បែកគ្នាប៉ុន្មានថ្ងៃមាននឹកអ្នកសរសេរដែរទេ??ម៉ោះចូលសាច់រឿងយើងវិញ><
យប់ថ្មារនេះហើយ ក្រឡេកទៅមើលក្នុងភូមិគ្រិះរបស់កម្លោះទាំង7ថ្ងៃនេះមើលទៅដូចជាអធឹកអធមខុសធម្មតា ។ មានទាំងអ្នកសារព័ត៏មាននិងភ្ញៀវអ៊ូអរ កកកុញដូចជាកំពុងប្រារព្ធពិធីធំដុំអ្វីមួយ បរិយាកាស និងអាកាសធាតុត្រជាក់ស្រស់ថ្លាល្អខ្លាំងណាស់ ។ថ្វីបើផ្ទៃមេឃត្រូវស្បៃរាត្រីងងឹតគ្របដណ្ដប់ជិតក៏អស់ក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែភូមិគ្រិះធំវិសេសវិសាលមួយខ្នងនេះបែរជាលាតត្រដាងកណ្ដាលទីក្រុងយ៉ាងស្រស់ស្អាតចម្លែកទៅវិញក៏ព្រោះតែ.......
«អបអរសាទរផង ទីបំផុតអ្នកទាំងពីរក៏បានបញ្ចប់អាពាហ៍ពីពាហ៍នេះដោយរលូនហើយ» ហូស៊ុកដែរអង្គុយនៅក្នុងតុរួមបងប្អូនរបស់គេក៏បន្លឺឡើងពេលឃើញកូនកម្លោះកូនក្រមុំដើរមកដល់ ព្រោះថ្ងៃនេះជាថ្ងៃរៀបអាពាហ៍ពីពាហ៍របស់ថេយ៉ុងនិងយូរី គេពិតជារៀបចំពិធីអាធិកអធមអោយសមបំណងរបស់ភរិយាគេពិតមែន។ ផ្អើលអស់មួយទីក្រុងព្រោះតែគេជះលុយរាប់លានដុល្លារទៅលើរោងការនិងឈុតកូនកម្លោះកូនក្រមុំរបស់ពួកគេ ចំណែកឯយូរីក៏ញញឹមបិទមាត់មិនជិតតាំងពីព្រឹកព្រលឹមមកទល់ព្រលប់តែម្ដង ។
«អរគុណហ្យុងហើយ» ថេយ៉ុង
«ខ្ញុំថាក្មួយខ្ញុំទាំងអស់ មានតែថេឃ្យូទេដែរសំណាងជាងគេព្រោះបានមកស៊ីការម៉ាក់ប៉ាខ្លួនឯងជាមួយនិងខ្ញុំ»ជុងហ្គុកដែរកំពុងត្រកងក្មួយពៅក្នុងដៃក៏បន្លឺឡើង ព្រោះថ្ងៃនេះម៉ាក់ប៉ារវល់ទើបត្រូវអោយគេមើលថែជំនួស មើលចុះដូចជាសប្បាយអរនិងភ្លើងពណ៍ក្នុងកម្មវិធីណាស់ សង្ស័យតែធំឡើងទៅរកភ្លើងពណ៍រាល់ថ្ងៃទេ យ៉ាងណាក៏បានស្គាល់ជាតិស៊ីការម៉ែឳម្ដងដែរ🥲
«ចង់អោយកូនឯងសំណាង ឯងធ្វើអញ្ចឹងដែរទៅ»ថេយ៉ុង
«មិនដឹងជាតិណាទេ ខ្ញុំនៅសប្បាយមិនទាន់អស់»ជុងហ្គុក
«ចាំតែមើលទៅ ពេលឯងជួបស្រីដែរវាស្រឡាញ់ពិតប្រាកដហើយ ពាក្យទាំងនេះប្រាកដជាលែងមាននៅក្នុងវចនានុក្រមរបស់ឯងទៀតហើយ » ជីមីន
«ខ្ញុំក៏និងចាំមើលដូចគ្នា ។ ព្រោះពួកបងបានមនុស្សស្រីល្អពិតប្រាកដអស់ហើយ តែតាំងពីខ្ញុំកើតមកខ្ញុំមិនដែរជួបមនុស្សស្រីត្រូវចិត្តនោះទេ»ជុងហ្គុក
«ប្រុសព្រាន ស្រីរាប់មិនអស់ដូចឯង ប្រហែលស្លាប់ដោយសាររឿងលើគ្រែមុនពេលបានប្រពន្ធកាតមានកូនទៅទៀត»ជីន និយាយបង្អាប់រឿងពិតរបស់គេឡើង ព្រោះនេះជាការពិត កាលថេយ៉ុងនិងជីមីនខូចរឿងស្រីក៏មិនល្បីដល់ជុនជុងហ្គុកយើងនេះដែរ ។ ប្រាប់អោយដឹងទៅថាគេនេះគ្មានចារិកចាស់ទុំអីបន្តិចទេ ។
«ម៉ោះៗកុំទាន់ប្រកែកគ្នា លើកកែវមួយទៅថ្ងៃនេះជាថ្ងៃសិរីសួស្ដីផង» ណាមជុនងើបឈរដោយកាន់កែវសម្ប៉ាញលើកឡើងមកមុនគេ ឯអ្នកឯទៀតក៏មិនរងចាំយូរទើបរហ័សយកកែវមកជល់បានជាសម្លេងកែវប៉ះទង្គិចគ្នាបន្លឺឡើងមកកាត់ហ្វូងភ្ញៀវទាំងពួងក្នុងកម្មវិធី។
«យេហ៍🥂✨»
ម្នាក់ៗពាក់ខោអាវសង្ហារៗ ឈរជ្រែងហោរប៉ៅនិងជល់កែវផឹកជុំគ្នាជាការអបអរសាទរ 4នាក់ក៏មានភរិយានៅឈរក្បែរ ឯបីនាក់ទៀតជាកម្លោះនៅលីវដែរជានុយនិងសង្ឃឹមចុងក្រោយរបស់ស្រីៗគ្រប់រូប។ ឆ្លងកាត់មកប៉ុន្មានឆ្នាំនេះអគ្គនាយកក្រុមហ៊ុន ម្ចាស់ក្លឹប ម្ចាស់មន្ទីរពេទ្យក៏មានកូនប្រុសស្រីម្នាក់មួយរៀងៗខ្លួន និងពេញរូបពេញរាងអស់ទៅហើយធ្វើអោយគ្រួសារកាន់តែកក់ក្ដៅនិងអ៊ូអរជាងមុន ។ ម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេក៏កំពុងបន់អោយខ្លួនឯងអាចមានសុភមង្គលនិងគ្រួសារពេញលេញដូចគេបែបនេះដូចគ្នា ។ អ្នកផ្សេងមិនដឹងទេ តែសម្រាប់គេមានតែលុយមួយមុខមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ គេក៏ចង់អោយមានអ្នកមកមើលលថែគេ មានអ្នកសួរនាំពេលពិបាកចិត្ត និងចាំផ្លូវ
នៅផ្ទះពេលគេចេញពីធ្វើការឬធ្វើដំណើរកម្សាន្តទៅមើលសណ្ឋាគាររបស់គេតាមខេត្តនិងក្រៅប្រទេសជាមួយគ្នាអីបែបនេះ ព្រោះពេលបានដើរកន្លែងស្អាតៗតែដើរម្នាក់ឯង គេយល់ថាខ្លួនឯងគួរអោយអាណិតខ្លាំងណាស់។ ដំបូងឡើយគិតថានៅម្នាក់ឯងសុខស្រួលនិងមានសេរីភាពជាង តែពេលឃើញហ្យុង និងប្អូនដែររៀបការរួចមានកូន មានប្រពន្ធគេបែរជាផ្លាស់ប្ដូរចិត្តឡើងមួយរំពេច ហើយកម្លោះម្នាក់នោះក៏គ្មានអ្នកណាក្រៅពីជុង ហូស៊ុកយើងនេះឯង។
« យប់ដែរហើយ អូនអោយគេមកយកក្មេងៗទៅគេងទៅ» ជីនងាកទៅប្រាប់ភរិយាដែរនៅអង្គុយតុមួយទៀតបន្ទាប់ពីវង់ស្រាចាប់ផ្ដើមបើកឡើង ព្រោះខាងបុរសគេផឹកស្រាខ្លាំងជាង ឯខាងស្រីៗក៏ផឹកស្រាក្រហមធម្មតា បើនិយាយពីកូនរត់លេងទៅណាអស់ហើយក៏មិនដឹង ។
«អូនប្រាប់អោយគេនាំទៅគេងអស់ហើយ» ស៊ូឈីនក៏ងាកមកតបនិងស្វាមីវិញព្រោះជីនស្មានថាក្មេងៗនៅរត់លេង តែនាងអោយគេយកទៅបាត់តាំងពីចាប់ផ្ដើមផឹកជួបជុំគ្នាមកម្ល៉េះ។
«ហឹមម » ជីនងក់ក្បាលហើយក៏ងាកមកផឹកស្រាជាមួយនិងបងប្អូនរបស់គេបន្តរ ។ យប់នេះក៏កន្លងហួសទៅយ៉ាងរលូន ម្នាក់ៗស្រវឹងជោគជាំនិងទៅរកផ្ទះរបស់ខ្លួនឯងរាងខ្លួន ឯជីន ជុងហ្គុន ហូស៊ុកនិងណាមជុនក៏គេងនៅភូមិគ្រិះរបស់ខ្លួនតាមទម្លាប់ ។
✨✨
[ ថ្ងៃថ្មី...]
ព្រះអាទិត្យចាប់ផ្ដើមរះខ្លួនឡើងនិងបញ្ចេញពន្លឺមកជំនួសដោយភាពងងឹតស្រាងៗ ក៏ដូចជាដាស់តឿនអោយមនុស្សម្នាស្រវេស្រវាទ ក្រោកពីដំណេកដើម្បីចេញទៅធ្វើការរកស៊ី រកលុយដើម្បីយកមកចិញ្ចឹមក្រពះ ចម្លែកអីតែអ្នកដែរមានលុយចាយស្រាប់ ចង់ថ្ងៃរះដល់ចាំងគូទទៀតក៏មិនទាន់ក្រោកដែរ ព្រោះសល់ចំហាយកាលពីយប់ធ្វើអោយគេងើបទៅណាមិនរួចឡើយ គ្មានកម្លាំងសូម្បីតែបើកភ្នែក ។
រីងងងង រីងងងងង~~
ទូរស័ព្ទដៃរបស់ហូស៊ុករោទិ៍ឡើងបញ្ចេញសម្លេងរំខានឥតឈប់ គេមិនចង់លើកទើបទុកចោលបែបនេះ តែវាដូចជារំខានត្រចៀករបស់គេខ្លាំងណាស់ ទើបចុងក្រោយក៏ត្រូវឈោងដៃយកមកចុចទទួលដដែរ។
«ស្អីណាស់ណារបស់ឯង?»
«ចាហ្វាយរីសតរបស់យើងនៅកោះជីជូរមានគេលួចដុត ពេលនេះកំពុងពន្លត់បឋម រងចាំឡានទឹកតែមិនទាន់ទៅដល់ទេទានព្រោះកន្លែងយើងដាច់ស្រយ៉ាលពីទីប្រជុំជនពេក» ឌីល ដូចត្រូវគេយកបន្លាដកចេញពីទ្រូងពេលគេព្រមទទួលទូរស័ព្ទក្រោយពេលព្យាយាមទាក់ទងយ៉ាងយូរតែមិនទទួល ឯអ្នកដែរឭហើយក៏ស្វាងចែស ស្វាងដូចគេទះ10កំប្លៀងយ៉ាងអញ្ចឹង។
«តាំងពីពេលណា? ចាប់អ្នកដុតបានឬអត់?»ហូស៊ុកនិយាយបណ្ដើរក៏ក្រោកទៅដុះធ្មេញបណ្ដើរព្រោះមិនចង់អោយខាតពេលយូរ និងប្រញ៉ាប់បានចេញទៅភ្លាមៗ។
«គឺពេលព្រលឹមស្រាងៗនេះឯង ។ ដោយសារសន្តិសុខ2,3 នាក់នៅយាមក្បែរនោះស្រាប់ទើបចាប់បានភ្លាមៗ ពេលនេះយកទៅទុកនៅឃ្លាំងចាស់បាត់ហើយទាន»ឌីល
«រៀបចំឡាន 10នាទីទៀតយើងចុះទៅ»ហូស៊ុកផ្ដាច់ប្រព័ន្ធទូរស័ព្ទ ហើយចាប់ផ្ដើមសម្អាតខ្លួននិងស្លៀកពាក់ចុះមកខាងក្រោមយ៉ាងលឿន ធ្វើអោយអ្នកអង្គុយនៅក្នុងតុបាយរងចាំគេជ្រួញចញ្ចើមឆ្ងល់។
«យើងបម្រុងនិងអោយអ្នកបម្រើឡើងទៅតាមហើយ ប្រញ៉ាប់ទៅណា?មិនញ៉ំាបាយព្រឹកសិនទេហេហ?»ជីន
«អត់ទេ រីសតនៅជីជូរមានបញ្ហា ប្រហែលប៉ុន្មានថ្ងៃទើបខ្ញុំមកវិញ » ហូស៊ុកប្រាប់តែប៉ុណ្ណឹងហើយក៏ឡើងឡានដែរជំនិតគេត្រៀមចាំ ជិះទៅបាត់ព្រោះប្រញ៉ាប់ទៅមើលនិងភ្នែកថាកើតអ្វីឡើងខ្លះ មិនបាននៅរៀបរាប់ប្រាប់ក្បោះក្បាយនោះទេ។
«មានអ្នករបួសឬអត់? »ហូស៊ុក
«ពេលនេះមិនទាន់ដឹងទេចាហ្វាយ ព្រោះកន្លែងដែរឆេះនៅមិនឆ្ងាយពីកន្លែងភ្ញៀវស្នាក់នៅប៉ុន្មានទេ បុគ្គលិកយើងក៏នៅពាសពេញនិងទាំងអស់» ឌីល
«ប្រញ៉ាប់ឡើងទៅអញ្ចឹង» ហូស៊ុកតឿនអ្នកដែរបើកឡានអោយបន្ថែមល្បឿន ព្រោះគេកាន់តែនៅមិនសុខពេលឮបែបនេះហើយ អ្នកណាកើតអីក៏បានតែកុំអោយនារីម្នាក់នោះទៅបានហើយ។
....
កោះជីជូរ🍃
ទេសភាពនៅទីនេះស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់ ។ មនុស្សម្នាជាច្រើនក៏មកទីនេះដើម្បីដើរកម្សាន្ត មើលតែមុខក៏ដឹងថាស្រស់ស្រាយនិងរីករាយប៉ុណ្ណា លើកលែងតែអ្នកដែរអង្គុយក្នុងឡានដែរក្នុងចិត្តកំពុងអន្ទះសារ ជ្រួលច្របល់បន់អោយតែដល់ឆាប់ៗ ព្រោះជិះមកយូរដែរហើយ បើដឹងថាយូរអញ្ចឹងគេប្រើយន្តហោះផ្ទាល់ខ្លួនមកមិនខាន ប្រញ៉ាប់ពេកមិនបានគិតដល់ ។
«ចាហ្វាយទៅមើលរីសតមុន ឬទៅរកអាចង្រៃយ៍នោះមុនទាន?»ឌីល
«ទៅរីសតមុនទៅ» ហូស៊ុកបញ្ចប់ប្រយោគភ្លាម ឡានក៏បង្វែរចង្កូតទៅរកផ្លូវចូលទៅរីសតភ្លែត ។
សម្លេងកង់ឡានជាន់ហ្រ្វាំងបន្លឺឡើងធ្វើអោយបុគ្គលិកប្រុសដែរយាមការនៅទីនោះប្រញ៉ាប់រត់មកអោយការចាហ្វាយខ្លួនភ្លាមៗ មិនរងចាំអោយគេចុះផុតពីលើឡានសិនឡើយ ។ និយាយបណ្ដើរ ជើងក៏បោះជំហ៊ានដើរទៅរកកន្លែងកើតហេតុបណ្ដើរ ក៏ឃើញថាឡានពន្លត់អគ្គីភ័យបានមកដល់រួចទៅហើយ ។
«មានអ្នកណារងរបួសទេ?»ហូស៊ុក
«សំណាងដែរភ្ញៀវនៅក្បែរនេះរើចេញកាលពីយប់មិញ តែបុគ្គលិកម្នាក់ដែរគេងយាមនៅក្នុងនោះមិនដឹងអី ទើបធ្វើអោយរងរបួសពេលនេះយកទៅមន្ទីរពេទ្យហើយ អ្វីដែរខាតបង់ជាងគេគឺរបស់ទាន»
«បង់ថ្លៃខូតខាតអោយបុគ្គលិកដែររងរបួសទៅ មើលថែគេនិងគ្រួសារអោយបានល្អ នេះគឺការប៉ះពូវ» ហូស៊ុក ប្រាកដប្រជានិងរឿងនេះខ្លាំងបំផុត ព្រោះគេមិនចង់អោយបុគ្គលិកគេរងទុកដោយគ្មានសំណងឡើយ អ្វីដែរអោយបានគេនិងអោយ។
«បាទ»បុគ្គលិក
«ឌីល ចាត់គេអោយមើលទីនេះអោយស្រួលបួល។ហើយរបស់ចាំបាច់ណាដែរត្រូវភ្លើងឆេះអស់ ប្រញ៉ាប់ដាក់កម្មង់ទិញយកមកវិញអោយគ្រប់ជំនួស ជៀសវាងកង្វះតម្រូវការរបស់ភ្ញៀវ» ហូស៊ុក
«បាទ»ឌីល
«យើងទៅបន្ទប់ធ្វើការ រៀបចំរួចទៅទីនោះទៅ» ហូស៊ុក ងាកទៅសម្លឹងមើលបន្ទប់ដាក់ឥវ៉ាន់ដែរត្រូវភ្លើងឆេះទាំងក្រសែភ្នែករាបស្មើរស្ងប់ស្ងាត់ដូចផ្ទៃទឹកសមុទ្រ។ គេបោះជំហ៊ានដើរចេញទៅជាមួយនិងរឿងក្នុងចិត្តដែរត្រូវដោះស្រាយអោយបានសប្បាយចិត្តបន្តិច បើមិនអញ្ចឹងទេគេនិងស្ទះខ្យល់ស្លាប់មិនខាន។
ដោយសារទីនេះមានរីសតនៅក្បែរមាត់សមុទ្យផងនិងមានសណ្ឋាគារនៅជាប់ជាមួយផង ទើបគេត្រូវដើរទៅរកសណ្ឋាគារដែរនៅមិនឆ្ងាយពីទីនេះប៉ុន្មានម៉ែត្រទេ ដែរគេធ្វើឡើងសម្រាប់តម្រូវការសេវាកម្មរបស់ភ្ញៀវ ដែរអ្នកមកលេងទីនេះចង់គេងជាបន្ទប់ក៏បាន ឬជារីសតដាច់ដោយឡែកនៅក្បែរមាត់សមុទ្យក៏បាន គេជាអ្នកគ្រប់គ្រងសណ្ឋាគារលំដាប់ផ្កាយប្រាំ និងជាប់ឈ្មោះជាអ្នករកចំណូលបានច្រើនជាងគេបំផុតក្នុងវិស័យនេះ សូម្បីភ្ញៀវលំដាប់អន្តរជាតិដែរចូលមកហើយ ក៏សរសើរមិនដាច់ពីមាត់ដែរ។ ចាហ្វាយល្អ បុគ្គលិកល្អ វិន័យតឹងរឹង និងផាសុខភាពជាឃ្លាដែរយើងនិងឮចេញពីមាត់មនុស្សគ្រប់គ្នាដែរមកស្នាក់កម្សាន្តនៅទីនេះ ។
« អ្នកគ្រប់គ្រងនៅឯណា?» ហូស៊ុកដើរចូលមកដល់កន្លែងCashier ដែរមានបុគ្គលិកប៉ុន្មានអ្នកចាំទទួលភ្ញៀវនៅទីនោះមុននិងសួរឡើង តែអ្នកដែរត្រូវគេរកក៏ដើរមកក្បែរទីនេះល្មម ។
«រកខ្ញុំមានការអីមែនទេ អគ្គនាយក?» ហេប៊្យុល សួរនាំឡើងនៅពេលឮថាគេសួររកខ្លួនបែបនេះ ព្រោះជាប់ធុរៈ ទើបដើរមកឃើញដោយចៃចន្យ ណាក៏មិនបានអោយបុគ្គលិកត្រៀមចាំទទួលអោយត្រឹមត្រូវ ព្រោះមិនបានដឹងថាគេមកតាំងពីពេលណា។
«ចប់ធុរៈ ហើយទៅជួបខ្ញុំនៅក្នុងofficeផង »ហូស៊ុកក៏ប្រាប់នាងតែប៉ុណ្ណឹង មុននិងដើរចូលទៅក្នុងofficeរបស់ខ្លួនបាត់ ឯអ្នកដែរឮបែបនេះហើយក៏ប្រញ៉ាប់ទៅបង្ហើយការងាររបស់ខ្លួន ព្រោះក្រែងល៎គេមាន
ការសំខាន់អ្វី ណារឿងឆេះឃ្លាំងផ្ទុកឥវ៉ាន់ទៀត។
[Hoseok office]
ក្រាកកកក~~~
សម្លេងបើកទ្វារបន្លឺឡើង រាងកាយមនុស្សស្រីវ័យត្របាលអ្នកកម្លោះក៏បង្ហាញខ្លួនឡើងក្នុងឈុតឯកសណ្ឋាននិងស្លាកគោទនាមដែរជាអ្នកគ្រប់គ្រងនៅក្នុងសណ្ឋាគារមួយនេះ ។
«មានការអីមែនទេ លោកអគ្គនាយក?» អ៊ីល ហេប៊្យុល នារីរូបស្រស់មុខមាត់ស្រគត់ស្រគុំ សក់រលាស់វែងដល់គល់ចង្កេះក៏សួរឡើង ពេលឃើញអ្នក
ម្ខាងទៀតនៅអង្គុយរងចាំនៅតុធ្វើការ ក្នុងទឹកមុខមិនស្រស់បោះ។
«អ៊ីលមានកើតអីឬអត់? ទីនេះប្រហែលមិនចលាចលទេ តែនាងមានទៅក្បែរនោះឬអត់?» ហូស៊ុកសួរឡើងទៅនាងក្រមុំដែរឈរនៅនិងមុខគេ ព្រោះដែរមកនេះគឺបារម្ភពីនាងនិងឯង ហេតុផលគឺនាងជាអ្នកគ្រប់គ្រង នាងអាចទៅឃ្លាំងនោះពិនិត្យរបស់បានគ្រប់ពេល សំណាងហើយមកឃើញនាងធម្មតាបែបនេះតែយ៉ាងណាគេក៏ត្រូវសួរនាំអោយច្បាស់នៅក្នុងចិត្តដូចគ្នា ចម្លើយចេញពីមាត់នាងធ្វើអោយស្ងប់ចិត្តភ្លាម។
«មិនបានកើតអីទេ លោកដោះស្រាយរឿងនៅឃ្លាំងហើយឬទើបមកអង្គុយបានបែបនេះ?ហេតុអីមកបារម្ភពីអ្នកខាងនេះទៅវិញ?» ហេប៊្យុលប្ដូរសព្វនាមពីអគ្គនាយកមកជាលោកធម្មតាវិញ ព្រោះគ្មានអ្នកណាដឹងទេថាពីរនាក់នេះត្រូវជាអីនិងគ្នា><
ពេលធ្វើការនិងនៅមុខគេឯង នាងនិងគេក៏ធ្វើខ្លួនទៅតាមតួរនាទីរបស់ខ្លួន ម្នាក់ជាបុគ្គលិកផ្នែកគ្រប់គ្រងឯម្នាក់ទៀតជាម្ចាស់រីសតនិងសណ្ឋាគារនៅទីនេះ តែពេលនៅតែពីរនាក់ក៏ប្ដូរមកនិយាយគ្នាបែបធម្មតា ព្រោះរៀនមកជាមួយគ្នាយូរហើយ ណាហេប៊្យុលក៏ត្រូវការ ការងារចាំបាច់ទើបនាងធ្វើការនៅទីនេះបានមកដល់សព្វថ្ងៃដោយសារហូស៊ុក។ ពីដំបូងឡើយជាបុគ្គលិកផ្នែកសម្អាតបន្ទប់ធម្មតានោះទេ តែនាងធ្វើការនៅទីនេះ3ឆ្នាំហើយ ស្នាដៃដែរនាងកសាងក៏សាកសមនិងគោលការដែរតម្លើងដំណែងនាងអោយក្លាយជាអ្នកគ្រប់គ្រងនៅទីនេះ ទើបគ្រប់យ៉ាងមើលទៅធម្មតា គ្មានអ្នកណាចាប់អារម្មណ៍និងមិត្តភាពពួកគេឡើយ។
«ដោះស្រាយរួចហើយ តែខូចខាតរបស់ច្រើន អ៊ីលជួយចាត់ចែងជំនួសផង ខ្ញុំមានធុរៈមួយទៀតត្រូវធ្វើបន្តរ ក៏ឆៀងមកមើលអ្នកនៅទីនេះតែប៉ុណ្ណោះ»ហូស៊ុកហៅនាងថាអ៊ីល ដែរជាត្រកូលជំនួសដោយឈ្មោះហេប៊្យុលរបស់នាង ឯនាងក៏ដូចគ្នាព្រោះវាជាឈ្មោះដែរគ្មានអ្នកណាហៅពួកគេក្រៅពីពួកគេឡើយ ។
«ខ្ញុំដឹងហើយ ចុះលោក?មកទីនេះប៉ុន្មានថ្ងៃ»ហេប៊្យុល
«បាត់នឹកឯងពេលណា ខ្ញុំទៅវិញពេលនិង»ហូស៊ុកនិយាយទាំងបង្ហាញស្នាមញញឹមនៅលើមុខឡើង ធ្វើអោយនាងសើចឡើងមក គេតែងតែនិយាយពាក្យទាំងនេះឡើងនាងទម្លាប់អស់ទៅហើយ។
«ពាក្យមនុស្សប្រុសជឿមិនបានទេ»
«មិនបាច់ជឿអ្នកណាទេ ជឿតែយើងទៅបានហើយ»ហូស៊ុកថាហើយឌីលក៏គោះទ្វារចូលមកល្មម ទើបគេត្រូវរៀបខ្លួនចេញទៅធ្វើធុរៈដែរមិនទាន់ធ្វើហើយនៅឡើយ។
«ចាហ្វាយ ឡានចាំនៅខាងមុខ»ឌីល
«ទៅធ្វើធុរៈនៅឯណា?»ហេប្រ៊ុល
«ជិតនេះទេ ទៅធ្វើការបន្តរទៅ ល្ងាចខ្ញុំជូនទៅ
ផ្ទះ សុំបាយមួយពេលផង»ហូស៊ុកញាក់ចញ្ចើមដាក់នាងបន្តិចមុននិងដើរ
ចេញទៅ កាត់បុគ្គលិករាប់សិបនាក់។ អ្នកណាក៏ឱនគោរពព្រោះគេជាចាហ្វាយដែរគ្រប់គ្នាប្រាថ្នា គិតថាស្លូតបូត សុភាពបុរស ចិត្តល្អបរិសុទ្ធអីបែបនេះ មើលតែរូបសម្បត្តិ រឹកពារ ទឹកមុខញញឹមស្រស់ក៏ដឹងដែរពិតទេ?
«ចេញឡានទៅ» ហូស៊ុកដាក់គូទមកអង្គុយនៅលើឡានមុននិងបញ្ជារកូនចៅអោយបើកចេញទៅរកឃ្លាំងចាស់ដែរនៅក្បែរនេះ ។
Short part for next ep~~~~~
«អាយយយយយយ»
សម្លេងស្រែកដូចមនុស្សត្រូវគេសម្លាប់ទាំងរស់ក៏បន្លឺឡើងគងរំពង សំណាងហើយក្បែរនេះគ្មានមនុស្សនៅ តែគួរអោយអាណោច រាងកាយបុរសម្នាក់ក្នុងសភាពទទឹកជោគ និងមានស្នាមគ្រប់កន្លែងព្រោះត្រូវទារុណកម្មយ៉ាង [ឃោរឃៅ]។
To be continued 🌷✨