រឿង អន្ទាក់ស្នេហ៍បញ្ឆោតបេះដូង
ភាគទី7
នៅក្នុងឡានមានសភាពស្ងប់ស្ងាត់ថេយ៉ុងធ្វើមុខស្មើតាំងតែពីចូលមកក្នុងឡានមកម្លេះនោះក៏ព្រោះតែគេនៅគិតពាក្យនោះមិនទាន់ឈប់ចំណែកឯជុងហ្គុកក៏លួចមើលថេយ៉ុងរហូតគ្រាន់តែគេមិននិយាយអ្វីសុខចិត្តស្ងាត់រៀងខ្លួន។ម្នាក់ពូកែអនៀចិត្តម្នាក់ទៀតដឹងថាគេអន់ចិត្តហើយតែមិនចេះលួង ពីមុនមកគេមិនធ្លាប់លួងអ្នកណាតាមចិត្តអ្នកណាទេទោះបីដឹងថាគេកំពុងអន់ចិត្តនិងខ្លួនក៏គេមិនខ្វល់ដែខឹងអីអន់ចិត្តអីគ្មានពាក់ព័ន្ធនិងគេនោះទេប៉ុន្តែសម្រាប់ថេយ៉ុងម្នាក់ជាករណីពិសេសគេពិបាកទ្រាំគេក៏មិនស្រណុកចិត្តពេលឃើញថេយ៉ុងស្ងប់ស្ងាត់បែបនេះ។
ឡានបានបើកចូលមកក្នុងទីធ្លារបស់វីឡាគ្រាន់តែឡានឈប់ភ្លាមថេយ៉ុងក៏ចុះពីលើឡានយ៉ាងលឿនតែមិនទាន់បានចូលខាងក្នុងភ្លាមៗទេរងចាំជុងហ្គុកមកបើកទ្វាសឹន។
« ឆាប់ចូលមក »ជុងហ្គុកដោះលេខកូដទ្វារបស់វីឡាមុននិងងាគហៅថេយ៉ុងថែមទាំងញញិមដាក់ថេយ៉ុងថែមទៀត ប៉ុន្តែមិនខ្ចីមើលមុខដើចូលទៅខាងក្នុងធ្វើដូចជុងហ្គុកជាខ្យល់អាកាស។
« នេះគេខឹងយើងមែន? »ជុងហ្គុកសម្លឹងមើលទៅខ្នងនាយតូចទាំងលួចគិតលួចឆ្ងល់ ថេយ៉ុងពិតជាខឹងគេពិតមែនហើយថែមទាំងខឹងបានយូរទៀតផង តើត្រូវលួងបែបណាទៅបើគេមិនចេះផង?
ថេយ៉ុងឡើងទៅខាងលើចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹកងួតទឹកអោយបានត្រជាក់ខ្លួន ចំណែករឿងញុាំគេបានញុាំអារហារកាលពីល្ងាចជាមួយជុងហ្គុកនៅផ្សារទំនើបហើយមិនឃ្លានទៀតទេ។
« បើមិនលួងយើងទេ...កុំសង្ឈឹមថាបាត់ខឹងអោយសោះ »ថេយ៉ុងអង្គុយសម្លឹងមើលទៅទ្វារងចាំមនុស្សម្នាក់ចូលមកលួង តាំងពីគេឡើងមកងួតទឹករួចរាល់អង្គុយចាំឡើងមួយសន្ទុះហើយនៅមិនទាន់ឃើញឡើងមកតាមទៀត។
« មែនហើយយើងត្រឹមតែជាអ្នកស្គាល់គ្នាធម្មតាប៉ុណ្ណោះមានរឿងអ្វីដែលគេត្រូវមកលួងយើងនោះ? »គេនៅចាំពាក្យនេះច្បាស់ណាស់វាលឺចេញពីមាត់របស់ជុងហ្គុកដោយផ្ទាល់ គេក៏មិនយល់ថាហេតុអ្វីត្រូវអន់ចិត្តនិងពាក្យថាត្រឹមអ្នកស្គាល់គ្នាទាំងដែលគេគ្មានឋានៈអ្វីនៅក្នុងចិត្តរបស់ជុងហ្គុកពិតមែន។
ក្រាកក...សម្លេងបើកទ្វាបានបន្លឺឡើងធ្វើអោយថេយ៉ុងប្រញ៉ាប់ងាគមុខចេញនិងមកធ្វើជាផ្អែកខ្នងនិងក្បាលគ្រែវិញ។
« ថេយ៍...»ជុងហ្គុកដើចូលមកអង្គុយជិតអ្នកដែលកំពុងតែងក់ងរនិងចូលអោបចង្កេះតូចច្រឡឹងជាប់យ៉ាងគូរអោយស្រលាញ់ចាត់ទុកជាការលួងលោម។
« ឯងខឹងនិងយើងមែនទេ?យើងសុំទោស យើងពិតជាមិនដឹងថាគូរប្រាប់ទៅគេយ៉ាងម៉េចមែន ពួកយើងទើបតែស្គាល់គ្នា ឯងក៏ដឹងមែនទេ? »គេគ្រាន់តែចង់បកស្រាយរវាងគេនិងថេយ៉ុងជាអ្វីនិងគ្នាអោយពិតប្រាកដទៅ?ពួកគេលើសពីមិត្តអញ្ចឹងតែអាចជាស្នេហាទេ?ពួកគេសុទ្ធតែមិនធ្លាប់មានបទពិសោធមិនដឹងឡើយថាស្នេហាវាមានរូបរាងបែបណាយ៉ាងពិតប្រាកដ ម៉្យាងពួកគេទើបតែស្គាល់គ្នាប៉ុណ្ណោះម៉េចនិងអាចដឹងលឿនយ៉ាងនេះទៅ?
« ខ្ញុំ...»
« ឈប់ខឹងនិងយើងទៅណា »ជុងហ្គុកបន្តឹងដៃអោបថេយ៉ុងកាន់តែណែនជ្រុបមុខនិងទ្រូងរបស់ថេយ៉ុងនិងនិយាយឡើងងល់ៗចង់អោយថេយ៉ុងបាត់ខឹងនិងខ្លួន។
« ខ្ញុំបាត់ខឹងនិងលោកក៏បានតែ...អ្ហឺស លោកធ្វើអីនិង? »ភ្លេចខ្លួនបន្តឹចសោះជុងហ្គុកបានលួចដោះឡេវអាវគេបានបួនគ្រាប់បាត់ទៅហើយនៅប្រើមាត់បឺតចុងទ្រូងពណ៌ផ្កាឈូករបស់គេថែមទៀតផង។
« តែយើងឃ្លានហើយ »ជុងហ្គុកងើបមុខទៅប្រាប់ថេយ៉ុងបន្តឹចមុននិងជ្រុបមុខចូលទៅបឺតទ្រូងរបស់នាយតូចសាជាថ្មី ដៃដែលអោបចង្កេះនោះក៏ប្ដូរមកជាមកអង្អែលភ្លៅនិងសើយអាវដែលមានវែងត្រឹមភ្លៅនោះឡើងទាញខោខ្លីរបស់នាយតូចចេញយ៉ាងទាន់ហន់។
« អ្ហាសជុង...»គេកាន់តែទប់សម្លេងមិនជាប់ពេលដែលបាត់ដៃក្ដៅរបស់ជុងហ្គុកលូកចូលទៅសា**របស់គេ វាទាំងស្រើបស្រាលហើយក៏រោលរាលរកថាមិនត្រូវ។
« ថេយ៍...អ្ហិមម...»ជុងហ្គុកប្ដូរមកទ្រោបពីលើថេយ៉ុងអោនទម្លាក់បបូរមាត់លើបបូរមាត់នាយតូចបឺតច្បូតយ៉ាងរោលរាល ដៃមិនអោយចំនេរសើយអាវដែលនៅទើសទាល់ចំណុចខាងក្រោមចេញទុកតែមួយកំណាត់លើដែលរបូតឡេវអស់4បាត់ទៅហើយ។
« ឯងស្អាតណាស់ដឹងទេ? »ជុងហ្គុកមើលបណ្ដើរស្ទាបអង្អែលបណ្ដើរនៅឆ្លៀតត្របាច់គៀកគេលេងថែមទៀត មិនចាំយូរគេក៏ដោះអាវថេយ៉ុងដែលសោះតែ2ឡេវចុងក្រោយនោះចេញទម្លាក់វាចុះទៅក្រោមដើម្បីអោយបានឃើញរាងកាយស្រស់ស្អាតអោយបានពេញៗភ្នែកម្ដងទៀត។
« អ្ហិម...»ដោយទ្រាំមិនបានបន្តទៀតថេយ៉ុងក៏ងើបឡើងមកប្រថាប់បបូរមាត់លើបបូរមាត់ជុងហ្គុកសារជាថ្មីពេលនេះជុងហ្គុកដុតគេរហូតទ្រាំលែងបានទៅហើយ ចំណែកឯជុងហ្គុកក៏តបទៅវិញយ៉ាងសាកសមអណ្ដាតច្រពាក់ច្រពួនគ្នាយ៉ាស្អឹតរមួតផ្ដោះផ្ដងទឹកមាត់គ្នាដោយគ្មារអែង ដៃស្រឡូនក៏ចាប់ផ្ដើមជួយដោះសម្លៀកបំពាក់របស់នាយក្រាសចេញ។
« ហ្ហិម...»ក្រោយទាញអាវយឺតរលុងៗចេញផុតពីក្បាលហើយជុងហ្គុកក៏អោនមកបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់នាយតូចម្ដងទៀតផ្ដួលអោយទៅគេងជាប់និងគ្រែរដោយមានគេតាមថែថើបមិនដកមាត់ សង្គ្រាមស្នេហ៍ក៏ចាប់ផ្ដើមកើតឡើងជាបន្តបន្ទាប់លឺសូរតែសម្លេងស្រែចថ្ងូរនិងសម្លេងទង្គេចសាច់គ្នាគូរអោយព្រឺសម្បុរមិនដឹងថាពេលណាទើបពួកគេសម្រាកនោះទេ។
ព្រឹកនេះជុងហ្គុកក្រោកតាំងពីព្រលិមដើម្បីទៅធ្វើស៊ុបអោយថេយ៉ុងញុាំពេលក្រោកមកឃ្លានក៏បានញុាំតែម្ដងគេធ្វើនេះក៏ដើម្បីយកចិត្តនិងលួងចិត្តមិនចង់អោយថេយ៉ុងខឹងរឿងពីយប់មិញដែរ។ ក្រោយពីញុាំរួចពួកគេក៏នាំគ្នាមកអង្គុយលេងមើលទូរទស្សន៍តាមធម្មតាប៉ុន្តែបានបន្តឹចជុងហ្គុកក៏សុំទៅនិយាយទូរស័ព្ទ...
« ខ្ញុំរវល់ណាស់លោកតា »ជុងហ្គុកព្យាយាមប្រកែកតវ៉ាជាមួយអ្នកដែលនៅខ្សែម្ខាងទៀត ឥឡូវនេះគេមិនចង់ទៅណាឆ្ងាយពីថេយ៉ុងទេឃ្លាតតែបន្តឹចក៏និកបាត់ទៅហើយ។
< ឯងត្រូវតែមក >
« ប៉ុន្តែ...»
< គ្មានតែអ្វីទាំងអស់ ឯងត្រូវតែមកបើមិនអញ្ចឹងមានរឿងជាមួយតាហើយ >និយាយតែប៉ុណ្ណឹងប្រព័ន្ធទូរស័ព្ទក៏ត្រូវកាត់ផ្ដាច់មិនអាចអោយជុងហ្គុកប្រកែកតវ៉ាបានទៀតទេ ធ្វើអោយជុងហ្គុកកាន់តែតឹងទ្រូង នេះគេត្រូវទៅចូលរួមកម្មវិធីដេញថ្លៃនៅក្រុមហ៊ុនគ្រឿងពេជ្យរបស់លោកតាគេពិតមែនទេ?កម្មវិធីដេញថ្លៃមិនមែនចប់ដោយងាយៗឡើយ ចុះថេយ៉ុងរបស់គេវិញនោះ?គេមិនចង់អោយថេយ៉ុងនៅម្នាក់ឯងទេទីនេះស្ងាត់ណាស់ទោះបីមានប្រព័ន្ធការពារសុវត្តិភាពច្រើនក៏គេនៅតែបារម្ភមិនហ៊ានបណ្ដោយ។
ជុងហ្គុកដើចូលមកខាងក្នុងដោយទឹកមុខពិបាកមើលធ្វើអោយនាយតូចឆ្ងល់ មុននេះធម្មតាសោះគ្រាន់តែនិយាយទូរស័ព្ទហើយគេក៏ប្រែទឹកមុខ មានរឿងអ្វីមិនល្អកើតឡើងទេដឹង?
« មានរឿងអ្វីជុង? »ថេយ៉ុងចាប់ផ្ដើមសួរពេលដែលជុងហ្គុកចូលមកអង្គុយក្បែរ ឃើញទឹកមុខមិនល្អបែបនេះមិនបារម្ភមិនបានពិតមែន។
« លោកតាប្រាប់ថាយប់នេះយើងត្រូវចូលរួមកម្មវិធីជាមួយគាត់ ទម្រាំតែចប់វាយប់ជ្រៅហើយយើងមិនចង់ទុកឯងនៅម្នាក់ឯងទេថេយ៍វាមានគ្រោះថ្នាក់ណាស់ »គេកំពុងតែរកវិធីគេមិនដឹងថាគូរធ្វើបែបណាទើបគេប្រាប់ថេយ៉ុងអោយជួយរកនិកវិធីដោះស្រាយគ្នាគេមិនចង់ទៅទេគេចង់នៅក្បែរថេយ៉ុង។
« អញ្ចឹងលោកនាំខ្ញុំទៅផ្ទះមិត្តខ្ញុំនៅសេអ៊ូលទៅ ខ្ញុំក៏មានមិត្តម្នាក់ដែរពេលកម្មវិធីចប់ចាំលោកមកទទូលខ្ញុំមកផ្ទះវិញទាំងអស់គ្នា រឺលោកគេងនៅផ្ទះជាមួយគ្រួសារលោកមួយយប់ក៏បានដែរស្អែកចាំមកយកខ្ញុំទៅផ្ទះជាមួយគ្នា »និកដល់រឿងនេះគេចាប់ផ្ដើមនិកឃើញដល់ជីន សុខៗគេស្រាប់តែបាត់ខ្លួនមិនបានផ្ដល់ដំណឹងបែបនេះជីនប្រាកដជាបារម្ភហើយ អញ្ចឹងហើយទើបគេចង់ទៅរកមិត្ត។
« មិត្ត?ស្គាល់គ្នាយូររឺនៅ?មិត្តប្រុសរឺក៏ស្រី?ហើយ....»គ្រាន់តែលឺថាមិត្តបែបនេះជុងហ្គុកចាប់ផ្ដើមជ្រួលច្របល់តែម្ដង ថេយ៉ុងមានមិត្តដែរមែនទេ?តើគេនោះជាមនុស្សយ៉ាងម៉េច?ស្រីរឺប្រុស?ហើយធាចទុកចិត្តបានទេ?
« លោកសួរមួយៗបានទេ?...គេជាមនុស្សប្រុសប៉ុន្តែលោកទុកចិត្តចុះគេជាមនុស្សល្អទេហើយគេក៏ដូចខ្ញុំដែរ »ត្រង់ពាក្យថាដូចនេះចង់សម្ដៅលើជាមនុស្សប្រុសដែលទន់ខ្សោយអីបែបនិងអនាគតទៅយកប្ដីមិនមែនប្រពន្ធ ហើយក៏ចង់អោយទុកចិត្តទៅចូលរួមកម្មវិធីដោយស្ងប់ចិត្តមិនចាំបាច់បារម្ភពីគេឡើយ សារភាពត្រង់ចុះគេពិតជារំភើបណាស់ពេលដឹងថាជុងហ្គុកបារម្ភពីគេបែបនេះ។
« ក៏បាន...តែយើងនិងត្រឡប់មកយកឯងមកផ្ទះជាមួយគ្នាពេលចប់កម្មវិធី »នេះដោយសារតែគ្មានជម្រើសទេហើយគេក៏មិនព្រមសម្រាកនៅវិមានដែរពេលចប់កម្មវិធីគេនិងទៅយកថេយ៉ុងទៅផ្ទះវិញជាមួយគ្នា អោយឃ្លាតថេយ៉ុងមួយយប់សម្លាប់គេចោលទៅល្អជាងមនុស្សកំពុងតែលង់បាត់មុខមិនបានផង។
សូមរងចាំភាគបន្ត....💜🫶🏻
លង់K'taeកាន់តែជ្រៅហើយ😒