ល្ងាចចូលមកដល់ ជុងហ្គុក អង្គុយធ្វើការនៅក្នុង បន្ទប់ធ្វើការ របស់ខ្លួន សម្លឹងឯកសារជាច្រើនច្បាប់នៅលើតុ ត្រឹមមួយថ្ងៃដែលគេមិនបានទៅក្រុមហ៊ុន មានឯកសារជាច្រើនដែលគេត្រូវបំពេញ ទើបបញ្ជាឲ្យលេខារៀបចំយកមកធ្វើនៅផ្ទះជំនួសវិញ។
តុក.. តុក..
" ចៅហ្វាយ មានរឿងធំហើយ!! " កំពុងតែមមាញឹកជាមួយឯកសារ ស្រាប់តែ ព្រីន មកគោះទ្វារស្រែកខ្លាំងៗនៅមុខបន្ទប់ធ្វើការរបស់ខ្លួន ធ្វើឲ្យនាយក្រោកដើរទៅបើកទ្វា ទាំងមុខមាំ។
" អ្នកណាស្លាប់? " ជុងហ្គុក សួរទាំងមួម៉ៅ។
" ក្មេងដែលចៅហ្វាយនាំមកនោះ ពេលនេះរត់បាត់ហើយ!! " ព្រីន
" ពិតមែន?? " ព្រីនប្រាប់ទាំងស្លោស្លន់ ខ្លាចថាចៅហ្វាយបន្ទោស តែមើលចរិតចៅហ្វាយខ្លួនចុះ សួរហាក់មិនខ្វល់ទាល់តែសោះ ទាំងដែលគេដឹងច្បាស់ថា ក្មេងម្នាក់នោះចៅហ្វាយជាប់ចិត្តប៉ុណ្ណា។
" ត្រូវការឲ្យខ្ញុំនាំមកវិញឬអត់ចៅហ្វាយ!? "
" មិនបាច់ តែបន្តិចគេក៏មកឯង! " មិនខ្វល់ច្រើន ចង់ ថេយ៉ុង ចាកចេញក៏មិនបារម្ភ គេមានវិធីអាចឲ្យរាងតូចមករកខ្លួនវិញ ដោយមិនចាំបាច់ចំណាយពេល ឬកម្លាំងច្រើន។ ថាហើយនាយក៏ដើរចូលទៅធ្វើការងារខ្លួនបន្តទៀត ឲ្យអ្នកជាជំនិតឈរអេះក្បាលខ្វោកៗមិនយល់ មានវិធីល្អពិតមែន?
+ត្រកូលសៀ
ភ្ញាក់ដឹងខ្លួនមិនទាន់ ឃើញថានៅក្នុងផ្ទះរាងស្ងាត់ ថេយ៉ុង គេប្រញាប់ចាកចេញពីផ្ទះ ជុងហ្គុក យ៉ាងលឿន។ នៅតាមផ្លូវគេគិតមិនឈប់ពីរឿងដែលបានកើតឡើងចំពោះគេនិងនាយក្រាស់ ដំបូងជា ការបង្ខំ តែក៏ក្លាយជាការស្ម័គ្រចិត្ត ក៏មិនយល់ពីខ្លួនឯងហេតុអីក៏ក្លាយជាបែបនោះ? ខ្លួនគួរនិយាយរឿងនេះប្រាប់ប៉ាម៉ាក់ឬអត់?
បឹប!!
" ហ្ហើយ.. បំភ្លេចវាចោលទៅ ចាត់ទុកថាគ្មានអ្វីកើតឡើង ពួកយើងមិនដែលជួបគ្នាឡើយ ក៏មិនអាចជួបគ្នាម្ដងទៀតដែរ " គេដើរចូលផ្ទះលបៗមិនឲ្យនរណាដឹង ថាខ្លួនមកវិញ ពេលនេះលើខ្លួនគេពោលពេញទៅដោយស្នាម ដែលនាយបន្សល់ឲ្យ បើអ្នកផ្ទះឃើញច្បាស់ជាមានការសួរនាំជីកឬសគល់មិនខាន។
ឡើងមកដល់បន្ទប់ក៏ទម្លាក់ខ្លួនទៅលើពូក បិទភ្នែកដកដង្ហើមធំ ប្រឹងបន្លប់ បំភ្លេចរឿងទាំងនោះចោល គេមិនចង់រំឮក ក៏មិនចង់ចងចាំ ហើយក៏មិនប្រាប់អ្នកណាឲ្យដឹងដូចគ្នា សង្ឃឹមថាវាជាអាថ៌កំបាំងរវាងខ្លួននិងនាយរហូតទៅចុះ។
កាយតូច ក្រោកពីលើពូកដើរចូលបន្ទប់ទឹកសម្អាតខ្លួន កំដរនាយមួយយប់ ស្ទើរមួយថ្ងៃថែមទៀត ពេលនេះរាងកាយរបស់គេពោលពេញទៅដោយស្នាមរបួស ជាំក្រម៉ៅ ស្ទើរតែគ្រប់កន្លែង តំបន់ហាមឃាត់ក៏ឈឺហើមដើរមិនចង់កើត នេះសំណាងហើយមកផ្ទះវិញចំពេលប៉ាម៉ាក់មិននៅ បើសិនជាពួកគាត់ឃើញខ្លួនក្នុងសភាពបែបនេះច្បាស់ជាសួរនាំ រកចម្លើយតបមិនឃើញឡើយ។
ទឺង!!
ចូលទៅមិនបានប៉ុន្មាននាទីផងសម្លេងសារលោតឡើងចូលក្នុងទូរស័ព្ទដៃរបស់គេ តែមិនបានឮ ដល់ត្រចៀកម្ចាស់ ព្រោះរវល់ងូតទឹក ឮតែសម្លេងបើកទឹកចូលអាង មនុស្សកំពុងតែត្រាំទឹកក្ដៅ ដើម្បីកុំឲ្យសាច់ហើម និងឆាប់ជាពីរបួសស្នាម មិនប៉ុន្មាននាទីសារមួយទៀតក៏បានលោតចូលមក..
ទឺង.. ទឺង!!
ជាសារទីពីរចេញពីលេខទូរស័ព្ទដៃដដែល មុន
នេះផ្ញើរជាអក្សរ ប៉ុន្តែម្ដងនេះលេខមួយនោះផ្ញើរជាវីឌីអូ ផ្ជាប់ជាមួយសារអក្សរមកមួយបន្ទាត់ផងដែរ។
" ឯងគួរឲ្យចង់ញ៉ាំជាងបាយថ្ងៃត្រង់ទៅទៀត " សម្លេងស្រទន់ផ្អែម សម្ដីព្រានរបស់នាយ នៅតែលោតក្នុងប្រព័ន្ធប្រសាទគេឥតឈប់ បិទភ្នែកឮសម្លេង បើកភ្នែកនឹកឃើញគ្រប់សកម្មភាព កាយវិការ សម្ដីសម្ដៅនាយ ឲ្យកាយតូចត្រាំខ្លួនចិត្តមិនស្ងប់ ស្ទុះក្រោកចេញពីទឹកទាំងងងឹតមុខជាខ្លាំង។
" លោកដូចជាវិញ្ញាណអន្ទោលតាមប្រាណខ្ញុំយ៉ាងអ៊ីចឹង! " ក្រោកដើរទៅឈរក្រោមដំណក់ទឹកផ្កាឈូក នៅតែនឹកឃើញ ស្រមោលនាយតាមតោងខ្លួនប្រាណគេឥតឈប់ ត្រឹមតែមួយយប់សោះ ហេតុអីគេនឹកគិតពីនាយមិនឈប់បែបនេះ??
បន្ទាប់ពីសម្អាតខ្លួនរួចរាល់ ជាមួយក្ដីកង្វល់ គេក៏ចាកចេញមកវិញ ជូតខ្លួនប្ដូរសម្លៀកបំពាក់ ប្រញាប់ឡើងលើពូកបិទភ្លើងចូលគេង ក៏រាងល្វើយអស់កម្លាំង តែមុននឹងគេង ក៏បានទាញទូរស័ព្ទមកមើលផងដែរ។
" អ្នកណាផ្ញើរស្អីមក? " បបូរមាត់ស្ដើងបង្ហើរតិចៗខ្សាវៗ ក្បែរត្រចៀកខ្លួនឯង បើកទូរស័ព្ទចុចមើលអក្សរ ព្រមជាមួយវីឌីអូ១៥វិនាទីនោះ។
<< ចាកចេញមិនលា តើឯងដឹងថាត្រូវទទួលទោសបែបណាដែរទេ? >> ថេយ៉ុង អានសារទីមួយមិនសូវជាខ្វល់ឡើយ ក៏បន្តអូសមើលសារទីពីរដែលនិយាយថា÷
<< យើងមិនចូលចិត្តរង់ចាំ ផុតម៉ោង១២យប់នេះ បើឯងមិនត្រឡប់មកវិញនោះទេ វីឌីអូបួនម៉ោងពេញនឹងត្រូវផ្ញើរចូលលេខប៉ារបស់ឯង មិនមែន១៥វិនាទីទៀតឡើយ កូនចៀមតូច កុំខកខានឲ្យសោះ និយាយហើយគឺធ្វើ! >> ថេយ៉ុង ដាក់ដៃចុចលើវីឌីអូទាំងញ័រតតាត់ សម្លេងកេរ្តិ៍ខ្មាសថ្ងូរចេញយ៉ាងគ្រលួចពីបបូរមាត់របស់ខ្លួន នៅក្រោមទ្រូងបុរសដែលមិនស្គាល់ប្រវត្តិ ដៃស្រឡូនចាប់តោងឱប.កនាយជាប់មិនរបេះ មើលតែបន្តិចក៏ដឹងថាខ្លួនឯងមានក្ដីសុខប៉ុណ្ណា ពេលធ្វើវាជាមួយនាយ មិនដូចជាការចាប់បង្ខិតបង្ខំបន្តិចសោះឡើយ។
" មនុស្សគំរួក!! "
ដៃតូចក្ដាប់ទូរស័ព្ទជាប់ណែនបែកសសៃរ ទឹកភ្នែកស្រក់ម៉ាត់ៗខាំមាត់មិនអាចបញ្ចេញសម្លេងបាន គេពិតជាឈឺ ហើយក៏ខ្មាស ត្រូវមនុស្សអាក្រក់បំពានរាងកាយមិនស្រាកស្រាន្ត ថែមទាំងថតវីឌីអូ មក គម្រាមខ្លួនទៀត នាយដាក់លក្ខខណ្ឌត្រឹមម៉ោង១២យប់នេះ ប៉ុន្តែពេលនេះនៅសល់តែកន្លះម៉ោងប៉ុណ្ណោះ នឹងដល់ម៉ោង១២យប់ហើយ កាយតូចរហ័សក្រោកចេញពីលើពូក ទាញកាបូបលុយ កាន់ជាមួយទូរស័ព្ទដើរចេញពីបន្ទប់សម្ដៅទៅមុខផ្ទះ ទាំងខ្លួនប្រាណគេពេលនេះមានត្រឹមតែឈុតគេងយប់ស្ដើងមួយឈុតជាប់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។
+ភូមិគ្រឹះជេន
<< ចៅហ្វាយ គេមកដល់ហើយ! >> នាយព្រីនឈរនៅខាងមុខផ្ទះ គ្រាន់តែឃើញរាងតូចដើរចូលមក ក៏ប្រញាប់ខលទៅរាយការណ៍ប្រាប់ចៅហ្វាយ។ ទឹកមុខមាំពេញដោយកំហឹងគុំគួនខឹងស្អប់ ដើរចៀសនាយ មិនខ្ចីមើលមុខ ចូលទៅក្នុងភូមិគ្រឹះជេន មានបម្រើជាច្រើនឈរចាំទទួលស្វាគមន៍ ដូចស្វាគមន៍ម្ចាស់ភូមិគ្រឹះយ៉ាងអ៊ីចឹង។
" លើកនេះគួរចាក់ខាងណាអញ្ចេះ? " ព្រីន តាមសម្លឹងមើលរាងតូចឥតព្រិច ឃើញទឹកមុខម៉ូវមុននេះគេចង់ រអារជាមួយបន្តិចដែរ មុខខ្លាបែបនេះ ចៅហ្វាយខ្លួនទប់ជាប់ឬអត់?
ថេយ៉ុង ឡើងមកខាងលើ ដើរដល់បន្ទប់របស់ម្ចាស់ភូមិគ្រឹះ មិនបាច់ឆ្ងល់ ព្រោះគេទើបតែចេញទៅមិនប៉ុន្មានម៉ោងមុននេះ គេអាចចាំផ្លូវ ចាំបន្ទប់របស់នាយក្រាស់យ៉ាងច្បាស់។ ដៃតូចលើករុញគន្លឹះទ្វារចូលទៅខាងក្នុង មានសភាពងងឹតស៊្លុប ក្នុងបន្ទប់ស្ងាត់ជ្រាប ឲ្យគេកាន់តែក្ដៅក្រហាយម៉ួម៉ៅឡើងកាន់តែខ្លាំង
កឹប!!
ថេយ៉ុង លូកចុចបើកកុងតាក់ភ្លើងបំភ្លឺបន្ទប់ ស្រាប់តែឃើញ ជុងគុក កំពុងតែអង្គុយសម្លឹងមកខ្លួននៅលើពូកពោលពេញទៅដោយស្នាមញញឹមគួរឲ្យចង់ហក់វ៉ៃ។
" លើសពីរនាទី! ប្រាប់ហើយថាយើងមិនចូលចិត្តរង់ចាំ តែឯងនៅឲ្យយើងរង់ចាំដដែល! " ជុងហ្គុក សម្លឹងរាងតូចជាមួយក្រសែភ្នែកពេញដោយភ្លើងកម្ដៅ នាយនៅតែមិនទាន់អស់អាល័យជាមួយកាយស្រឡូនចំពោះមុខ នៅតែជាប់ចិត្ត ជាប់មាត់។
" តើខ្ញុំត្រូវដេកជាមួយលោកប៉ុន្មានដង ប៉ុន្មានថ្ងៃ ប៉ុន្មានខែទៀត ទើបលោកព្រមលុបវីឌីអូនោះចេញ!? " ដៃតូចចាប់ប្រឡេះឡេវអាវគេងយប់របស់ខ្លួនចេញម្ដងមួយគ្រាប់ៗ សួរនាយបណ្ដើរទាំងហូរទឹកភ្នែក គេប្រឹងប្រែងទប់ណាស់ដែរ តែទប់មិនជាប់ឡើយ ព្រោះតែទង្វើនាយធ្វើនេះជ្រុលហួសហេតុពេកហើយ។
" មិនមែនខែ ក៏មិនមែនឆ្នាំ បើអាចយើងចង់បានលើសនេះ! " ជុងហ្គុក ក្រោកក្រេសពីលើពូក ដើរសម្ដៅទៅរករាងល្អិត ស្របសម្ដីនាយក៏ឱនចាប់សម្រាតខោសាច់ក្រណាត់ស្ដើង លត់ជង្គង់ឱនទៅប្រតិបត្តិការបិសាចខ្លាកំណាចតូចដោយក្ដីស្រែកឃ្លាន ឲ្យកាយតូចកន្ទ្រាក់ប្រឹងត្បៀតស្រៀវស្រាញជាខ្លាំង។
" អ្ហាស៎.. ហ្ហឹក..!! " ម្រាមដៃស្រឡូនចាប់ខ្ញាំសក់ក្បាលរបស់នាយ បញ្ចេញសម្លេងស្រាលស្រើបមកទាំងដង្ហក់ខ្យល់លាយទឹកភ្នែក។ ដៃគគ្រើមពេញដោយសរសៃដូចជន្លាន លូកចាប់ភ្លៅស្រឡូនម៉ត់ខៃទាំងគូរ កន្ធែកចេញពីគ្នា បបូរមាត់ និង អណ្តាតនៅតែពុះពាហែលឆ្លងសមុត្រស្នេហ៍មួយនេះរហូតបានដល់ត្រើយក្ដីសុខ។
" អ្ហឺស៎.. អាស៎..អ្ហាស៎.. " នាយតូចកន្ត្រាក់ខ្លួនដល់ទីសុខសាន្ដ បញ្ចេញកាកសំណល់ទាំងប៉ុន្មានឲ្យរាងក្រាស់ចាត់ចែងទាំងអស់យ៉ាងរៀបរយ។
" អ្ហឹក!! " ថេយ៉ុង មានអារម្មណ៍ថាទន់ខ្លួនញ័រឈរចង់ដួលម្ដងៗ ព្រោះតែហត់ អស់កម្លាំង ដោយសារបម្រើនាយជាប់ៗគ្នាពេក ក្នុងខ្លួនគេពេលនេះខ្សោះគ្មានកម្លាំងកំហែង បន្តទៀតឡើយ អ្វីក៏មិនទាន់បានចូលពោះមួយម៉ាត់តាំងពីព្រឹកដល់ថ្មើរនេះ។
<< យើងពិតជាចង់ខ្លាំងណាស់ >> បឹប!! ជុងហ្គុក ងើយសម្លឹងមុខតូចច្រមិចបន្តិចក៏ប្រញាប់ងាកចេញវិញ នាយគិតនៅក្នុងចិត្តស្របគ្នានោះដែរ ក៏ចាប់លើកកាយតូចបីទៅដាក់នៅលើពូក ដោយមិននិយាយអ្វីមួយម៉ាត់។
កឹប!!
ជុងហ្គុល ដាក់កាយតូចឲ្យគេងនៅចំកណ្ដាលពូក នាយក៏លូកដៃចុចកុងតាក់បិទភ្លើង ទើបបម្រាស់ខ្លួនគេងជិតកាយតូច ឲ្យក្មេងក្បែរទ្រូងឡេមឡើមឆ្ងល់ជាខ្លាំង។
<< គេកើតអី មិនធ្វើវាទេ? អូ៎ ព្រះជាម្ចាស់ សង្ឃឹមថាខ្ញុំអាចឆ្លងផុតរស់រាន្តមានជីវិតមួយយប់ទៀតចុះ! >> ប្រអប់ដៃតូចដាក់នៅលើទ្រូង ទ្រពីលើគ្នា គេងត្រង់ខ្លួនស្ដូកមិនហ៊ានទាំងដកដង្ហើមឲ្យឮ ភ្នែកបើកធំៗឃើញនាយនៅស្ងៀមមិនធ្វើអ្វីខ្លួន គេអរសប្បាយណាស់ ខំប្រឹងបន់ព្រះបន្ថែម ក្រែងឆ្លងផុតយប់នេះ។
<< កឹប! គេងលក់ហើយ!? >> សង្ងំស្ងាត់មួយសន្ទុះធំ ជុងហ្គុក ក៏លូកដៃចុចបើកភ្លើងវិញ កាយមាំក្រោកអង្គុយឆ្ងក់សម្លឹងមុខតូចច្រមិច ដែលលង់លក់ក្នុងសុបិន្ត ជញ្ជក់មាត់ឥតឈប់ ឃើញបែបនោះបបូរមាត់ក្រាស់ក៏ញញឹមតាមជាមួយ ទាំងដែលសាមីខ្លួនក៏មិនបានចាប់អារម្មណ៍ជាមួយខ្លួនឯង។
" ស៊ឺតត!! នៅតែក្រអូប " នាយឱនថើបថ្ពាល់ក្បែរគែមមាត់ឈូកមួយខ្សឺតយ៉ាងវែង ក្លិនខ្លួនដ៏ទាក់ទាញ ក្រអូបជាប់ច្រមុះ នាយពិតជាចង់ថើប ចង់ថ្នម បង់បោះអង្អែលជាខ្លាំង តែក៏ត្រូវអត់ទ្រាំអាណិតក្មេង មុននេះខ្លួនឃើញរាងតូចឈរយំញ័រជើង លើដងខ្លួនពោលពេញដោយស្នាមរបួសសុះសាច់ តែនៅទ្រាំសុខចិត្តចង់បម្រើ ផ្គាប់ចិត្តខ្លួនទៀត ទើបគេមិនចង់ធ្វើវាបន្ត។
ជុងហ្គុម ក្រោកចុះពីលើពូក ដើរទៅបើកទូរដាក់អីវ៉ាន់រកមើលថ្នាំយកមកលាបឲ្យរាងតូច។ នាយចាប់ទាញភួយដែលរុំកាយអាក្រាតចេញ សម្លឹងឃើញរបួសស្នាមជាំសែនខ្លោចចិត្តអាណិត មិននឹកស្មានថាត្រឹមមួយយប់ មួយថ្ងៃ ខ្លួនសាហាវព្រៃផ្សៃដាក់ក្មេងម្នាក់នេះខ្លាំងយ៉ាងនេះសោះ។
" សុំទោស! " នាយស្រដីខ្សឹបតិចៗម្នាក់ឯងសុំទោសក្មេងដែលលង់លក់ ទទួលខុសពីទោសរបស់ខ្លួន ប៉ុន្តែ តើការសុំទោសបែបនេះបានន័យអ្វីទៅ? បើក្មេងម្នាក់នេះគេងលក់ស្ដាប់មិនឮនាយនិយាយផងនោះ!? ភាពបរិសុទ្ធទាំងអស់ក៏ត្រូវនាយបំផ្លាញ់។
ជុងហ្គុក បៀកថ្នាំដាក់នៅលើម្រាមដៃកណ្ដាល យកទៅលាបពីលើស្នាមរបួសឲ្យរាងតូចថ្នមៗ ក្រសែភ្នែកពេញដោយភ្លើងកម្ដៅក្ដៅងំ ចេះតែដៀងសម្លឹងតំបន់ហាមឃាត់រាងតូចរហូត ភ្លើងប្រាថ្នាចេះតែកើនឡើង ពេលម្រាមដៃមានថ្នាំរបស់ខ្លួនលាបបង្អូសមកដល់ថ្ងាស់ក្រពុំ ( ថ្ងាស់ពោះ ) ។
សូមរង់ចាំភាគបន្ត❤️
#ក្វាង លីនខ្វាន់♒ ឈ្មោះថ្មី😼
#ក្វាង លីននី