??? ?!!??????????????????????!!? (?????)

ការលំបាកមិនថាមានទុក្ខសោកជួបបញ្ហារាប់សិបជំពូកក្នុងមួយឆាកជីវិតនោះទេ អោយតែមានការតាំងចិត្តខ្ពស់ភាគរយក្នុងការជម្នះវាច្បាស់ជាមាន។

កំឡុងពេលនេះនាយស៊ុងវ៉ុនបង្អាក់ការនិយាយបិទមាត់ស្ងាត់ឈឹងក្នុងចិត្តក្ដៅងំដូចទឹកពុះក្នុងឆ្នាំងមិនខុស ខឹងចិត្តណាស់ខំប្រាប់គ្រប់យ៉ាងលឹងចង់បែកពពុះមាត់ស្គុលទៅហើយ។ តែកុំមើលបងប្អូនពីរនាក់នេះអង្គុយបន្ទរកាត់សម្ដីនាយរហូតបាននៅជិតដៃអីសមដាក់ក្បាលម៉ាប៉ាន់តែបានដឹងប្រឹង។

"អើ..! ទៅនិយាយបន្ដមក!" ហូស៊ុក ពោលបែបអ្នកដឹងកំហុសមិញនេះច្រឡំលូកមាត់និយាយទាំងដែលនាយស៊ុងវ៉ុនខំប្រាប់តាំងពីដើមចមរួចមកហើយ។

"ឯងដឹងអ្វីដែលយើងចម្លែកខ្លាំងបំផុតនៅពេលថ្ងៃនោះទេ?" ដោយហេតុខ្ជិលប្រកាន់ឬកច្រើនស៊ុនវ៉ុនក៏សុខចិត្តនិយាយរឿងហេតុពេលនោះប្រាប់បន្ដ។ ប៉ុន្តែងាប់ហើយមើលសម្ដីមាសជ្រុះមកទាំងដុំៗចេញពីមាត់នាយកម្លោះណាមជូនចុះ លឺហើយអោយនាយចង់តែក្រឡុកខួរទេ គ្រាន់តែសួរបន្ដិចសោះ÷

"តាប៉ែរច្រើនណាស់ និយាយអោយលឿនមក!" ណាមជូន បន្លឺសម្លេងគ្រល័រធំទាំងកែវភ្នែកបាញ់សម្លក់នាយស៊ុងវ៉ុន។ នាយស្អប់បំផុតមនុស្សប្រភេទនេះបើនាយដឹងស្មានតែនាយមកអង្គុយចាំស្ដាប់អញ្ចឹងឬ?

"ស្អី? យើងធ្វើសួរលេងយកស្លូរបន្ដិចមិនបាន!" អីក៏ម្ល៉ឹងៗលោកសួររបៀបអោយរកនឹកគិតបន្ដិចមិនបានប្រទាន់តែហាមាត់ញ៉ែតៗដាក់នាយ។ ញិចមើលតែស្រីក្រមុំអាមនុស្សមុខទឹកកក។

"ចង់អោយយើងនេះដាក់ក្បាលឯងមួយកែវទឹកទេ? ចង់សាកឬអត់?" មិនត្រឹមនិយាយតែមាត់ទេនាយហូស៊ុកលើកទាំងកែវទឹកមកច្រលោរទៀតផង។ នេះបានចំជាកំពូលមាត់ឆៅដៃដល់មែន ប្រសិនជានាយស៊ុងវ៉ុនហាមាត់ឌឺតែបន្ដិចច្បាស់ណាស់បែកក្បាលម៉ង។

"ឯងហ៊ានឬសាកមក? បើខ្លាំងត្រឹមបែកក្បាលទៅដេកពេទ្យដេរបួនដប់ថ្នេរប៉ុណ្ណឹង!" ស៊ុងវ៉ុន មានទៅមនុស្សចេះខ្លាចគេពីអង្កាល់ផាំងទៅផាំងមក។ សំខាន់ចាស់ៗទាំងបីកំពុងយកដៃឈ្លីសៀតផ្ការកពាក្យថ្លែងមិនត្រូវឡើយ សរុបរួមចូលសាច់ការម្ដងចេញក្រៅសាច់ការម្ដង អ្នកស្ដាប់ដូចពួកគាត់នេះចង់ពុល។