Angel of Small Death and The Codeine Scene | Suegiku

XI滨.◆

"Yokohama'nın göbeğindeki bir sokağın bu kadar deli barındırması insanı hayrete düşürüyor! Sadece cinayetler için değil, Japonya'nın huzur ve refahı için o sokağı içindekilerle kapatmamız lazım!"

Önünde dağılmış at kuyruğunu sağa sola savurarak yürüyen sinirli genç kadını takip ediyordu, Tecchou. İş arkadaşı Teruko, genel olarak sinirli ve gergin birisi olmasının yanında, Başkomiserleri Fukuchi'nin tüm cinayet dosyalarındaki baş şüpheli olarak içeri atılması, onu daha da gergin ve tahammülsüz yapmıştı. 

Hiçbir şey olmasa bile ofiste onun sinirle bağıran sesi, insanları azarlayan cümleleri ve kağıtları buruşturarak duvara sinirle fırlatışının sesleri artık günlük hayatlarının bir parçası olmuştu. 

"Gözleri kör ama çenesi asla durmuyor! Sorduğum hiçbir soruya net bir cevap alamadım!" Ayaklarını sinirle yere vuruyor, yumruk yaptığı elini masaya indirmemek için bir savaş içerisinde gibi görünüyordu, Teruko. "Tekrar sorgulanmasını istiyorum." Sinirle parlayan koyu kırmızı gözlerini odaya girdiklerinden beri ilk defa Tecchou'ya çevirmişti. "O küstah herifin herhangi bir açığını bulup birkaç günlüğüne de olsa içeri kapatmam lazım."

Duyduklarına bir an bile şaşırmadan, iş arkadaşının sakinleşmesini beklemeye devam etti, uzun boylu polis. Teruko ile yıllardır aynı iş yerinde çalışıyor olmak, onun davranışlarına veya ego zedelenmesi sonrasında geçirdiği histeri krizlerine alışmasına sebep olmuştu. Genç kadının, onunla dalga geçilmesine, küçümsenmesine veya yanlış olduğunun belirtilmesine asla tahammülü yoktu. Ve herhangi birinin şüpheli olduğunu düşünüyorsa o kişi daima şüpheli çıkardı. Gündemlerinde olan bir olayda olmasa bile, gelecekte... Daima... Bir şekilde...

Genç kadının masanın üzerine fırlattığı dosyayı alarak "Gerisini ben hallederim." dedi, Tecchou. Bu noktada olaya el atmazsa bunun Teruko açısından kişisel bir davaya dönüşeceğini biliyordu. 

Jouno'yu, kendi başına araştırabilirdi...

◇◇◇

Tachihara'nın boş masasının üzerinde bulunan saatten gelen tik tak sesleri tüm odayı doldururken; dakikalar önce gerçekleştirdiği iletişimde bahsi geçen dosyaları bekliyordu, Tecchou. Teruko'nun isteği üzerine araştırmaya aldığı Jouno'nun dosyasındaki ilk bilgi alabileceği yere, yani yetimhaneye yazmıştı ve bulunduğu polis departmanının izniyle birlikte yetimhane müdüriyetinden kayıtlı belgeleri istemişti. 

Üzerinde bir ağırlık vardı. Jouno'nun çok konuştuğu, kibirli olduğu ve karşısındakini bir böcek gibi hissettirdiğini en iyi bilenlerden birisiydi ama bu onu çoğu zaman sinirlendirmemişti. Belki de sinirlenmesi gereken bir şey miydi bilmediğinden ona karşı bu kadar sabırlı davranmıştı. Şimdi tüm bu davranışları bu araştırma ile bir yük olmuş, omuzlarına çökmüştü. Önündeki basit sicil dosyasında bile Jouno hakkında bildiklerinden daha çok şey vardı ve üzerine yenileri eklenmesi için bir sürece girmişti. 

Parmaklarını saç telleri arasında gezdirirken saat tik takları arasına karışan bildirim sesiyle ekranı kapanmış olan bilgisayarını açıp, mail kutusuna düşen dosyayı incelemeye başladı. Dosya klasik bir yetimhane dosyasıydı, çocukların isim ve soyisimleri, kimlik numaraları daima en başta yazar sonrasında dış görünüşlerinden ve sağlık durumlarından bahsedilirdi. Okuduğu dosyaya göre de Jouno yetimhaneye 3 yaşından önce gelmişti ve soyadını ona devlet vermişti. Ebeveynlerine dair herhangi bir bilgi bulunmuyordu. Yetimhaneye geldiğinden itibaren 8 sene boyunca kilo ve boy bilgisi dışında bir olay kaydı bulunmuyordu fakat 11 yaşında geçirdiği çiçek hastalığı yüzünden görme yetisini kaybettiği belirtilmişti.