ហ្វាយបន្ទប់ពីនិយាយជាមួយនឹងអៃសាហើយក៏ងាកមកសម្លឹកមើលមុខរបស់ថេយ៉ុង។រាងតូចដែលនៅក្នុងបន្ទប់ពេលឮសម្លេងរបស់ហ្វាយក៏ស្រែកឲ្យហ្វាយជួយដេញថេយ៉ុងចេញពីមុខបន្ទប់របស់ខ្លួន។
«បងហ្វាយ!មែនទេ?»ហូស៊ុកស្រែកសួរចេញពីក្នុងបន្ទប់មក។
«អ្នកប្រុសតូចមានការអ្វីឲ្យខ្ញុំបម្រើមែន?»ហ្វាយពេលឮហូស៊ុកបែបនេះនាងក៏ប្រញាប់រត់ទៅសួរនាំភ្លាមៗ។
«បងជួយដេញឲ្យប្រុសនៅមុខបន្ទប់ខ្ញុំនេះចេញបានទេខ្ញុំមិនចង់ឮសម្លេងគេទេខ្ញុំមិនចង់ចួបមុខគេទេបងជួយខ្ញុំបន្តិចទៅបង»ហូស៊ុកស្រែកបណ្ដើរយំបណ្ដើរ។
«ចា៎សៗអ្នកប្រុសតូចចាំខ្ញុំជួយដេញឲ្យ»ហ្វាយឆ្លើយហើយក៏ងាកមកសម្លឹងមុខរបស់ថេយ៉ុង។
«លោកម្ចាស់បានស្ដាប់ឮហើយមែនទេ?»នាងសួរទៅកាន់ថេយ៉ុងមិនខ្ចីរអាមាត់សោះ។
«ហ្ហឹក!នាងគិតថាមនុស្សដូចជាគីម ថេយ៉ុង ស្ដាប់មនុស្សដូចជានាងហេស៎?»នាយសួរទាំងលើកចិញ្ចើមឆ្ងល់។
«ស្ដាប់មិនស្ដាប់ខ្ញុំមិនដឹងតែម្ចាស់ខ្ញុំបញ្ជាហើយថាឲ្យខ្ញុំហាមឃាតលោកម្ចាស់»ហ្វាយនៅតែមិនព្រមចេញពីមាត់ទ្វារមានតែឈរបាំទ្វារមិនឲ្យថេយ៉ុងចូលទៅ។
«ហ្ហឹក!នាងប្រាកដហើយមែនទេ?»នាងសួរទាំងញញឹមបែបកំណាច។
«ចា៎សមិនចេញទេ!»ហ្វាយឆ្លើយទាំងងើបមុខពើងទ្រូងអះអាងថាមិនព្រមចេញទៅណានោះទេ។
«ល្អណាស់!ខេវីន!!!ស្ទេវីន!!!ឡើងមកលើបន្តិច»នាយដើរទៅបង្កាន់ដៃផ្ទះហើយក៏ស្រែកហៅកូនចៅជំនិតទាំងពីរដែលនៅឈរខាងក្រោមឲ្យឡើងមកខាងលើ។
«បាទចៅហ្វាយមានការអីទៅចៅហ្វាយ?»ពួកគេទាំងពីរឡើងមកក៏សួរទោកាន់ថេយ៉ុង។
«ចាំក្មេងនេះចេញទៅហើយហាមឲ្យគេឡើងមកជាន់លើទៀត»ថេយ៉ុងបញ្ជារកូនចៅទាំងពីរឲ្យចាប់ហ្វាយចេញពីមុខបន្ទប់។
«ន៎ែ!!អត់មានចូលមកទេណាប្រយ័ត្នខ្ញុំវៃ»ហ្វាយចាប់ផ្ដើមភ័យហើយធ្វើកាយវិការជាក្បាច់គុណបន្លាចពួកគេទាំងពីរតែគិតហេស៎ថាពួកគេខ្លាច។
YOU ARE READING
??? ??????????????????????????
Romance????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????
