??????????????????(???)

ភាគ៤: ដណ្ដាសាមុខអាក្រក់🌻

" ម៉ាក់បាននិយាយថាម៉េចខ្លះ បានចេះតែបង្ករឿង ហា៎កូនជុង " អ្នកស្រីចនខឹងឡើងក្ដៅមុខហើយ គាត់និយាយប្រដៅសិងតែរាល់ថ្ងៃថាទៅរៀនកុំបង្ករឿង តែមើលទៅគេដូចមិនយកត្រចៀកស្ដាប់ទេ ប្រដៅណាស់ខូចណាស់
" ខ្ញុំធុញណាស់គិតតែពីនិយាយ អ្នកម៉ាក់អត់ចេះហត់ទេ? " ជុងគុកតបទៅគាត់ហើយក៏ឡើងខាងលើបាត់ទុកឪ្យអ្នកស្រីចនគាំងមួយ កន្លែងកូនគាត់ឥឡូវដល់ថ្នាក់ហ្នឹង?
•ពេលយប់
" ហឹកៗ នាំអូនទៅទះវិញទៅអូននឹកម៉ាក~~~ " ក្មេងប្រុសតូចម្នាក់ស្រែកយំទាចង់ទៅផ្ទះវិញធ្វើឪ្យក្មេងៗជាច្រើនអ្នកយំតាមរួមទាំងថេយ៉ុងផងដែរ
" ស្ងាត់ទៅពួកអាក្មេងអស់នេះវើយគិតតែពីយំអត់ថ្លង់ទេឬយ៉ាងម៉េច? " Boy 1និយាយឡើងទៅកាន់ក្មេងៗស្រែកទៅពួកគេដែលគិតតែពីយំឥតឈប់ ក្មេងណាក៏ដូចក្មេងណាដែរ សុខៗមកចាប់យកខ្លួនទៅណាក៏មិនដឹងបន្ទប់ងងឹងឈឹងរកតែភ្លើងមើលក៏មិនចង់ឃើញ
" ដល់ពេលហើយឯងមកតាមយើង " Boy 1 និយាយឡើងនិងដើរចូលទៅចាប់ក្មេងប្រុសជិតថេយ៉ុងយកទៅណាក៏មិនដឹង។ បន្តិចក្រោយគេក៏ដើរចូលមកវិញនិងបាននាំក្មេងម្នាក់ទៀតទៅគេធ្វើបែបនេះរហូតដល់ក្មេងចុងក្រោយគឺជាថេយ៉ុង
" មកតាមយើងអាក្មេងមុខអាក្រក់ " ក្មេងតូចក្រោកឡើងនិងដើរទៅតាមគេមកដល់បន្ទប់មួយទៀតក្មេងតូចថេយ៉ុងបើកភ្នែកធំៗភ្ញាក់ផ្អើលជាមួយរូបភាពដៃជើងចាប់ផ្ដើមញ័រភ័យខ្លាចនិងរូបភាពនៅចំពោះមុខខ្លួនក្មេងៗដែលគេយកមក អម្បាញ់មិញនេះគឺក្រុមពួកគេយកមកកាន់ដៃទាំងសងខាងក្មេងខ្លះទៀតក៏ត្រូវកាត់ជើងក្មេងផ្សេងទៀតក៏កាត់អណ្តាតបន្ទប់ ពោលពេញទៅដោយក្មេងៗស្រែកយំទាំងឈឺចាប់ឈាមពេញបន្ទប់
" ដល់វេនឯងហើយ " Boy 2និយាយហើយក៏ចប់ក្មេងតូចឪ្យគេអង្គុយលើតុ
" ពូ...កុំធ្វើបាបអូនអី...អូនខ្លាចហឹកៗ " ក្មេងកូនយកដៃសំពះទៅកាន់មនុស្សចាស់ទាំងទឹកភ្នែកដាបពេញថ្ពាល់
" ឯងធ្វើយ៉ាងម៉េច? គួរកាត់កន្លែងណា? " Boy 2ងាកទៅសួរBoy3
" យើងថាមិនដាច់កាត់ទេ ទុកក្មេងនិងចឹងទៅមើលមុខវាទៅអាក្រក់ចឹងដឹងតែរកលុយឪ្យយើងបានច្រើនហើយ " Boy 3 និយាយប្រាប់ទៅBoy2ដែលកាន់កាំបិទនោះ គេឮហើយក៏ទុកកាំបិទវិញនិងនិយាយប្រាប់ក្មេងៗទាំងអស់
" ពួកឯងត្រូវទៅសុំទានគេយកលុយឪ្យមកពួកយើង បើពួកឯងមិនទៅសុំទានគេពួកឯងនិងត្រូវពួកយើងវៃនិងបង្អាត់អាហារ " Boy1 និយាយទៅកាន់ក្មេងៗយ៉ាងត្រជាក់ ពួកគេចាប់ក្មេងៗយកមកសុំទាកឪ្យពួកគេ ដៃជើងដែលបានកាន់ហើយនោះក៏យកទៅលក់យកលុយក្មេងខ្លះទាំងពួកគេក៏យកទៅលក់តែម្ដង ប្រាកដណាស់ថាក្មេងៗដែលយកទៅលក់នោះគ្មាន ជីវិតនោះទេ ពួកអ្នកដែលទិញទៅនោះគឺពួកគេ យកទៅវះកាត់យកគ្រឿងក្នុងក៏ដូចអាវគ្គជីវៈក្មេងៗទុក សម្រាប់អ្នកមានដែលចង់ទិញពេលលក់គឺតម្លៃកប់ពពក។
ព្រឹកថ្ងៃបន្ទាប់ពួកគេបានឪ្យក្មេងៗទៅរកសុំទានគេនៅផ្សារួមទាំងថេយ៉ុងដែលមានដៃជើង ធម្មតាខុសពីក្មេងដទៃដៃគ្មានជើងនិងដៃ ពីព្រឹករហូតដល់ល្ងាចទើបពួកគេទៅកន្លែងពួកមនុស្សធំវិញ មកដល់ពួកគេក៏បានយកលុយដែលពួកគេបានសុំទាននោះឪ្យពួកមនុស្សធំ។
" អីយ៉ា...អាក្មេងមុខអាក្រក់នេះសុំទានបានច្រើនជាងគេផង " Boy1 រាប់លុយដែលថេយ៉ុងសុំទាននោះឃើញថាវាច្រើនជាងក្មេងៗដទៃទៀតទើបញញឹមយ៉ាងពេញចិត្តទៅកាន់ក្មេងតូច។
ការធ្វើបែបនេះ1ឆ្នាំជាងពេលនេះក្មេងតូចថេយ៉ុងមានអាយុ6ឆ្នាំជាងហើយ មិនដូចរាល់ដងនោះទេ ថ្ងៃនេះថេយ៉ុងបានដើរទៅសុំទានជាមួយមិត្តភក្តិរបស់គេដែលជាក្មេងគ្មានដៃ មកដល់ កន្លែងមនុស្សច្រើនអ៊ូអរក៏ដាក់គូទអង្គុយនៅលើដីផ្ទាល់ជាមួយមិត្ត2 3 នាក់ទៀតនិងហើយដៃ សំពេះទៅកាន់មនុស្សដើរទៅដើរមកនោះជាមួយកាន់សុំលុយ
" ពូៗអូនសុំលុយ អូនអត់មានលុយទិញបាយហូបទេពូមីងអើយ អាណិតអូនផងពូមីង " ថេយ៉ុងជាក្មេងឆ្លាតនិយាយយ៉ាងពិរោះទៅកាន់អ្នកដើរកាត់ ពួកគេក៏បានដាក់លុយទៅក្នុងកូនចានតិចឪ្យថេយ៉ុង ក្មេងតូចញញឹមនិងអរគិញរួចក៏ស្រែកច្រៀងចំរៀងដែលគេតែងតែច្រៀងមករហូតទោះគេមុខអាក្រក់មែនតឬសំឡេងគេពិរោះណាស់អាចធ្វើឪ្យអ្នកដើរកាន់នោះនាំគ្នាឈរស្ដាប់សិនច្រៀងចប់ពួកគេក៏បានដាក់លុយឪ្យក្មេងតូច ល្ងាចបន្តិចក្មេងៗក៏ដើរមក អាគារចាស់ដែលគេទុកចោលគឺជាអាគារដែលពួកគេនៅ មកដល់ក្មេងៗក៏បាមហុចចានឪ្យពួកមនុស្សធំ
" ម៉េចក៏ថ្ងៃនេះឯងសុំទានគេបានតែប៉ុណ្ណឹង? " Boy 1 និយាយហើយក៏គប់ចានទៅម្ខាងចោទសួរទៅមិត្តថេយ៉ុង
" ថ្ងៃនេះអូនសុំមកបានតែប៉ុនណ្ណឹងទេពូ " ក្មេងប្រុសនិយាយឡើងទាំងយំនៅ1ឆ្នាំជាងនេះគេវេទនាណាស់ដៃក៏គ្មានមានតែជើងមកដល់សុំទានមិនបានត្រូវគេវៃ វៃហើយមិនឪ្យបាយហូបទៀត
" មកតាមយើង "ក្មេងតូចគ្មានជម្រើសក៏ព្រមដើរតាមគេដើរទៅបន្ទប់ផ្សេងមួយទៀតមកដល់ក្នុងបន្ទប់គេក៏ចាប់ផ្ដើមវាយទៅកាន់ក្មេងដ៏គួរឪ្យអាណិតមិនប្រណីដៃរហូតដល់គ្នាសន្លប់បាត់មាត់ឈឹង គេមិនបានខ្វល់ក៏ដើរចេញមកវិញយ៉ាងធម្មតា សំឡេងស្រែកនិងយំវាបានលានឮទៅដល់ក្មេងៗដទៃទៀតគ្រប់ៗគ្នា។
ព្រឹកដូចសព្វដងក្មេងៗបានទៅសុំទានដូច ធម្មតាតែថ្ងៃនេះថេយ៉ុងបាននិយាយទៅកាន់មិត្តភក្តិគេដែលត្រូវគេងាយកាលពីយប់មិញ
" ថ្ងៃនេះយើងរត់ទៅ "
" ចុះបើគេពូទាំងនោះដឹងថាយើងរត់? " ក្មេងប្រុសមានអាយុ9ឆ្នាំក៏តបទៅថេយ៉ុងវិញ
" ចុះឯងចង់នៅបែបនេះមែនទេ? " គេមានគំនិតចង់រត់នេះជាច្រើនដងមកហើយ ដោយសារតែឃើញពួកគេងាយមិត្តគេរហូត គេមិនដែលត្រូវពួកនោះងាយម្ដងណាទេ ព្រោះគេតាំងតែរកលុយបានច្រើនៗមករហូត
" អឹមយើងរត់ទៅជាមួយគ្នា " គេក៏ងក់ក្បាលយកព្រមរត់ទៅជាមួយថេយ៉ុង។
" ម៉េចក៏ថ្ងៃនេះពួកវាមកវិញយូរម្លេះ? " Boy1សួរទៅBoy2មេឃងងឹងទៅហើយនៅមិនទាន់ឃើញពួកក្មេងៗមកទៀតតិចរត់ពួកគេរត់ទៅ?
" មិនកើតទេពួកឯងមើលក្មេងៗទៅយើងនិងវាទៅមើលពួកវាសិន " Boy 1និយាយប្រាប់ទៅកាន់អ្នកផ្សេងទៀតដែលជាគ្នាគេឪ្យមើលក្មេងៗផ្សេង ចំណែកគេនិងboy2ក៏ចេញទៅរកក្មេងពីរអ្នកដែលជាក្មេងប្រុសនិងថេយ៉ុង។
" ឪ្យលឿនទៅថេយ៍ " មិត្តថេយ៉ុងងាកក្រាយប្រាប់ឪ្យនាយតូចរត់មកឪ្យលឿន បើពួកគេចាប់បានថាពួកគេរត់ ប្រាកដជាស្លាប់ទាំងពីរនាក់ហើយ
" ហត់ណាស់ " ថេយ៉ុងឈប់បន្តិចនិងស្រូបយកខ្យល់រត់មកឆ្ងាយគួរសមដែរហើយ
" នោះពួកវា " boy 1 ឃើញនឹងចង្អុលទៅកាន់ក្មេងៗឪ្យគ្នាគេម្នាក់ទៀតបានដឹង ចំណែកក្មេងៗដែលបានឃើញនោះនាំគ្នារត់ទៅមុខបន្ត ពទកគេរត់តាមក្មេងៗរហូតតាមមកដល់និងចាប់ពួកគេបាន
" ចង់ទៅណា...? " Boy 1ចាប់ថេយ៉ុងហើយក៏សួរ
" លែងអូនទៅលែងអូន ក្រិប!"
" អាយ៎...." Boy 1ស្រែកឡើងពេលធ្មេញតូចៗថេយ៉ុងត្រូវខាំនិងសាច់របស់គេ បណ្ដាលឪ្យឈាមគេប្រលែងដៃដែលចាប់នាយតូចនោះចេញ ថេយ៉ុងមានឱកាសក៏ចូលទៅជួយមិត្តគេរហូតដល់បានសម្រេចដោយគេចាប់ដៃគេនោះខាំនិងនាំគ្នារត់ទៅមុខបន្តនិងបានឡើងឡានមួយដែលរៀបនិងបើកចេញទៅ ដល់បញ្ឆេះរថយន្តចោល
" ពួកវាទៅណាហើយ? " Boy 1សួរមកដល់គានជាច្រើនក៏ងាកមើលរុំវិញតែមិនឃើញពួកគេសោះ ពិតជាចង្រៃមែនរត់រួចឪ្យទោលតែបាន
ពួកគេឈរជិតឡានដែលក្មេងៗកំពុងរត់ពួនពួកគេនាំគ្នាខ្ទប់មាត់មុនឪ្យមានសំឡេងបន្តិចក្រោយម្ខាងឡានដែលទើបតែទិញអីនោះក៏ឡើងចូលក្នុងឡាននិងបានបើកចេញពីទីនោះ
" នោះពួកវា! " ពួកគេរត់តាមឡានតែគួរឪ្យស្ដាយពួកគេរត់តាមមិនទាន់ក្មេងៗនៅក្នុងឡានខាងក្រោយនោះក៏នាំគ្នា ដកដង្ហើមទាំងសប្បាយចិត្តពេលនេះពួកគេមាន សិរីភាពហើយ តើពួកគេជួយក្មេងៗដទៃទៀតបានដោយរបៀបណាទៅ?