No escape possible

Marie en ik blijven oogcontact houden en ik zie nu ook een traan over haar wang rollen. Ik werk sterk tegen maar het helpt niets. Ze lopen naar de nooduitgang en schrik als ik geen politie maar een groot zwart busje zie staan. Ze springen het busje in en trekken me met zich mee. "Rijden!" roept iemand en het busje scheurt hard weg.

POV Julia

"Ga je gedragen?" vraagt de baas na een tijdje. Ik knik langzaam en de tape word met een ruk van mijn mond getrokken. Ik kijk hem boos aan. "Kun je ook mijn armen en benen losmaken?" vraag ik zo lief mogelijk. Hij denkt even na maar doet het wel. Ik wrijf over mijn polsen zodra het eraf is. "Wat is je naam eigenlijk?" vraagt de baas . Ik twijfel of ik mijn echte naam moet zeggen. "Ik heet Marie" zeg ik uiteindelijk. De leider zit nog steeds gehurkt voor me en kijkt me lichtelijk verward aan. Waarom kijkt hij zo raar? "Hoe heten jullie?" vraag ik om de pijnlijke stilte te verbreken. "Ik heet James" zegt de baas als hij zijn bivakmuts afdoet, "en dit zijn Benjamin, Jack, Rafaël, Kevin en Carlos." Iedereen doet zijn bivakmuts af en ze zijn allemaal stuk voor stuk knap! "Oja en die achter het stuur is Nathan" zegt James er snel nog achteraan. Die naam alleen al geeft me kippenvel.

"Waar brengen jullie me heen?" vraag ik nieuwsgierig maar bang. Ik krijg geen antwoord. "Hallo, ik vroeg wat?" zet ik nu lichtelijk geïrriteerd. Ik kijk James nu aan die inmiddels naast me is gaan zitten. "Waar brengen jullie me heen?" vraag ik weer. "Het is beter als je je mond houd" zegt hij alleen zonder mijn vraag te beantwoorden. Rude. "Oké luister mij ontvoeren is één ding, maar niet eens zeggen waar jullie me heen brengen?" zeg ik geïrriteerd. Ik zwaai met mijn hand voor zijn ogen als ik nog steeds geen antwoord krijg. Ineens ontploft hij en geeft me een slaat hij me hard in mijn gezicht. Ik val achteruit en grijp naar mijn wang.

"Klootzak" sis ik. "Wat zei je daar?" vraagt James en kijkt me woedend aan. "Oh nu kan je ineens wel praten? Ik zei klootzak." ik kijk hem woedend aan. Weer geeft hij me een rake klap in mijn gezicht, maar dit keer laat ik me niet zo maar omver slaan. Ik geef hem een harde klap terug en voordat ik er nog een wil geven word ik hardhandig weggetrokken. "Laat me los!" Schreeuw ik.

Ik duw hem weer van me af maar hij geeft me weer me een mep in m'n gezicht. Nu begin ik echt boos te worden. Ik duw hem weer van me af geef hem een stoot tegen zijn slaap. Hij valt om, ik ga boven op hem zitten en geef hem nog een paar rake klappen. Na een paar seconden worden de andere jongens ook wakker en het duurt dan ook niet lang totdat ik van hem af word getrokken.'Fijn' zegt Jack 'hij is bewusteloos'. Op naar de volgende. Ik probeer me los te wurmen maar dat gaat niet zo soepel. Ik ben doodsbangs zoals iedereen in deze situatie zou zijn, maar ik laat niks merken. Deze keer laat ik me niet kleineren door deze klootzakken, ik hoop dat ze stuk voor stuk stikken. Ik heb ze misschien net mijn zwakte laten zien, maar dit zal de laatste keer zijn.

Nathan remt hard en James knalt zo hard met zijn hoofd tegen de zijkant van het busje aan dat hij valt. Niemand zegt wat en kijken geschrokken naar hem, maar hij beweegt niet. Ik word los gelaten en zie dat Kevin me vast had. "Hij is bewusteloos" zegt Benjamin als hij zijn hoofd optilt. Net goed. "Godverdomme Nathan, waarom rem je zo hard"roept Jack. "De benzine is op" roept Nathan terug. "Hier staat nog een jerrycan" roept Carlos en hij staat op om hem te pakken. Jack opent de deur voor Carlos en ik twijfel geen seconde.

Ik ren alsof mijn leven ervan afhangt, wat ook zo is. In de verte staat een klein gebouwtje wat op een tankstation lijkt. Als ik weer achter me kijk zie ik 2 jongens gevaarlijk dichtbij komen. Ik ben misschien snel, maar ik weet dat ze sneller zijn. Ik draai en snel weer om en waar ik het meest bang voor was rijd met grote snelheid mijn kant op, het zwarte busje.