???????????? ????????????? ??????????????????????

Ch 141

အဖွားကြီးကျောက်၊ ကျောက်ရှောင်ဟွေ့နဲ့ ကုချင်းရုံတို့အပါအဝင် အားလုံး ထိတ်လန့်သွားကြပြီး ကုချင်းယောင်ကို ထပ်ပြီး မစော်ကားရဲတော့ပေ။ ထိုအချိန်တွင် ကျောက်အဖိုးကြီးနဲ့ သူသားနှစ်ယောက်တို့က ကျောက်ရှောင်ဟွေ့နဲ့ ကုချင်းရုံတို့ကဲ့ ပစ္စည်းအားလုံးကို နွားလှည်းပေါ် ပြောင်းပြီးသွားပြီဖြစ်သည်။

ဒီနွားလှည်းက တကယ်တော့ လက်တွန်းလှည်းဖြစ်သည်။ ဝမ်မင်တောက်က ဒီအချိန်မှာ ကျောက်မိသားစုကို တပ်မဟာရဲ့ နွားလှည်းကို မငှားမှာ သေချာသည်။

ထို့ကြောင့် ကျောက်မိသားစုက လှည်းကို ကိုယ်တိုင်ဆွဲရသည်။

အားလုံးထုပ်ပိုးပြီးသွားတဲ့အခါ အဖွားကြီးကျောက်နဲ့ ကျောက်ရှောင်ဟွေ့တို့က ရုန်းရင်းဆန်ခတ် မလုပ်ရဲတော့ဘဲ တခြားသူများနှင့် အမြန်ထွက်သွားကြသည်။

မီးဖိုချောင်ထဲက အသားကိုတောင် လောဘမတတ်ရဲပေ။

ကုချင်းယောင်က မျက်ခုံးပင့်လိုက်ပြီး ဂုဏ်ယူစွာနဲ့ "ရှင်တို့ကို ဆေးမကုပေးတော့ဘူး။"

"ဟားး..." မိုဖေးဟန်က ရယ်မောလိုက်သည်။

ကုချင်းယောင် "...."

သူမက မိုဖေးဟန်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့အချိန်မှပင် သူမက သူမအကြောင်း အလွန်အကျွံဖော်ပြခဲ့သလားဟု တွေးမိနေသည်။

သူမရဲ့စန်းကောနဲ့ ဖခင်ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး သူမကို မျက်တောင်မခတ်ဘဲ စိုက်ကြည့်နေကြတာကို သူမ တွေ့လိုက်ရသည်....
(စန်းကော = တတိယမြောက်အစ်ကို)

အာ့....

"အဖေ...." ခဏလောက်ကြာတော့ ကုချင်းယောင်က သူမကိုယ်သူမ ဘယ်လိုရှင်းပြရမယ်ဆိုတာ မသိတော့ပေ။

ဒါပေမယ့် ကုယန်ရှန်က သူ့သမီးငယ်ရဲ့ ဝမ်းနည်းနေတဲ့အမူအရာကိုမြင်တဲ့အခါ ရယ်မောလိုက်သည်။ "ခုဏက လုပ်တာ မဆိုးဘူး။ အဲ့လိုလုပ်သင့်တာ။ သမီး သွားပြီး ချက်ပြုတ်ပါ။ သမီးအဘိုးနဲ့ အဘွားက အရမ်းစိတ်မကောင်းဖြစ်နေတယ်။ သူတို့အတွက် ဟင်းများများချက်ပေးလိုက်။"