Pareho kaming bumitaw na dalawa at nagtulakan kaya muli kong tinutok ang baril ko sa kanya.

"I am going to ask you this, one last time, ano ginagawa mo dito, Nathan? Di pa ba sapat na pinahamak mo buong pamilya mo tas ngayon, magpapakita for what? Para patayin kami?" May galit sa tono ng boses niya.

I have to admit, those words stings coming from the only person that you thought would be the last person to say those. Napatingin ako sa tatay ko at muling nandilim ang paningin ko sa kanya.

I have no words and I can't talk back to my mother. That is the only thing that I promised myself years ago.

"Nathan? Ibaba mo yan o ako papaputok nito." Biglang pahayag ni mama na may hawak na baril sa gilid.

Dun na ako nanghina seeing her expression and that is enough distraction para makagalaw si papa kunin ang isang taser at inilapit sa leeg ko. I never felt so betrayed and the last thing I thought is just give up...but not yet. The plan continues...