តុក.. តុក..
" ចូលមក! " ជុងហ្គុក
" កាហ្វេរបស់លោក " ថេយ៉ុង លើកកាហ្វេដែលគេទើបតែរៀនឆុងដោយផ្ទាល់ដៃមុននេះជាមួយអ្នកបម្រើ យកមកឲ្យនាយដែលកំពុងតែមើលការងារនៅក្នុងបន្ទប់ធ្វើការ។
ជុងហ្គុក សម្លឹងមើលកាហ្វេក្ដៅដូចជាស្ករសូកូឡានោះបន្តិច ឆ្លាស់គ្នាជាមួយមុខអ្នកឆុងទើបលើកវាយកមកផឹក។
" ខឹក.. ខឹក.. ជាកាហ្វេ ឬជាទឹកអំបិលឲ្យប្រាកដទៅនេះ? " ក្រេបបានបន្តិច ក្អកឈ្លក់ ខ្ជាក់កាហ្វេចេញមកវិញ លេបមិនចូល ព្រោះតែក្នុងកាហ្វេជាអំបិលសុទ្ធ មិនមែនស្ករនោះទេ។
" អូវ៎. ប្រៃហ៎? ប្រហែលជាខ្ញុំច្រឡំហើយ ហិហិ " បបូរមាត់ស្ដើងសើចញញឹមទាំងអៀនខ្មាស មិននឹកស្មានថាខ្លួនច្រឡំអំបិល ថាជាស្ករនោះទេ ទើបរៀនឆុងលើកដំបូងផង ច្រឡំភ្លេចមុខ ភ្លេចក្រោយទៀត។
" ជួលឯងមកធ្វើការ មិនដឹងថាខាតឬចំណេញទេ បើតែបែបនេះ យើងរលាយមិនខាន " នាយឱនមើលឯកសារវិញ ភ្នែកមើលការងារ មាត់រអ៊ូរដាក់រាងតូច ដល់ឮបែបនេះ ដោយខ្លាចថានាយបណ្ដេញខ្លួនទៅវិញ មិនបានសម្រេចការងាររបស់ខ្លួន ថេយ៉ុង រហ័សស្ទុះវឹងទៅច្របាច់ស្មាឲ្យនាយ គួកច្របាច់ ធ្វើសរសៃ យកចិត្ត យកថ្លើម ក្រែងបានបេះដូងបងសេដ្ឋីមកគ្រប់គ្រង។
" សុំទោសណា លើកដំបូងខ្ញុំមិនពូកែ ប៉ុន្តែខ្ញុំនឹងព្យាយាមមិនឲ្យលោកខកចិត្តនោះទេ កុំខឹងអីណា ជ្រួញចិញ្ចើមបែបនេះ ប្រយ័ត្នចាស់លែងសង្ហាទៅ ស៊ឺតត!! " ក្មេងមិនទាន់គ្រប់អាយុ ដែលស្អប់ខ្ពើមនាយ មិនចង់ជួប មិនចង់ឃើញ តែងតែផ្ចាញ់នាយមិនឈប់នោះ ពេលនេះក៏ក្លាយជាព្រិលស ចេះលួងលោមចិត្ត សម្ដីផ្អែមរលួយ ថ្នមចិត្ត ថ្នមបេះដូង មិនឲ្យមនុស្សពិសេសប៉ះពាល់អារម្មណ៍អ្វីបន្តិច។
" សម្ដីផ្អែមបែបនេះគួរតែឲ្យរង្វាន់ "
" ឲ្យរង្វាន់ខ្ញុំពិតមែន? ជាអ្វីទៅ? " ក្មេងមិនយល់ការនៅតែមិនទាន់ធំ គ្រាន់ឮថាបានរង្វាន់និយាយពីសប្បាយអរ ទាំងមិនដឹងថានាយឲ្យរង្វាន់អ្វីមកខ្លួនផងនោះ។ ជុងហ្គុក សើចមានល្បិចកំពុងតែគិតក្នុងចិត្ត បន្តិចក្រោយក៏និយាយ÷
" ទៅលាងចាន ហើយយកខោអាវទៅបោកផង នេះជារង្វាន់ " ជុងហ្គុក
" ហាស៎?? រង្វាន់ស្អីរបស់លោក បោកខោអាវ លាងចាន ប្រើខ្ញុំច្បាស់ណាស់ " គេស្រែកទាំងហួសចិត្ត ខំចាំស្ដាប់ការប្រកាសរង្វាន់ បែរជាឲ្យខ្លួនទៅលាងចាន បោកខោអាវទៅវិញ វាមិនសម។
" ឯងជាអ្នកស្ម័គ្រចិត្តមកទីនេះបម្រើយើង ឬឯងមិនចង់ធ្វើ? បើមិនចង់ធ្វើទេ ត្រឡប់ទៅវិញចុះ យើងមិនឃាត់ឡើយ " ជ្រេញចរិតណាស់ ពេលកេទៅមែនតាំងទភ លួចស៊ីសាច់កូនគេដល់មុខផ្ទះ។
" ទៅក៏បាន ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើ ត្រូវចាំអាយ៉ុង ឯងមកបម្រើគេ ត្រូវតែរឹងមាំ កុំខូចចិត្តអីមិត្ត " មិនអាចប្រកែកបាន គេក៏ព្រមទៅតាមបញ្ជានាយ ដើរបណ្ដើរនិយាយលើកទឹកចិត្តខ្លួនឯងបណ្ដើរ ត្រូវតែរឹងមាំដើម្បីស្គីនឃែ។ ជុងហ្គុក អង្គុយសើចរាងក្មេងចង់ជ្រុះសួតចេញមកម្ដងៗទៅហើយ ចរិតធ្លាប់តែខ្មើត ពេលនេះមិនដឹងថាយកទៅលាក់នៅឯណាអស់ទេ មិនឃើញចេញមកតមាត់ជាមួយខ្លួនដូចកាលពីមុនសោះ។
" បោកខោអាវនឹកស្នេហ៍ បោកខោអាវនឹកស្នេហ៍ នឹកទាំងស្នេហ៍បង នឹកទាំងលុយមាសស្នេហ៍ មិនដឹងថាពេលណាស្នេហាដុល្លាររត់មករកអូននោះទេ ហ៊ឺមម!! " ដៃតូចពូតខោអាវដាក់កន្ត្រាក់បណ្ដើរ មាត់ស្រែកច្រៀងបណ្ដើរ សម្លេងដល់គ្រលួចរបស់គេ ឮដល់ពូថែសួននៅក្រោយភូមិគ្រឹះ ងាកមកមើល ហើយក៏ស្ដាប់ ព្រមជាមួយសំណើចចុកពោះស្ទើរឈ្លក់ទឹកមាត់ខ្លួនឯង។
" នៅច្រៀងកាយវិការទីនោះហើយ ពេលណាទើបយកខោអាវទៅហាល?? ចានមិនទាន់លាងទេ ធ្វើការឲ្យលឿនបន្តិចទៅ តិចយើងកាត់ប្រាកខែឯង " កំពុងតែមានក្ដីសុខជាមួយចម្រៀងក្នុងជីវិត ស្រាប់តែប្រុសផ្ដាច់ការក្នុងរឿងការងារ មកឈរឱបដៃញ៉ែតៗស្ដីបន្ទោស អស់អារម្មណ៍សប្បាយរលីង។
" ចានបាយខ្លួនឯងអ្នកស៊ីសោះប្រើគេឲ្យលាង "
" នៅរអ៊ូរទាំអីទៀត មិចមិនឆាប់ទៅ? " ជុងហ្គុក បន្ទោសទាំងមុខកាច ដេញរាងតូចឲ្យប្រញាប់យកខោអាវទៅហាល ឃើញមាត់ជីបអូចៗ ដឹងតែជេរខ្លួនប្រាកដណាស់ គិតអីស្មានថាខ្លួនមិនដឹងឬ?
" បាទ! ទៅហើយ លោកចៅហ្វាយផ្ដាច់ការ " ថេយ៉ុង ឆ្លើយឌឺរាងក្រាស់ ស្របពេលគ្នាលើកកន្ត្រក់អាវដើរចេញទៅ នៅឈ្លាតលានអណ្ដាតផ្គើននាយឲ្យក្ដៅ ដោយមិនខ្លាចថាយប់នេះមិនបានដេកនោះទេ។
" ស៊ើកៗបែបនេះ រកស៊ីមិនទាន់គេទេ បើធ្វើការធំក្រុមហ៊ុន ច្បាស់ជារលាយ រលត់សូន្យសង្ខារមិនខាន " ជុងហ្គុក
" ក្រុមហ៊ុនលោកទេតើ រលាយអីរលាយទៅ គ្មានអីពាក់ព័ន្ធជាមួយខ្ញុំផង " មិនចាញ់ចិត្ត នាយនិយាយអី គេតបនឹង ក៏មិនឲ្យចាញ់សម្ដីនាយនោះដែរ។ ជុងហ្គុក ស្ទើរគាំងបេះដូងដាច់ខ្យល់ស្លាប់ ស្ដាប់យូរៗទៅដូចត្រូវគេដាក់បណ្ដាសាឲ្យក្រុមហ៊ុនខ្លួនឯងឆាប់រលាយយ៉ាងអ៊ីចឹង។
" យើងរលាយ គ្រួសារឯង ក៏មិនប្រាកដថាសុខដែរ ក្មេងល្ងង់ " នាយនិយាយតិចៗម្នាក់ឯង ក្មេងនៅតែជាក្មេង គេមកនេះដើម្បីអ្វី ស្មានថាខ្លួនមកដឹង ក៏ជាលក្ខខណ្ឌ ដែលខ្លួនបាននិយាយជាមួយលោកសៀ គ្រាន់តែគាត់មិនយល់ព្រម តែដល់ឃើញរាងតូចបង្ហាញខ្លួនបែបនេះ គេមិនយល់ឡើយថាមានរឿងបែបណាឲ្យប្រាកដ លោកសៀឲ្យគេមក ឬគេមកដោយខ្លួនឯង? បើក្រុមហ៊ុនជេនរលាយ សណ្ឋាគារយានសៀ ក៏មិនអាចឈរជើងដោយគ្មានជំនួយពីជេនបានដែរ គេនៅមិនដឹងពីរឿងទាំងនេះទៀតឬ?
+ភូមិគ្រឹះសៀ
" អូនហា៎ កូនមានខលមកឬអត់? ហេតុអីស្ងាត់យ៉ាងនេះ? ពីរថ្ងៃហើយណា " លោកសៀ ចូលមកដល់ផ្ទះភ្លាម ដាក់ខ្លួនអង្គុយមិនទាន់ទាំងបាត់ហត់ផង ក៏រឮកទៅដល់កូន ដែលសុំគាត់ទៅគេងផ្ទះមិត្តភក្តិមួយរយ: ប៉ុន្តែពីរថ្ងៃហើយ គេទៅដល់ក៏មិនឃើញខលមកប្រាប់គាត់ មានតែសារមួយបន្ទាត់ផ្ញើរមក វាមិនបានធ្វើឲ្យគាត់បាត់ព្រួយបារម្ភឡើយ។
" ព្រឹកមិញគេខលមកដែរ តែអូននិយាយជាមួយបានតែប៉ុន្មានម៉ាត់ គេថារវល់ ក៏បិទទៅ គេថាមិនអីទេ រស់នៅទីនោះស្រួលណាស់ មិនបាច់ឲ្យពួកយើងបារម្ភឡើយ " អ្នកស្រី ក្រោកទៅច្របាច់ស្មាធ្វើសរសៃឲ្យស្វាមី បណ្ដើរនិយាយគ្នាជាមួយភាពនឿយហត់ទាំងពីរនាក់ ពេលកូនខលមកប្រាប់ថាគេមិនអីបែបនេះ ពួកគាត់ក៏បានធូរចិត្តធូរអារម្មណ៍ មិនសូវបារម្ភ។
" បងគួរតែឲ្យវីឌ ទៅតាមគេ គួរឲ្យបារម្ភខ្លាំងណាស់ បងចេះតែមិនស្ងប់ចិត្តសោះ "
" បងកុំគិតច្រើនពេកអី គេធំហើយ បងគួរតែបណ្ដោយខ្លះ ឃុំឃាំង តោងទាមគេពេក កូនក៏ចេះធុញថប់ដែរ បណ្ដោយឲ្យគេទៅលំហែរ ឲ្យស្រឡះខ្លួនបន្តិចក៏ល្អ "
@ផ្សារទំនើប
កំលោះចាស់រាងខ្ពស់សង្ហា ដៃកាន់បាច់ផ្កាកុលាបពណ៌ក្រហមស្រស់ ដើរកាត់ហាងលក់របស់របរជាច្រើន មានទាំងសម្លៀកបំពាក់ សាឡន ហាងស្បែកជើង កាបូបជាដើម ប៉ុន្តែនាយមិនបានចាប់អារម្មណ៍នឹងរបស់ទាំងនោះ ដើរកាន់បាច់ផ្កាយ៉ាងស្រស់ស្អាត ចូលហាងមួយកន្លែងដែលនៅក្បែរហាងកាហ្វេ វាជាហាងអាហារ។
" ស្វាគមន៍ការត្រឡប់មកវិញ មនុស្សពិសេស! " បុរសសង្ហាហុចបាច់ផ្កាឲ្យទៅមនុស្សម្នាក់ទៀត ដែលអង្គុយចាំនាយនៅតុអាហារក្នុងហាង ស្នាមញញឹមដ៏ផ្អែមស្រទន់ បង្កប់ដោយសេចក្ដីស្នេហា ទទួលបាច់ផ្កាពីនាយ ព្រមទាំងថើបថ្ពាល់នាយមួយខ្សឺតជាការអរគុណ នឹករឮកនាយដូចគ្នា។
" អរគុណណាស់បងសម្លាញ់! " កំលោះតូចរាងស្រឡូនសាច់សម៉ត់ខៃ បបូរមាត់ក្រហមស្រស់ កែវភ្នែកពណ៌ប្រាក់ដូចជាកូនតុក្តតាមិនខុស ថើបសង្សារខ្លួនហើយ ក៏អង្គុយចុះវិញ ព្រមជាមួយនាយក្រាស់ដើរទៅអង្គុយទល់មុខគេ។
" អូនមកហេតុអីមិនប្រាប់បង? បងនឹងបានទៅទទួលអូនពីប្រលានយន្តហោះមក "
" អូនមិនចង់រំខានបង អូនមកក៏មិនយូរដែរ ត្រូវទៅវិញឆាប់ៗនេះហើយ ទូត! ទូត! " និយាយមិនទាន់ចប់ពាក្យផង ទូរស័ព្ទរបស់រាងតូចក៏បានបន្លឺឡើង ទើបរហ័សលើកមកនិយាយ ភ្លាមៗទឹកមុខស្រទន់ផ្អែមស្រស់ ប្រែជាក្រៀមក្រំមួយរំពេច ក្រោយដាក់ទូរស័ព្ទចុះ÷
" ជេន អូនត្រូវត្រឡប់ទៅវិញហើយ សុំទោសណា អូនមិនអាចនៅកំដរបងបានយូរនោះទេ ស៊ឺតត! ថ្ងៃក្រោយអូននឹងមកលេងបងឲ្យបានយូរជាងនេះ " កំលោះតូចទាញកាបូបមកស្ពាយ ព្រមជាមួយទូរស័ព្ទដៃដាក់ក្នុងកាបូប ដើរទៅថើបនាយមួយខ្សឺតជាការលាគ្នា រៀបចាកចេញទៅហើយ តែត្រូវនាយចាប់.កដៃឃាត់គេជាប់...
" បងជួបអូនមិនទាន់បានប្រាំនាទីទេ អូនចង់ទុកបងចោលទៀតហើយឬ? ការងារអូនសំខាន់ដល់ម្លឹង? " នាយចាប់ដៃគេជាប់ ក្រោកឈរនិយាយ តទល់គ្នាឲ្យបានច្បាស់បន្តិច ខ្លួនខំទុកការងារចោល ព្រោះចង់មកជួបសង្សារជាទីស្រលាញ់ ដោយនឹកខ្លាំងបែកគ្នារាប់ខែ តែនេះជាអ្វី? គេទុកខ្លួនចោលម្ដងហើយ ម្ដងទៀត ព្រោះតែការងារ ឬក្នុងភ្នែកគេការងារសំខាន់ជាងខ្លួនដែរជាសង្សារ?
" ជេន បងកុំរករឿងបានទេ ទូត!ទូត! អូនទៅសិនហើយ រឿងនេះចាំនិយាយគ្នានៅពេលក្រោយ " នាយតូចមិនបានខ្វល់ពីការអន់ចិត្តរបស់នាយក្រាស់ឡើយ ទូរស័ព្ទរោទ៍ឡើងម្ដងទៀត គេក៏ប្រញាប់ប្រលេសដៃនាយចេញ ទទួលទូរស័ព្ទហើយដើរចាកចេញទៅ ហាក់មិនខ្វល់ថានាយត្រូវឈឺចាប់ដោយសារទង្វើខ្លួន។
" បងរករឿងអូន? ហ៊ឺស៎! " នាយឈរសម្លឹងមើលការចាកចេញរបស់សង្សារ ទាំងក្ដីសង្វេគ សើចចំអកឲ្យខ្លួនឯង ងាកមុខទៅលើតុបាច់ផ្កាខ្លួនទិញមក ក៏គេមិនយកទៅជាមួយ ពេលវេលាតែដប់នាទីក៏គេមិនផ្ដល់ឲ្យខ្លួន នេះជាស្នេហាប្រភេទអ្វីទៅ??
+ភូមិគ្រឹះជេន
ង៉ឺតត!!
សម្លេងហ្វ្រាំងឡានលាន់ឮ នៅខាងមុខភូមិគ្រឹះជេន ឲ្យអ្នកដែលកំពុងតែអង្គុយងោកនៅលើសាឡុង ចាំម្ចាស់ភូមិគ្រឹះត្រឡប់មកវិញនោះ ភ្ញាក់កន្ត្រាក់ខ្លួនព្រើត ស្ទុះក្រោករត់ចេញមកក្រៅភូមិគ្រឹះយ៉ាងលឿន។
" ជុងហ្គុក នេះគេកើតអី? " ថេយ៉ុង ឈរភាំងពេលឃើញនាយ ព្រីន គ្រាចៅហ្វាយចេញពីឡាន ក្នុងសភាពទ្រុឌទ្រោម ស្រវឹងទន់ដៃទន់ជើងដើរមិនរួច ឃើញបែបនោះគេក៏ប្រញាប់ចូលទៅជួយគ្រា នាយចូលមកក្នុងផ្ទះ។
បឹប!!
" ហ្អឺស៎..! ស្រវឹងយ៉ាងនេះឬ? មានរឿងអីបានផឹកច្រើនយ៉ាងនេះ? " ពួកគេទាំងពីរទម្លាក់នាយទៅលើពូកទាំងញើសហូរឃឃូស កាយតូច ឈរច្រត់ចង្កេះសម្លឹងនាយដោយការងឿងឆ្ងល់ មិនយល់ហេតុអីនាយស្រវឹងខ្លាំងយ៉ាងនេះ គឺស្រវឹងខ្លាំងជាងពេលគេជួបនាយលើកដំបូងទៅទៀត។
" កុំចង់ដឹងអី! ខ្ញុំផ្ញើរចៅហ្វាយនៅអ្នកប្រុសមួយយប់ហើយ ជួយមើលថែគាត់ផង " ព្រីន គេមិនបានប្រាប់ពីមូលហេតុអ្វីឡើយ ទោះជាដឹងក៏ដោយ និយាយចប់ហើយគេក៏ចាកចេញទៅ បន្សល់នូវតែមនុស្សសន្លប់ស្ដូកស្ដឹងម្នាក់ ជាបន្ទុករបស់រាងតូចដែលត្រូវធ្វើនៅយប់នេះ។
" មុខនេះបើថាស្រីបោកមិនសមទេ ឬជារឿងក្រុមហ៊ុន? " គេមិនដឹងរឿងអ្វី ចេះតែស្មានព្រោះចង់ដឹង ក៏មិនគិតឡើយថានាយអាចខូចចិត្តរឿងស្នេហា សង្ហា មានដូចជានាយ មានស្រីណាហ៊ានធ្វើឲ្យខកចិត្ត ខកបំណងនោះ។
" លំបាកលោកហើយ! " ដៃតូចប្រឡេះឡេវអាវបណ្ដើរ ស្របពេលចិត្តនឹកបារម្ភ អាណិតនាយ ដែលត្រូវមកជួបការលំបាក ក្នុងរឿងការងារមិនចេះចប់ ប៉ុន្តែគេគិតខុសទាំងស្រុង នាយមិនមែនខូចចិត្តព្រោះតែរឿងការងារ តែជារឿងបេះដូងច្រើនជាង។
" ឡៃក៍-ឡៃក៍.. កុំទៅអី~កុំទៅ~ " ដៃមាំស្រវ៉ាចាប់ដៃតូចដែលកំពុងតែជូតខ្លួនឲ្យ ទាញមកឱបជាប់ទ្រូង មាត់ស្រែកហៅឈ្មោះមនុស្សម្នាក់មិនដាច់ តែបែរស្រវ៉ាឱបអ្នកផ្សេង ក៏មិនដឹងថាម្នាក់នោះជានរណា ដឹងត្រឹមថាក្មេងម្នាក់នេះមិនមែនជា ឡៃក៍។
" ជុងហ្គុក.. ជុងលោកក្ដៅខ្លួនខ្លាំងណាស់ " ថេយ៉ុង មិនបានចាប់អារម្មណ៍ជាមួយឈ្មោះដែលនាយហៅ បែរជាចាប់ដឹងពីកម្ដៅខ្លួនឡើងខ្លាំងខុសពីធម្មតា មកពីជាតិសុរាទេដឹង?
" ហ៊ឹក~ ហ៊ឺ~ឈឺណាស់ ហ្ហឹក! "
" ជុងហ្គុក លោកកើតអី? កុំបំភ័យខ្ញុំណា " អស់ពីស្រែក នាយស្រាប់តែយំចេញទឹកភ្នែកច្រោកៗ មមើស្រែកដូចត្រូវនរណាធ្វើបាប ដៃមាំនៅតែក្រសោបកាយតូចជាប់។ ថេយ៉ុង គេភ័យណាស់ ក៏ម្នីម្នារុញនាយចេញ ពិនិត្យមើលខ្លួនប្រាណនាយឲ្យច្បាស់ ក្រែងមានរបួសស្នាមអ្វី ទើបនាយស្រែកថាឈឺបែបនេះ។
" លោកឈឺអី ប្រាប់ខ្ញុំមក? បើលោកមិននិយាយ ខ្ញុំមិចនឹងដឹងទៅ " ម្រាមដៃតូចលើកជូតទឹកភ្នែកឲ្យនាយ ដែលមមើយំមិនឈប់នោះ បេះដូងគេស្ទើរដាច់រហែក ពេលឃើញទឹកភ្នែកនាយហូរស្រក់នៅចំពោះមុខ រាងកាយគ្មានស្នាមរបួស ហេតុអីបងយំ? ប្រាប់បន្តិចមកស្រួលអូនរកវិធីព្យាបាល។
" ហ្ហឹក~ហ្ហឹក~ កុំទៅអី-ហ៊ឺ~ "
" អ្ហឹម!! " ដោយមិនដឹងថាគួរធ្វើបែបណាទើបនាយឈប់យំ គេក៏ឱនទៅថើបបបូរមាត់ក្រាស់ថ្នមៗ ផ្ដល់ជាកម្ដៅក៏ដូចជាថ្នាំបន្សាបឲ្យទៅព្យាបាលគេ។ បបូរមាត់ស្ដើងកម្រើក ថើបថើ ថ្នាក់ថ្នម ប៉ុន្តែគ្មានការតបស្នងមកអ្វីផ្សេង ក្រៅពីសម្លេងដង្ហក់ស៊ឺតសតរបស់នាយឡើយ។
" កុំយំអី ខ្ញុំពិបាកទ្រាំខ្លាំងណាស់ " បបូរមាត់ស្ដើងព្រលែងបបូរមាត់ក្រាស់ឲ្យមានសេរីភាព លើកដៃជូតទឹកភ្នែកចេញពីថ្ពាល់រលោងជាថ្មី ក៏ដាក់ខ្លួនគេងកើយទ្រូងហាប់ណែន ស្ដាប់សូរសម្លេងបេះដូងដែលកំពុងតែលោតញាប់ ស្រែកដង្ហើយហៅរកម្ចាស់ មិនដឹងថាម្ចាស់វានៅឯណា ហេតុអីពេលនេះទុកវាឲ្យ កំព្រានៅឯការ តែឯង?
សូមរង់ចាំភាគបន្ត❤️
#ក្វាង លីននី