MASK | min yoongi

Medyaya aşığım. Beraber okumanızı öneririm♡
Saat gece 1.24'de bölüm paylaşan deli bir yazar ehehe

Aglamaktan kızaran yanaklarım ve açlıktan guruldayan karnımı umursamamaya çalışarak kafamı koyduğum sıradan kaldırdım ve karanlık sınıfa baktım.

Kac saatir burada olduğumu bilmiyordum ama kısa bir zaman olmadığını ruhuma islenen yalnızlıktan anlayabiliyordum.

Yalnızlık..

Telefonumu elimle açtım ve sarjımın hala orta seviye olduğuna az da olsa sevinerek mesaj ekranını açtım. En son gelen " Ailene ders çalışmaya kalacağımızı söyledim. Sakın bozmayı deneme!" mesajından beri hiçbir sey yapmadan bekliyordum.

Aslında tam su an birini arayarak birinin beni almasını isteyebilirdim ama Yoongi'nin yapacaklarından korkuyordum. En son sinirli halini gördüğümden beri çok düşünmüş ve ciddi anlamda ondan korktuguma karar vermiştim.

Beni itmesi, yere düşmem ve hala ağrayan ayak bilegim aklıma geldikçe soğuk olan sınıfta daha da üşüyordum.

Mesajlar kısmına girerek bana gelen mesajdan anladığım kadarıyla Yoongi'nin numarası olduğunu düşündüğüm numaraya tıkladım.

Üşüyordum, açtım ve korkuyordum..

Gönderilen kişi: Yoongi
Yoongi.
Cidden korkuyorum.
Lütfen gel ve al beni.
Lütfen.
Açım ve üşüyorum.
Ben hiçbir sey yapmadım.
Lütfen.

Mesajların iletilmesine ragmen bakılmamasıyla gözlerimi sıkıca yumdum ve derin bir nefes alıp verdim.
Seni bilerek buraya kapatan ve tehdit eden birinin nasıl sana yardım etmesini bekleyebilirdin ki?

Derin nefesler alıp vermeye başladım. Buradan sabaha kadar çıkamayacağım kesindi.

" Lanet girsin.." diye mırıldandım sinirle.

Koca okulda kimse mi beni fark etmezdi? Cidden, Yoongi'den de bu okuldan da nefret ediyorum.

Elimi sıraya koyarak kafamı da onun üstünde koydum ve gözlerimi kapattım. Düşünmeye, uykumun gelmesini ummaya başladım.

Ciddi anlamda okulda mı uyuyacaktım?
Kafamı hafifçe kaldırırak tekrar bıraktım ve çıkan 'tak' sesinin sınıfta yankılanışını dinledim.

Derince bir nefes alip verdim. O aptal Yoongi'nin yapacağı seyler umrumda degildi. Ciddi ciddi okulda kalamazdım!

Kafamın acısını umursamadan sıradan kaldırdım kafamı ve etrafa baktım. Daha doğrusu karanlığa. Ardından da telefonumu elime aldım.

Gönderilen kişi: Yoongi
Sikik tehditlerin umrumda değil.
Buradan çıkacağım.
Ve sen ne yapmak istiyorsan onu yapmaya devam edebilirsin.
Aptal!

Telefon ekranını kapattım ve ayaga kalktım. Evet? Simdi ne yapacaktım? Birini mi aramalıydım? Ya da kapıyı açmayı mı denemeliydim?

Birini aramak mı? Bu kişi Taehyung olurdu muhtemelen ama onu arayamazdım. Zaten Yoongi onunla yeteri kadar uğraşıyordu. Bir de benim yüzümden uğraşmasını istemiyordum. Ki gecenin bu saatinde nasıl gelebilirdi ki okula?

En azından kapıyı açmayı denemeliydim. Eğer acamazsam, evet o zaman mecburen arayacaktım.

Kapıya doğru emin adımlarla ilerledim ve ilk önce kapı kulpunu denedim birkac kere. Tabiki açılmadı. Çantamı kenera koyarak geriye doğru gittim ve kosarak büyük bir tekme attım. Kapı sadece tıkırdamıştı.
Derince bir nefes alıp verdim ve tekrar denedim. Ama açılmadı.