The Great Assassin Is Reincarnated As The Weakest Princess (BOOK 1)

"King Zaifous, hindi ba't walang kapangyarihan ang iyong anak na si Raven?" Tanong ng hari ng apoy.

"Akala ko nga rin eh." Sagot ko. Nais ko sanang humalakhak sa tawa dahil sa pagkulot ng mukha nitong hindi na maipinta.

Well, totoo naman kasi. Hindi ko naman talaga kasi alam na may kapangyarihan o abilidad ang aking anak.

Batid kong wala itong kapangyarihan simula noong siya ay isinilang that's why I was surprised when I saw her use her ability perfectly.

I kinda felt proud but sad at the same time. Simula noong magising siya, she was no longer the Raven I know, the one who always smiles, the one who is full of energy and cheerful, the one who will greet us na parang palaging nananabik sa amin na makasama't makita kami.

Now? The Raven I see, is the one who can't accept us as her family, who always kept herself silent, the one who has dead eyes, the one na walang palaging gana, the one who has a cold and empty face that stares at us.

I can no longer see my old daughter and it replaced it with a new one. A new one that can't even have a proper conversation with us.

"Magseryuso ka nga Zaifous?! Anak mo iyan!" Inis namang saad ni Haring Azreil. Napakainitin talaga ng ulo! Kabaliktaran talaga siya sa asawa niyang napakamahinhin.

"Ito na, seryuso na nga eh!" Inis ko ring saad.

"Actually, I really don't know. She has no aura nor mana. Kaya nga nagulat rin ako kanina na pinalabas niya ang isang ability niya." I said honestly.

"Hindi kaya may kapangyarihan talaga yang anak mo, King Zaifous? " Tanong naman ng reyna ng hangin.

"Agree, then itinago niya lang? Maraming ganun na kaya nilang itago kung anong mga kakayanan nila." Gatong naman ng reyna ng lupa.

"Seriously, we don't know." Aniya ko at napahilamos. Masyadong big deal ito para sa amin.

We neglected her not only because of her twin but also we ashamed her for being part of the family yet she has no power.

"What kind of parents are you, Zaifous? Anak n'yo yan tapos wala kayong alam?!" Naiinis namang aniya ng hari ng Lightning.

Yeah, what kind of parents are we? Ni hindi namin alam kung ano ang nangyayari sa anak namin.

Kung pagtatagpiin ay mas marami pa kaming alam sa anak naming ampon kesa sa tunay naming anak.

It makes me feel guilty and longing for regret at the same time. I hope that my daughter will still forgive me—No, forgive us.

Marami kaming pagkukulang sa kanya. Lalong lalo na kami ng ina niya. Dahil imbes na dapat ay pinangalagaan namin siya ay kami pa ang nagpabaya sa kanya.

Sana'y hayaan niya kaming pukasok sa puso niya at tanggapin kami bilang pamilya niya. Nangangako akong babawi ako. Gagawin ko ang lahat maiparamdam lang sa kanya na mahal na mahal ko siya, na mahal na mahal siya ng kanyang ama.

"We've been irresponsible parents to our daughter." Biglang salita nang asawa ko na may malungkot na boses.

"Yeah, you really are an irresponsible parent." Ani naman ni Diablos.

I sighed as I accepted their judgement. Totoo naman din kasi. So, imbes na e-deny mas maganda pang tanggapin na lang kasi yun naman ang totoo at hindi na mababago pa.

"Okay, dito na ito magtatapos. Magpahinga na ang gusto magpahinga. Gawin ninyo kung anong gusto ninyo. Just make sure may mga nagbabantay sa paligid para ligtaw kayo and stay alert, everyone!" Ani ko naman.

Agad naman silang nagsitayuan para umalis. Isa-isa naman itong nagbigay galang bago nagsilabasan.

Napansin ko naman na may yumakap sa likod ko, and it is my wife. "Hon, let's make up to our baby girl? I don't want to loose another daughter. Nawala na sa atin si Ravenia, ayukong pati si Raven ay mawala pa sa atin. Naging pabaya tayobsa bunso natin and I want to make her feel that it's not her fault kung bakit nawala ang kapatid niya.

I want her to feel na mahal siya at hindi siya nag-iisa. Sana... Sana hindi pa huli ang lahat rito." Ani nito habang tumutulo ang nga luha.

Nasaktan naman ako dahil sa nakikita ko. I hate seeing my wife crying so I will do my best to fulfill her wishes.

"Yes hon, we will do that. And I know, it's still not too late to make it up to her." Aniya ko habang pinapatahan ang asawa ko.

Raven's Point of View (Ravenia)

Matapos ang kadramahan kanina ay agad naman akong umalis. I just smirk when I see how they've been surprised by one of my abilities.

Controlling Manipulation. Ito ang tawag sa ginawa ko kanina. Even if it is controlled by someone or not, it will be easy for me to take their place.

The weapons they've used can be mine or I can use it to fight it back to them o kagaya na lang kanina na pinahinto ko ito.

Seguro tumarak na lang yung bread knife sa mukha ko kung hindi ako gumamit ng isa sa mga abilities ko. Sa loob ng paninirahan ko rito ay pasekreto kong inaalam ang mga kakayahan ko, mga kapangyarihan at abilidad.

Hindi ko alam kung masaya ako o hindi. Wala naman akong nararamdaman. Seguro kung meron man ay batid kong saya ito.

Dahil sa wakas, hindi na magmumukhang kawawa ang kakambal ko sa paningin ng mga tao. At sana ay wag nga nila iyon gawin.

They don't know how short tempered I am. I might freeze, burn, or ilunod ko sila pag-ako ang niloloko at pinagkatwaan nila.

I really hate guys like that pa naman. It will just annoy me if those people annoy me.

Yung kanina, simula pa lang yun. Talagang pinagplanohan talaga nila ang ginawa nila kanina dahil they want to test me if I really lose my memories.

I don't even have memories with them so ibig sabihin walang nawala sakin. Ay meron pala, my sister. I lost my dearest and loveliest twin sister because of them and I will never forgive them.

Pasalamat na lang sila at wala pa akong ginagawa. Wag lang sila gagawa ng mga kalukuhang ikagagalit ko, baka matikaman nila ang bagsik ko.

— TO BE CONTINUED —