Put ü First

Pabagsak akong napahiga sa kama at napatingin sa kisame sabay hinga ng malalim. Now i see the truth is a lie. I hate her. She made me really believe that she belongs to me and I'm so fool for trusting her, I'm so stupid for loving her.
  
  
   
  
Pare pareho lang sila, niloko lang nila ako. First it's Stella, pinaglaruan lang ako at niloko, and now it's happening again. Pinikit ko ng mariin ang mata ko, trying not to cry. But damn! Napaiyak parin ako.

  
    
   
Lumipas pa ang ilang minuto bago ko napa kalma ang sarili ko. I promise to myself na mas uunahin ko na yung sarili ko bago yung iba. Pagod na akong magmahal sa mga taong hindi naman ako ang mahal. Pagod na din ang umiyak sa mga babaeng niloloko lang ako. Porke bat ganito ako, lolokuhin lang nila, paglalaruan at sasaktan? Just because I'm gay wala na ba akong karapatang mahalin? And i don't understand these women, just hit me up and pretending that they love me, that they understand me, pero yung totoo, nagpapangap lang sila.
  
     
    
   
Staring blankly at the ceiling. Growing up i was bullied and they considered me a plague, a trash, some sort of freak. Feeling ko walang ng nagmamahal sa akin. And why is my mom have to die? Siya lang yung imintindi sa akin, siya yung nagparamdam ng totoong pagmamahal sakin. Bakit kailangan niya pang mawala? Bakit iiniwan nila ako? Bakit pinaglalaruan lang nila ako? Bakit walang nagmamahal sakin ng totoo? Tatanda nalang ba akong mag isa? Mamamatay mag isa? No one loves me! And im gonna sick of it.
   
      
    
   
Napabaling ang tingin ko sa side table, kinuha ko ang cellphone ko at tiningnan ang oras. It's twelve thirty am, hindi ko namalayan ang oras dahil sa kakaisip ko sa mga bagay bagay. I hate this feeling, uumaadar na naman ang axienty ko.
  
   
  
  
Tumayo ako at pumunta sa kusina. Kumuha ako ng isang basong tubig at bumalik na sa kwarto ko. Binuksan ko ang drawer ko.
 
  
  
  
Hanap...hanap...hanap...
 
  
  
  
Asan na kaya yun? San ko ba yun nalagay?
 
  
  
  
Naghanap ulit ako sa kabilang drawer. At sa wasak nakita ko na rin! Binuksan ko ito at kumuha ng isang tablet. Tiningnan ko munang maigi yung tablet, atsaka dahan dahang kung inilagay yun sa bibig ko at pagkatapos uminom ako ng tubig. This will help me sleep. Bumalik ulit ako ng higa sa kama. Pilit kung pinapatulog ang sarili ko. Pero imbes na maka tulog e mas lalo pang nagising ang diwa ko.
    
   
  
 
I can hear someone is screaming. This voices in my head again. I fcking hate this! Bumabalik na naman. Akala ko nawala to.
 
    
   

"HELP!!"

"Trey run!"

"Humingi ka ng tulong trey!"

"I can't leave you here."

"Hide now trey!"

"Wag mo akong iwan please."

"Always remember this, i love you."

   
  

ARGHHHH.....napasigaw ako habang tinatakpan ko ng unan ang tainga ko. Paulit ulit lang yung nariring ko. Ayaw ko na! Pa ulit ulit nalang. Please stop, I'm going crazy now!
  
   
    
  
Bumangon ako at kinuha ko yung gamot. Napatingin sa cellphone ko na nakalagay sa side table. Alas tres kuwarenta na pala ng umaga. Pumunta ako sa banyo at nag hilamos. Napatingin ako sa repleksyon ko sa salamin, I look so miserable. Napailing nalang ako, napa upo sa kama at tiningnan ang gamot. Napailing ulit ako.

This thing isn't helping!
 
Gusto ko ng matulog, gusto ko ng ipikit yung mga mata ko. Kumuha ulit ako ng isang tableta.
  
  
     
Makakatulog na ba ako nito? tanong ko sa aking sarili. Pagkatapos kung inumin ay humiga na ulit ako. Makalipas ang ilang minuto pero parang hindi naman umi epekto yung gamot. Hindi parin ako makatulog!
 
 
   
  
And now I'm staring at these tablets in my hand. Sabay sabay ko itong ininom. Wala akong paki kung mamatay man ako nito. I just want to end this, I'm  not doing this to end my life. I just want to end the pain. I can't take it anymore.
 
  
     
 
Unti unti ng nanlalabo ang paningin ko. I smile weakly, i guess the meds is working now. Unti unting bumibigat na ang mga mata ko. I wish my eyes would never open, i wish it will stay shut forever.
 

  
  
  
  
  
  
  
 
▪

  
▪
  
  
▪
  
 
▪
 
 
▪
 
 
 
 
 
Yung totoo, ako talaga yung hindi maka tulog eh:(