Crazy Beast

"Mama, lalabas lang po ako!"

Paalam ko habang papatakbo na ako palabas ng bahay kahit hindi pa ito sumasagot. It's boring in here, so I need to go out. And we're on a island for vacation. Sayang naman kung hindi ko pa ito lubusang lilibutin. Though I still have a lot of time to stroll around dahil nandito naman kami hanggang sa matapos ang summer vacation. But I might as well to start my little adventure in here.

This island is not that bad at all. It's really beautiful in here and probably one of the most mesmerizing place I know. And I've been to a lot of places, mind you. Pero hindi katulad sa ibang lugar na napuntahan namin, walang masyadong katao tao dito. May iilan, pero karamihan ay mga tabahador dito. Kakadiskubre lang kasi ng islang ito, kaya siguro wala pa gaanong tao.

Napanguso na lang ako habang naglalakad sa pampang. Maganda nga ang isla, ang boring naman. Wala akong kalaro at makakasama sa paglilibot dito. Syempre nandito ang mga magulang ko, pero iba pa rin 'yong may kasama ka na nalalapit lang sa edad mo. Sa mga beaches at islands na napuntahan namin nitong mga nakaraan na bakasyon, marami akong mga nakikilalang mga bata at bagong makakalaro. Pero dito...

Naputol naman ang pagmumuni muni ko nang makita ko nanaman ang binata na nakita ko noong isang araw. I smiled widely as I saw him walking by with a little bucket.

Well, one playmate is better than none!

Masaya naman akong tumakbo patungo sa direksyon niya. I was about to touch his shoulder when he instantly turn and grab my arm. Pinaikot pa ako nito at pwersahang pinadapa habang nasa likod ko ang brasong hawak hawak niya na pakiramdam ko ay malapit na atang mabali. Ramdam ko pa ang pag-ipit niya sa akin gamit ang tuhod niya na nasa likuran ko. Agad ko namang ginamit ang isa kong kamay at pinagpapalo 'yon sa buhanginan habang sinisigawan siya. "Let me go! You might break my arm!" Naiiyak na sabi ko at agad naman niya akong binitawan.

"Sorry... Akala ko kasi---"

"I'm just going to say 'Hi'." Naiiyak na sabi ko tsaka napaupo nang maayos habang marahang minamasahe ang sariling braso at dahan dahang iniikot ang balikat. "Why do you have to do that?" I hissed.

Kita ko namang napakamot ito sa batok. "Sorry na. It's just my fighting instinct. I thought something danger is coming. But it seems to be the total opposite of it."

Inirapan ko naman ito tsaka napanguso. "But it doesn't change the fact that you hurt me."

Tuluyan na rin itong napaupo sa harapan ko. "Masakit ba talaga?" Tanong niya at marahan pang hinawakan ang braso ko na may bakas pa ng hawak niya.

I stared at him as he examined my arm. I can't help but admired his looks. He's so pale and he can pass on looking like an angel. A manly angel though. He seems delicate but at the same time intimidating with all those muscles. Kaya naman parang wala lang sa kaniya ang itumba ako sa buhanginan.

"---Kid. Hey kid." Nagising naman ako sa iniisip at tuluyang napunta ang atensyon sa kaniya. He's looking at me weirdly. "Are you okay? You're spacing out. Masakit pa rin ba?" Tanong niya at doon ko na rin napansin na minamasahe na niya ang braso at balikat ko.

Surprisingly, it's not that hurt anymore. Pero may nararamdaman pa rin akong kaunting pagkirot kapag naigagalaw ko ang balikat ko. But it's bearable, so it's all good. "It's okay." I inaudibly said. Then he raise his brow at me when I point him. "But you're still not forgiven!" I exclaimed.