抖阴社区

Chapter 27

843 17 1
                                        



Mekari's POV

"Mama! Papa!Tasukete!" (Help me!) Buong lakas na sigaw ng batang babae sa ngayo'y papalapit nitong mga magulang.

Pilit nitong inihahakbang ang mga nanghihinang paa upang maabot kaagad ang kinaroroonan ng dalawa, para maka hingi ng tulong. Hindi alintana sa kanya ang mga natamong sugat at pasa dahil ang nasa isipan lang nito ay ang kasamang kailangan na mailigtas kaagad.

"Mekari!" Agad na sigaw ng dalawa sa pangalan ng batang babae, ng matanaw ang anak. Maluha luha ito matapos makita ang sitwasyong kinahinatnan ng kanilang anak.

"Baby Daijobudesu?. Papa wa kochira. Watashino koegakikomasuka?" ( Are you okay? Papa is here. Can you hear me?) Pag aalo at tanong kaagad nito sa anak. Kaagad na niyakap ng dalawa ang kanilang anak.

"Papa! Kare no tasukete..." (Hep him!) Mahinang sambit ng batang babae.

Kahit nanghihina na ito ay pilit pa rin na ipinaparinig ng batang babae ang nais nitong ipaabot na mga salita sa magulang.

"Inda yo." (It's Okay.) Pagtatahan naman ng kanyang ama habang nasa bisig nito ang halos walang malay na anak. "Yokatta." (Thank god.) Umiiyak na saad ng kanyang ina. Na ngayo'y sa anak lamang nakatuon ang buong atensyon.

"Batafurai.." (Butterfly) Saad ulit ng batang babae bago tuluyang nawalan ng malay.

"Ima eria okensako!" (Search the area, now!) Utos naman ng kanyang ama sa mga tauhan nito bago binuhat ang walang malay na katawan ng bata at saka nilisan ang lugar ng pinangyarihan.

My eyes snapped open. I lay in my bed like a corpse, as time passed by without me noticing that I stared blankly at the ceiling for quite a long time. The only thing that moved parts of me was the slow blinking of my eyelids.

Later on, I was able to switch sides but only my head. The sun's rays somehow knocked some sense of me as it hit my eyes. It burns. My lashes flickered as I moved my hand to cover my face.

I groaned in annoyance.

Although it won't change a thing, all I can do is throw a death glare. I want to shoot the person who ever opens that damn curtains. Then a realization dawned on me as I looked around where I reside.

I'm inside my room. My eyebrows slightly knitted thinking hard of the last memory I had before I blacked out. The last thing that I remember was I was in the training room.

Paano ako na punta dito? I sighed.

Then my mind recalls that dream.

That dream felt different. Something's off, is it? Nothing's bad about a dream supposed to be one of your memories, buried six feet under the ground. My head is throbbing and my body feels like I came running from a hundred miles barefooted.

"What happened?" I murmured under my breath.

Memories from yesterday are still blurred. Despite feeling lethargic, I forced myself to leave the bed but suddenly a pain strike started in my tummy causing me to fall on my knees on the carpeted floor.

I then used one hand to support my body.

"Kuso!" (Damn it!)

I winced when another twinge started again. My eyes are tightly closed as my breath starts panting from trying to endure the pain.

Now I am reminded of. What day is it? Tsk. F*cking period. Why do girls have to experience this sh*t? This thing hurts the most than being struck by a bullet.

I GOT A CHILDISH HUSBANDTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon