ep:2 [តេាះពូ~ពូ ទៅរើសអេតអាយជាមួយមីនៗ ពូ~ពូ ឆង្ហារចឹង រកបានកំប៉ុងចើនហៃ]
" ប៉ុន្តែ លោកគ្គនិយក..." សន្តិសុខ
" យើងមិនចូលចិត្តការជំទាស់ " ជុងគុកប្រើកែវភ្នែកមាំទាំងសម្លេងត្រជាក់ទៀត ធ្វើអោយអ្នកស្តាប់មិនព្រឺមិនមិនបាន
" បាទៗ " សន្តិសុខអោនមុខនិយាយទាំងភាពភ័យខ្លាច
" យ៉ាងមិចហើយក្មេងតូច" ជុងគុកក៏ងាកអារម្មណ៍ទៅក្មេងម្នាក់មុននោះវិញ ឃើញឥលូវក៏នៅតែតោងជើងខ្លួនស្អិតដដែល
" ថេយ៍ៗអត់អីទេ ហិហិ" ថេយ៉ុងសើចដាក់ជុងគុកយ៉ាងស្រស់ ស្នាមញញឹមនេាះក៏ធ្វើអោយម៉ាហ្វៀរូបស្រស់នេះបេះដូងលោតមិនស្ទើរ
ទេាះមើលតែទៅគេស្មោកគ្រោក ខ្លួនមើមិនយល់ តែបើសិនជាមើលអោយចំ នាយគិតថាក្មេងម្នាក់នេះគឺស្អាតជាងគេបង្អស់ហើយដែលខ្លួនជ្លាប់ជួប ។
" ឃ្លានទេ ហឹម~~~"
" ឃ្លាន ហ្ហឹកៗ~~~ថេយ៍ឃ្លាន "
" ចាំយើងនាំទៅញុាំ ល្អទេ"
" ល្អ ហិហិ ល្អ ញុាំៗ" ក្មេងល្អសើចសប្បាយចិត្តទាំងទះដៃ មើលទៅដូចជាសប្បាយចិត្តណាស់
" តោះ ហឹម~~~" ថាហើយនាយក៏យកដៃទៅបីត្រកងក្មេងម្នាក់នេាះភ្លាមចូលទៅឡានបាត់។
" ពិភពលោកនេះមានរឿងអី ? " នាយ ដន ជាចំណិតដើរតាមជុងគុក មើលទិដ្ឋភាពនេាះឆ្ងល់លីឡឺ ចាហ្វាយខ្លួនទៅដើរជាន់ពេរគេមកពីណា តាមធម្មតាចរឹកអឺម៉ាបែន មិចក៏សុខៗទៅនិយាយល្អជាមួយក្មេងរើសសម្រាម ខ្លួនមើលមិនយល់ ? តែក៏ត្រូវក្រវីក្បាលបណ្តេញគំនិតទាំងនេាះចោលភ្លាមៗសិន រត់ទៅបើកឡានអោយចាហ្វាយតាមតួនាទីវិញ។
&ក្នុងឡាន
" ពូ~ពូ នឹងអោយអាហារថយ៍ញុាំ ខាញ់ៗមែនទេ" ក្មេងតូចដែលអង្គុយលើភ្លៅរាងក្រាស ធ្វើភ្នែកម៉ក់យ៉ាងគួរអោយស្រឡាញ់
" សឺត~~~ មែនហើយ" ថាហើយរាងក្រាសអោនថើបថ្ពាល់ប៉ោងៗនេាះដោយក្តីខ្នក់ខ្នាញ់
ងឺត~~~
" វាយ៉ាងមិចឯង អាដន " ជុងគុកកំហកស្តីអោយនាយដន កំពុងតែបើកសុខៗមកឈប់ទៅវិញ។
" សុំ.. សុំទោសចាហ្វាយ" នាយដនងាកមើលទៅមុខបើកឡានបន្តវិញ
("ព្រះអើយ~~~មិញចាហ្វាយថើបក្មេងនោះ") និយាយក្នុងចិត្តទាំងភ្ញាក់ផ្អើលស្ទើរតែមិនជឿនឹងភ្នែក
